Een nieuw begin.
Ik wil het je vertellen,
Maar het lukt gewoon niet.
Je kunt het je niet voorstellen,
Niet eens de helft van mijn verdriet.
Het doet me pijn,
En jou misschien ook.
Ik wil dat ik verdwijn,
Opga in de rook.
Dan heb ik geen pijn meer,
En ben jij terug blij.
Ik weet nog niet wanneer,
Maar vanaf dan is het allemaal voorbij.
Mijn gevoelens maken me gek,
Ik heb mezelf niet meer in de hand.
Misschien is het tijd dat ik vertrek,
Naar een of ander land.
Een mooie blauwe zee,
En de helblauwe lucht.
Niemand met me mee,
Alleen ik, op de vlucht.
Weg van mijn pijn,
Weg van mijn verdriet.
Naar een land vol zonneschijn,
Wetend wat ik achterliet.
Mijn prachtige vriendin,
Eva Borloo.
Maar een nieuw begin,
Met een geheel ander scenario.
Een nieuw begin.
Ik vind hem niet zo super, eerlijk gezegd. Het is nogal geforceerdl gerijmd en ik vind hem ook een beetje simpel. Niet dat simpel niet mooi kan zijn, maar ik vind het in dit gedicht niet zo passen.
De laatste twee zinnen vind ik wel erg mooi!
De laatste twee zinnen vind ik wel erg mooi!

The quiet scares me cause it screams the truth
Ik ben er eigenlijk ook niet zo enthousiast over. Het heeft opzich wel iets moois, maar net zoals Sanne vind ik het erg jammer dat het zo geforceerd gerijmt is. Ik vind namelijk dat je gedichten vanuit je gevoel moet schrijven en niet vanuit schema's
.

You're the one who cries, when you're alone..