Online Verhalen

Ik had dit verhaal er al eens op gezet, maar dan heb ik het er toch weer afgehaald x'D en nu is het weer een moment om het erop te zetten x'P
Ik ben misschien niet zo'n goede schrijver en ik ben een beginner, maar geef geef aub je echte mening daar kan ik misschien nog iets uit leren ^^
tHx! xP

Het verhaal gaat over een gevaarlijke liefde enz., maar ik verklap niet teveel en kan zelfs nog niet teveel vertellen, omdat ik nog niet veel heb geschreven x'D
maar allensinds.. hier is al een deel van het verhaal. veel plezier ^^

---------------

Een Nieuw Leven


Seconde na seconde zag ik hoe een nieuw leven werd geboren.. zonder jou strelingen.. zonder jou zachte stem.. Zonder jou..

Intro
Durende stilte verplaatste zich over de hele auto. Ik werd er nerveus van en zette de radio aan om die stilte te verbreken. Tot mijn grote ergernis was er geen ontvangst in deze streek en liet vervelend geruis mijn hoofd barsten. Ik zette de radio meteen terug uit en zocht in mijn tasje mijn iPod. Ik trok hem onder mijn portefeuille vandaan, haalde zorgvuldig de draad uit de knoop en stak de iPod-oortjes in mijn oren. De door mij uitgekozen muziek zweefde door mijn hoofd en begon mijn hersenen en lichaam in een vlug tempo in slaap te wiegen. Door niets kon ik zo goed in slaap vallen als muziek. Ik kon het bijna mijn leven noemen,.. ik had dan ook niet veel anders..
Voor mijn moeder was ik zeker niet de perfecte dochter. Mijn vader was al gestorven voor dat ik geboren was en vrienden had ik ook al niet. Ik was blijkbaar net iets te uitzonderlijk tegenover de rest. Ik was iemand met weinig woorden, sociaal was ik dus niet echt. Ik had geen perfect lichaam en erg rijk was ik ook al niet. Dan kwam er nog eens bij dat ik zeer onhandig was, daarom bracht ik voor de veiligheid zoveel mogelijk tijd door zonder andere om me heen. Een positieve kant ervan was dat ik nooit afscheid van iemand moest nemen
en dat ik dus nooit iemand moest missen wanneer ik zou weg gaan.
Mijn moeder en haar ‘perfecte’ vriend hadden weer eens een ruzie gehad en deze keer was de druppel eindelijk over de rand van de emmer gevallen. Mijn moeder had meteen laten weten aan hem dat ze hem nooit meer wou zien en dat hij haar ook nooit meer zou kunnen zien. Na die woorden had ze de deur dicht gegooid, haar koffers gepakt en mij verplicht dat ook te doen. Het kon mij niet veel schelen dus gehoorzaamde ik haar en wat later vertrokken we samen uit de stad om naar het dorpje toe te gaan waar ik was geboren. Daar was ze een maand na mijn geboorte ook gevlucht, omdat ze het verdriet van mijn vader niet kon verwerken, maar nu was ze er van overtuigd dat ze het terug zou aankunnen en dat ze daar een ‘nieuw’ leven kon beginnen..

Hoofdstuk 1
Door een schok van de auto schoot ik wakker. Ik keek geschrokken naar de richting van mijn moeder en las op haar lippen dat we er waren. Geluiden buiten mijn lichaam kon ik niet horen door de muziek die nog altijd door mijn hoofd zweefde. Ik zette mijn iPod uit, stak hem weer waar ik hem vandaan had en stapte samen met mijn moeder uit de auto, waardoor ik meteen het natte weer -dat normaal was in deze tijd in dit dorpje- mocht voelen. In een snel tempo liep ik naar de deur waar ik kon schuilen onder een afdakje tot mijn moeder de deur opende. Wanneer ze dat deed bleef ik even staan en keek ik door de deuropening naar binnen. Het huis was groter dan ons vorige, maar toch een stuk gezelliger. Ik stapte naar binnen, hing mijn jas aan de kapstok die rechts aan de muur hing en liep meteen de trap op om mijn kamer te gaan bezichtigen. Mijn kamer was in het Westen van het huis gelegen, waardoor ik ’s avond de zon kon zien ondergaan -tenminste wanneer de zon te zien was en de donkere wolken haar niet zouden verstoppen- .
Twee uur later had ik mijn hele kamer al ingericht en was het al wat donkerder geworden aan de hemel. Het was een drukke dag geweest en ik was doodop. Dus ik liep naar de badkamer, poetste mijn tanden, deed mijn slaapjurk aan en liep terug naar mijn kamer. Daar ging ik in mijn bed liggen, deed mijn iPod in mij oren en even later lag ik weer in een diepe slaap..

Donkere wolken bedekten elke ster die aan de hemel stond. Ik voelde me alleen en verlaten, zonder iemand in mijn buurt. Ik was zo klein en bang op deze grote wereld. Een kleine stip zonder betekenis, maar waarom voelde ik dan al deze warmte in mijn lichaam in deze koude?.. Plots kwam jij daar aan.. jij daar.. die kleine stip.“Wie ben jij?” Jij antwoordde niet. Geen enkel geluid kwam over jou lippen gerold. Mijn hand ging naar jou toe, maar toen verdween je terug. Meteen voelde ik een koude rilling over mijn hele lichaam en voelde ik me terug alleen.. en zo
klein en bang.. op deze grote wereld vol met gevaar..

