Online Verhalen

Hoi ik ben nieuw op deze forum... Ik wou proberen om een verhaal te plaatsen.
Ik ben niet goed.. Ik hoop dat jullie me een beetje helpen.. Tips en kritiek is altijd welkom..
xx


Inleiding.

Luna woont ergens in Duitsland, en ze geloofd in sprookjes.
Ze is geen normaal meisje maar een special meisjes, wand ze is namelijk een prinses. Ze is namelijk een fee. Alleen dat weet ze nog niet maar dat ondekt ze.


1

Ik liep rustig in de stadt, ik snoof de zomer geur op.
Wat hield ik toch van de zomer, ik heb een hekel aan de winter dan vind ik het toch zo koudt!
Ik liep naar binnen in een klein boeken winkeltje, de vrouw groet me vrolijk,'hoi Martha' zei ik met een glimlach,'Hoi Luna leuk dat je er weer bent' zei Martha vriendelijk.
Ze heeft het boeken winkeltje al jaren, ze vertelde eens dat ze het overgenomen van haar vader en haar vader heeft het weer overgenomen van zijn vader. Ik zoek naar sprookjes boeken, ik geloof veel in sprookjes vooral feeén, waarom weet ik niet maar het trekt me juist heel veel aan. Ik zag een boek met gouden randen erom heen, de boek heette A fairytail. Ik keek naar het boek, en las op de achterkant wat erop staat. Het gaat over elfen, en feeén.'Martha hoeveel kost deze boek?' Vroeg ik. Martha keek naar de boek die ik in me handen heb,'10 euro' zegt Martha. Ik geef het boek aan haar en koop hem. Ik bedank Martha en loop naar buiten toe, het werd tijd dat ik naar me groot ouders terug ging. Me ouders heb ik eingelijk nooit gekent, ze hebben me vertelt dat ze omgekomen zijn bij een auto ongeluk. Ik liep naar de bus toe, het was een eindje lopen naar de bos toe. Daar wonen me grootouders. Als ik in de bus zit begin ik zachtjes te zingen. Er komt een jongen naast me zitten, ik kijk hem even aan. Hij had blond haar niet kort en ook niet te lang. De jongen glimlacht naar me, ik glimlach even terug. Vrienden had ik nooit, ze vonden me altijd vreemd. Ja mischien is dat wel waar dat ik vreemd ben wand ik geloof nog namelijk in sprookjes. Een meisje in me klas had gezegt dat ik te oud voor was enzo, ik ben 16 en geloof nog in sprookjes. Het kon me niets schelen wat anderen er wat vinden. De jongen keek naar me boek in de tas,'je houdt van sprookjes he?' Vroeg de blonde jongen.'Ja' zei ik verlegen.'Ik ook hoor je hoefd je niet te schamen' zei de blonde jongen vriendelijk. Zou hij een grap met me uithalen? Ik vertrouw niet iemand zo,'oke' zei ik zacht.'Ik heet Milo en jij?' Vroeg de jongen.'Luna' zei ik zacht.
Milo keek me aan,'bezondere naam heb je' zei hij. Ik glimlachte kort. Als ik bij me halte ben zei ik gedag tegen Milo. Hij lachte vriendelijk naar me, ik vond hem beetje vreemd. Ik liep naar de pad toe die naar het huis leide. Ik liep langs naast me stonden allemaal bomen en groene struiken en ook allemaal bloemen, ik hield van het bos, het maakte me rustig. Soms hoor ik gefluister in de wind. Als ik aangekomen ben bij me grootouders huis loop ik naar binnen,'wat heb je gekocht mijn lieve kind?' Vroeg me oma.'Een sprookjes boek' zei ik.'Mooi meisje' zei me oma. Ik ging zitten,'wil je wat thee?' Vroeg me oma.'Ja lekker' zei ik. Ik pakte me boek en begon te lezen. In me gedachte zat ik bij het verhaal.
'Lieverd je thee word koudt' zei mijn oma. Ik werd wakker gemaakt door me oma,'sorry oma ik zat in me gedachte' zei ik. Mijn oma glimlachte lief naar me. Ik dronk rustig me thee op,'ik ga naar het bos' zei ik. Mijn oma vond het goed, ik trok me jas aan en me laarzen en liep naar de tuin toe, en liep op het padje die naar de bos leide. Ik ging bij het beekje zitten, daar liep een klein waterfalletje, het was rust gevend. Ik zette me ipod op en Tokio hotel 1000 meere speelde af, ik begon weer te lezen.
Als me muziek afgelopen is, doe ik me ipod af en begin rustig te lezen totdat ik wat hoorde, ik keek maar zag niets.'Wie is daar?' Vroeg ik. Maar niemand gaf antwoord op mijn vraag. Even later zag ik een meisje staan aan de overkant van de beek,'wie ben jij?' Vroeg ik.'Lyra' roepte het meisje. Aparte naam!
'Luna' roepte ik terug. Het meisje kwam naar mij toegelopen, ik keek verbaast ze loopte niet maar ze vloog.'Wat ben jij?' Vroeg ik.'Ik ben een fee' zei het meisje. Ik keek met grote ogen aan,'maar die bestaan alleen maar in sprookjes' zei ik verbaast. Lyra lachte even,'nee ze bestaan echt en jij bent er ook eentje' zei Lyra.

