Online Verhalen

Why do you do this every time?
Why can’t you just be happy?
I know that you can’t
I know that you’re just not happy
Not with me

When you look into my eyes
I can see I’m not the girl I used to be
You don’t know me the way I am
You really don’t know
My life

Can’t you just accept me?
Accept me the way I am?
The way I love to do my own things
The way I am myself?
You’re crazy

Well, I’ll give you one more chance
One chance to look into my eyes
And see the girl I really am, deep inside
I decide about my own life
So shut the hell up

Stop telling me what to do
Leave me alone
I don’t need any company
No yours, not the company of anyone else
So go away
Get out of my life

Gek genoeg heeft mij dit op geen enkel moment het gevoel gegeven dat het een gedicht is. Ik denk dat dit komt door de complete willekeur aan ritmes en metrums en rijmschema. Het is, tja, eigenlijk best wel slordig. Ook de uitwerking van het onderwerp vind ik niet zeer boeiend. Het is een gedicht dat ik lees, ik sta erbij en loop zonder na te denken ook weer weg. Klinkt hard, maar zo voelt het nu eenmaal.

Wat ik wel weer goed vind is dat je laat zien dat je op een paar punten hebt nagedacht over hoe je iets kunt benadrukken. Jij kiest daarvoor de laatste regel van een strofe uit. Dat is vaak ook (excuse me for this expression) 'the kick in the balls'. Daar komt een laatste opmerking ook het beste uit de verf. Maar je gebruikt daar dan weer weinigzeggende woorden. Experimenteer en zie dit gedicht als een slijpsteen voor je kwaliteiten.