Online Verhalen

heeaii,,
Ik ben in September 2008 aan dit verhaal begonnen, maar heb hier niet meer aan verder geschreven. Dat heb ik dus wel weer gedaan, en ook een proloog toegevoegd. Ik hoop weer wat reacties te scoren, en ook kritiek is natuurlijk welkom

-------------------------------------------------------------------------------------

Proloog

‘Ga zitten.’ De eigenaar van de supermarkt aan het st. Willemsplein maakte duidelijk door middel van een handgebaar dat Gaby Swart, een van zijn werkneemsters, plaats moest nemen op een van de houten stoelen voor zijn overvolle bureau.
Langzaam ging ze zitten op de onconfortabele stoel die haar aangewezen was, en keek zenuwachtig naar de grond, waar een wijnrood tapijt de vloer bedekte. Ze voelde dat zijn blik op haar ruste, en keek naar hem op.
Hij was niet de knapste man die ze ooit tegen was gekomen, maar had iets vriendelijks in zijn heldere ogen. Hij had roodbruin ontploft haar, en een klein baardje, waarover hij wreef toen hij haar aankeek. Kennerlijk wist hij niet precies hoe hij moets beginnen met de mededeling die hij moest doen.
Gaby bleef hem strak aankijken. Het feit dat hij niet wist wat hij moest zeggen, gaf aan dat er iets ernstigs aan de hand moest zijn. Hij kuchte een keer, zoals hij dat altijd gewend was als hij begon met praten, en begon het gesprek.
‘Gaby… ik heb vanmorgen vernomen dat er een aantal producten verdwenen zijn. Vermoedenlijk Gestolen.’ Hij versmalde zijn ogen tot spleetjes. ‘Weet jij daar toevallig wat vannaf?’.
Ze keek hem met grote ogen aan. Hij was geen man van snelle oordelen, dus verbaasde ze zich erover dat hij dit zonder pardon aan haar vroeg. Ze schudde verdwaasd haar hooft, en vroeg hem waarom hij deze conclusie had getrokken. Hij ging wat rechter op zijn bureaustoel zitten, en tikte met zijn vingers zenuwachtig op het houten blad van zijn bureau. ‘Ik heb van bepaalde mensen die annoniem willen blijven gehoord dat ze jou die spullen hebben zien stelen.’
Hij keek haar streng aan. ‘werknemers?’ met gefronste wenkbrauwen keek ze de man aan, en schudde opnieuw zijn hoofd. ‘Dat doet er niet toe. Het gaat erom of zij de waarheid hebben gesproken.’
Ze sprong op uit haar stoel. ‘Ik zou nóóit stelen! En dat weet u!’. Ze kon niet geloven dat de man voor wie ze zolang had gewerkt haar verdacht van diefstal. ‘Gaby, ik heb je nog niet beschuldigt. Ik heb je alleen gevraagt of je iets van deze diefstal afweet.’ Ze vond het iriterend dat hij hier zo rustig om bleef, want van binnen kookte ze.
Hij was nu ook opgestaan, maar kreeg niet meer de kans om haar te kalmeren, omdat ze tegen hem schreeuwde dat als hij zo over haar dacht, ze meteen zou vertrekken. Hij liep op haar af, hopend dat ze niet weg zou lopen, maar tranen prikten al achter haar ogen. Ze slikte ze weg, en draaide zich om.
Ze liep het muffe benauwde kantoortje uit, en sloeg de deur net niet tegen hem aan. Ze stampte de supermarkt door, geen acht slaand op de verbaasde blikken die haar toegeworpen werden. Ze liep langs de kassa’s met haar baas nog steeds achter zich aan. Toen ze eindelijk buiten stond legde hij een hand op haar schouder. Ze keek om, snoof afkeurend, en schudde zijn hand van zich af.
‘Laat me het uitleggen!’ deed hij weer een poging haar te kalmeren, maar ze schudde direct met haar hoofd. ‘Ik dacht dat u mij al precies uitgelegd had, wat uw conclusie was?’
De man wist dat ze gelijk had, maar wilde dit absoluut niet toegeven. ‘kunnen we dit niet even binnen uitpraten?’ vroeg hij haar nerveus, omdat hij gezien had dat verschillende mensen al geïnteresseerd om hadden gekeken.
Hij had een goede reputatie, maar wist dat die vreselijk de diepte in zou gaan, als hij hier, bijna midden op het plein, ruzie zou gaan staan maken met zijn personeel.
Ze trok haar wenkbrauwen op. ‘bang dat iemand je hier ziet?’ Hij zuchtte geïrriteerd. Hij kon er niet tegen als mensen zijn gedachten konden raden. ‘wat mij betreft zijn we uitgepraat’ verkondigde ze. En opende haar fiets, die ze pal voor de etalages had neergezet. ‘kunnen we-‘ ze schudde haar hoofd opnieuw. Ze wierp nog één blik op hem, liet hem toen achter, en fietste de straat uit.

