Online Verhalen

Ik ben een goede vriendin. Een goed luisterend oor.

Mijn beste vriend, P. is pas gedumpt door mijn beste vriendin V. Pijnlijk. Alsof ik moest kiezen tussen ze. Mijn beste vriend heb ik constant getroost. Het ging niet over bij die jongen, hij werd alleen maar verliefder op V. Ze zijn namelijk nog steeds goede vrienden. Maar toen ik week na the breakup tegen hem zei: ah, iedereen heeft liefdesproblemen, het komt wel goed, werd hij woedend. Zei dat mijn liefdesleven niet te vergeleken was, ik had nog nooit een vriendje gehad. Ik kon me niet voorstellen, hoe het is zoiets kwijt te raken na 7 maanden.
Ik huil nooit om jongens, maar nadat hij dit gezegd had, heb ik zachtjes zitten snikken achter mijn pc. Ik heb me afgemeld bij msn nadat ik nogal kortaf tegen hem zei dat ik weg moest. Hij had niet eens door dat ik vreselijk gekwetst was.
V. vind zichzelf oh, zo zielig. Want uitmaken is zo moeilijk. En ja, ik kan dat ook niet begrijpen. Ze zegt de laatste tijd niet zoveel tegen me, terwijl ze tegen M. een ander meisje, blijkbaar wel alles zegt. D en ik, haar twee beste vriendinnen voelen ons achtergesteld.
Maar D. is ook al zo, ze stuurde me gisteren een sms dat ze met in iets in de knoop zit, maar ze mag niet zeggen wat, maar ze wou het gewoon even kwijt aan iemand.
Blijkbaar ben ik daar het geschikte persoon voor.
S. is een andere vriendin van mij. Ze vind weer een jongen leuk. En die jongen, R., haar ook. Dat heeft ze altijd, de jongen vind haar ook altijd leuk. Maar uiteindelijk haakt ze toch af. Maar hij is nooit goed genoeg voor haar. Bij mij is het nooit wederzijds, als ik een jongen leuk vind.
R. vraagt constant raad en me en vertelt hoe leuk hij S vind. Gisteren zei hij: Ik ben blij met een vriendin als jij.

Waarschijnlijk snappen jullie niet veel van mijn verhaal, maar het komt erop neer dat iedereen zijn hart bij me uitstort. Dat vind ik allemaal prima, maar ik kan me de laatste niet herinneren dat iemand aan mij vroeg hoe het met me ging, echt met me ging. En als ik weer geen geluk heb met een jongen zeggen mijn vriendinnen: ah, hij was je toch niet waard. Je verdient beter. Daar moet ik dan maar meedoen. Ik ben tenslotte een sterk persoon, volgens hen. Maar ik lig er snachts wel uren wakker van, zonder dat zij het weten.
Soms zou ik ook wel eens zo iemand willen zijn. Zo'n egoistisch persoon, die alleen over zijn eigen problemen kan praten en daarover nog een hoop medeleven krijgt ook.
Misschien ben ik wel een té goede vriendin...

Ach, arme meid *hugs*

Weetje, ik snap helemaal wat je bedoeld! Zo'n persoon ben ik namelijk ook, alleen vind ik nooit iemand leuk (een leraar uitgerekend) en vraagt niemand ook hoe het met míj gaat, of ik het niet vervelend vind dat iedereen maar loopt te zwijmelen tegen me over hun vriendjes : L

en ik snap helemaal wat je bedoeld met dat gekwetste gevoel. Heb ik erg vaak gehad, maar dan niet omdat iemand zo rechtstreeks iets kwetsends zei, maar meer omdat ik passief gekwetst werd. Door kleine dingetjes, zonder het te merken... kunnen mensen belachelijk kwetsende dingen doen.

ja want ik heb echt wel lieve vrienden en ik hou echt van ze hoor Maar soms heb je gewoon wel eens het gevoel van: hé, ik ben er ook nog!
Poeh maar alles opschrijven is echt fijn, het lucht echt op!

IDD! en nogmaals: IDD! : D

Mooi geschreven, voor mezelf vertaal ik het als: wat het probleem van de ander ook is, jij bent er.. maar dat jij ondertussen misschien ook wel die problemen hebt, dat ziet niemand.

Zo heb ik dat ook met sommige vriendschappen, het voelt regelmatig als 1 richtingsverkeer, maar tegelijkertijd is het wel gezellig om samen met die vrienden iets te ondernemen.

Vriendschappen zijn niet zwart wit, maar verdomde ingewikkeld.

Kop op meid, je bent gewoon een schitterende vriendin!

Ik vind me er ook helemaal in. Best herkenbaar. Ik heb ook van dat soort vriendinnen. Maar ik zie ze ook (bijna allemaal) alleen maar op school, en dan ga je geen diepe gesprekken houden over dingen die je dwars zitten, want dat doe je thuis in een rustige (vertrouwde?) omgeving. Misschein is dit bij jou ook het probleem (ik zou het niet weten, hoor) en moet je gewoon eens wat vaker bij mensen thuis afspreken en dan gewoon vertellen hoe jij je voelt (door hen).
Mooi opgeschreven, hoe jij je voelt onder het egoïsme van jouw vrienden en vriendinnen. En ik geloof ook echt dat jij een goede vriendin bent!

Liefs Maartje