Online Verhalen

Hoihoi ^^
Dit stukje is een inleiding naar een historische roman die ik van plan ben te schrijven. Dit doe ik voor mijn profielwerkstuk gesschiedenis/nederlands, het speelt zich af in de tijd van de tweede Wereldoorlog. Maar eigenlijk doet dat er allemaal nog niet toen, dit is alleen een intro, maar ik wilde graag weten wat jullie er van vinden omdat ik het aan mijn nederlands lerares die nogal eng is moet laten zien XD Dus alle kritiek is van harte welkom!



'Gevonden!' De harde gil snerpte over het korenveld. Er ritselde iets, een donkere plek bewoog zich voort tussen de stugge planten. Eventjes was er een lachend gezicht te zien tussen de stengels. 'Marten, dat is niet eerlijk!' Een klein meisje rende in de richting van het geritsel. Blonde krullen wapperden mee met de herfstwind die al dagen over de velden joeg. Haar kousen werden nat en vies van de modder waar ze overheen spurtte maar ze leek het niet erg te vinden, haar ogen zochten naar iets anders. 'Marten, stop nou!' Het haastige geritsel hield op en even bleef het meisje beduusd staan. Nu wist ze helemaal niet meer waar hij was. Ze duwde een paar planten opzij om zo in een ander pad van het uitgestrekte veld terecht te komen. 'Waar ben je nou?' riep ze voorzichtig. Er kraakte iets. Geschrokken sprong het meisje naar achteren, maar het was gewoon een dorre tak onder haar voeten geweest. 'Marten?' Geen reactie. In het woud tegenover het veld zong een klein vogeltje een schel deuntje, daarna werd het stil. Het meisje en de wind die met haar jurk speelde leken de enige gasten van het veld. Mokkend sjokte ze terug naar het erf, haar broer kon zich veel te goed verstoppen. Hier en daar een plant verbuigend liep ze zachtjes door de zwijgende wereld. Toen ook de wind even niet meer raasde, vond ze dat het te stil werd en voorzichtig begon ze te zingen. Het was een liedje wat haar oudste broer vroeger altijd zong, maar ze kende de tekst niet meer. Ze neuriede verder op de maat van haar voetstappen.
'Eva! Marten! Onmiddellijk hier komen!' Het meisje keek tussen het koren door en zag haar vader zuur kijkend op het erf staan. 'Ik kom al!' gilde ze terug. Op dat zelfde moment zag ze Marten aan het eind van het veld opspringen. Hij lachte zijn zusje even gemeen toe en rende toen in de richting van zijn vader. Zijn klompen ketsten op de keien wat het boze geschreeuw van het meisje, dat hem nu achterna holde, overstemde.

Je schrijft mooi. Goede zinnen, degelijke woorden, goed te begrijpen en lekker vloeiend. Niets mis mee.

Wat ik minder vind is de inhoud. Het vertelt eigenlijk te weinig. Als intro is het niet heel geschikt, omdat een lezer een te brave scene krijgt voorgeschoteld. Dat is niet heel aantrekkelijk om mee te beginnen. Misschien iets spannenders?

Het idee van een historische roman spreekt mij enorm aan, dus laat gerust nog eens wat lezen.

Bedankt voor je reactie =)

En ik denk dat je gelijk hebt, het is te saai en gewoontjes: Het zou een intro kunnen zijn maar ik weet niet of ik er veel mensen mee zou aanzetten om verder te lezen. Dan zou ik het dus toaal moeten veranderen..

Aangezien jij vaak wel een sterke mening hebt post ik meteen mijn volgende probleem:

Een historische roman die zich in de tweede wereldoorlog afspeelt, dat is letterlijk al honderden keren geschreven. Hoe zorg ik er als 'beginnende, jonge schrijfster' voor dat het niet cliche word? Deze vraag stelde mijn leraar me toen ik met het onderwerp kwam aanzetten.

Ik had de hoofdlijn al een beetje uitgedacht en weet dat het echt anders gaat worden dan de normale historische boeken, maar is het alsnog cliche of niet? Wie helpt?