Hoofdstuk 1

Gaby Swart smeet haar rode fiets in de dichtstbijzijnde fietsenrekken die ze tegenkwam, en trok het omgebogen sleuteltje uit het slot. Met een ruwe zwaai deed ze haar schoudertas om, en sjokte de ongelijke bestrating van de winkelstraat over.
Anders zou ze allang thuis aan het eten zitten. Maar ze durfde niet meer naar huis.
Een uur geleden had ze in het muffe kantoortje van haar baas gezeten, waar ze te horen had gekregen dat ze haar baan kwijt was. Weer laaide er woede in haar op. Hoe durfde die man haar te ontslaan! Nu kon ze ook niet meer naar huis. Want wat zou haar moeder wel niet zeggen als ze hier achterkwam!? Ze zou vreselijk boos worden.
Woedend gooide ze de deur van het stadscafé open, en liep naar binnen. De geur van koffie en cappuccino drong haar neus in, en een walm van warme lucht omgaf haar. Ze schoof een stoel naar achteren en plofte neer op het stoffige vieze kussentje. Een bardame kwam op haar afgelopen, en vroeg haar beleefd wat ze wilde bestellen.
‘Één cappuccino’ snauwde ze de bardame toe, terwijl ze haar tas op de grond liet ploffen. De bardame verdween achter de bar, en bracht even later de bestelling naar Gaby toe, die het geld in haar handen duwde.
Ze dronk een paar slokjes uit haar beker, terwijl ze haar handen warmde. Hoe lang zou ze van huis wegblijven? De deur ging open, en een koude windvlaag stroomde het café binnen. Gaby draaide zich geërgerd om. Een lange man in zwarte jas was binnen gekomen, en sloot de deur.
Ook hij ging aan een tafel zitten. Zwijgend staarde hij uit het raam. Gaby fronste haar wenkbrauwen. Deze man had ze hier nog nooit eerder gezien.
Nieuwsgierig bekeek ze hem. Hij had een klein puntig sikje, en donker lang haar. Zijn wangen waren rood van de kou.
Ze dronk haar beker leeg en stond op. Buiten begon het al donker te worden, en tot haar ergernis zag ze dat het hard regende. Met tegenzin verliet ze het warme café.

Buiten maakte ze haar fiets open, en fietste de straat uit. Wat zou ze doen? naar huis gaan? hoe langer ze weg bleef, hoe woedender haar moeder zou zijn. Ze fietste een donker steegje in terwijl de plenzende regen plassen op de grond vormden.
Waar zou ze heen gaan?
Ze schrok op uit haar gedachten toen er een plotselinge ruk aan haar bagagedrager werd gegeven zodat haar fiets gevaarlijk slingerde. Met een gesmoorde kreet smakte ze op de harde straatstenen, terwijl haar fiets met een harde knal naast haar belande.
Ze greep met haar handen naar haar hoofd die stak van de pijn, terwijl ze ruw overeind werd getrokken. Stevige handen duwde haar natte schouders tegen de muur.
Ze probeerde zich los te rukken, maar de ijzeren greep om haar schouders was te sterk. Ze wilde gillen, maar haar keel werd dichtgeknepen door haar tegenstander. ‘geen geluid’ siste hij.
Het angstzweet brak haar uit. Wie was dit? Zijn natte lange haar plakte om zijn gezicht. Ze zag zijn blik. Ze kende hem ergens van. Hij liet haar keel los. Snakkend naar adem zakte ze in elkaar op de grond. Haar hoofd bonkte. Duizelig probeerde ze overeind te komen.
Ze keek naar boven. Ze zag zijn zwarte jas. Opeens herkende ze hem. Hij was de man uit het café....

