Online Verhalen

Ik hoop dat jullie het verhaal leuk vinden! Ik zou graag jullie mening hierover willen, en eventuele tips! Alvast bedankt!
-------------------------------
Inleiding
Lui zit ik in de stoel, en staar naar de TV die uit staat. Ik ben te lui om de afstandsbediening te pakken, en de TV aan te doen. Ik hoor een toeter en kijk naar buiten. Tourbus. Ik staar weer voor me uit. Een seconde later spring ik op.
“Tourbus!” gil ik hard door het hele huis. Hyperactief ‘stuiter’ ik naar mijn koffers en loop met een lach die waarschijnlijk niet breder kan naar de tourbus. Ik laad mijn koffers in, en ‘stuiter’ hyperactief naar binnen.
“Tour, here I come!” gil ik door de tourbus.

Ik zie je nu al denken.
Tourbus?
Oke, ik ben dus Naomi. Bekend onder de naam Naoom. Ik ben een hyperactief ‘konijn’ en ben de meeste tijd hyperactief. Haat school en huiswerk. Ook de leraren natuurlijk. Ofwel, doorsnee meisje. Oke, ik zweer het je! Ik ben heel normaal. Oke, buiten het feit dat ik een platencontract heb, in een band speel en beroemd ben in heel Amerika. Vandaar dus tourbus. Onze tour begint weer. Dat betekend: veel optredens, tourbus, en dan ook veel lol natuurlijk! Maar ondanks alles blijft het leuk! Voor de rest ben ik van allerlei bands van, als het maar rockt! Ik heb zwart haar dat vaak door de war zit. Uiterlijk maakt me niet zoveel uit. Een spijkerbroek, makkelijker shirt en klaar is Naoom! Make-up haar ik!

“Hyperactief Naoomkonijn!” hoor ik iemand gillen.
“Hyperactief Chiaarkonijn!” gil ik vrolijk terug.

Dat was dus mijn begroeting met Chiara. Bekend onder Chiaar. Met haar kan ik de meeste lol maken. Wat karakter betreft lijkt ze helemaal op mij! Maar het uiterlijk is totaal anders! Zij heeft meestal make-up op, blonde haren en kijkt altijd goed wat ze aantrekt. Zo niet mij! Maar ja, boeien! Wij hebben om de raarste dingen lol. Meestal gaat het nergens over! Laatst ging het over deuren. Deuren! Dom, maar lollig! We waren aan het fantaseren wat een deur over zijn werk zou zeggen als die zou kunnen praten. Gaat dus totaal nergens over!

Nu zijn we nog met zijn tweeen. We gaan nu de rest ophalen. Ik lees wat in een tijdschrift als ik voel dat de bus stopt. De deur gaat open. Ik kijk naar de deur.
“Wordt hij dat werk nooit zat?” zeg ik zo serieus mogelijk. Chiaar schiet in de lach, en ik lach mee.
“Naoomfreak! Chiaarfreak!” wordt er door de bus gegilt.
“Isaafreak!” gillen we tegelijk terug.

Dat is dus Isabel. Bekend onder Isaa. Ze vindt dat haar naam ‘suckt.’ Ofwel: stom! Maar ‘suckt’ is ons taalgebruik. Als we iets stom vinden zeggen we ‘suckt.’ Nou, weet je dat ook weer! Isaa kan ook heel gek doen. Soms dan zit ze rustig, en dan is ze een milliseconde daarna aan het rondstuiteren. Vaag kind. Qua uiterlijk lijkt ze wel op mij. Hoef ik niet weer die hele uitleg te geven. Ja, ik weet het! Ik ben lui!

Ik lees weer verder in mijn tijdschrift. Saai tijdschrift! Het enige leuke dat erin staat is dat wij op tour gaan.
“Kijk freaks. Dat wisten we nog niet” zeg ik droog. De veel te enthousiaste Chiaarkonijn en Isaafreak beginnen te lachen.
“Oeh, daar moeten we heen!” gilt Isaa. Ik begin enthousiast te knikken.
“Ik ga kijken of ik ze zie!” gil ik uit, overtuigend dat ze hierlangs rijden. Ik druk mijn gezicht tegen het raam naast me, aan de kant waar het huis van de vierde en laatste bandgenoot is. Ik trek mijn gezicht naar onderen, en nu lijkt het net of ik een varkensneus heb. Mensen kijken verbaasd naar me, en lopen dan snel verder. Ik zie het vierde bandlid uit de deur komen. Ze kijkt raar naar me, en begint dat te grijnzen. De deur gaat open.
“Naoomkind! Chiaarkind! Isaakind!” gilt zij door de hele tourbus.
“Naankind!” gillen Naoom en Chiaar. Ik niet, ik zit nog steeds vastgeplakt aan het raam. Ik kijk even, en zie dat twee jongens me met open mond aangapen. Ik adem op het raam, en hun monden zakken nog verder open.
“Naoom? Wat doe jij nou?” hoor ik Naan vragen.
“Ik was eigenlijk op de uitkijk voor The Idiots. Maar mensen entertainen is veel leuker!” antwoord ik, wanneer ik mijn gezicht van het raam haal. Ik open het raam, en kijk naar de jongens.
“He, lekkerding! Hoe is het daar!?” gil ik door het raam. Daarna lopen ze snel verder. Ik weet het! Ik weet het! Ik ben gestoord!

