gebroken hart.
Geplaatst: 29 aug 2008 16:39
De jongen uit mijn klas die zo supergeweldig, leuk en lief en aantrekkelijk en knap en mooi en schattig is en waar ik smoorverliefd op ben - heeft een vriendin, sinds VANDAAG. Mijn hart is gebroken en mijn leven is voorbij.
Het begon allemaal eergisteren in de les en ik hoorde hem praten met een vriend van hem die aan hem vroeg: 'Hé, Tim, hoe gaat het met je chick,' ik was meteen allert en luisterde (*oeps*) het gesprek natuurlijk even af.
'Hou je kop,' zei hij tegen zijn vriend Nick, die zich niet gewonnen gaf en dooring met vragen.
'Timmie, kom op, doe niet zo verrekte flauw. Iedereen ziet dat je gek op Nathalie bent, waarom ga je er niet gewoon voor?' vroeg Nick.
Ik was Nick vanbinnen aan het vervloeken en kon hem wel doodschieten. In plaats daarvan deed ik alsof ik druk doorging met schrijven. Er kwam niet veel meer op papier te staan dan: Laat het niet zo zijn, laat het niet zo zijn. Hij is van mij, hij is van mij, etc.
De volgende dag zag ik hen in de pauze samen lopen, een beetje naar elkaar toegeleund. Nou, daar maak ik geen probleem van, dat mag nog. Dus ik in de les na die pauze al mijn moed bij elkaar gesprokkeld en ben achter hem gaan zitten. Toen zei ik op een gegeven moment heel erg spontaan *ahum..* 'Hé, Tim, wie was dat in de pauze?'
'Oh, niemand,' wuifde hij het onderwerp weg en ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan, hem ook trouwens. Nou, ik heb de rest van de les niks meer tegen hem gezegd en mijn huiswerk gemaakt.
Nu vandaag: in de eerste les vroeg ik mezelf nog af of ik actie moest ondernemen bij Tim, aangezien er concurrentie was. Maar ik dacht aan hoe hij de dag ervoor mij had afgekapt door een kort antwoord te geven en subtiel maar beleefd duidelijk te maken dat ik mijn kop tegen hem moest houden en al helemaal wat betreft Nathalie. Ik zit de lessen uit en de eerste pauze is aangebroken. De bel is gegaan en ik besluit nog even snel naar de wc te gaan voordat ik mijn vriendinnen opzoek. We zitten op de bovenste verdieping van het schoolgebouw en ik moet drie trappen af om beneden te komen, en eerst de hele gang door. Ik dus lopen en lopen als ik onderdrukte stemmen hoor. En dan zie ik ze staan: Tim en Nathalie, in elkaar verstrengeld helemaal opgaand in hun moment. Ze zoenen elkaar hevig en hebben niet eens door dat ik langsloop. Ik vecht tegen mijn tranen en loop de eerste trap af, waarna jankend ik in de wc eronder ben gaan zitten en de rest van de pauze niet meer uit ben gekomen.
Tim gaat met Nathalie; mijn hart is gebroken, en mijn leven is voorbij.
(dat meen ik niet helemaal serieus, hoor. maar ben wel superdown nu. wie vrolijkt mij op?
Haha )
Het begon allemaal eergisteren in de les en ik hoorde hem praten met een vriend van hem die aan hem vroeg: 'Hé, Tim, hoe gaat het met je chick,' ik was meteen allert en luisterde (*oeps*) het gesprek natuurlijk even af.
'Hou je kop,' zei hij tegen zijn vriend Nick, die zich niet gewonnen gaf en dooring met vragen.
'Timmie, kom op, doe niet zo verrekte flauw. Iedereen ziet dat je gek op Nathalie bent, waarom ga je er niet gewoon voor?' vroeg Nick.
Ik was Nick vanbinnen aan het vervloeken en kon hem wel doodschieten. In plaats daarvan deed ik alsof ik druk doorging met schrijven. Er kwam niet veel meer op papier te staan dan: Laat het niet zo zijn, laat het niet zo zijn. Hij is van mij, hij is van mij, etc.
De volgende dag zag ik hen in de pauze samen lopen, een beetje naar elkaar toegeleund. Nou, daar maak ik geen probleem van, dat mag nog. Dus ik in de les na die pauze al mijn moed bij elkaar gesprokkeld en ben achter hem gaan zitten. Toen zei ik op een gegeven moment heel erg spontaan *ahum..* 'Hé, Tim, wie was dat in de pauze?'
'Oh, niemand,' wuifde hij het onderwerp weg en ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan, hem ook trouwens. Nou, ik heb de rest van de les niks meer tegen hem gezegd en mijn huiswerk gemaakt.
Nu vandaag: in de eerste les vroeg ik mezelf nog af of ik actie moest ondernemen bij Tim, aangezien er concurrentie was. Maar ik dacht aan hoe hij de dag ervoor mij had afgekapt door een kort antwoord te geven en subtiel maar beleefd duidelijk te maken dat ik mijn kop tegen hem moest houden en al helemaal wat betreft Nathalie. Ik zit de lessen uit en de eerste pauze is aangebroken. De bel is gegaan en ik besluit nog even snel naar de wc te gaan voordat ik mijn vriendinnen opzoek. We zitten op de bovenste verdieping van het schoolgebouw en ik moet drie trappen af om beneden te komen, en eerst de hele gang door. Ik dus lopen en lopen als ik onderdrukte stemmen hoor. En dan zie ik ze staan: Tim en Nathalie, in elkaar verstrengeld helemaal opgaand in hun moment. Ze zoenen elkaar hevig en hebben niet eens door dat ik langsloop. Ik vecht tegen mijn tranen en loop de eerste trap af, waarna jankend ik in de wc eronder ben gaan zitten en de rest van de pauze niet meer uit ben gekomen.
Tim gaat met Nathalie; mijn hart is gebroken, en mijn leven is voorbij.
(dat meen ik niet helemaal serieus, hoor. maar ben wel superdown nu. wie vrolijkt mij op?
Haha )
)
Arme schat!!! Ik ken het wel , alleen in plaats van met een vreemd meisje die ik niet kende, met mijn beste vriendin. Ik kon ze allebei wel vermoorden, en natuurlijk had niemand het in de gaten ofzo. pff trek je er niet veel van aan . 3 miljard mannen op de wereld, er zijn nog wel meer vissen in de zee. En hij was niet eens een vis, hij was een kwal. En ook nog eens idioot dat hij jou misgelopen heeft. GELOOF me 
:P egt erg
