Online Verhalen

Titel: Valse streken worden beloond met liefde...
Schrijfster: Renilde.
Inleiding: Als Roos plotseling naar een kamp moet veranderd haar hele leven.
Ze word ontvoerd, verliefd, komt in de prostitutie, gaat aan de drugs en ze ondekt dat ze een tweelingzus heeft. Ze wilt opzoek gaan naar haar echte vader en haar zus. Maar of dat zo gemakkelijk is?


1.
'Wat?!'Riep ik woedend naar mijn ouders en ik sprong op.
'Maar liefje, ga asjeblieft zitten. Het is beter voor ons.'Zei mijn moeder kalm.
'Ja, maar wordt er niet meer aan mij gedacht? Moet jullie leven altijd volmaakt zijn?'
'Ga zitten, en sla niet meer zo'n toon tegen ons aan.' Riep mijn stiefvader boos terug.
Mijn ogen werden groot en ik had moeite om mijn tranen in te houden. Nee, ik weiger.
Maar ik wist toch dat ik niks te zeggen had.
'Liefje, het is maar voor een jaar.'
'Voor een jaar?!'Schreeuwde ik ongelovig. Ik liep boos naar de deur. Maar in de deuropening bleef ik staan.
'Noem me asjeblieft geen "liefje", want ik ben je liefje niet als je me een jaar
lang in een rotkamp stopt,'zei ik zo kalm mogelijk.
Ik keek mijn ouders nog 1 keer met betraande ogen aan en liep toen de deur uit.
Hoe konden ze, mij naar een rotkamp sturen? En dat nog wel voor een jaar!
Mijn ouders gingen zoals gewoonlijk naar Amerika en ik moest naar een rotkamp in Berlijn?! Waarom kan ik niet met hun mee?
Ik ging zitten op een rustig plekje aan het water.
Ik gooide een paar stenen op het water en de tranen bleven maar komen.
Het werd al donker. Mijn ouders zijn me vast aan het zoeken. Ik stond moeizaam op en liep langzaam naar huis.
Ik zag dat mijn ouders al aan het eten waren.
'Wanneer moet ik naar dat kamp?' Vroeg ik ongeïnteresseerd aan mijn ouders.
'Over 3 dagen en het is geen kamp. Je mag gewoon doen wat je wilt, je hebt alleen geen
eigen kamer en je mag niet uit een bepaald gebied.' Ratelde mijn moeder aan 1 stuk door.
'Een kamp dus.' Zei ik eigenwijs. Ik pakte een appel en liep naar boven.
Met een diepe zucht liet ik me op bed vallen. Aan de ene kant had ik er wel zin in, misschien maakte ik er wel nieuwe vrienden.
Maar aan de andere kant wil ik er echt niet heen. Hier heb ik ook mijn vrienden die ik dan een jaar niet meer zie.
Ik moet daar met mensen op een kamer slapen die ik niet ken en ik moet daar naar een hele andere school! Nee, ik weet het al;
dit wordt het stomste jaar van mijn hele leven…


kritiek,tips, opmerkingen zijn welkom

Hejjj!

Om het zo te zeggen, Ik vind het een heel hip intro! Je omschrijft duidelijk dat ze het niet wil, maar misschien, heimelijk aan de andere kant toch wel. Erg goed. En ook de dingen voor later, ik heb nu al zin om meer te lezen!

Echter heb ik wel een paar opmerkingen

'Ga zitten, en sla niet meer zo'n toon tegen ons aan.' Riep mijn stiefvader boos terug.

I.P.V. een punt na 'aan' een komma , en dan beginnen met een kleine letter.. Soms heb je het wel gedaan, soms niet. Let daar vooral even op

Ik gooide een paar stenen op het water en de tranen bleven maar komen.
Het werd al donker.

Persoonlijk zou ik beginnen met een nieuwe alinea [witregel], wordt het wat overzichtelijker.

En please, doe niet alles dikgedrukt. Best irritant XD Als je iets écht eens duideijk wil maken kun je het gebruiken, of gebruik dan Cursief.. Maar het spijt me Tis zo best irritant XD



Verder wil ik graag de rest lezen.. Dus schrijf snel verder!!!!

Groetjes,

heej,

ik vind het een heel goed verhaal emoties zijn echt goed geschreven, zie echt duidelijk voor me.

heb alleen een zinnetje wat denk ik anders moet staan:

Nee, ik weiger.
''Maar toch wist ik dat ik niks te zeggen had''

: maar ik wist toch dat ik niks te zeggen had.

verder vind ik je verhaal heel pakkend,en blijf dit verhaal dus zeker volgen

Leuk begin!

