Tarzan has found his Jane & Jane has found her Tarzan.
Geplaatst: 03 jan 2009 12:35
Dit is alleen nog maar het begin, de rest moet ik nog schrijven!
Opbouwende kritiek altijd welkom! Wink
Het kan zijn dat er geen accenten of trema's op de letters zitten, dit komt doordat mijn laptop een beetje vreemd doet, dus die moet je er maar bij denken!
Enjoy!
----------------------------------------------------------------------------------------
'Alyssa!' 'Ja mama, ik kom eraan!' 'Schiet op dan, anders missen we de trein!' Oh, mama ook altijd. Altijd dat gezeur. Alyssa doe dit, Alyssa doe dat, Alyssa schiet op. Gek word je ervan. We hebben nog tijd zat, de trein vertrekt pas om kwart voor 8. Even kijken, euuhm, het is nu vijf voor half acht, het is vijf minuten naar het station en een paar minuutjes lopen naar het perron. Dus we hebben nog zeker 5 minuten. 'Alyssa! Kom nou, ik wil weg, je zusje was een kwartier geleden al klaar!' Arch, ik ben haar toch niet? 'Nog even mijn lipgloss opdoen en dan kom ik!' 'Hehe, ben je daar eindelijk? Hup jas aan en in de auto.' 'Mam, we hebben tijd zat de trein vertrekt pas over een kwartier. Ik weet zeker dat Manon en haar moeder en zusje ook pas op het laatste moment aankomen, dat is altijd zo. 'Nou en, ben ik Carola? Of nog beter, Manon? Nou?' 'Pff, nee mama.' 'Nou dan, kijk toch is niet altijd naar een ander!' Zie, dat bedoel ik dus. Weer dat gezeur. Het station ziet ernog verlaten uit, alleen hier en daar wat mensen die ook staan te wachten op de trein. 'Arch, nog twee minuten en dan vertrekt de trein en ze zijn er nog niet.' 'Zie je wel mam, ik zei het je toch?' Ah gelukkig, daar komen ze al aangerend. Net op tijd. Als we die trein gemist hadden, was mama de hele dag chagerijnig en dan wil je haar niet mee maken. Daar zitten we dan, met z'n zessen in de trein. Ik, mama, Naomi: mijn zusje, Carola: de moeder van Manon, Manon: mijn beste vriendin en Anouk: het zusje van Manon.Het is zo;n saaie doodnormale NS trein,met van die afschuwelijk leleijke oranje leren banken. Er is nog zoveel plek dat we kunnen uitkiezen waar we willen zitten. Als we een plekje hebben uitgezocht begint de trein te rijden. En ja, daar gaan we, opweg naar Scheveningen. We gaan naar de musical Tarzan! Echt zo gaaf! Je moet dus weten, dat ik een ontzettende grote musicalfan ben. Ik heb er al zoveel gezien! Een paar maand geleden was ik in Engeland. London is zo mooi, en het heeft zoveel theaters! Koste wat het kost moest ik dus een musicalzien. Ik hoop dat we vandaag Coen hebben als tarzan! Coen van den berg is zo ontzettend knap! En hij kan zingen, kan ik je vertellen. Hij heeft echt een wereldstem. Al een paar jaar ben ik een enorme fan van hem. Maar het kan natuurlijk ook zijn dat we Thijs Hooijs hebben. Die is ook goed maar Coen vind ik veel en veel leuker! Nog anderhalf uur te gaan en dan komen we aan in Den Haag en dan moeten we nog met de tram naar Scheveningen. Stom he, Scheveningen is zo'n bekende en belangrijke musical stad in Nederland en het heeft niet eens een eigen station. Manon kletst aan een stuk door over Nick, de jongen die ze o zo ontzettend leuk vind, bruine haren, blauwe ogen, oh gek word je evan, ze houd maar niet op. Stiekem ben ik er niet bij met mijn gedachten. Ze heeft het toch niet door. Mijn gedachten zijn natuurlijk bij Coen maar hij is en blijft onbereikbaar. Misschien is dat juist het mooie er wel aan, je kunt heerlijk weg zwijmelen en van hem dromen en toch zeker weten dat hij je nooit leuk zal vinden en er nooit achter zal komen. Je moet alleen wel oppassen dat niemand erachter komt. 'Alyssa? Alyssa? Alyssa?' 'Eh, huh? Ja?' 'Waar zat je met je gedachten? Ik heb je wel een paar keer geroepen. Wil je ook een broodje?' 'Ja lekker, heb je er eentje met kaas?' 'Jazeker heb ik die, kijk is, alsjeblieft. 'Dankjewel mama.' Ja, juist. Even vergeten, je moet het wel net zo doen, zodat niemand het in de gaten heeft. Dat wegzwijmelen bedoel ik he. Soms is het wel moeilijk, zoals net. Toch moet ik beter oppassen want ze lachen me allemaal uit, verliefd zijn op een bekende Nederlander, iedereen weet toch dat dat niks kan worden? 'Over enkele minuten station Den Haag, deze trein vertrekt terug richting Deventer en Enschede. Over enkele minuten station Den Haag, deze trein vertrekt terug richting Deventer en Enschede.' 'Mama?' 'Ja, lieverd?' 'We moeten er nu toch uit?' 'Ja, Naomi, doe jij ook je jas aan?' 'Ja, mama.' Oh, wat een hectisch gedoe, kunnen we de tram niet vinden. Het is hier een grote chaos van reizende mensen, conducteurs en conductrises, in vergelijking met vanochtend. Zie je wel, mama wordt chagerijnig. 'Carola? Wat staat er op dat kaartje dan? Tram negen toch?' 'Even kijk, ja tram negen. 'Maar dan is dat links, dat staat daar op dat bordje: Tram 1t/m5 rechts en 6t/m10 links.'
