Online Verhalen

Wie op de rondweg rijdt moet als snel concluderen dat hij het meest troosteloze oord van de Benelux heeft betreden. Een oord waar een negatieve sfeer heerst die geen enkele hoop op verbetering prijsgeeft. De huizen en gebouwen maken maar al te goed de sfeer hiervan duidelijk. Alles is grauw, vervallen, lelijk, slecht onderhouden en smerig. Het zal zelf Frans Bauer cynisch maken. De mensen koesteren geen illusies meer over vooruitgang. Deze stad is een steengeworden vorm van vergane glorie en gebroken dromen. Deze stad vergiftigt langzaam de geest van zijn burgers en zal hen zodoende aan zich gebonden houden. Wie de mogelijkheid heeft zal zo snel mogelijk hier vandaan moeten komen.

En toch begeef ik mij hier. Deze troosteloze massa heeft namelijk iets moois verborgen gehouden. Iets dat als een wonder niet is aangetast door het virus van troosteloosheid. Je verschijning is als de eerste bloem die op een modderige slagveld opbloeit. Een personificatie van hoop op een plaats waar deze voorgoed vervlogen lijkt. Waar de mensen om je heen er niet meer in geloven en de moeite niet meer nemen, ben jij altijd strijdbaar gebleven ook al stond je daarin zo alleen. Het zal beloond worden, dat beloof ik je. Jij zult ontsnappen aan deze gevangenis van verstikkende armoede. En dat maakt ook mij immuun voor deze door cynisme gevormde hel.

Michele, ik heb je gevonden

Diepzinnig, mooi geschreven Is dit het einde?

Ja dit is een kort hersenspinsel dat overigens volkomen fictief is. Laatst dacht ik aan een combinatie van de troosteloosheid van deze stad plus een jongedame die hoop en positiviteit uitstraalt. Daar moest ik even wat van maken.

Oké

Vergeet niet zo'n af-tekentje te zetten

Goed geschreven, idd. mooi contrast heb je neergezet