Online Verhalen

Het kan zijn dat ik dit op de verkeerde plek heb gepost, dus als dat zo is moet je het ff zeggen ^^

-x-

Ik voel twee handen om mijn keel. Tranen lopen over mijn wangen terwijl ik krampachtig probeer adem te halen. Smekend probeerde ik de persoon van wie de handen waren aan te kijken, maar met de houding waar in ik nu stond, was dat vrijwel onmogelijk. Zwarte vlekken dansen voor mijn ogen en paniek giert door mijn lichaam. Ik wil ademen, maar zolang hij mijn luchtpijp dicht houd geknepen, lukt dat niet. Ik voel de mijn lichaam slap worden. Tranen vallen op de grond en laten kleine spoortjes achter. Wetend dat ik iets moet doen om los te komen, kijk ik naar het plafond, dat smerig is van het stof.
Mijn handen glijden over de zijne, in de hoop om deze los te trekken en weer te kunnen ademen. De kracht is echter uit mijn lichaam verdwenen en het enige waar ik toe in staat ben is het maken van twee kleine sneetjes in zijn hand door mijn nagels in zijn vel te zetten. Hij reageert niet. Het doet hem geen pijn. Verloren laat ik mij door mijn trillende knieën vallen, waardoor ik naar adem snakkend op de grond val. Verward en niet begrijpend kijk ik omhoog, mij voorbereidend op de steek van het mes dat ik zonet achter hem op de tafel zag liggen, en waar ik hem veelbelovend naar had zien kijken. Ondanks het feit dat ik weet dat, wanneer hij doet wat hij van plan was te doen, toch zal sterven, zuig ik opgelucht weer zuurstof in mijn longen. Het leven keert weer terug in mijn lichaam.
Het mes dat ik tussen mijn ribben verwachtte kwam niet. Ik durf niet omhoog te kijken, maar spiek toch door de plukken haar voor mijn gezicht naar de tafel. Het mes ligt er niet meer. Ik schraap al mijn moed bij elkaar en kijk omhoog. Mijn ogen worden groot. Niet van angst dit keer, maar van schrik en ongeloof. De man die mij eerder nog had geprobeerd te wurgen, lag bloedend op de grond. Het rode goed op de grond, dat zich langzaam rond zijn borstkast uitbreidde, maakte zijn eerst nog witte shirt rood. Op de plaats waar de man eerder had gestaan, stond dit keer iemand anders. Iemand die naast mij knielde in mij in zijn armen nam. Snikkend en nog steeds hoestend door luchtgebrek verberg ik mij in zijn omhelzing, eindelijk veilig. Het gevaar is geweken, niemand wil me nu nog pijn doen.

Wow, heftig, mooi opgeschreven! Je valt meteen midden in de gebeurtenis, en daarom is het wat verwarrend en onduidelijk, maar dat maakt het er niet minder mooi op.
Mooi gedaan!

Liefs Maartje

Bedankt ^^
Ik had even behoefte om 'iets' te schrijven, zonder er meteen mee verder te moeten en er een heel verhaal van te maken, toen kwam dit er uit rollen.

Inderdaad; heftig.. Dat is het juiste woord! Wow.. Knap beschreven! Spannend ook... Ik heb er verder geen woorden meer voor, ik ben er stil van geworden... Machtig stukje!

Bedankt ^^
Ik had het geschreven voor een verhalenwedstrijd... Zecht het mensje dat het organiseerde, nadat ik dat stukje had ingezonden, dat het enkel de voorronde is '¬¬ (Dacht ik: Yay, ik ben blij met het stukje, dus stuur ik het in! =D Nee, moet ik nog een paar rondes door =,=)

Super mooi! En heftig.. Je moet echt doorgaan!! =D
Succes!
xx

Met schrijven ga ik zeker door, dat staat vast ^^ en als ik niet zo verschrikkelijk lui was, zou ik ook eens een verhaal afmaken en naar een uitgever sturen (een eigen boek in de winkels hebben liggen is 1 of my biggest dreams).

Haha ik ken het!
Als ik niet steeds zo weinig inspiratie had, zou ik ook allang een boek afhebben! :p
Ach, langzaam komt het toch wel goed..
Succes ^^

Heftig stukje, mooi geschreven! Je valt als lezer meteen midden in het verhaal en je wordt er in meegesleept. Goed gedaan Je wisselt een aantal keer van tijd, probeer daar op te letten. Op zich vind ik het jammer dat je niet weet waarom die person har wilde vermoorden, maar dat geeft het verhaal ook wel iets mysterieus'

@xjustminex: xD Ik loop steeds vast >< Of ik kom ineens aanzetten met inspi voor een ander verhaal. Dan vind ik het zonde om dat te negeren, laat ik mijn oude werk liggen en begin een nieuw verhaal

@Sanne: Ja, ik schrijf -bijna- altijd in de verledentijd. Als ik dan eens, omdat het beter bij het verhaal past, in de tegenwoordigetijd schrijf val ik wel eens vaker halverweg terug in mijn gewoonlijke schrijfpatroon =,=

Maar meestal kom je dan door dat nieuwe verhaal weer op inspi voor andere verhaal. Iig; dat is bij mij altijd!! =)
Het komt altijd goed. Dus gewoon geduldig afwachten. xD
Oké dat klinkt héél vaag ..

x

xD Ik heb nu dus trouwens minstens 5 onafgemaakte verhalen op men pc staan =,=
Meestal krijg ik trouwens inspi door een gebeurtenis... of een onmogelijke gedachtegang (je wilt niet weten wat er allemaal door mijn hoofd gaat als ik eens een keer de kans heb om weg te dromen xD)

Haha. :p Dat wil je bij mij ook niet weten!!
Maar de meeste dingen van mijn verhalen zijn ook wel echt gebeurd, alleen de namen kloppen niet.
En aangezien er een hoop in mijn leven gebeurd wat ik eigenlijk niet wil, heb ik genoeg om verhalen over te schrijven.
Maar ik maak heel veel Stand Alones, maar dan vinde altijd mense dat er een vervolg bij hoort..
Zoals nu dus ook bij dat verhaal wat ik op deze site heb staan.. Dat was begonnen als een Stand Alone, nu is het al 4blz.. xD
En lange verhalen heb k nog nooit afgemaakt... Dus ben benieuwd. xD

Ik schrijf nóóit iets over mijn eigen leven xD
*vraagt zich af of ik ooit iets van jou gelezen heb* *gaat dat meteen even doen*