Maargoed, ons vierde en laatste bandlid is dus Nana. Bekend als Naan. Zij is de stilste van het groepje, maar kan net zoveel lol maken als ons hoor! Maar vaak denkt zij dan toch iets meer na. Voor de rest lijkt ze helemaal op ons!

Passen we niet goed bij elkaar? Wij zijn helemaal gestoord, gek, hyperactief en vaag en idioot!
“Naoom, ikke meedoen! Schuif eens op!” kirt Isaa. Ik schuif op, en samen beginnen we vrolijk te zwaaien.
“The Idiots!” hoor ik wat mensen gillen en sommige rennen zelfs mee. Ik grijns, en begin vrolijk te zwaaien.

Dit zijn wij dus: The Idiots!

Haha, Super! (: Ze zijn echt leuk, die meiden, genieten van het leven etc.

IljaVoo schreef:“Ik ga kijken of ik ze zie!” gil ik uit, overtuigend dat ze hierlans

Hierlangs

IljaVoo schreef:Een spijkerbroek, makkelijker shirt en klaar is Naoom! Make-up haat ik

Makkelijk

Soms vind ik dat je wat te veel details geeft zoals; de deur gaat open. De bus stopt. Dat zou zegmaar wat minder mogen, dan leest het wat soepeler en vlotter, snap je? Ook gebruik je vaak het woord; hyperactief. Dat zou je eens kunnen veranderen in; druk, irritant, (te) enthousiast, gek, (prettig) gestoord, door het dolle heen, en van dat soort dingen.
Je moet nu niet denken dat ik alleen maar negatieve dingen over jouw verhaal heb, want ik post dit zegmaar om je te helpen en omdat ik je eerst gepostte stukje veelbelovend vind!
Hoop dat je snel verder schrijft! (:

Bedankt voor de tips, ik zal proberen er gebruik van te maken;) Hier heb ik nog een stukje gemaakt:) De inleiding heb ik de spellingsfouten al wat veranderd.
---------------
Hoofdstuk 1
Nerveus en vol energie hup ik van de ene op de andere voet. We hebben zo een optreden.
“Klaar, Naan?” roept Saki naar Naan.

Oja, dat had ik jullie nog niet vertelt! Saki is onze persoonlijke beveiliging. Hij is altijd met ons mee! Nooit ziek!
En ik was jullie ook nog vergeten te zeggen wat de taken zijn in de band!
Naan is de drumster. Ze kan wel uren achter haar drumstel zitten en er op los slaan! Haar moeder is daar niet zo blij mee want ze trommelt soms wel het hele huis wakker.
Isaa is de gitariste. Ze is er daadwerkelijk goed in, hoor! Je hoeft alleen maar een liedje te noemen wat ze kent, en ze speelt het foutloos en moeiteloos na.
Chiaar is dat basgitariste en tweede stem. Ze is met haar basgitaarn et zo goed als Isaa. Alleen zij besteed nog minder tijd aan haar huiswerk dan Isaa. Zij kan ook goed zingen, maar ze vindt het niet zo heel erg leuk.
En dan houdt je mij over. Naoom is de eerste stem. De hoofdstem. Of hoe je het ook wilt noemen! In ieder geval: ik zing!

Naan is ondertussen de lucht ingevlogen.
“Yo iedereen! Klaar om te knallen!?” roept ze door de hele zaal met haar microfoon, en daarna wordt ze bij haar drumstel gezegd.
“Komt ie Isaa!” hoor ik Saki daarna zeggen. En weg is Isaa met een geschrokken gil.
“Isaa in the house!” hoor ik haar roepen. En met z’n tweeen beginnen ze nu het begin van het eerste liedje te spelen. Dat heet ‘The Idiots.’ Die beschrijft de band en bandleden.
“Chiaar?” Ze gilt voordat ze nog weg is, en dan verlaat ook zij mij.