Je intro klinkt heel veelbelovend en ik ben benieuwd wat je ervan gaat maken. Ik ben het met mijn voorgangers eens dat je je tekst beter niet dikgedrukt kunt doen en je dialogen doe je net verkeerd, maar dat heeft TheNameless al aangegeven. Verder zou je er van mij iets meer gevoelens en gedachtes in mogen stoppen, zodat het verhaal meer gaat leven voor je lezers. Verder zou ik ook graag weten hoe de personages en de omgeving er uit zien.

Post maar snel verder

Dankjulliewel voor de reactie's! En bedankt voor de opmerkingen.
Ik heb het al veranderd.
Maar ik heb toch nog een vraag.
Want want bedoelen jullie dan met die komma's en punten achter een zin.
Ik snap wel waar jullie geen willen.
Maar wanneer moet dat wel en niet?


Hier is trouwens nog een stukje

2.
Het was zo ver, de dag was aangebroken. Ik zou een jaar lang mijn vrienden niet zien en ik zou opgesloten zitten in een rotkamp. Ik keek nog naar mijn huis en ik stapte toen moeizaam de taxi in.
'Waar moet je heen?'Vroeg de chauffeur.
'Naar Berlijn. Het kamp Bornhofen.'Zei ik zacht en keek naar mijn voeten.
'Oke.'Was zijn antwoord. Hij startte de motor en reed weg. Ik schonk mijn huis nog 1 blik en draaide me toen om.
'Mevrouw…. Mevrouw.' Klonk er in de verte. Ik voelde een hand op mijn schouder en schrok wakker.
'Wat is er?'Vroeg ik slaapdronken. 'We zijn er.'Zei de Taxichauffeur. Hij deed de deur voor me open en pakte mijn koffers uit de auto. Ik stapte moeizaam uit en pakte de koffers aan.
'Kan ik de koffers van u aannemen?' Vroeg een vrouw in een net pakje en ze stak haar handen uit. Ik keek haar vragend aan.
'Uhm ja natuurlijk,' zei ik kortaf.
'Loop maar naar het podium daar word de kamer indeling bekend gemaakt.' Zei de vrouw en ze wees naar het podium waar mensen voor stonden. Ik knikte en liep er naartoe. Er kwamen 2 meisjes met drinken op me af lopen. Ze leken erg verwaand en het leek alsof ze dachten dat ze alles waren. Dat was al aan hun te zien. Even twijfelde ik of ik aan de kant zou gaan. Maar het was al te laat. Het meisje met de blonde haren knalde tegen me op. En het drinken zat op mijn nieuwe kleren.
'Oeps sorry,' Zei ze spottend. Het andere meisje lag helemaal dubbel maar zelf vond ik het niet grappig. Ze liepen met een opgegeven hoofd verder. Ik had moeite om mijn tranen in te houden. Deze dag begon al goed. In de verte zag ik 2 jongens staan. De ene had bruin haar en de andere had zwart haar. Ze leken net zo oud als ik. Een jaar of 17/18. Ze keken me met medelevend aan maar ze zeiden niks. Ik draaide me om en ik liep zuchtend naar het podium om de indeling van de kamers te horen…

Als ik dat weer doe met die komma's (zalwel want ik snap er geen ruk van ) zeg het dan maar gerust

i like itttt.

SNEL VERDER BITTE

Heey,,

Ten eerste, leuk stukje! Een leuk begin van het verhaal.

ten tweede xD Ja je doet het weer Ik zal het wel even uitleggen (ik snap het ook pas net maar goed XD ) Het is eigenlijk best simpel =)

Als iemand iets zegt, dan moet je na de zin een komma doen (tenminste als er geen ! of ? staat.) Bv:

'Naar Berlijn. Het kamp Bornhofen,' zei ik zacht en keek naar mijn voeten.

Voor de hoofdletters geld hetzelfde. Als iemand iets heeft gezegt, geroepen, geschreeuwt, gemompeld (ga zo maar door) dan schrijf je dat met een kleine letter. BV:

'Wat is er?' vroeg ik slaapdronken.
'We zijn er,' zei de taxichauffeur.

Maar dit geld, zoals je inderdaad doet Alleen als ze iets zeggen//schreeuwen etc. Dus niet als er daarna een handeling is.. (gebruik even ander voorbeeld )

"Maar.. Maar dat méén je niet!" Ongelovig staarde ik haar aan.