Heey pirat

Ze greep met haar handen naar haar hoofd die stook van de pijn,
is stook een woord? Is het niet stak

mooi geschreven ben benieuwd naar het vervolg

Coor

Hee allemaal!!

Coor, bedankt voor je tip, ik zal het veranderen.
en hé, alle tips & opmerkingen zijn bij mij welkom!
ik kan ze goed gebruiken
Jammer dat er niet zo veel reacties zijn.,
maar die komen hopelijk nog.
pirate-girl

hmm spannend, schrijf vooral maar door

Ik Ben Benieuwd

hee allemaal!

Heel erg bedankt voor jullie reacties.
Het zal jullie misschien opvallen, dat ik nog niet
heb verder geschreven. Maar ik heb héél erg veel huiswerk.
Dus kan ik even niet verder.
sorry.

pirate-girl

heeii

Kom op laat me niet nog langer in spanning houden!
het is echt een leuk begin:D

violinie


P.S het is erg meeslepend dus ga zo door!

'heeeeeay!

't is nu weekend. ik weet het. ik heb heel erg lang niet geschreven.
'k heb nu even tijd om te schrijven.
dusss. binnenkort een nieuw stuk aan m'n nú nog korte verhaal.
Xx Pirate-girl

PS: danke well, voor jullie reacties. leuk om te zien dat ik lezers heb.
sorry dat ik zó ontzettend lang niet heb geschreven. 't komt goed.

en je hebt er nog een lezer bij ^^

'heeeay!
mensen, vergeef me alsjeblieft!
alweer geen tijd gehad!/
hoe moet dat nou verder?!
ik vraag het me af.
'k heb al weer 'n stukje op word getypt,
dat zal ik er waarschijnlijk morgen opzetten.
nogmaals sorryy.
danke well voor jullie reacties. !

