Machteloos
Geplaatst: 23 jun 2006 14:37
Ik weet nog goed, dat toen ik kleiner was veel met lego en playmobiel speelde. Iets waar mijn vriendjes ook dol op waren, vooral de playmobiel. Ik had zoveel, van schepen tot complete ziekenhuizen. Ooit had ik eens alles uitgesteld op de zolder, prachtig, die grote open kamer met ramen vol met speelgoed,. Netjes alles op een rij, gesorteerd en attributen er bij. Per stijl in aparte hoeken en op tafels en planken. Ja zelfs de boekenkast moest er voor wijken, althans, de boeken! De planken stonden vol met mijn kleine poppetjes.
Zo zuinig als ik altijd was en niemand mocht er dan ook aanzitten. Tot ik op een dag thuis kwam van school, mijn broertje had een paar vriendjes meegenomen en die waren boven op zijn kamer. Ma even in de tuin gespeelt te hebben ging ik kijken wat ze boven aan het doen waren. Het was stil boven maar ging toch richting zijn kamer. De deur was dicht dus ik klop netjes, Geen antwoord. Vervolgens doe ik langzaam de deur open, en wat ik daar zag.. Nee, ik zag niets, ze waren dus niet boven. Op dat moment hoor ik iets vallen en ren naar de zolder toe. Ja hoor, daar waren ze in een playmobiel gevecht, alles van de tafels af en lomp tegen elkaar aan raggen. Alles was uit elkaar en van het schip was een mast afgebroken.
Zelf was ik er altijd zo zuinig op, en dan moet een ander dat voor je verpeste. Ik weet nog goed hoe kwaad ik was. Je besteed er een hoop tijd aan en een ander verziekt alles in een paar minuten.
Nu zoveel jaren later ligt mijn playmobiel opgeslagen in dozen, dat is leuk, voor mijn kinderen straks. En mijn interesses liggen inmiddels op andere doeleinden. Zoals de meeste weten vind ik het leuk om websites te onderhouden. Hele avonden ben ik er mee bezig. Het is een stukje levenswerk. Iets waar je je ziel in kan stoppen....
Zo ook de avond, dat ik thuis kwam na een dag hard werken. Natuurlijk probeer ik onder werktijd altijd wel ff te kijken of alles werkt. En alles draaide. Thuis gekomen ga ik meestal gelijk beginnen met koken, zo niet deze dag, ik zette mijn laptop aan om te kijken of ik nog stille aanbidders had. Zoals iedere dag bleek dat natuurlijk niet zo te zijn. Wel had ik een mailtje van een contact formulier van een andere website van mij.
Hier stond de mededeling in dat mijn forum gehacked zou zijn, ik schrok en ging gelijk kijken. JA hij had gelijk!!
Mijn stemming en mijn eetlust sloegen direct om. Weer dat zelfde gevoel dat ik vroeger had, wie zit er verdomme aan MIJN spullen, aan MIJN speelgoed.. En wist niet of ik boos, kwaad of verdrietig moest zijn.
Kan een ander niet gewoon genieten van een ander zijn werk, zonder het altijd te verpesten of te slopen.
Even voelde ik me zo machteloos als vroeger…
Zo zuinig als ik altijd was en niemand mocht er dan ook aanzitten. Tot ik op een dag thuis kwam van school, mijn broertje had een paar vriendjes meegenomen en die waren boven op zijn kamer. Ma even in de tuin gespeelt te hebben ging ik kijken wat ze boven aan het doen waren. Het was stil boven maar ging toch richting zijn kamer. De deur was dicht dus ik klop netjes, Geen antwoord. Vervolgens doe ik langzaam de deur open, en wat ik daar zag.. Nee, ik zag niets, ze waren dus niet boven. Op dat moment hoor ik iets vallen en ren naar de zolder toe. Ja hoor, daar waren ze in een playmobiel gevecht, alles van de tafels af en lomp tegen elkaar aan raggen. Alles was uit elkaar en van het schip was een mast afgebroken.
Zelf was ik er altijd zo zuinig op, en dan moet een ander dat voor je verpeste. Ik weet nog goed hoe kwaad ik was. Je besteed er een hoop tijd aan en een ander verziekt alles in een paar minuten.
Nu zoveel jaren later ligt mijn playmobiel opgeslagen in dozen, dat is leuk, voor mijn kinderen straks. En mijn interesses liggen inmiddels op andere doeleinden. Zoals de meeste weten vind ik het leuk om websites te onderhouden. Hele avonden ben ik er mee bezig. Het is een stukje levenswerk. Iets waar je je ziel in kan stoppen....
Zo ook de avond, dat ik thuis kwam na een dag hard werken. Natuurlijk probeer ik onder werktijd altijd wel ff te kijken of alles werkt. En alles draaide. Thuis gekomen ga ik meestal gelijk beginnen met koken, zo niet deze dag, ik zette mijn laptop aan om te kijken of ik nog stille aanbidders had. Zoals iedere dag bleek dat natuurlijk niet zo te zijn. Wel had ik een mailtje van een contact formulier van een andere website van mij.
Hier stond de mededeling in dat mijn forum gehacked zou zijn, ik schrok en ging gelijk kijken. JA hij had gelijk!!
Mijn stemming en mijn eetlust sloegen direct om. Weer dat zelfde gevoel dat ik vroeger had, wie zit er verdomme aan MIJN spullen, aan MIJN speelgoed.. En wist niet of ik boos, kwaad of verdrietig moest zijn.
Kan een ander niet gewoon genieten van een ander zijn werk, zonder het altijd te verpesten of te slopen.
Even voelde ik me zo machteloos als vroeger…