Oja, dat had ik nog niet vertelt hea? Wij komen uit de lucht binnenvallen. Naan wordt dan gelijk neergezet. Om nou een drumstel in de lucht te laten zweven? Maar de rest begint met spelen in de lucht!

“Naoom!” hoor ik onze persoonlijke security waarschuwen. En weg ben ik.
“Yo mensen! Wij zijn klaar om te knallen!” schreeuw ik door de microfoon. En daarna begin ik te zingen. Midden in dit eerste lied worden wij op de grond gezet. Ik kijk even snel achter me of het met de rest nog goed gaat, en ik zie hoe Isaa gaat liggen. Gek kind! Is ze moe ofzo? Het eerste lied is afgelopen.
“Vonden jullie dit knallen!?” roep ik door de microfoon. Ik hoor gejuich wat – denk ik – op ‘ja’ moet lijken.
“Dat is jullie geraden! Probeer nu eens Isaa omhoog te juichen, dat luie kind!” roep ik vervolgens door de microfoon. Van ons optreden, maken we niet zomaar een optreden. Wij gaan dan ook echt uit ons dak! En wij entertainen ook. Daarom hebben we ondertussen allemaal een microfoon gekregen.
“Ja ja! Ik kom al overeind!” hoor ik Isaa zeggen. En zo gaat het hele optreden door.

Aan het eind van het optreden geven we elkaar een high five.
“Dat ging knallend!” roept Chiaar door de hele kleedkamer.
“Ja, het ging super!” roepen we allemaal instemmend. Ik pak een blikje cola voor mezelf.
“Mogen wij ook wat?” vraagt Naan met een zeurderig stemmetje.
“Pak zelf maar!” zeg ik lachend.
“luiwammes” murmellen ze allemaal nog, en dan pakt Chiaar voor de rest. We zitten net allemaal rustig van wat drank te genieten na een knallend optreden, en ik zie Peter al staan met papier.
“Oh help! Een duet met een andere band!” roep ik dramatisch door de hele kleedkamer. Ik zie hoe Peter vermoeid gaat zitten.
“Inderdaad, een duet. Deze moeten jullie volgende week kennen. Deze tour wordt samen met een andere band gedaan.” Verslagen ga ik zitten.
“Ons meest heilige bezit wordt aangetast! Nooit meer zal het normaal worden! Voor altijd zal het zo blijven!” roep ik dramatisch.
“Het is maar een duet, hoor!” zegt Peter geirriteerd.
“Oh echt? In dat geval: kom maar op!” roep ik veel te enthousiast.
“Ik heb nu al medelijden met die andere band” zegt Peter. Ik begin te lachen.
“Goed dat je erover begint, commandant! Zeg maar dat ze zich moeten gaan gereed maken voor ons overtollig energie. Morgen met zijn allen oefenen. Zul jij wel ingepland hebben. Wij zullen er klaar voor zijn commandant!” roept Naan als een soldaat door de kleedkamer.
“Je hebt gelijk over die repetitie. Ik zal het ze zeggen.” Wij salueren nog eens naar hem, en hij maakt dat hij weg is.
“Wat een aardige man is hij vandaag weer.”
“Chiaar, pest hem niet zo!” zeg ik lachend.

“Dat kunnen wij veel beter!” zeg ik lachend.
“Ja, maar maakt niet uit. We moeten het uit ons hoofd leren” meld Naan. Ik rol sarcastisch met mijn ogen.
“Had ik nog niet door.”

Hmm, had ik je nog niet vertelt dat we onze eigen nummers schrijven? Oeps, vergeten! Zal ik het dan nu maar zeggen? We maken onze eigen nummers! Depressieve nummers maken we niet. Sterker nog: als er iets fout gaat in ons leven publiceren we die nummers niet eens, mochten die gemaakt zijn. Gosh, wat is ‘publiceren’ toch een raar en moeilijk woord! Welke idioot heeft die bedacht? Oké, ik dwaal af van mijn verhaal! De bekendste nummers zijn: ‘The Idiots’, ‘Fun Rule’ en ‘Always Laugh.’ Typische liedjes om mee te lachen. Ze klinken dan ook heel vrolijk. Tuurlijk hebben we allemaal wel teksten liggen van een depressieve bui. Niet dat iemand die ooit te lezen krijgt!