het is je bij deze vergeven, maar laat het niet nog eens gebeuren hoor!! hahaha

Geschrokken krabbelde ze achteruit, tot ze de bakstenen van de aan drie kanten ommuurde steeg in haar rug voelde. Maar dit bleek een nutteloze actie te zijn, want de man was sneller dan haar, en hield haar moeiteloos bij. Voor de tweede keer deze avond voelde ze zijn ijzersterke greep, maar nu om haar polsen. Nog duizelig werd ze omhoog getrokken, terwijl ze worstelde om uit die verschrikkelijke greep te komen. De eerste bliksemflits verlichte zijn gezicht, waarop een kwaadaardige uitdrukking lag. Nog steeds plensde de regen neer op haar nu wit weggetrokken gezicht. Vurig hoopte ze dat er iemand langs zou lopen, en haar zou zien. Zijn hand sloot zich om de achterkant van haar nek, en koude rillingen van angst liepen door haar rug, en trokken door tot haar tenen toen hij zich vooroverboog, en zijn mond naar haar oor toe bracht. ‘’meekomen!,, siste hij opnieuw. Wanhopig deed ze nog en poging om te gillen, die hij natuurlijk meteen opmerkte. Hij legde zijn linkerhand om haar mond, zodat ze geen verdere pogingen zou kunnen doen om hulp te roepen. Ze begon te huilen. Wat moest hij van haar? Ze kende hem nog niet eens. Hij gaf haar een duw in de richting van de straat, maar ze verzette zich moedig, maar nog altijd doodsbang. Ruw trok hij haar aan haar haren mee, terwijl ze schreeuwde van de pijn, haar kreten gesmoord door de hand die het geluid tegenhield. Hij vervolgde zijn tocht naar de straat, die uitgestorven leek te zijn. Op de doodstille parkeerplaatsen stond een schuin geparkeerde BMW die door zijn positie bijna twee parkeerplekken innam. Snel liep hij naar de zwarte wagen toe, en liet haar haren los, zodat hij met zijn vrije hand de sleutel in het portier kon steken, die met veel moeite openging. Toen hij bezig was ook het andere portier open te maken, dacht ze even iets van zenuwen aan hem te zien. Zijn hand trilde een moment hevig, maar hij herstelde zich weer, en opende ook het andere portier. Hij duwde haar met veel geweld op de achterbank van de auto, en stapte daarna ook zelf in, achter het stuur. Gaby bonkte zo hard als ze kon tegen de ramen en deuren, maar ze wist zelf heel goed dat dit niet zou helpen. Het portier zat op slot, en dat zou ook zo blijven vreesde ze. Hij draaide zijn hoofd naar haar om, en legde zijn vinger op zijn lippen. ‘’ik wil je niet meer horen begrepen?!,, Ze stopte met waar ze mee bezig was, en staakte haar acties om de auto te proberen te verlaten. Ze wist niet wat hij zou doen als ze nog een keer geluid zou maken, maar die blik in zijn ogen was al gruwelijk genoeg om te doen wat hij zei. Ze liet zich hulpeloos op de achterbank zakken, nog steeds huilend om wat voor vreselijks haar overkomen was. Hij draaide zich vanuit zijn stoel weer om naar haar, en liet haar zijn hand zien, waarop in zijn handpalm een pil lag. Ze herkende die pil. Haar moeder gebruikte dat soort pillen altijd als ze niet kon slapen. ‘’neem in,, commandeerde hij haar, maar ze schudde haar hoofd ‘’nee, nee, ik wil niet,, smeekte ze. ‘’je zal wel moeten meisje,, antwoordde hij zachtjes, maar venijnig. En met die woorden boog hij zich naar haar toe en hield haar kaken van elkaar met zijn sterke handen. Ze worstelde en kwam los, maar bijna direct sloot zijn hand zich om haar keel, waardoor ze geen adem meer kon halen, en uitgeput werd ze tegen de achterbank aangedrukt, terwijl hij nog een poging deed om haar de pil te laten innemen. Ze had geen kracht meer om zich te verzetten, toen opnieuw haar kaken van elkaar werden gerukt. Hij nam geen enkel risico meer, en liet haar de pil, hoe zwak ze ook was, niet zelf doorslikken. Hij opende haar kaken extra ver en, hoe moeilijk het ook was met maar twee handen dit alles te doen, duwde hij de gehele pil meteen haar keel in. Ze kokhalsde, maar wilde uit protest niet slikken. Daarom greep zijn hand weer naar haar keel. ‘’slik door, of je bent er geweest!,, Hij liet haar weer los, en hijgend slikte ze, omdat ze niks anders kon verzinnen om nog te doen, de pil door. Haar droge keel verlangde naar water, maar opnieuw kokhalsde ze. Maar de man wist dat deze extra sterke pil direct zou gaan werken, en tevreden dwong hij haar om te gaan liggen. Hij ging weer achter het stuur zitten, en startte de motor. Langzaam reden ze weg uit de nog steeds verlate winkelstraat. Gaby lag hulpeloos op de achterbank. Ze was zó moe. Ze wilde niet slapen, maar de slaappil overwon haar opstandigheid, en huilend viel ze in slaap…..

