De eerste en laatste keer
Geplaatst: 04 jan 2009 20:20
Even een column om mijn frustratie te uiten, ik hoop dat jullie het leuk vinden
-
Gisteravond ging ik uit met wat vriendinnen uit het dorp, waarmee ik op de basisschool zat. We waren alleen met meiden en dat vond ik wel weer eens een keer fijn. Vaak als ik met mijn vriendinnen van school uitga, gaan er ook vriendjes en andere jongens mee. Maar dit was dus een girls night out! En aangezien mijn leven zo saai was de laatste tijd, had ik wel weer zin in wat actie op jongensgebied. Vanavond ging ik toeslaan!
Ik ben niet zo’n meisje die op een jongen afstapt en vijf minuten later staat te zoenen. Ten eerste omdat ik geen slet imago wil hebben , ten tweede omdat ik dat niet durf. En ja, soms ben ik best jaloers op de meisjes die het altijd voor elkaar krijgen zo een jongen te veroveren.
Met uitgaan ga ik altijd helemaal los, ik kan uren uitbundig dansen en gek doen, maar ik drink niet veel. Een paar glaasjes vind ik oké, maar ik heb geen zin me helemaal kapot te zuipen.
Nou daar stond ik dan, tussen een kolkende massa van mensen, rustig rond te kijken op zoek naar een slachtoffer. Dat was dus stap één (ik lees veel meidenbladen en ik ken inmiddels wel de standaard versiertrucs). Mm, die jongen daar is wel oké, oh nee, hij heeft een vriendin. Laat maar. En die jongen die net in mijn kont kneep, hoef ik zeker niet.
En na een tijdje zag ik hem. Een jongen van een jaar of zeventien, wat langer haar, blond leuk gekleed en met een stuk of vier vrienden om zich heen. We keken elkaar even aan. Bingo dacht ik, op naar stap twee.!
Al snel stond ik even vlakbij hem te dansen en probeerde ik oogcontact te maken. Hij keek regelmatig terug. Mooi, dacht ik, dit gaat de goede kant op.
Maar regelmatig liep hij weg, om een vriend gelukkig Nieuwjaar te wensen.
Bah, waarom ondernam hij nou geen actie? Ik gaf toch de goede signalen?
Ik probeerde er niet aan te denken en vrolijk te dansen, maar ik kon het eigenlijk niet zo goed uitstaan.
En opeens stonden we met de ruggen tegen elkaar. Omdat het zo druk was, viel het verder niemand op. Maar ik voelde mijn vingers van mijn rechterhand de zijne even aanraken. Waarschijnlijk had hij het niet in de gaten bedacht ik me, toen ik opeens voelde hoe hij even met zijn vingers langs de mijne gleed. Duidelijk express.
Toen ik me wilde opdraaien, stond hij alweer een eindje verderop te praten met een vriend en keek hij snel van me weg
Was hij soms een spelletje aan het spelen? Maar daar had ik geen tijd voor, ik moest over 10 minuten weg. Hier had ik dus echt geen zin in. Laat ook maar, dacht ik.
Een vriendin riep dat we onze jassen gingen zoeken en ik ging mee.
Nadat ik mijn jas had gevonden, moest ik het café uit zien te komen. Maar dat leek gemakkelijker dan gezegd. Ik zat zo vast als een huis in die kolkende massa. Terwijl ik mijn jas vastklampte werd ik van de ene kant naar de andere kant geduwd, maar de deur bleef ver uit het zicht.
‘Schatje,’zei een onbekende jongen opeens tegen me, terwijl hij me vastpakte. ‘Je kunt geen kant op.’ En hij boog zich naar voren en sloot zijn ogen.
Hij slaakte een gil en wurmde me als een idioot de massa uit en duwde mezelf richting uitgang. Vlakbij de deur ving ik nog een glimp op van de blonde jongen, die me verbaasd aankeek omdat ik al zo vroeg wegging. Hij opende zijn mond nog om iets te zeggen, maar ik had het helemaal gehad en liep regelrecht naar buiten.
‘Alles goed?’ Vroegen mijn vriendinnen die buiten op me stonden te wachten.
Tsja, wat zal ik zeggen? De jongen die ik probeerde te versieren had het niet door, of hij wachtte gewoon te lang met actie onder nemen? En terwijl ik naar buiten probeer te lopen, werd ik bijna gezoend door een wildvreemde? Snap je het nog? Ik in ieder geval niet meer, op jongens is echt geen pijl te trekken. En dit was de eerste en laatste keer ooit, dat ik zelf een jongen probeerde te versieren.