2

Ik liep met Lyra mee, naar het land der feeén en meer sprookjes, ze keek me even aan,'je hoefd niet bang te zijn' zei Lyra met een glimlach. Ik knikte, we liepen door een soort van poort heen, ik keek bewondert naar het land, het was vredig, alles was groen, en de zon scheen. Ik voelde me gelukkig, waarom weet ik eigenlijk niet,'wouw' bracht ik uit. Lyra glimlachte,'welkom in jou geboorte plaats' zei Lyra zacht.'Mijn geboorte plaats ben ik hier geboren?' Vroeg ik verbaast.'Ja je komt hier vandaan je grootouders ook' zei Lyra. We liepen naar het dorp toe, het was echt schitterent, allemaal kinderen speelde en de vrouwen deden hun taken, we liepen naar het kasteel toe, waar de koninging en koning woonde,'daar wonen jou ouders' zei Lyra. Mijn ouders? Die waren omgekomen toch? Dat vertelde mijn grootouders. We liepen naar binnen toe, er zat een vrouw en een man op een grote stoel.'Welkom mijn dochters' zei de vrouw. Ik keek Lyra aan,'ik ben jou jongste zusje' zei Lyra. Ik werd toch boos,'waarom hebben jullie mij weggedaan?' Vroeg ik.'Omdat toen jij geboren werd was er oorlog en we wouden jou niet verliezen' vertelde de man. Ik keek op,'de heksen wouden jou ontvoeren en dan vermoorden' zei de vrouw. Ik zuchte even,'ik geloof het' zei ik. Mijn grootouders kwamen ook binnen, mijn oma had een lang witte jurk aan, het zag er prachtig uit. Lyra bracht naar mijn slaapkamer toe,'in deze kast hangen prachtige jurken die jij aan kan trekken' zei Lyra. Ik keek in de kas, er hangde heel veel jurken.'Trek deze aan' zei ze. Ik pakte de lange roze jurk, ik trok het aan,'en?' Vroeg ik.'Het staat je echt heel prachtig' zei Lyra.Ik glimlachte even,'dankje' zei ik zacht.
We liepen terug naar onze ouders toe,'mijn oudste dochter wat zie jij er prachtig uit' zei mam bewondert. Ik buigde netjes,'sta op en geef ons een kus' zei mijn vader. Ik knikte en liep naar de grote stoelen toe en gaf me beide ouders een kus.'Maar waarom heb ik geen vleugels?' Vroeg ik dan.'Die heb je' zei mijn vader.'Doe je ogen dicht' zei mijn moeder. Ik deedt wat ze zei, en ik voelde iets groeien op me rug, er scheen twee grote spier witte vleugels,'jij hebt krachten zoals iedereen,' vertelde mijn opa. Ik keek verbaast op,'wat voor?' Vroeg ik.'Jij kan alle elementen gebruiken maar je moet het eerst leren mijn dochter' zei mijn moeder.

Woei, wat een snelheid! Je raast door het verhaal alsof je maar een beperkt aantal woorden hebt. Slow down! In tien alinea's gaat Luna van het boekenwinkeltje naar het bos en dan is opeens Lyra daar. Dat leest niet echt prettig, je lezer wordt van de ene gebeurtenis naar de andere gesleept en leeft niet mee in het verhaal, omdat alles zo snel gaat.