Langzaam opende ze haar ogen. Waar was ze in hemelsnaam?! Ze lag op haar buik op een als beton aanvoelende ondergrond in het donker. Langzaam kwamen de herinneringen weer boven. Hoelang had ze geslapen? Ze probeerde op te staan, maar bemerkte dat haar handen op haar rug gebonden waren met een dik stuk touw. Angstig probeerde ze om te rollen, maar het lukte haar niet. Ze had haar stem teruggevonden en begon te schreeuwen. ‘’help! HELP!,, haar stem weerkaatste tegen muren van beton en ze hoorde haar eigen stem in een echo oplossen. Wild probeerde ze nog eens om te rollen, maar een sterke hand pakte haar bij haar schouder beet, en hield haar in bedwang. ‘’wat dachten wij te gaan doen?,, Haar adem stokte in haar keel. Ze herkende deze stem niet. Het was in ieder geval niet degene die haar hier heen had gebracht. Maar nu klonk een griezelig vertrouwde stem uit de duisternis achter haar. ‘’Is ze wakker Dave?,, De ijzige voetstappen die op de vloer weerklonken lieten haar rillen. De greep om haar schouder werd verminderd toen hij antwoordde. ‘’ja, ze is wakker. Maar we kunnen haar hier niet zo laten liggen. Veel te veel kans dat ze weet los te komen,,. Het gezicht van haar ontvoerder doemde op uit de duisternis, en ze werd met een ruk omhooggetrokken. ‘’probeerde je te ontsnappen meisje?,, Tranen prikten weer achter haar ogen. Ze wilde hier niet zijn, ze wilde hier weg. Ze schudde haar hoofd. ‘’nou, dat is dan maar goed ook, want dat gaat ook niet gebeuren hoor je me?,, Ze knikte wanhopig, terwijl ze door hem werd meegevoerd naar een andere plek in de ruimte. Ze werd op haar knieën gedwongen. Tegen haar rug ruste een zware pilaar die waarschijnlijk het dak ondersteunde. ‘’wat nu Martijn?,, Dus zo hete hij. Ze koesterde een grote haat voor die naam, terwijl hij zich naar Dave toeboog en wat in zijn oor fluisterde. Dave knikte, en verdween een moment in de duisternis, maar kwam bijna direct terug met twee stukken touw. ‘’eerst haar voeten,, commandeerde Martijn hem, en voor ze het wist zaten haar voeten onafscheidelijk aan elkaar gebonden. Dave nam het langere stuk touw van de grond, wat nog veel dikker bleek te zijn dan het andere, terwijl Martijn haar schouders tegen de pilaar aan drukte. Langzaam maar strak werd haar romp aan de pilaar geketend. Het touw sneed in haar buik toen hij een stevige knoop in het einde legde, aan de achterkant van de pilaar, waar ze hem nooit los zou kunnen maken. ‘’ik denk dat we deze niet nodig hebben, of wel soms?,, vroeg Martijn aan Gaby, terwijl hij overeind kwam met een prop leer in zijn hand. ‘’wat willen jullie toch van me?,, vroeg ze half huilend. ‘’ik denk dat we hem toch wel nodig zullen hebben,, beantwoordde Dave Martijn’s vraag. Hij nam de prop met een valse grijns aan, en haalde haar kaken van elkaar, zodat hij het leer in haar mond kon duwen. Maar Gaby liet zich niet kennen, en schudde wild met haar hoofd. Met een zucht hurkte Martijn bij haar neer. ‘’lastige dame vind je niet?,, grinnikte hij, terwijl hij haar hoofd stevig vasthield. Dave had nu vrij spel, en duwde de prop in haar mond. Ze proefde de vieze smaak van leer, en kon alleen nog zwakjes ademhalen door haar neus. Ze lieten haar allebei los, en haar hoofd knalde hard tegen de pilaar achter haar. Ineenkrimpend van de pijn liet ze haar kin op haar borst rusten. ‘’we komen dadelijk terug,, siste Martijn terwijl hij haar hem liet aankijken door haar hoofd aan haar haren omhoog te trekken. Toen lieten ze haar alleen, terwijl haar kin weer terug op haar borst zakte. Zwakjes bleef ze ademhalen, nog duizelig van de klap tegen haar hoofd. Zo bleef ze lange tijd zitten.