Eva leeft in de tijd van de 2e wereldoorlog (1944). Ze woont met haar familie op een boerderij in Gelderland, waar het betrekkelijk veilig is. Toch maakt ze de oorlog van dichtbij mee, naasten komen te overlijden en zij en haar familie helpen veel slachtoffers. Voor Eva, een gevoelig en breekbaar meisje, is de oorlog zwaar. Ze heeft er haar moeder door verloren. Het echte verhaal begint als de vluchteling Henk komt onderduiken. Eva mag hem meteen vanwege zijn mooie verhalen en mysterieuze houding. Ze is in de koude Hongerwinter die aanbreekt dan ook vaak op zijn geheime zolderkamertje te vinden om naar zijn verhalen te luisteren. Henk komt er door te observeren achter dat Eva het veel zwaarder heeft met de oorlog dan ze doet voorkomen. Zelf heeft hij die droefheid al tijden geleden overwonnen door te vluchten naar zijn fantasie. Hij heeft al veel verhalen opgeschreven maar van één verhaal heeft hij nog geen letter op papier gezet. Dat is zijn eigen verhaal, wat in zijn fantasie oneindig doorleeft en in zijn hoofd waarheid wordt. Eva hoort verhalen over die wereld aan en bewondert Henk er enorm door. Ze vraagt zich af hoe hij dat doet, zelf heeft ze haar fantasie nooit ontwikkeld, dat werd er door haar strenge vader met harde hand uitgeslagen.
In de fantasiewereld van Henk komen doden weer tot leven, wat Eva heel erg boeit. Henk vertelt haar dan over zijn visie op het leven en de dood: In het leven heb je twee werelden, de werkelijkheid en de fantasie (die niet iedereen goed weet te gebruiken). Maar als je dood gaat heb je alleen je fantasie nog, waardoor dat je werkelijkheid is. In zijn wereld komen de doden hem soms opzoeken, voor de gezelligheid of om raad te geven.
Pas na een tijdje lang de verhalen van Henk aanhoren, beseft Eva op een dag dat ze dat óók kan. Henk laat haar zien dat ze wel fantasie heeft: ze heeft immers geweldige voorstellingen over Henks wereld. Die dag schept ze haar eerste eigen fantasiewereld in haar gedachten. Vanaf dit wonderbaarlijke moment heeft Eva twee werelden om in te leven. De problemen in haar eigen, harde leefwereld lost ze in haar fantasie met grote avonturen op. Bij ieder bezoek wordt de wereld groter, het wordt een tweede leven. Vaak zit ze uren met haar ogen dicht verstopt tussen het hooi om haar fantasievrienden en gelukzalige leven te bezoeken.

Ik een sterke mening? Nou ja!
Ik mag graag doen alsof ik ergens verstand van heb. Weet je, zo heel af en toe is dat ook zo.

Je plot vind ik getuigen van een goed inzicht in wat een goed verhaal nodig heeft. Wat drama, wat lichtzinnigheid, mysterie en een realistische achtergrond als sausje.

Waar ik wel mee op zou passen is dat het niet te veel gaat lijken op La Vita é Bella. Dat is een italiaanse film over een vader die met zijn zoon in een concentratiekamp terecht komt. Hij vertelt zijn zoon dat het allemaal een spelletje is en dat ze moeten meespelen om punten te verdienen. Als ze genoeg punten hebben, komen ze vrij. Mooie film overigens. Daar gaat het ook over hoe fantasie soms de werkelijkheid voorbijstreeft.

Toch denk ik dat je een goed verhaal in handen hebt. Bedenk goed wat elk personage wil en wie hij/zij precies is. Bijvoorbeeld Henk: is dat een echte goedzak met een grote fantasie of heeft hij een duister verleden dat Eva's hartje gaat breken?
De vrolijke fantasie tegen de duistere wereld van WO II is een scherp en mooi contrast. Ben ik gek op! Ik zou er graag eens wat toonaangevende passages van lezen om te zien wat je bedoeling en uitwerking is.

Zeker geen slecht idee.
Je setting van WOII is ideaal voor een verhaal die jij op het oog hebt.
Maar belangrijker is haar fantasie, het is werkelijk een prachtig idee om haar eigen fantasiewereld te laten scheppen.
De vluchteling Henk voegt spanning aan het verhaal toe. De vraag die zich stelt is dan waarom is hij gevlucht, voor de bezetter of voor andere.
Ik kijk alvast uit naar je verhaal. Het idee zit goed.
Dus ik wacht geduldig op je uitwerking