Online Verhalen

Opgesloten zitten in je eigen wereld. Hoe voelt dat nou eigenlijk? Is er een reden voor?
Bij mij wel.

Hey dad, look at me
Think back and talk to me
Did I grow up according to plan?

Bij mij is de reden mijn vader. Waarom we elkaar nooit hebben gelegen, weet ik ook niet, maar ik weet wel dat het mijn leven erdoor is beïnvloed. Heel erg beïnvloed.
Al vanaf ik mij kan herinneren, was ik bang voor mijn vader. Misschien kwam het door die duistere blik die altijd in het omhulsel van zijn ogen ronddwaalde, ik weet het niet. Wat ik wel weet, is dat ik hem zoveel mogelijk probeerde te ontwijken.
Hij kon mijn bezigheden nooit accepteren, vooral toen ik ouder werd. Ik interesseerde me alleen maar voor creatieve dingen, zoals tekenen, schrijven, schilderen en fotograferen. School kon mij niet boeien, als ik mijn fantasieën maar vast kon leggen op papier.

Do you think I’m wasting my time
Doing things I wanna do?
But it hurts when you disapprove all along

In het begin hield ik bij hoe vaak we ruzie hadden sinds ik op de middelbare school terecht kwam, maar na een tijdje ben ik de tel kwijt geraakt. Ik kon niet goed meekomen op school, omdat ik anders was dan de anderen. Ik was aldoor bezig met mijn creatieve dingen en daardoor viel ik buiten de groep. Gepest worden werd een dagelijks ritueel, maar het deed me niets. Het was alsof de pijn werd tegengehouden door een schild om mijn ziel, ik kon me volledig afsluiten van de buitenwereld als ik dat wilde.

And now I try hard to make it
I just wanna make you proud
I’m never gonna be good enough for you

Iedere dag weer maakte mijn vader mij duidelijk dat hij zich voor mij schaamde. Dat hij mij niet als dochter wilde. Dat hij het belachelijk vond dat ik me niet op school richtte, terwijl ik een goed stel hersenen had. Het interesseerde me gewoon niet.
Ik wilde hem zo graag trots maken. Hoe vaak heb ik hem wel geen tekeningen laten zien die ik had gemaakt? De dingen die ik schreef? De schilderijen die ik speciaal voor hem maakte? Zelfs toen ik met een van mijn foto’s een wedstrijd won, werd hij boos. Ik moest maar eens nuttigs gaan doen met mijn leven, ik was een nietsnut en er zou nooit iets van mij terecht komen.

I can’t pretend that I’m all right
And you can’t change me, ‘cause we lost it all
Nothing lasts forever

Verdomme! Waarom ziet hij niet in dat ik het allemaal voor hem deed?! Ik wilde hem zo graag trots maken, zo graag mijn best doen, dat ik mijzelf totaal wegcijferde. Telkens weer als hij mij afkraakte, verbeet ik mezelf en ging ik door met mijn leven, maar nu ben ik het zat. Ik wil het niet meer, ik ben het zat uitgekotst te worden door mijn eigen vader. Ik wil niet meer in zijn ogen kijken en daarin lezen dat ik een gek ben, een gedrocht. Ik weet ook wel dat hij gelijk heeft en dat ik vreemd ben, een uitzondering, een freak, maar ik kan het niet helpen. Zo ben ik.

I’m sorry I can’t be perfect.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Deze one-shot heb ik geschreven, omdat ik inspiratie had en zin had om te schrijven. Dit is niet gebaseerd op de werkelijkheid.
De songtekst is Perfect van Simple Plan.

Wouuw Imke echt heel mooi!
Ook heel leuk dat je een songtekst (van SP) erin hebt verwerkt.
Het is heel werkelijk geschreven, net alsof je het toch zelf bent.
Maar dat is niet zo want jouw papa is volgensmij hartstikke lief (:

Ik moet eerlijk zeggen dat deze shot mij van jou een beetje tegenviel. Het is niet slecht, dat zeker niet, maar ik mis iets wat echt Imke is, iets waardoor ik juist zo veel van jouw schrijfsels houd! Het is allemaal wat oppervlakkig, de gedachtegang, er springt niet iets uit, geen sterke gevoelens, of zoiets. Ik weet niet, het mist gewoon iets, jouw manier van schrijven, jouw beschrijvingen. Het mist gewoon een sfeer. (VB: De shot over je opa, dat stukje met die bloementuin en zo, een voorbeeld, een beschrijving, die dingen werk jij altijd heel erg mooi uit, hier is het gewoon echt alleen gedachtegang en naar mijn idee nog een redelijk oppervlakkige ook.)

