Online Verhalen

Soms heb ik een bui, dat ik ’s nachts niet slapen kan. Ik probeer te begrijpen wat er in de sterren staat. Jouw warmte mis ik, wat ik nu het liefste wil voelen. Het lijkt een eeuwigheid geleden dat ik zo veilig in je armen lag. Ik het gevoel had dat niemand me kon breken, of ook maar een greintje verdriet kon bezorgen. Tot het moment dat jij me los liet, was ik sterk.

De meeste mensen weten niet hoe het voelt. Hoe het voor een dochter is om bang te zijn. Elke keer dat zijn arm de lucht in gaat, in elkaar te krimpen. Je beeld verandert, niets is wat het zijn moet. Dit hoort zo niet, mag zo niet. Voor een dochter is het vreselijk, om zo tegen haar vader aan te kijken.

Maar met jouw hulp lukt het me te vergeten wat van binnen in mijn hart geschreven staat. Je laat me de kleuren van de wereld zien, terwijl ik leef in een donkere grot. Je laat me de sterren zien, die ik kan lezen. Die mij laten zien welke weg ik moet volgen. Liefde die thuis mist, vul jij op, en laat mij de leegte niet voelen.

Ik hoop dat je later op je leven terug kan kijken zonder spijt. Dat je geen verdriet hebt van de dingen die je mij hebt aangedaan. Ik hoop dat je het kan vergeten, of in ieder geval vergeven. Je mag me dan wel pijn hebben gedaan, ik hoop dat je jezelf niet hetzelfde aandoet. Omdat ik toch je dochter blijf.

Je neemt steeds mijn hart weer mee, en dan staat de wereld stil.



------
ik hoop dat jullie de bedoeling snappen, als er vragen over sijn, graag!
en btw. mijn toetsenbord is niet helemaal goed, sommige letters doen het niet.

Mysterieus, mooi, sterk, pakkend!
Er komen inderdaad veel vragen in me op, van een paar weet ik nou eigenlijk niet eens wat ik wíl vragen. Volgens mij gaat het om mishandeling? Van vader naar dochter? En er is nog iemand anders in het spel? Waarschijnlijk een goede vriend/vriendin, die haar helpt. Dan vraag ik me weer af, waarom is die er niet meer? In het eerste stuk beschrijf je dat je in zijn armen lág. Waar is hij/zij gebleven?
Ook mooi hoe je de relatie met de vader nog beschrijft, dat ze hem eigenlijk niet eens zoveel kwalijk neemt, dat ze nog steeds het beste met hem voor heeft, want het blijft haar vader. Onwaarschijnlijk, maar misschien dat mensen dat soort gedachtes wel hebben op zulke momenten. Ikzelf weet natuurlijk niet hoe het is, dus ik weet ook niet hoe het voor die andere mensen is en wat ze voelen; haat, of juist medelijden? of wat anders...

Ga je nog verder met dit verhaal, of is het af? Zelf zou ik wel wat meer duidelijkheid willen, dus uitbreiding van het verhaal. Maar als het af is, door minimale informatie gegeven te hebben, is het ook mooi en misschien wel sterker dan het een verlenging te geven.

Nog 1 ding:

esmee schreef:Je beeld veranderd, niets is wat het zijn moet.

veranderd = verandert

dankjewel voor je reactie!
Eigenlijk is het verhaal klaar, ik hou ervan om korte stukjes te schrijven die heel duidelijk weergeven hoe het is voor mij op een bepaald moment. Daarom verder wat uitleg;

Het gaat over mishandeling van vader naar dochter. De schuingedrukte stukjes beschrijven de relatie met de vriend van de dochter. Se mist hem op dat moment, daarom is het geschrevin in verleden tijd. Dus dat vriendje is er nog wel, maar op dat moment ontbreekt hij gewoon.

Dankjewel voor je fout! Ik ga hem verbeteren. Is het ook goed als ik hier nog wat korte verhalen post?