Het scheen haar toe dat ze al dagen in de muffige ruimte waarin ze was opgesloten doorbracht, maar in werkelijkheid waren het maar een paar uren. Ze had de conclusie al getrokken dat ze haar hier zouden laten verhongeren. Maar uit het niets doemde opeens de twee gedaantes van Dave en Martijn op. Als leedvermaak bleven ze even naar hun hulpeloze slachtoffer kijken, maar daarna Haalde Dave hardhandig de prop leer uit haar mond. Toen deze was verwijderd voelde ze pas echt hoe veel zeer het had gedaan om met dat leer in haar mond te hebben gezeten. De touwen lieten de twee mannen rustig zitten, en de enige hoop die Gaby had gehad dat ze haar zouden bevrijden was al weer verdwenen. ‘’zo,zo,, Martijn liep minachtend om haar en de pilaar heen, terwijl hij keek of de knoop die Dave eerder op de dag had gelegd nog even stevig vastzat als voorheen. Toen hij zijn ronde had gelopen hurkte hij weer bij haar neer, en keek haar recht in haar ogen aan. ‘’jij gaat ons helpen oké?,, Gaby keek angstig naar het lelijke gezicht wat recht tegenover het hare hing. ‘’wat wil je dat ik doe?,, Binnen de seconde werd haar keel weer dichtgeknepen, en snakte ze vermoeid naar adem. ‘’ik wil dat je je mond houd!,, beet hij haar toe. Hij knipte met zijn vingers, en Dave kwam al weer aanzetten met de leren prop. Dave duwde hem weer haar mond in, en bleef naast haar gehurkt zitten. Martijn stond op en begon te ijsberen. ‘’we beginnen makkelijk, je steelt wat spullen uit de supermarkt. Als dat is gelukt, zal je steeds grotere acties gaan verichten. Ons einddoel is de stadsbank oké?,, Gaby maakte angstige geluiden, Terwijl Dave als straf de prop steeds verder in haar mond duwde. Ze kokhalsde toen de prop bijna haar hele mond had gevuld, maar verslikte zich, aangezien de prop alles tegenhield. Even dacht ze dat ze zou stikken, maar de prop werd uit haar mond gerukt, en ze kon weer vrij ademen. ‘’ach stel je niet zo aan kind,, verwijtte Dave haar, en toen ze was uitgehoest drukte hij het leer weer in haar mond, maar nu minder ver dan voorheen. Martijn ging verder met zijn verhaal. ‘’dus we gaan zo meteen naar een supermarkt, om je talent uit te testen. Je zou natuurlijk op het idee te komen om te vluchten, of om hulp te roepen, maar dan zal het slecht met je aflopen, dus doe precies wat ik zeg.,, hij knikte naar Dave. ‘’maak haar maar los, ze heeft genoeg geleerd van de methodes die wij gebruiken als ze zich niet gedraagt. Dave sneed de touwen een voor een door, en trok haar omhoog op haar benen. Ze wankelde, maar bleef rechtop staan. Ze liep langzaam achter Martijn aan, terwijl Dave haar steeds een duw in de goede richting gaf. Martijn stond stil. ‘’We gaan naar buiten, dus gedraag je,, Dave bond een blinddoek voor haar ogen, zodat ze de weg en omgeving niet zou kennen, en ze werd naar de auto geleid. ‘’Het zijn geblindeerde ramen, dus het heeft geen zin om aandacht te trekken,, maakte Dave haar duidelijk. Ze werd op de achterbank geduwd, en de auto begon te rijden. Ze wist dat als ze bij een rotonde aan zouden komen, ze haar richtingsgevoel kwijt zou raken. Ze was bang, maar bleef rustig zitten waar ze zat. Na ongeveer een half uur kwam de auto tot stilstand. Dave had de hele reis naast haar gezeten, en deed de blinddoek af. Martijn stond al buiten en opende de deur. Ze knipperde met haar ogen, vanwege het licht wat ze al een tijd had moeten missen, en stapte uit. ‘’Je neemt gewoon iets mee, maakt niet uit wat,, fluisterde Martijn haar toe. Hij gaf haar een duw in de richting van de supermarkt. ‘’Dave houd je in de gaten, dus doe geen domme dingen.,, was het laatste wat ze hem hoorde zeggen. Voor ze het wist stond ze al midden in de winkel, naast een rek bierflessen. Dave stond een paar meter verderop te kijken. Ze keek zo onopvallend mogelijk om zich heen. Niemand te zien. Ze deed alsof ze het etiket bekeek, en liet een fles in haar rechtse en linkse jaszak glijden. Haar jaszakken waren ondiep, waardoor de halzen van de flessen boven haar jaszak uitstaken. Zenuwachtig viste ze de flessen weer uit haar zakken en keek terneergeslagen door haar slechte actie angstig om zich heen. Had iemand iets gezien? Twee kleine winkelwagentjes raceten de hoek van het rek om, bestuurd door twee kleine jongens. Gaby stapte vlug opzij. Dave stond nog steeds naar haar te kijken, en daar kreeg ze de zenuwen van. Weer keek ze om zich heen. Een alleen gelaten winkelwagen stond aan de overkant. De wagen was behoorlijk volgeladen, en aan het handvat hingen twee tassen, en een aantal platiczakken. Opeens kreeg ze een ingeving. Ze liep vlug naar de winkelwagen toe, keek om zich heen of de eigenaar van deze spullen niet in de buurt was, en kieperde de spullen uit een kruitvat plasticzakje om in een andere nog bijna lege plasticzak. Ze liep snel maar onopvallend van de wagen weg, en deed de bierflessen in haar nieuwe aanwinst. Ze had hier niet veel mee gewonnen, maar ze kon nu tenminste wel onopvallend de voorwerpen die ze zou stelen in hierin opbergen. Ze liet de twee bierflessen erin glijden, en baande zich tussen de vele winkelende mensen die ze in het andere gangpad tegenkwam een weg naar de kassa’s. Ze ging in de zo kortst mogelijke rij staan, en wachtte rustig tot de vrouw voor haar met een winkelwagen vol bootschappen weg reed. Ze knikte naar de wachtende caissière. ‘’ik hoor bij die mevrouw daar,, en zonder nog verder iets te zeggen, liep ze achter de vorige klant aan naar buiten. Ze bemerkte dat Dave nog ergens in de rijen zou moeten staan, en niet meer achter haar liep, en een fractie van een seconde dacht ze dat ze zo hard mogelijk weg zou rennen, en aan haar ontvoerders zou ontsnappen, maar toen ze zich om draaide stond Martijn voor haar, en trok haar zachtjes aan haar pols mee naar de auto. Hij beduidde haar op de achterbank te gaan zitten, welk commando ze angstig opvolgde. Hij deed het portier achter haar dicht. Na enkele minuten stapten Dave en Martijn ook in. ‘’goed gedaan,,. Prijsde Dave haar. ‘’maar je had mazzel dat die caissière je vertrouwde,,. Gaby bekeek snel de auto. De vooruit was van normaal glas, maar de zijramen waren geblindeerd. ‘’Dit was genoeg voor vandaag, mar dit was nog maar het begin,, vertelde hij haar. Een kwaadaardige grijns ruste op zijn gezicht terwijl hij weer met zijn vingers knipte. Alles leek afgesproken, en terwijl Dave haar weer blinddoekte startte Martijn de auto.