Opbouwende kritiek altijd welkom! Wink
Het kan zijn dat er geen accenten of trema's op de letters zitten, dit komt doordat mijn laptop een beetje vreemd doet, dus die moet je er maar bij denken!
Enjoy!
----------------------------------------------------------------------------------------
'Alyssa!' 'Ja mama, ik kom eraan!' 'Schiet op dan, anders missen we de trein!' Oh, mama ook altijd. Altijd dat gezeur. Alyssa doe dit, Alyssa doe dat, Alyssa schiet op. Gek word je ervan. We hebben nog tijd zat, de trein vertrekt pas om kwart voor 8. Even kijken, euuhm, het is nu vijf voor half acht, het is vijf minuten naar het station en een paar minuutjes lopen naar het perron. Dus we hebben nog zeker 5 minuten. 'Alyssa! Kom nou, ik wil weg, je zusje was een kwartier geleden al klaar!' Arch, ik ben haar toch niet? 'Nog even mijn lipgloss opdoen en dan kom ik!' 'Hehe, ben je daar eindelijk? Hup jas aan en in de auto.' 'Mam, we hebben tijd zat de trein vertrekt pas over een kwartier. Ik weet zeker dat Manon en haar moeder en zusje ook pas op het laatste moment aankomen, dat is altijd zo. 'Nou en, ben ik Carola? Of nog beter, Manon? Nou?' 'Pff, nee mama.' 'Nou dan, kijk toch is niet altijd naar een ander!' Zie, dat bedoel ik dus. Weer dat gezeur. Het station ziet ernog verlaten uit, alleen hier en daar wat mensen die ook staan te wachten op de trein. 'Arch, nog twee minuten en dan vertrekt de trein en ze zijn er nog niet.' 'Zie je wel mam, ik zei het je toch?' Ah gelukkig, daar komen ze al aangerend. Net op tijd. Als we die trein gemist hadden, was mama de hele dag chagerijnig en dan wil je haar niet mee maken. Daar zitten we dan, met z'n zessen in de trein. Ik, mama, Naomi: mijn zusje, Carola: de moeder van Manon, Manon: mijn beste vriendin en Anouk: het zusje van Manon.Het is zo;n saaie doodnormale NS trein,met van die afschuwelijk leleijke oranje leren banken. Er is nog zoveel plek dat we kunnen uitkiezen waar we willen zitten. Als we een plekje hebben uitgezocht begint de trein te rijden. En ja, daar gaan we, opweg naar Scheveningen. We gaan naar de musical Tarzan! Echt zo gaaf! Je moet dus weten, dat ik een ontzettende grote musicalfan ben. Ik heb er al zoveel gezien! Een paar maand geleden was ik in Engeland. London is zo mooi, en het heeft zoveel theaters! Koste wat het kost moest ik dus een musicalzien. Ik hoop dat we vandaag Coen hebben als tarzan! Coen van den berg is zo ontzettend knap! En hij kan zingen, kan ik je vertellen. Hij heeft echt een wereldstem. Al een paar jaar ben ik een enorme fan van hem. Maar het kan natuurlijk ook zijn dat we Thijs Hooijs hebben. Die is ook goed maar Coen vind ik veel en veel leuker! Nog anderhalf uur te gaan en dan komen we aan in Den Haag en dan moeten we nog met de tram naar Scheveningen. Stom he, Scheveningen is zo'n bekende en belangrijke musical stad in Nederland en het heeft niet eens een eigen station. Manon kletst aan een stuk door over Nick, de jongen die ze o zo ontzettend leuk vind, bruine haren, blauwe ogen, oh gek word je evan, ze houd maar niet op. Stiekem ben ik er niet bij met mijn gedachten. Ze heeft het toch niet door. Mijn gedachten zijn natuurlijk bij Coen maar hij is en blijft onbereikbaar. Misschien is dat juist het mooie er wel aan, je kunt heerlijk weg zwijmelen en van hem dromen en toch zeker weten dat hij je nooit leuk zal vinden en er nooit achter zal komen. Je moet alleen wel oppassen dat niemand erachter komt. 'Alyssa? Alyssa? Alyssa?' 'Eh, huh? Ja?' 'Waar zat je met je gedachten? Ik heb je wel een paar keer geroepen. Wil je ook een broodje?' 'Ja lekker, heb je er eentje met kaas?' 'Jazeker heb ik die, kijk is, alsjeblieft. 'Dankjewel mama.' Ja, juist. Even vergeten, je moet het wel net zo doen, zodat niemand het in de gaten heeft. Dat wegzwijmelen bedoel ik he. Soms is het wel moeilijk, zoals net. Toch moet ik beter oppassen want ze lachen me allemaal uit, verliefd zijn op een bekende Nederlander, iedereen weet toch dat dat niks kan worden? 'Over enkele minuten station Den Haag, deze trein vertrekt terug richting Deventer en Enschede. Over enkele minuten station Den Haag, deze trein vertrekt terug richting Deventer en Enschede.' 'Mama?' 'Ja, lieverd?' 'We moeten er nu toch uit?' 'Ja, Naomi, doe jij ook je jas aan?' 'Ja, mama.' Oh, wat een hectisch gedoe, kunnen we de tram niet vinden. Het is hier een grote chaos van reizende mensen, conducteurs en conductrises, in vergelijking met vanochtend. Zie je wel, mama wordt chagerijnig. 'Carola? Wat staat er op dat kaartje dan? Tram negen toch?' 'Even kijk, ja tram negen. 'Maar dan is dat links, dat staat daar op dat bordje: Tram 1t/m5 rechts en 6t/m10 links.'