Justitsmy schreef:Ik liep rustig in de stadt, ik snoof de zomer geur op.
Wat hield ik toch van de zomer, ik heb een hekel aan de winter dan vind ik het toch zo koudt!
Ik liep naar binnen in een klein boeken winkeltje, de vrouw groet me vrolijk,'hoi Martha' zei ik met een glimlach,'Hoi Luna leuk dat je er weer bent' zei Martha vriendelijk.
Ze heeft het boeken winkeltje al jaren, ze vertelde eens dat ze het overgenomen van haar vader en haar vader heeft het weer overgenomen van zijn vader. Ik zoek naar sprookjes boeken, ik geloof veel in sprookjes vooral feeén, waarom weet ik niet maar het trekt me juist heel veel aan. Ik zag een boek met gouden randen erom heen, de boek heette A fairytail. Ik keek naar het boek, en las op de achterkant wat erop staat. Het gaat over elfen, en feeén.'Martha hoeveel kost deze boek?' Vroeg ik. Martha keek naar de boek die ik in me handen heb,'10 euro' zegt Martha. Ik geef het boek aan haar en koop hem. Ik bedank Martha en loop naar buiten toe, het werd tijd dat ik naar me groot ouders terug ging. Me ouders heb ik eingelijk nooit gekent, ze hebben me vertelt dat ze omgekomen zijn bij een auto ongeluk.

Je maakt ook aardig wat spelfouten, ik heb dit stukje even als voorbeeld genomen. De dikgedrukte woorden moeten óf aan elkaar, óf zijn fout gespeld. Bijvoorbeeld stadt = stad, koudt = koud, fairytail = fairytale. Cijfers onder de twintig voluit schrijven, dus niet '10 euro' maar 'tien euro'.
Af en toe wissel je ook van tijd, heb je dat gemerkt?

Justitsmy schreef:Martha keek naar de boek die ik in me handen heb,'10 euro' zegt Martha. Ik geef het boek aan haar en koop hem. Ik bedank Martha en loop naar buiten toe, het werd tijd dat ik naar me groot ouders terug ging.

Verder zie ik dat je een heel vaak 'me' gebruikt. In de bezittelijke vorm, dus 'me boek', 'me grootouders', dat soort dingen. 'Me' leest niet lekker, in plaats daarvan kan je beter 'mijn' of 'm'n' gebruiken.
Volgende puntje: gesprekken. Bij een gesproken zin begin je meestal op een nieuwe regel"

Jan en Piet komen elkaar tegen in de stad.
'Hallo,' zei Piet vriendelijk.
'Ook hallo,' antwoordde Jan.

Ik ga even irritant doen en dit stukje herschrijven zoals ik het zou schrijven.

Het was juli, mijn favoriete tijd van het jaar. Ik liep in de stad en snoof de zomergeur op. Heerlijk rook dat, naar zonneschijn en honing. Wat hield ik toch veel van de zomer! In de winter vond ik het altijd veel te koud.
Ik ging een klein, donker winkeltje binnen. Het stond er van onder tot boven vol met boeken, boeken en nog eens boeken. Oude, nieuwe, donkere, lichte, met stofkaft en zonder. Opnieuw snoof ik de lucht op; hier rook het naar stof en papier, ook geen slechte geur.
Achter de toonbank, achterin het winkeltje, zat een vrouw een boek te lezen. Ze keek glimlachend over haar ronde brilletje toen ze me binnen hoorde komen.
'Hoi Martha,' zei ik opgewekt en glimlachte naar haar.
'Luna, wat leuk dat je er weer bent!' antwoordde ze vriendelijk. Martha werkte hier al jaren, al zolang ik hier kwam. Ze vertelde me ooit dat ze het winkeltje had overgenomen van haar vader, die het weer van zíjn vader had geërfd.
Ik liep naar de boeken en liet mijn vingers over de ruggen glijden. Mijn ogen zochten de schappen af, op zoek naar sprookjesboeken. Ik geloofde sterk in sprookjes, vooral die over feeën. Waarom weet ik niet, het is gewoon zo.
Plotseling zag ik een boek staan wat me wel leuk leek. Ik trok het uit de schappen en woog het op mijn hand. Er zat goudbeslag op de donkere kaft en de titel glom in het dimme licht: A fairytale. Nieuwsgierig draaide ik het boek om en las het tekstje op de achterkant. Het ging over elfen en feeën: precies mijn ding.
'Martha, hoeveel kost dit boek?' vroeg ik en draaide me om naar de vrouw met haar flodderige grijze haar.
Ze keek even naar het boek wat ik in mijn handen had en zei: 'Tien euro, als ik me niet vergis.'
Ik haalde mijn portemonnee tevoorschijn, betaalde en bedankte haar. Nu werd het maar eens tijd om naar huis te gaan, terug naar mijn grootouders. Ik woon al mijn hele leven bij hen. Mijn echte ouders heb ik nooit gekend. Er is me altijd verteld dat ze zijn omgekomen bij een auto-ongeluk.

Zo zie je maar, je hebt een hoop meer tekst en dat maakt ook dat het minder snel leest, dat je dieper ingaat op het onderwerp. Is het je eerste verhaal? Het onderwerp is interessant, ik ben benieuwd hoe het verder gaat!

