Online Verhalen

De tranen op mijn wangen
En de pijn op mijn gezicht
Niemand ziet de waarheid
Niemand ziet het verdriet

Wanneer ze zouden kijken
Wanneer ze zouden voelen
Ze zouden kunnen zien
Dat de tranen op mijn wangen
En de pijn op mijn gezicht
Veroorzaakt door hun woorden
Verergert door de blikken
Nooit zullen verdwijnen
Gedoemd te bestaan
Tot de laatste zucht
Uit mijn mond ontsnapt
Tot de levenslust
Mijn lichaam heeft verlaten
Rust voor eeuwig
De pijn vervaagt

Een glimlach wordt vergeten
En een lach is nooit gehoord
Tranen zijn het enige
Wat mijn gezicht ooit nog verlaat
Geen hoop verlicht mijn hart
Enkel zacht gesnik
Komt uit mijn mond
Nooit gehoord en
Nooit aanschouwd

-x-

Enige kritiek? ^^

Heel mooi geschreven!
Wel een beetje een typisch onderwerp, maar daardoor heb je niet minder geschreven. Je hebt alleen het hoognodige erin gezet, pijn en verdriet maar ik mis toch een beetje de emotie, het gevoel... Ik hoop dat je snapt wat ik bedoel, zeg maar, want dit kan nogal onduidelijk overkomen. Het is een beetje geschreven... alsof je op een afstand staat. Het niet zelf bent, die dat doormaakt, er niet dichtbijgenoeg staat. Wat wauwel ik allemaal? Moeilijk om dit uit te leggen, zeg! Je gedicht is niet niet mooi hoor, maar ik mis toch een beetje het gevoel.

Moonshadow schreef:Tranen zijn het enige
Wat mijn gezicht ooit nog verlaat

Hier zou ik van maken; tranen zijn de enigen,
die mijn gezicht ooit nog verlaten.

Tranen zijn meervoud, dus dan kan het volgens mij niet zijn ; wat mijn gezicht nog verlaat.

Moonshadow schreef:Nooit gehoord en
Nooit aanschouwd

Dit vind ik een mooie, sterke zin. In de rest van het gedicht gaat het over de pijn en het verdriet, en aan het einde maak je nog eens goed duidelijk dat het nooit gehoord en aanschouwd is.

Nouja, kijk maar of je er iets mee kan!

Liefs Maartje

Moonshadow schreef:Tranen zijn het enige
Wat mijn gezicht ooit nog verlaat

Hier zou ik van maken; tranen zijn de enigen,
die mijn gezicht ooit nog verlaten.

Tranen zijn meervoud, dus dan kan het volgens mij niet zijn ; wat mijn gezicht nog verlaat.

Niet mee eens,, want je moet het zo bekijken.
Tranen zijn het enige wat mijn gezicht ooit nog verlaat.
Het klopt wel !


Ik vind het een mooi gedicht, goed geschreven ook
Kon ik dat maar

LoveToYou schreef: Ik vind het een mooi gedicht, goed geschreven ook
Kon ik dat maar

Het klopt niet

Maar hoewel het gedicht niet slecht is, zou ik niet zeggen dat het heel mooi is. Een beetje te typisch, dat "pijn van binnen" verhaal.

Ik vind dat je heel sterk en mooi begint, maar bij de tweede strofe raak ik de draad een beetje kwijt, daar is het niet zo krachtig als in het begin, en aan het eind word dat wel weer wat beter maar de kracht is er toch een beetje van weg.
Ik zelf vind dus ook de eerste strofe het mooist ^o^ Goed gedaan!