Online Verhalen

Dit gedicht schreef ik toen ik in het crisiscentrum zat. Het is al een tijd geleden maar ik vond het net op mijn laptop, die ik toen dus ook bij me had.


Mijn ogen kijken
Maar zien niets
Mijn oren luisteren
Maar horen niets

Niets dan duisternis
Niets dan leegte

Niets dat mijn hart
Nog liefde, vreugde
Of pijn kan laten voelen


© Marieke - 2 juni 2008

wat mooi Ik schrijf zelf poëzie en lees veel van anderen, en dit is echt mooi! Ik kreeg er kippenvel van:D misschien dat je een bundel kunt maken ofzo, ik kijk uit naar je werk!

Ik beoordeel dit gedicht puur op poetische kwaliteiten en niet op de emotionele context.

Daarom kan ik zeggen dat een soort gedicht is dat je veel ziet bij beginnende dichters. Men denkt dat het zo hoort en de woorden zijn al zo vaak gebruikt, dat het lijkt dat het zo moet. Bedenk dat een van de grootste uitdagingen juist zit in het net even anders verwoorden van een onderwerp.

Ik snap dat dit een lekker 'therapiegedicht' voor je was, waar je je gevoelens even lekker van je af kon schrijven. Daar is zeker niets mis mee, maar als gedicht is dit niet heel geslaagd.