Online Verhalen

Heey allemaal,

ik liep al een tijdje met een idee rond voor een verhaal, maar ben vandaag pas serieus begonnen met schrijven. Ik hoop dat jullie dit eerste stuk van de inleiding wat vinden, vervolg volgt heel snel.


-----
Gewoon. Dat was het beste woord om Renate te beschrijven. Een gewone jongvolwassene met een drukke baan en een paar echte maatjes. Geen speciale uiterlijke kenmerken, geen opvallend spontane persoonlijkheid en geen rijke of beroemde familie.

Dit boeide haar echter niet, nooit had ze ingezien waarom mensen konden klagen over hun tekort aan roem of populaire vrienden. Wat was er nou mis met een normaal gelukkig bestaan?

Renate had twee goede vriendinnen, al sinds haar middelbare schooltijd: Jasmijn en Kristien. Hoewel de drie vrouwen alledrie een compleet andere persoonlijkheid hadden, konden ze perfect met elkaar overweg en hielden ze elkaar ook in een soort “balans.”

Jasmijn was wat je noemt een hopeloze romanticus. Ze was dol op lekker kleffe liefdesfilms en kon úren doorgaan over die ene goddelijke acteur uit haar laatste lievelingsfilm of over die schattige gast die in de bioscoop werkte. Haar werk wakkerde haar roze wolkjesfantasieën alleen maar verder aan, ze had een baan in een bruidszaak, omrings door fabelachtige prinsessenjurken en albums vol met kleurrijke bloemstukken en mierzoete bruidstaarten. Uren kon ze hardop dromen over haar eigen bruiloft. En uiteraard; de bruidegom.

Renate’s vriendin had geen vriend. Ze had er al geen meer gehad sinds de lagere school, en dat kon je nou niet echt een relatie noemen. Ze ergerde zich hier bij momenten mateloos aan, bij voorkeur terwijl ze zuchtend naar een té perfect koppeltje staarde op haar tv-scherm.

Kristien was dan weer helemaal anders. Zij was iemand die mensen zouden beschrijven als nuchter en “down-to-earth.” Mannen interesseerden haar niet echt, zo nu en dan had ze een vriend, maar meestal maakte ze er vrij snel een eind aan, omdat ze geen sterke gevoelens had of omdat ze geen zin had in gedoe. Onafhankelijkheid, daar hield Kristien van. Ze kon ook een enorme flapuit zijn, hierdoor hadden de vriendinnen al veel slappe lachbuien moeten doorstaan.

Ze werkte bij een groot marketingconcern, waar ze haar werkuren doorbracht achter een computer, vrolijk kletsend tegen haar collega’s. En haar baas. Én de schoonmaakster, de postbode en alle andere personen die toevallig langs kwamen lopen. Zo was ze, spontaan, lief, vriendelijk, handig en niet op zoek.

---

Reacties zijn héél welkom

Een algemeen stukje, valt nog niet zoveel over te zeggen maar is wel veelbelovend. Leuke beschrijvingen van de 3 vrouwen en ik ben zeker benieuwd naar meer.

Leuke en goede duidelijke inleiding,
ben benieuwd naar de rest van het verhaal.
XX

@ Maartje en Cel!na15: bedankt voor de reacties!

Hier het laatste stuk van de inleiding, met afbeelding als het goed is, ik vind dat de uitleg zijn uitwerking miste als je het zelf niet kon zien.

-------

Ergens tussen de twee karakters van haar vriendinnen hoorde dat van Renate thuis. Ze kon zich soms helemaal laten gaan en zich van niks en niemand iets aantrekken, maar er waren ook momenten dat ze stil en ingetogen werd en aan een stuk door zat te peinzen wat ‘de mensen wel niet zouden denken.’ Ze kon het soms enorm moeilijk hebben met haar zelfvertrouwen, om de meest simpele dingen. De manier waarop ze zich kleedde, hoe ze at, ... Er was echter één ding waar ze zich nooit voor zou schamen en waarmee ze het liefst de hele wereld kennis zou laten maken, en dat was haar passie voor de kunst, en dan vooral de kunst van vroeger. De piramides, het Colosseum, de Mona Lisa, van beelden tot schilderijen en van tempels tot amfitheaters, Renate vond ze allemaal even indrukwekkend.