Ik hoop dat je het snapt.. Anders moet ik m'n uitlegkunsten toch wat gaan verbeteren >.<"

Groetjes!

Ps: SCHRIJF SNEL VERDER!!!!

oooooooooohh!!

Dus gewoon als ik wat zeg.

'Hoe is het?'Vroeg ik..

Dan moet er wel een punt achter.
Maar, Als ik dus zeg..

'Nee, ik gelogen,' Zei ik rustig.
Moet er een komma?

Dus als ik zegmaar. Schreeuw mompel gil huil vraag. etc. Moet er een punt + hoofdletter.

En als ik gewoon iets zeg dan moet er een komma?


Maar dan heb ik 1 probleem.
Met dit verhaal ben ik in word al op blz. 36

Wat moet ik nu doen?

Heey,

Half XD

Als je iets; zegt, schreeuwt, roept, brult, mompelt, moppert, snikt, vraagt of weet ik het is het komma + kleine letter.

Komt er meteen een handeling achter aan; Ik keek hem aan, Ik bloosde, Boos liep ik weg, Kwaad smeet ik de vaas tegen de muur of weet ik het is het punt + Hoofdletter

Pagina 36 Hip! Posten posten posten!!!

Jaa dat wil ik wel..
Ik kan tot deel 40 posten. Maar dan moet ik het alemaal gaan verbeteren.
Dus als ik het nu gewoon laat staan en vanaf deel 41 gewoon die komma's en shit doe?
Is dat dan goed?

3.
Ik kwam net bij het podium aan, toen er een vrouw begon te spreken.
'Welkom bij Bornhofen,' klonk het. Een gejuich ging op, maar ik vond er niks aan en bleef gewoon stil staan. Ik keek naast me en zag dat de 2 jongens van daarnet naast me stonden. Zo te zien vonden zij het ook niet leuk. Ik glimlachte en de jongen met het bruine haar lachte terug. 'Annet van Kempen, Liza Roosendaal, Anouk Bos en Roos Diepeveen. Kom even naar voren.'Ik hoorde mijn naam. Roos… Dat ben ik.. Ik liep richting het podium en ging naast de mevrouw staan. Ik keek naast me en ik zag dat de 2 verwaande meisjes naast me stonden. Ze keken me nog verwaander aan en grijnsden gemeen.
'Jullie 4 delen samen een kamer. Jullie hebben de kleinste kamer en jullie kamer nummer is: 34.' Ze gaf de sleutel aan mij en we moesten het podium verlaten.
'Brandon en Glenn cook. Jelle Hamersma….' en ze noemde nog meer namen maar die kon ik niet meer horen. We liepen richting het huisje. 'Hoe heten jullie?'vroeg het meisje met de bril.
'Ik heet Annet en zij heet Liza en dat andere meisje heet Paris Hilton,' zei het meisje met de blonde haren spottend. Het andere meisje dat dus Anouk heette keek me vragend aan. Ik wende mijn blik af en maakte de deur van het huisje open. Ik liep naar binnen en ik ging op het eerste bed zitten dat ik tegen kwam.
'Ja en hier ga ik dus slapen,' zei Annet en ze duwde me van het bed af. Ik liep naar een ander bed en wou er op gaan zitten.
'En ik hier,' zei Liza op een gemene toon.
'Nou dan zal ik maar hier gaan slapen.'Zei Anouk verlegen. Ik keek naar het bed dat over was. Ik moest in een hoek, een hoek dat helemaal oud en verrot was. Het bed wat er stond, stond op instorten. Die andere hadden een prachtig bed, ik keek er verlangend na.
'Ja wat zit je nou te kijken, heb ik wat van je aan ofzo?' zei Annet verwaand en draaide haar hoofd om. Haar haren wapperden mee en Liza grijnsde gemeen naar me. Hoe ging ik dit jaar in godsnaam overleven?

Tadaa.. Zijn jullie het daar mee eens? Of moet ik alles gaan verbeteren. Want als het erg vervelend leest ofzo xD

Ik denk dat het nu ongeveer wel goed is, maar ik ga niet te veel zeggen over zo'n dingen, want zoals je wel zal merken, ik suck erin!

Zeker verder schrijven!

Ach, het went wel, met die punten en komma's. Veel mensen doen het verkeerd.