De volgende keer is dat weer gewoon hun taak!

-
Gisteravond ging ik uit met wat vriendinnen uit het dorp, waarmee ik op de basisschool zat. We waren alleen met meiden en dat vond ik wel weer eens een keer fijn. Vaak als ik met mijn vriendinnen van school uitga, gaan er ook vriendjes en andere jongens mee. Maar dit was dus een girls night out! En aangezien mijn leven zo saai was de laatste tijd, had ik wel weer zin in wat actie op jongensgebied. Vanavond ging ik toeslaan!
Ik ben niet zo’n meisje die op een jongen afstapt en vijf minuten later staat te zoenen. Ten eerste omdat ik geen slet imago wil hebben , ten tweede omdat ik dat niet durf. En ja, soms ben ik best jaloers op de meisjes die het altijd voor elkaar krijgen zo een jongen te veroveren.
Met uitgaan ga ik altijd helemaal los, ik kan uren uitbundig dansen en gek doen, maar ik drink niet veel. Een paar glaasjes vind ik oké, maar ik heb geen zin me helemaal kapot te zuipen.
Nou daar stond ik dan, tussen een kolkende massa van mensen, rustig rond te kijken op zoek naar een slachtoffer. Dat was dus stap één (ik lees veel meidenbladen en ik ken inmiddels wel de standaard versiertrucs). Mm, die jongen daar is wel oké, oh nee, hij heeft een vriendin. Laat maar. En die jongen die net in mijn kont kneep, hoef ik zeker niet.
En na een tijdje zag ik hem. Een jongen van een jaar of zeventien, wat langer haar, blond leuk gekleed en met een stuk of vier vrienden om zich heen. We keken elkaar even aan. Bingo dacht ik, op naar stap twee.!
Al snel stond ik even vlakbij hem te dansen en probeerde ik oogcontact te maken. Hij keek regelmatig terug. Mooi, dacht ik, dit gaat de goede kant op.
Maar regelmatig liep hij weg, om een vriend gelukkig Nieuwjaar te wensen.
Bah, waarom ondernam hij nou geen actie? Ik gaf toch de goede signalen?
Ik probeerde er niet aan te denken en vrolijk te dansen, maar ik kon het eigenlijk niet zo goed uitstaan.
En opeens stonden we met de ruggen tegen elkaar. Omdat het zo druk was, viel het verder niemand op. Maar ik voelde mijn vingers van mijn rechterhand de zijne even aanraken. Waarschijnlijk had hij het niet in de gaten bedacht ik me, toen ik opeens voelde hoe hij even met zijn vingers langs de mijne gleed. Duidelijk express.
Toen ik me wilde opdraaien, stond hij alweer een eindje verderop te praten met een vriend en keek hij snel van me weg
Was hij soms een spelletje aan het spelen? Maar daar had ik geen tijd voor, ik moest over 10 minuten weg. Hier had ik dus echt geen zin in. Laat ook maar, dacht ik.
Een vriendin riep dat we onze jassen gingen zoeken en ik ging mee.
Nadat ik mijn jas had gevonden, moest ik het café uit zien te komen. Maar dat leek gemakkelijker dan gezegd. Ik zat zo vast als een huis in die kolkende massa. Terwijl ik mijn jas vastklampte werd ik van de ene kant naar de andere kant geduwd, maar de deur bleef ver uit het zicht.
‘Schatje,’zei een onbekende jongen opeens tegen me, terwijl hij me vastpakte. ‘Je kunt geen kant op.’ En hij boog zich naar voren en sloot zijn ogen.
Hij slaakte een gil en wurmde me als een idioot de massa uit en duwde mezelf richting uitgang. Vlakbij de deur ving ik nog een glimp op van de blonde jongen, die me verbaasd aankeek omdat ik al zo vroeg wegging. Hij opende zijn mond nog om iets te zeggen, maar ik had het helemaal gehad en liep regelrecht naar buiten.
‘Alles goed?’ Vroegen mijn vriendinnen die buiten op me stonden te wachten.
Tsja, wat zal ik zeggen? De jongen die ik probeerde te versieren had het niet door, of hij wachtte gewoon te lang met actie onder nemen? En terwijl ik naar buiten probeer te lopen, werd ik bijna gezoend door een wildvreemde? Snap je het nog? Ik in ieder geval niet meer, op jongens is echt geen pijl te trekken. En dit was de eerste en laatste keer ooit, dat ik zelf een jongen probeerde te versieren.
De volgende keer is dat weer gewoon hun taak!