Ondertussen is iedereen wat gaan oefenen. Ik kijk ernaar.
“Weten jullie… Dat ik hier geen zin in heb? Ik doe het later wel.” Isaa trekt haar mond open om iets te zeggen, maar ik pak de camera al. Daardoor ontstaat er een grijns.
“Ik ga mee.” En zo gaan we met zijn tweeën weg. En zo staan we even later ons gezicht in een plooi houden in gedachten te lachen om het plannetje dat wij gesmeden hebben. Heel serieus kijk ik voor me uit. In mijn ooghoeken zie ik de plant bewegen, waarvan ik moet grijnzen. Wat bedenken we toch weer makkelijke, maar zulke goede verstopplekken! Ik loop naar een jongen toe. Hij heeft dreads tot zijn schouders, en een grote pet op. Zijn kledingstyle is nogal apart. Kleren die minstens drie maten te groot zijn! Ik loop naar hem toe. Ik glimlach lief naar hem. Ik weet gewoon dat de camera op ons gericht is.
“Herken ik jouw ergens van?” vraag ik hem. Een grijns ontstaat op zijn gezicht.
“Kan.” Wat moet ik nou met zo’n antwoord?
“Ik weet het! Ik weet het! Jij bent die jongen waarmee de zus van een vriendin van een vriendin van een nichtje van een neef van een beroemde popster van schrijver van een tante verkering mee heeft, toch?” zeg ik in een adem. Met een half openhangende mond staart hij mij aan. Serieus kijk ik hem aan.
“Kun je dat herhalen?” Dat verwachtte ik al!
“Jij bent die jongen waarmee de zus van een vriendin van een vriendin van een nichtje van een neef van een beroemde popster van een schrijver van een tante verkering mee heeft, toch?” Zijn mond zakt nog een stukje naar onder.
“Gefeliciflapstaart, je bent gefopt door The Idiots” fluister ik in zijn oor. Ik voel dat hij me nakijkt. Een voldane glimlacht siert mijn gezicht. Eens kijken… Wie is het volgende slachtoffer? Ha! Die daar! Een jongen met zwarte haren waarbij blonde plukken erdoorheen zitten. Het haar staat alle kanten op. Lijkt wel ontploft! Zijn kleding is normaal, in tegenstelling tot de vorige. Hij heeft ook make-up op. He, wacht eens even! Jongen met make-up? Zal wel!
“Hoi! Ken ik jouw ergens van?” Zuchtend kijkt hij me aan.
“Ligt eraan waarvan.” Wat een vage antwoorden krijgen we vandaag!
“Ik weet het! Ik weet het! Jij bent toch die jongen waarmee de zus van een vriendin van een vriendin van een nichtje van een neef van een beroemde popster van een schrijven van een tante verkering mee heeft, toch?” Ook hij kijkt me met halfopen mond aan. Waarom krijgen we vandaag dezelfde reacties? Saai!
“Kun je dat herhalen?” Nog altijd serieus kijk ik hem aan.
“Jij bent toch die jongen waarmee de zus van een vriendin van een vriendin van een nichtje van een neef van een beroemde popster van een schrijver van een tante verkering mee heeft?” Ook zijn mond gaat nog een stukje verder open.
“Je bent het tweede slachtoffer die gefopt is door The Idiots.” Fluisteren in oren is wel leuk, maar wordt ook saai. Weer loop ik met een voldane glimlach weg. Na tien slachtoffers werd het een beetje saai, en zijn we weer naar de rest gegaan. Als ik langs een kleedkamer van ene ‘Huygens Boys’ loop kijk ik ernaar.
“Kijkje nemen?” Hevig begin ik te knikken.

leuk verhaal, echt lekker hak op de tak geschreven, daardoor leest het heel vlot
Ben benieuwd naar meer!

Vlot is wel aardig, maar hak-op-de-tak vind ik zoooo vervelend lezen. Het lijkt nergens naartoe te gaan.

Trouwens; Naomi is te lui om de afstandsbediening te pakken, maar is wél hyperactief? Vind ik tegenstrijdig. Ik heb ook moeite om je humor op te pikken. Ik heb nog niet echt een glimlachje gelaten. Maar humor is natuurlijk ook heel erg subjectief, dus misschien is het verhaal gewoon niet voor iemand anders dan een veertienjarig meisje geschreven.

Wacht. Terugspoelen. Volgens mij ken ik die band. Die jongens. WACHT. Dat kan toch niet?? (Dat kan wel, maar goed xD)

In elk geval, ik vind het wel lollig, heel losjes geschreven maar dat heeft ook z'n charme! Dus ga maar verder (eens kijken of ik gelijk heb )