Ik vind het erg leuk en je weet mijn aandacht goed vaste te houden Probeer het niet te cliché te maken. Ik bedoel, twee vriendinnen die natuurlijk ontzettend verwaand en gemeen zijn. Éen verrot bed en dat is natuurlijk net voor Roos. Snap je? Bovendien lijkt het me sterk dat er een verrot bed is, maar goed. Het zou kunnen.
Getallen onder de 100 en andere getallen met 100 en 1000tallen kun je het beste voluit schrijven.
Probeer overal de tijd voor te nemen en genoeg te enteren. Als je een (klein) tijdssprongetje maakt, kun je het besten even enteren. Ook mis ik nog steeds een beetje de gevoelens en de omgeving.

Al met al is het zeker niet slecht. Ga zo door!

Die gevoelens komen nog.

Bedankt voor de comms en ik zal morgen weer een stukje
posten.

Renilde.

Ik ben het met Sanne eens. Ik vind het zeker een super leuk stukje en wacht op de rest!

Nog een Tip Het hoeft niet tis een tip xD Je omschrijft wel zo leuk hoe erg dat bed en die hoek eruit zien.. Maar van de rest van het 'huisje' krijg je niks te horen.. Kan zijn dat je gewoon wil dat we onze fantasie gebruiken Maar je mág het ook wat meer omschrijven

Schrijf snel verder!

jaa Dankjulliewel voor de reactie's!! Echt leuk dat jullie je zou inleven.
En ik zal zeker gebruik maken van jullie tips!
Hier is nog een deel.


4.
We pakten onze spullen zwijgzaam uit. Af en toe hoorde je gelach van Annet en Liza. Die 2 hadden de grootste lol samen. En waarover? Over mij natuurlijk. Ik hoorde ze fluisteren, en af en toe hoorde ik mijn naam. 5 Minuten later klonk er een bel. Alle deuren van de huisjes werden opengegooid en alle kinderen drommen om elkaar heen. 1 wriemelende massa armen en benen op weg naar de eetzaal. Wie als eerste bij de deur is, lijkt het wel. Zodra de bel gaat, worden de deuren van de huisjes opgegooid en begint het gedrang. En ondertussen klinkt er een herrie alsof een complete dierentuin is losgelaten op dit terrein. Ik haat die momenten nu al. Ik maak me zo smal mogelijk en ik wurm me door de massa heen. Voor mij lopen Annet en Liza. Ze praten en lachen druk met elkaar. Al snel hebben ze een groepje kinderen om zich heen. "Die worden de populaire sletjes. Ze denken dat ze alles zijn, bah! Daar hou ik echt niet van," dacht ik. Eindelijk lucht. Ik was binnen en zocht naar een plek waar ik kon zitten. Ik keek om me heen maar zag geen plek. 2 Jongens keken me aan en glimlachten waarop ik terug lachte. De jongen met het bruine wenkte me dat ik moest komen. Ik glimlachte en liep naar hem toe.
'Is deze plek vrij?' Vroeg ik aarzelend.
'Ja, ga zitten,' zei hij en knipoogde. 'Ik ben Brandon en dit is mijn tweeling broer Glenn,' zei Brandon en wees naar de jongen die naast hem zat.
'Ik ben Roos,' zei ik verlegen.
'Je hoeft niet verlegen te zijn hoor, we bijten niet,' zei Glenn en hij glimlachte. Er klonk weer een bel. Deze keer iets zachter.
'Stilte!'schreeuwde een blonde vrouw met een bril op. Haar haren waren strak achterover in een staart en ze had een uniform aan. Het was gelijk stil en iedereen keek haar met grote ogen aan.
'Ik ben het hoofd van dit kamp. Als je 3 keer iets uithaalt wat niet mag, ga je naar de strafkamer. Dat is die kamer.' Ze wees naar een kamer. Iedereen draaide zijn of haar hoofd om en ze begon weer verder met spreken. 'Je blijft daar voor het hele jaar. Het is daar vies en je hebt daar geen kachel. Wel een fornuis. Er staan een paar bedden en een kleine douche met een WC. Dus jullie zijn gewaarschuwd. Ik tolereer geen grote mond en geen tegenspraak. En ik verwacht dat jullie rechtop zitten, voeten naast elkaar, dat jullie met mes en vork eten en dat jullie niet met volle mond praten. Jullie doen elke dag spelletjes en leuke dingen. Om 10 uur 's avonds klinkt er een bel en dan mogen jullie je kamers niet meer uit. Om 8 uur 's ochtends klinkt er weer een bel en dat betekent dat jullie aan tafel moeten zitten voor het ontbijt. Jullie mogen niet buiten een bepaald gebied. Dat word aangegeven met hekken. Als ik, of wie dan ook, er achter kom dat je er wel uit bent geweest, kun je de strafkamer in of je krijgt een waarschuwing. Jongens bij de meisjes op de kamers is streng verboden. En andersom natuurlijk ook. Ik ben mevrouw Gieskens. Jullie krijgen nog meer informatie als dat nodig is. Smakelijk eten!' De vrouw draaide zich om en wees tafel voor tafel aan die eten mocht pakken.
'Smakelijk eten.' Zeiden alle kinderen in koor. Toen we allemaal eten hadden gepakt, begon iedereen met eten…