(Ik kan je tweede stukje ook doen, als je dat wilt? Ik kan me heel goed voorstellen dat je me nu vreselijk irritant vindt, dus als je het liever niet hebt zal ik het niet doen )

O, wacht, ik zie het nu pas:

Tokio hotel 1000 meere speelde af

Tokio Hotel
Ahum, dat moest ik er echt nog even bijzetten

Hoi! Leuk verhaaltje, maar je gaat wel erg snel door het verhaal heen! Nouja, de meeste punten zijn hierboven vermeld. Oh, trouwens, a fairytail = een feeënstaart. Ik neem aan dat je 'a fairytale' bedoeld

Dankje dankje voor jullie tips ik heb de titel verandert en de andere doe ik zaterdag of vrijdag... Heb er nu nie veel zin in...
Melian. Ik vind het echt niet irritand hoor ik ben daar juist blij mee dan leer ik nog wat.. Wand zo goed ben ik niet echt.. Ja als je het voor me wilt doen zou ik het leuk vinden

Groetjes ik

Okay, hier ben ik dan weer

Ik neem even het laatste stukje van je eerste post mee, dat is makkelijker.

Justitsmy schreef:Ik ging bij het beekje zitten, daar liep een klein waterfalletje, het was rust gevend. Ik zette me ipod op en Tokio hotel 1000 meere speelde af, ik begon weer te lezen.
Als me muziek afgelopen is, doe ik me ipod af en begin rustig te lezen totdat ik wat hoorde, ik keek maar zag niets.'Wie is daar?' Vroeg ik. Maar niemand gaf antwoord op mijn vraag. Even later zag ik een meisje staan aan de overkant van de beek,'wie ben jij?' Vroeg ik.'Lyra' roepte het meisje. Aparte naam!
'Luna' roepte ik terug. Het meisje kwam naar mij toegelopen, ik keek verbaast ze loopte niet maar ze vloog.'Wat ben jij?' Vroeg ik.'Ik ben een fee' zei het meisje. Ik keek met grote ogen aan,'maar die bestaan alleen maar in sprookjes' zei ik verbaast. Lyra lachte even,'nee ze bestaan echt en jij bent er ook eentje' zei Lyra.

Waterfalletje = watervalletje
rust gevend = rustgevend
roepte = riep
verbaast = verbaasd
loopte = liep

Dit gaat ook weer heel snel. Opeens komt Lyra eraan en vertelt Luna dat ze een fee is. En in het volgende stukje gaat Luna meteen met Lyra mee. Zou jij dat doen, als iemand tegen je zei dat je een fee was? Zelfs al gelooft Luna in sprookjes, als ik haar was zou ik niet meteen geloven dat Lyra gelijk heeft. Ook al is dat vliegen natuurlijk een beetje verdacht
In elk geval... Heeft Luna er geen enkele gedachte bij? Ze gaat zomaar met Lyra mee, denkt er niet bij na, vraagt zich niets af. Dat lijkt me eerlijk gezegd niet erg logisch

Justitsmy schreef:Ik liep met Lyra mee, naar het land der feeén en meer sprookjes, ze keek me even aan,'je hoefd niet bang te zijn' zei Lyra met een glimlach. Ik knikte, we liepen door een soort van poort heen, ik keek bewondert naar het land, het was vredig, alles was groen, en de zon scheen. Ik voelde me gelukkig, waarom weet ik eigenlijk niet,'wouw' bracht ik uit. Lyra glimlachte,'welkom in jou geboorte plaats' zei Lyra zacht.'Mijn geboorte plaats ben ik hier geboren?' Vroeg ik verbaast.'Ja je komt hier vandaan je grootouders ook' zei Lyra.

Feeén = feeën
hoefd = hoeft
bewondert = bewonderend/verwonderd
jou = in dit geval jouw, het is namelijk bezittelijk
geboorte plaats = geboorteplaats
verbaast = verbaasd

Justitsmy schreef:We liepen naar het dorp toe, het was echt schitterent, allemaal kinderen speelde en de vrouwen deden hun taken, we liepen naar het kasteel toe, waar de koninging en koning woonde,'daar wonen jou ouders' zei Lyra. Mijn ouders? Die waren omgekomen toch? Dat vertelde mijn grootouders. We liepen naar binnen toe, er zat een vrouw en een man op een grote stoel.'Welkom mijn dochters' zei de vrouw. Ik keek Lyra aan,'ik ben jou jongste zusje' zei Lyra. Ik werd toch boos,'waarom hebben jullie mij weggedaan?' Vroeg ik.'Omdat toen jij geboren werd was er oorlog en we wouden jou niet verliezen' vertelde de man. Ik keek op,'de heksen wouden jou ontvoeren en dan vermoorden' zei de vrouw. Ik zuchte even,'ik geloof het' zei ik.