Het leek uren te duren voordat de auto weer stilstond. Maar na lange tijd maakte de auto minder vaart, en ze kwamen tot stilstand. Ze werd begeleid naar de ruimte waar ze zoveel angst had doorstaan, en pijn had gevoeld. Toen ze de deur achter zich dicht hoorde gaan, werd haar blinddoek afgedaan. Haar ogen hoefden niet meer aan het donker te wennen, maar ze zag bijna niets. Hoewel haar handen de hele rijs niet gebonden waren geweest, had ze er niet over getwijfeld de blinddoek af te doen, omdat ze veel te bang was dat ze haar daardoor iets aan zouden doen. De twee mannen namen haar mee naar de plek met de pilaar waar ze vastgebonden had gezeten. ‘’Ga zitten,, Nodigde Martijn haar op een overdreven sympathieke toon uit. Ze deed wat haar gezegd werd, en nam plaats op de koude vloer. Dave ging op zijn knieën naast haar zitten, en Martijn nam tegenover haar plaats. ‘’We zullen je belonen met wat je voor ons gestolen hebt,,. Hij grinnikte, en voordat zijn woorden en de betekenis ervan tot haar doordrongen, hield Dave haar al tegen de grond gedrukt, terwijl Martijn lachend een bierfles opende. ‘’Proost,, siste hij, terwijl hij met zijn ene hand haar mond openhield, en met zijn andere hand de inhoud van de fles leegschonk. Kokhalzend van het bier wat haar gezicht en mond overspoelde, probeerde ze zich los te rukken uit de greep van Dave. Maar ze was te zwak. Ook deed ze een poging haar hoofd af te wenden, zodat ze niet zou kunnen verdrinken in het bier, maar Martijn had haar hoofd stevig vast. De tranen liepen over haar wangen, toen de fles leeg druppelde, en ze hoestte hevig. Haar hoofd werd even losgelaten en ze liet deze hijgend op de grond zakken. ‘’hou je niet van bier?,, vroeg Dave haar onschuldig, terwijl hij grinnikend op haar neer keek. Ze had de kracht niet om te antwoorden, en deed haar ogen vermoeid dicht. Toen ze haar ogen weer opende, kon ze nog net zien hoe de tweede fles werd aangebroken. Waarom had ze dan ook twee flessen mee gejat? Waarom? Ze begon hevig met haar voeten om zich heen te trappen toen opnieuw een straal bier har mond bereikte. Ze werd licht in haar hoofd, en als wraak, toen eindelijk de laatste slokken haar mond in gleden, spuugde ze Martijn recht in zijn gezicht. Vloekend sprong hij overeind en gaf haar met zijn voet een trap in haar maag. Ze kromp ineen van de pijn, en verloor haar bewust zijn.

heea lezers,

Ik heb vannaf september niet meer geschreven, maar ik heb alweer nieuwe stukken van mijn verhaal gepost.
Ik zou het heel erg leuk vinden als mensen hier hun mening over willen geven.
*natuurlijk ook kritiek is welkom*
Dus, ik hoop dat ik weer reacties krijg, (en natuurlijk lezers)

xpirate-girl