Online Verhalen

Vanmiddag: Ik kwam thuis. Op de bank zat mijn buurjongen en op de andere bank mijn zus. Hij was te vroeg afgezet en omdat zijn ouders niet thuis waren, kwam hij bij ons wachten. Op een gegeven moment stond hij op met de mededeling dat hij ging kijken of er al weer iemand thuis was. Na een tijdje vroeg mijn zus of ik even wilde kijken of hij ook daadwerkelijk naar huis was gegaan (mijn buurjongen heeft bepaalde stoornissen). Ik belde aan en zijn moeder deed open. Ik vroeg of de buurjongen thuis was en ze antwoorde dat hij pas om 5 uur thuis zou komen. Ik vertelde haar dat hij te vroeg was afgezet en bij ons thuis had gezeten totdat er iemand thuis kwam. Ze deelde mee dat ze de school zou bellen omdat hij dus te vroeg was afgezet. Ik kon hem verder niet vinden en ging naar huis met de gedachte dat hij zelf wel weer thuis kwam. Toen ik net zat, klopte de buurvrouw op het raam en wees vragend naar binnen, ik maakte haar duidelijk dat de buurjongen niet meer bij ons was. Net toen ze uit het zicht verdwenen was hoorde ik een trein hard toeteren, daarna nog een. Ik haalde mijn schouders op.
'Waar zei je ook alweer dat de buurjongen was?' vroeg mijn zus geschrokken. Ook ik dacht meteen aan de trein, hij zou toch niet..?! Ik sprong op van de bank en liep naar buiten. Er waren inmiddels al meerdere mensen richten de spoorwegovergang gelopen. gelukkig herkende ik hem tussen wat mensen terwijl hij vroeg wat er gebeurd was. Ik haalde opgelucht adem. De rest van de middag heb ik bij de mensen gestaan, afwachtend op meer nieuws over wat er was gebeurd. Er stonden twee treinen stil naast elkaar, een aantal brandweermannen begonnen onder de trein te zoeken naar overgebleven lichaamsresten. Uit geruchten heb ik gehoord dat een vrouw eerder die middag haar fiets ergens had neergezet en al een tijdje had staan wachten op een trein, op het moment van de waarheid is ze op haar knieën op het spoor gaan zitten en daarna werd ze dus geraakt..
En toch blijf ik mezelf steeds afvragen waarom? Wat was er dan met haar waardoor ze dit heeft gedaan?
Ondertussen zijn de treinen al weer weg en de politie auto's, brandweerwagens en de ambulance ook. Iedereen kan weer over het spoor heen, maar ergens.. Ergens zit een wenende familielid die zojuist te horen heeft gekregen dat zijn of haar dierbare zelfmoord heeft gepleegd..

(moge zij rusten in vrede)

..wow

Dat is echt heel heftig! Een vreselijke manier om te sterven, ook, echt verschrikkelijk. Je hebt altijd zo'n what-if gevoel na dit soort gebeurtenissen...

Het is zo zielig voor de mensen die dan alleen achterblijven. En het is ook zo zielig voor de mensen die zelfmoord overwegen bij zichzelf. Ze zijn dan zo erg depressief. Echt zielig!

Dat jij dat van zo dichtbij hebt meegemaakt Wow...

Njaa, vroeger toen ik buiten speelde, was er een buurtgenootje die een beetje raar was. Ik weet niet wat er met haar was, maar ze was in ieder geval psyishisch niet in orde. Terwijl we gezellig aan het buitenspelen waren vlakbij een kruispunt (onze wijk is erg rustig, we kunnen dus gewoon op de autoweg spelen) ging zij opeens op het kruispunt zitten en wilde niet meer weg. Ze wilde dus dood. Nou, wij hadden haar weggetrokken, maar dat blijft toch bij je.

Maar het lijkt me echt verschrikkelijk om zo depressief te zijn dat je gewoon dood wil!

Hmm.. Blijkbaar was ik op de basisschool depressief, volgens mn ouders en die leraren daar. Ik werd toen blijkbaar gepest (ik heb t nu over de kleuterklassen, daar herinner ik me niets meer van) en toen wilde ik ook dood ofzo... Nou, heel vaag allemaal, maar gelukkig is dat nu over!

Dat dit trouwens bij Alledaags staat is bestwel, tja, ironisch zou ik het niet willen noemen, maar het is wel een beetje raar

Want dat is het toch juist, de clue van dit verhaal? Dat het raar is dat je het van zo dichtbij hebt meegemaakt, dan zou het toch juist niet alledaags zijn.