Ze had een baan als freelance gids bij een groot toeristisch bedrijf genaamd 'Globetrotter Guides', echt iets wat perfect bij haar paste. Zij en haar collega’s konden uitgestuurd worden over heel de wereld om rondleidingen en excursies te gidsen voor gezelschappen die een privé rondleiding geboekt hadden. Dit werk was vanzelfsprekend erg gevarieerd, en vergde veel onderzoek vooraf, omdat de gidsen zelf vooraf al onderzoek moesten doen naar de toeristische plaatsen en de landelijke cultuur, zodat hun klanten een mooie en gedetailleerde uitleg kregen. Renate hield van enorm veel van haar baan, vooral omdat ze op deze manier andere mensen kon laten zien hoe mooi iets kon zijn, als je maar goed genoeg keek. Het mooiste aan kunst, zei ze vaak, is dat als je goed genoeg kijkt, je overal emoties terugvindt die de kunstenaar had toen hij het werk maakte.

Op een van haar vele reizen had ze hier ooit een perfect voorbeeld voor gehad. Zij en haar gezelschap waren in Orvieto, een klein stadje gelegen op een hoge klif in Midden-Italië. Daar, achterin de grote kathedraal, bevonden zich enkele fresco’s van de kunstenaar genaamd Signorelli. "Deze man", vertelde ze aan haar groep, "is het perfecte voorbeeld van iemand die nog niet over zijn ex heen is. Zij had hem verlaten voor iemand anders, en hij was hier zo woest over dat hij haar, zoals u hier in het midden van de schildering ziet, heeft geschilderd als de hoer van de duivel zelf, rondvliegend op zijn rug! " Ze zou het moment dat ze dat zei nooit vergeten: haar gezelschap, een groep amerikanen uit Texas, moest zo hard lachen dat de toezichthouder hen eruit had geschopt wegens het verstoren van de rust in de kerk.



----------------
Ziedaar in het midden dus Signorelli's ex
Het gaat nu waarschijnlijk wat langer duren voor het volgende stukje komt, ik zit nog te peinzen over de manier waarop ik het verhaal zelf ga laten beginnen. Reacties zijn nog steeds héél welkom, dan kan ik de tips meenemen naar de rest van het verhaal.

Het plaatje is je gelukt! Leuk dat je er een stukje geschiedenis instopt! Lekker vlot geschreven, je racet er zo doorheen.

Meer!

Hoi!

Leuk geschreven met doeltreffende woorden =) lekker gewoon zoals je Renate beschrijft. Ik vind dat je mooi gebruik maakt van de beschrijvingen van je karakters, je creëert een goede balans.

Have fun!

@ Maartje: Jaa, 't is gelukt! En over die stukjes geschiedenis, ik ben van plan dat doorlopend te gaan doen in het verhaal, omdat het een nogal belangrijke rol speelt
@ MrWhite: Bedankt, leuk om te weten dat je het gelezen hebt en goed vond! Ik probeer mijn karakters, vooral de drie vriendinnen, zo te schrijven dat ze altijd wel lijken op iemand uit de omgeving van de lezers. Iedereen kent wel een hopeloos romantisch of juist heel nuchter persoon

Hier een eerste stukje van het daadwerkelijke verhaal:

*****

"Dames en heren, dit is uw co-piloot. Deze vlucht met bestemming Schiphol zal landen binnen anderhalf uur. Namens de hele bemanning wens ik u nog een aangename reis."

"Dat is me anderhalf uur te lang", dacht Renate, terwijl ze terneergeslagen naar de stoel voor haar staarde. Ze kon niet wachten tot ze thuis was, en eindelijk haar bed in kon duiken. Vandaag was de laatste dag van haar zesdaagse reis naar Amerika, waar ze drie stinkend rijke gezinnen een rondreis had gegeven door South-Dakota, een van de Verenigde Staten die vroeger onder de "Great Plains" vielen. Het was een rotreis geweest, het had dagen aan een stuk gegoten, waardoor de kinderen van haar groep voortdurend hadden gezeurd en geklierd. Bij het bezoeken van Mount Rushmore waren ze de jongste kwijtgeraakt, hadden ze van de "mount" zelf nauwelijks iets gezien door de stortvloed japanners met hun flitsende camera’s en toen ze naar het hotel wilden vertrekken kwamen ze tot overmaat van ramp vast te zitten in de blubber. Renate was echt helemaal óp nu, ze wilde slapen, en wel zo vlug mogelijk, zodat ze hopelijk niet al te veel last zou krijgen van een jetlag. Even probeerde ze een glimp van de buitenwereld op te vangen door het raampje van haar buurman, maar ze zag niks anders als duisternis. Ze rolde haar jas op, propte hem achter haar nek en sloot haar ogen...