schitterent = schitterend
speelde = speelden (meervoud bij kinderen )
koninging = koningin
jou = jouw (weer bezittelijk )
vertelde = vertelden, in dit geval, omdat het meervoud is (hoort bij grootouders)
wouden = wilden. Gebruik nooit 'wou' of 'wouden', dat is namelijk spreektaal en staat niet mooi in een verhaal. Ik wou = ik wilde. Jij wou = jij wilde. Enzovoorts

Justitsmy schreef:Mijn grootouders kwamen ook binnen, mijn oma had een lang witte jurk aan, het zag er prachtig uit. Lyra bracht naar mijn slaapkamer toe,'in deze kast hangen prachtige jurken die jij aan kan trekken' zei Lyra. Ik keek in de kas, er hangde heel veel jurken.'Trek deze aan' zei ze. Ik pakte de lange roze jurk, ik trok het aan,'en?' Vroeg ik.'Het staat je echt heel prachtig' zei Lyra.Ik glimlachte even,'dankje' zei ik zacht.

kas = kast
hangde = hingen

Justitsmy schreef:We liepen terug naar onze ouders toe,'mijn oudste dochter wat zie jij er prachtig uit' zei mam bewondert. Ik buigde netjes,'sta op en geef ons een kus' zei mijn vader. Ik knikte en liep naar de grote stoelen toe en gaf me beide ouders een kus.'Maar waarom heb ik geen vleugels?' Vroeg ik dan.'Die heb je' zei mijn vader.'Doe je ogen dicht' zei mijn moeder. Ik deedt wat ze zei, en ik voelde iets groeien op me rug, er scheen twee grote spier witte vleugels,'jij hebt krachten zoals iedereen,' vertelde mijn opa. Ik keek verbaast op,'wat voor?' Vroeg ik.'Jij kan alle elementen gebruiken maar je moet het eerst leren mijn dochter' zei mijn moeder.

mam? Dat vind ik een beetje vreemd om te zeggen als je je ouders nooit gekend hebt.
bewondert = bewonderend/verwonderd
buigde = boog
deedt = deed
spier witte = spierwitte
verbaast = verbaasd

Okay, hier gaan we dan
Je gaat hier echt waanzinnig snel. Zoals ik in mijn vorige reactie zei, neem wat gas terug. Je hoeft niet in twee hoofdstukken te vertellen dat Luna een fee is, dat haar ouders nog leven, dat ze een zusje heeft en dat ze elementen kan beheersen. Daar kan je serieus vijftig pagina's mee vullen in plaats van twee
Bovendien vind ik het nogal vreemd dat Luna het zo klakkeloos gelooft. Ik begrijp wel dat ze het graag wíl geloven, omdat ze zo in sprookjes gelooft, maar echt realistisch vind ik het eerlijk gezegd niet. Ik zou schreeuwen, woedend zijn, ik zou mijn ouders nóóit een kus geven als ze me weg hadden gedaan, zelfs al was er oorlog toen ik geboren werd. Ik zou niet zomaar een jurk aantrekken, ik zou juist iedereen de huid volschelden, wegrennen, huilen, aan alles twijfelen - dat soort dingen. Dit gaat allemaal te vloeiend, als je begrijpt wat ik bedoel.
Ten tweede mis ik beschrijvingen. Je beschrijft wel een aantal dingen (dat het vredig en groen was, dat Luna's oma een witte jurk droeg), maar dat is niet genoeg. Bijvoorbeeld dat de vrouwen hun taken deden: wat voor taken? Hoe ziet het dorp eruit? Zijn die vrouwen ook feeën of andere sprookjesfiguren? Al die vragen komen in me op.
Ook vind ik het vreemd dat ze zomaar naar het kasteel toelopen, dat Luna weet dat de koning en koningin daar wonen. Dat kan ze toch helemaal niet weten, ze is daar nog nooit eerder geweest. Daar moet je op letten, want je schrijft in de ik-vorm. Je kan geen dingen opschrijven die Luna niet ziet of weet. Je kan bijvoorbeeld wel schrijven dat ze dacht dat het koningspaar daar woonde.

Ik hoop dat je wat aan mijn tips hebt! Je idee vind ik op zich leuk, maar (neem dit niet verkeerd op) er zijn wel een aantal verbeterpuntjes
Ik ben benieuwd!