Online Verhalen

Altijd gedacht dat alles vanzelf zou gaan als ik ouder zou zijn. Altijd alles uitgesteld tot dat ik ouder zou zijn, maar nu ben ik ouder. Officieel gezien nog niet volwassen, maar ik kan me niet voorstellen dat ik over een paar jaar 'volwassener' kan zijn. De tijd lijkt te dringen en ik lijk steeds minder goed te weten waar ik met mijn leven naar toe wil. Zelfs een vervolgopleiding is nog niet gekozen, zelfs een richting voor mij nog onbekend.

Ik beschik niet over een bijzonder talent waar mensen van achter over slaan. Het enige waarvan ik ooit gedacht heb 'daar moet ik iets mee gaan doen' is schrijven, maar mijn spelling lijkt op die van een Spaanse koe die onder een inburgeringscursus uitgekomen is. Ik ben zeker maar toch ook zo onzeker op hetzelfde moment. Ik geloof in mezelf maar ben toch altijd bang dat iets niet lukt. Ik durf geen risico's te nemen omdat ik bang ben voor de toekomst. Bang dat ik niets bereiken zal, dat ik geen passie geen drive zal vinden.

Het is tijd om knopen door te hakken. Het is tijd om risico's te nemen en niet langer af te wachten op wat het leven brengt, ik moet het leven wat gaan brengen.

Ik weet alleen nog niet hoe..


'The only thing you'll regret in life are the risks you didn't dare to take'

Ik ken het gevoel volledig. Ik kamp er nu ook al een hele tijd mee. Het is gewoon zo lastig, een keuze moeten maken waarvan je wéét dat die invloed gaat hebben op je hele leven. En wat kan je? En waar wil je naartoe met je leven? Je hebt dat echt goed onder woorden gebracht . En geloof me, je bent niet alleen.

Hmmm.. aangezien jouw columns altijd wel realistisch overkomen, misschien... misschien kan je bij een tijdschrift, dagblad of andere geschreven media gaan werken? Het is iets creatiefs, maar zeker niets onmogelijks. Zeker niet als je er talent voor hebt?

Ik vind je spelling helemaal niet lijken op die van een spaanse koe hoor.
Vond het overigens een heel goed verzonnen vergelijking

Ze verwachten steeds meer dat je in de wieg al weet wat je later worden wilt en waar je goed in bent.
Jammer genoeg gaat dat meestal niet op...

Volwassen worden gaat langzaam en vooral ongemerkt, hoe raar dat ook klinkt.
Maar alsnog veel te snel.
Voor je het weet moet je je als saaie volwassenen gedragen

Ik ben het met Maria eens, misschien een baan in de journilastiek (hoe je dat ook schrijft) iets voor je?