De volgende ochtend om elf uur werd Renate wakker van het snerpende geluid van haar deurbel. Nog half slaapdronken strompelde ze naar de voordeur, ondertussen mompelend over "welke idioot zich nu op dit uur durft te vertonen." Na het slot en het kettinkje geopend te hebben, opende ze geeuwend de deur. "Halloooo lieverd! Hoe was je reis?! " werd haar toegegild, alvorens ze half verpletterd werd door haar vriendin Jasmijn. "Wuh?" was het enige wat Renate uit kon brengen. "Oh, sorry, ik ben weer veel te hyperactief he?" babbelde Jasmijn lustig verder, terwijl ze binnenliep, de voordeur sloot en Renate naar de bank in de woonkamer loodste, om vervolgens zelf naast haar neer te ploffen. "Zo, en nu vertel me maar eens hoe het was in de States!"

Met een opgetrokken wenkbrauw keek Renate Jasmijn verbijsterd aan. "Kun jij niet gewoon iets vertellen ofzo? Ik ben momenteel mentaal niet tot veel meer in staat als snurk- en geeuwgeluiden.. " Jasmijn grinnikte en begon te vertellen over een schattig stel dat bruidskleding was komen passen gisteren en waarop ze zo jaloers was. "Echt meid, serieus, die bruidegom is zó perfect en hij doet zó lief tegen zijn vriendin, elke keer als ze weer langskomen om nog iets te bespreken over de bloemstukken of over de inrichting van de zaal kan ik het niet laten om te verdrinken in zelfmedelijden. Ben ik nou raar? " Renate kon het niet laten te grijnzen. "Nee hoor Jasmijn, dat is normaal, ik bedoel, jij bent al ééuwen op zoek naar jouw prins op het witte paard, en dan is het logisch he, dat het kwijl uit je mond druipt als er zo eentje langskomt, die al gereserveerd is. " Vlug dook ze weg en spurtte naar de badkamer, op haar hielen gezeten door Jasmijn, gewapend met een van de kussentjes. "He verdorie Renate, ik ben bloedserieus! " gierde Jasmijn, terwijl ze tegen de gesloten deur timmerde. "Weet ik wel, ik dol maar wat. Ik ga even douchen, dan zal ik je zo vertellen over mijn avonturen in de blubberhel. "

Drie uur, twee potten thee en een half dozijn perfecte potentiele partners verder ging Jasmijn weer, roepend naar Renate dat ze écht moest komen zaterdag. "Kristien komt ook, dan kunnen we eindelijk nog eens met z’n drieën gaan stappen! Zeven uur in onze stamkroeg oké? " brulde ze nog, voor ze haar auto indook en wegreed. Zwaaiend en een duim opstekend keek Renate haar na, om vervolgens hoofdschuddend haar huis weer in te lopen. "Zo, en nu eerst dat reisverslag typen en indienen... "

*****

Reacties zijn uiteraard nog steeds zéér welkom

Goed geschreven!
Haha, Yasmijn. Zo hyper terwijl renate nog moe is x)
Super!

Hoi allemaal,

ik wou hier gewoon even zeggen dat ik weer aan het verhaal begonnen ben, het gaat maar traag, en het valt niet mee. Om eerlijk te zijn ben ik niet tevreden over mijn begin, het is te licht in m'n ogen, ik weet niet wat 't is, maar iets erin ergert me, alsof het te kinderlijk is ofzo >.<

Ik ga op het volgende hoofdstuk erg m'n best doen en hoop hiermee terug te gaan naar wat ik eigenlijk vooral wou schrijven, wat onzekerheid en alle problemen die daarbij komen kijken met je doen. Ik wil er meer gevoel in krijgen.

Hoop dat jullie het begrijpen en nog wat geduld hebben! ^^