Dit is het begin van het verhaal. En toen heeft iemand die ik kende,
Die komma's goed gedaan zie ik nu.
maar verder in het verhaal dus niet...

Heeft het een reden dat dit stukje schuingedrukt staat? Persoonlijk vind ik het 'normaal' fijner lezen. Je hebt het verhaal al geschreven, dus opzich heb je niet zo heel veel aan de tips, maar je kunt ze vast wel voor later gebruiken Als ik jou was, zou ik proberen de rust een beetje in je verhaal te houden. Het gaat nu niet heel snel oid, maar af en toe is het wat rommelig. Soms is de situatie die je omschrijft rommelig, maar probeer dan toch je tekst helder te houden.

Ik ben benieuwd naar meer

5.
Toen we klaar waren, mochten we wat voor ons zelf doen. Iedereen liep naar buiten en ging naar zijn kamer of gingen wat leuks met hun vrienden doen. Ik wilde opstaan en weglopen maar Brandon en Glenn hielden me tegen.
'Wat ga je doen?'Vroegen ze in koor.
'Ik ga lezen op mijn kamer denk ik.' Zei ik lachend en wilde me weer omdraaien.
'We kunnen ook wat met z'n drieën doen?' zei Glenn snel. Er verscheen een grote grijns op mijn gezicht en draaide me om.
'Willen jullie dat?' vroeg ik verbaasd.
'Ja natuurlijk waarom niet?' zei Brandon en haalde vragend zijn schouders op.
'Nou ik ben nou niet bepaald….'
'Ja, jij gaat gewoon met ons mee wat leuks doen en je moet niet zo onzeker zijn. Je bent een super leuke meid.' Onderbrak Brandon me.
'Maar -'
'Niks te maren! Hup lopen jij.' zei Glenn en ze sloegen allebei een arm om me heen. We gingen op het gras liggen en ik zuchtte diep.
'Waar komt die diepe zucht vandaan?' vroeg Brandon verbaasd. Ik keek hem aan en haalde mijn schouders op.
'Je kan ons alles vertellen hè.' zei Glenn.
'Ja weet ik ook wel.'
'Maar?' spoorde Brandon aan.
'Nee niks maar.' Brandon en Glenn keken elkaar vragend aan, en keken dan weer naar mij.
'Jongens, er is niks. Echt niet. Ik heb alleen geen leuke kamergenoten, voor de rest niets aan de hand.' Ze geloofden me nog niet helemaal, maar ze besloten er niet verder op in te gaan.
'Ik ga maar eens, ik zie jullie morgen bij het ontbijt wel.' zei ik, terwijl ik aanstalten maakte om weg te gaan.
'Ja is goed. Doei.' zei Brandon, en Glenn glimlachte. Ik knikte en liep toen naar mijn kamer. Ik draaide me nog 1 keer om en zag dat Brandon en Glenn me nakeken. Ik glimlachte nog is en liep toen zuchtend mijn kamer in.
'Hé.'Zei Anouk en liep naar me toe.
'Wie waren dat?' Vroeg Anouk nieuwsgierig.
'Hoezo?'vroeg ik verbaasd.
'Nee gewoon laat maar.' Zei Anouk gekwetst. Ik haalde mijn schouders op en liep naar mijn bed toe. Ik pakte mijn dagboek van de plank en begon te schrijven:

Zondag. 20-07-08.


Ik sloot mijn dagboek en legde het weer terug. Er rolde een traan over mijn wang. Snel veegde ik hem weg. Ik liep de deur uit om naar de washokken te gaan...

De verbeterpunten ga ik niet weer opsommen, die weet je al Leuk stukje, gelukkig heeft ze nog een leuke kamergenoot en zijn Brandon en Glenn er. Ik ben benieuwd hoe dat precies met haar zusje zit

Mooi geschreven! Ik ben ook benieuwd wat er met dat zusje is gebeurd en wat Liza en Annet nog allemaal gaan doen. Goed gedaan!