De zin: Het was alsof de pijn werd tegengehouden door een schild om mijn ziel, ik kon me volledig afsluiten van de buitenwereld als ik dat wilde.
Vond ik wel erg mooi, ik kreeg er echt een rilling van.

Imke, begrijp mij niet verkeerd, deze shot is zeer zeker niet slecht, alleen ik denk dat jij veel beter kan! Misschien had je er nog iets van een scene met de vader er in moeten voegen of zoiets.

Ik vind hem ook erg mooi, maar net als Jolande mis ik een beetje de Imke-aspecten. Dat ga ik ook verder niet herhalen Wat ik ook een beetje mis is de moeder, waar is zij in de verhaal, heeft ze helemaal geen invloed? Begrijp me niet verkeerd, ik vind hem zeker niet slecht!

Ik vind hem vreselijk mooi. En ik weet al hoe dit komt.

Vergeleken met de boeken die ik lees, o.a. de HOI-boeken en de serie van Maren Stoffels is dit gewoon ontzettend goed geschreven.
De boeken die ik normaal lees zijn gewoon simpel uitgedrukt, daar gaan ze niet zo diep in in gevoelen omdat die verwarrend kan zijn voor tieners die dit lezen en dit dus als snel saai kunnen gaan vinden. Ik vind dat dus absoluut niet saai, de manier waarop jij die gevoelen omschrijft zijn voor mij al een wonder.

Bedankt voor het schrijven van dit verhaal, hier word mijn verhalen-kennis weer een stuk beter van.
Ik weet weer hoe het voelt om een goed verhaal te lezen.

Nu heb ik eindelijk tijd om op iedereen te kunnen reageren.

Juul, lief dat je meteen reageerde. Bedankt voor je complimenten!

Jolande, jij ook bedankt voor het reageren. Je hebt wel gelijk in wat je zegt, maar ik wilde in deze one-shot geen dialogen doen of juist voorbeelden geven, omdat ik geen 'gebeurtenissen' uitgebreid wilde beschrijven, zeg maar. Het ging puur om de gedachten van de hoofdpersoon. Ik weet dat ik beter kan, je hebt gelijk, maar ach; iets minders kan ook wel een keer XD. In ieder geval erg bedankt voor het reageren, het is goed in te zien dat ik niet overal net zo veel gevoel in kan leggen als in andere dingen. Bedankt!

Sanne, fijn dat je het weer gelezen hebt. Lol, Imke-aspecten, dat klinkt wel heel chique XD. De moeder heb ik er bewust niet in betrokken, omdat dit puur om vader en dochter ging, maar ik snap wel dat je het vreemd vindt dat zij hier niet in is betrokken. Bedankt!

Laura, ten eerste bedankt dat je deze one-shot in het Aanraadtopic hebt gezet! Echt lief!
Ik vind het grappig dat je mij 'vergelijkt' met Maren Stoffels, omdat ik erg veel respect voor haar werk heb, dan is dit erg leuk om te horen . Zooooo lief, al die complimenten die je allemaal geeft! Wauw! *knuft*

Iedereen dus erg bedankt voor het lezen/reageren, ik ben er erg blij mee!

Jolande schreef:De zin: Het was alsof de pijn werd tegengehouden door een schild om mijn ziel, ik kon me volledig afsluiten van de buitenwereld als ik dat wilde.
Vond ik wel erg mooi, ik kreeg er echt een rilling van.

..Echt? Die zin viel me juist ontzettend tegen. Probeer altijd, als je iets poëtisch wil uitdrukken, het een creatieve draai te geven.
Begin niet weer met het zeuren om dat afsluiten en die ziel en dat eeuwige schild waarmee iedereen op de proppen komt!
Imke, imke waar was je toen je dit schreef!
En dan bedoel ik vooral deze zin, want de rest van het verhaal is wonderlijk, maar niet op de manier die we van je gewend zijn : ) Misschien een beetje eindloos, niet een open eind, maar gewoon, een eind dat je niet als open eind had bedoeld (zo komt het over) en het toch voelt alsof er iets openlijks aan zit.. het bevalt me iig niet!
Je bent zo'n heerlijke schrijfser, Imke, en ik weet dat J.E.I geweldig is want ik lees zo wel eens wat van je verhaal, maar dit verhaal is een beetje creativiteit-loos! : l Absoluut niet jouw geweldige niveau! (toch vind ik die laatste zin wel erg mooi en toepasselijk en een hele grote trap van "sodemieter allemaal maar op" wat precies haar laatste mening is)

Liefs en succes
Moos

Echt super mooi!!
En leuk dat je die songtext erin hebt gebruikt.
Het is een van mijn lievelingsliedjes, dus ik kreeg er best wel rillingen van.