Ik vind het al een goede intro. Nu alleen nog weten hoe oud het personage is en hoe hij/zij eruit ziet en of het een hij of een zij is. Ik veronderstel natuurlijk een meisje, maar als je het gewoon leest dan kom je eignelijk niet te weten of het een jongen is of een meisje.

Het is een meisje hoor =)
Voor mijn moeder was ik zeker niet de perfecte dochter.
Zie?
Mooi geschreven! Je komt idd nog niet veel over het uiterlijk van de hoofdpersoon te weten, maar dat komt vast later nog wel.
Super!

yimiki schreef:Het is een meisje hoor =)
Voor mijn moeder was ik zeker niet de perfecte dochter.
Zie?
Mooi geschreven! Je komt idd nog niet veel over het uiterlijk van de hoofdpersoon te weten, maar dat komt vast later nog wel.
Super!

Haja, just! Da stukje was ik dus al vergeten

Ik vind het erg leuk om te lezen, maar veel kan ik er nog niet over zeggen. Daarom hoop ik dat je snel wat meer post

Gisela schreef:

yimiki schreef:Het is een meisje hoor =)
Voor mijn moeder was ik zeker niet de perfecte dochter.
Zie?
Mooi geschreven! Je komt idd nog niet veel over het uiterlijk van de hoofdpersoon te weten, maar dat komt vast later nog wel.
Super!

Haja, just! Da stukje was ik dus al vergeten

haha geeft niet ge kunt altijd wel ergens over kijken e x'D
maar je komt nog meer van haar te weten door het verhaal verder te lezen
maar ik ben nog niet echt ver met schrijven
en binnekort zijn het examens dus ga ik ook niet veel tijd hebben om verder te schrijven
maar hier allensinds al een stukje meer.. x'D

Rillend werd ik wakker en volgde de koude wind ,die langs mijn voeten een weg zocht over mijn lichaam en ik zag dat mijn raam heen en weer wapperde. Verbaast zocht ik een antwoord op hoe het raam open was geraakt. Die vraag bleef niet lang in mijn hoofd rond zwerven, toen ik zag dat een erg harde wind de bladeren van de bomen liet dansen en hoe hij de dakpannen van het huis lieten trillen. Hij blies een ijzige koude door mijn kamer die zich vestigde op mijn huid. Bibberend sloot ik het raam en keek ik rond. Het voelde alsof er iets niet klopte, maar ik wist niet juist wat. Met wijde ogen liep ik mijn kamer uit en ging ik zacht de trap af. Om zes uur een activiteit zoeken had een kleine moeilijkheidsgraad. Toch besloot ik de makkelijkste keuze te maken. Ik zette snel de Tv aan en nestelde me op de bank. Ik werd het zappen al snel beu toen ik merkte dat er niets leuk op was, dus had ik de Tv al snel weer uit gezet. Rond dwalend in het huis zocht ik een bezigheid, maar die bleek, na alweer een tijdje zoeken, niet in dit huis te vinden zijn. Gelukkig had het zoeken tijd in genomen en was het al bijna tijd om wakker te worden voor mijn moeder. Toen de wijzer van de klok op half zeven ging staan hoorde ik het harde gedreun van haar wekker.
Een anderhalf uurtje later stond ik al klaar aan mijn nieuwe school. Ik bekeek aandachtig de jongeren die babbelend naar binnen liepen en plots merkte ik een prachtig meisje met donker bruin, gekruld haar en 2 jongens op die me aanstaarde. De ene jongen had blond haar en de andere zwart, maar elk hadden ze prachtige zeeblauwe ogen met zelfs een tikkeltje gouden schijn en meteen merkte ik ook op dat het meisje blijkbaar net dezelfde oogkleur had. Ze leken alle drie zo onmenselijk en zo perfect. Zonder ik het door had waren ze al enkele seconden later verdwenen. Plots voelde ik een zachte en warme adem strelen in mijn nek. Geschrokken draaide ik me om en zag het perfecte meisje staan. Ze glimlacht en liet haar lippen zachtjes bewegen toen ze sprak: “ Ik ben Alexandra. Jij bent dan zeker Mara, het nieuwe meisje?”
Ik bleef haar nog heel even geschrokken aankijken, maar opende daarna ook mijn lippen: “Ja, inderdaad dat ben ik.” Plots merkte ik de twee jongens langs me. Mijn ogen vlogen meteen naar de blonde jongen toe.


---------------

het kan zijn dat ik dit stuk ofz nog een beetje verander maar dan zal ik het jullie laten weten ; )

Je schrijft best lekker. Beeldend, vlot en vloeiend. Je stijl leest fijn weg.

Qua inhoud heb ik twee vragen:

1. Waarom vind je dit verhaal fantasy?

2. Waarom moet een lezer het tot dusver spannend vinden?

(Die laatste vraag is niet bedoeld om te zeggen dat ik je verhaal niet spannend vind, maar om te zien wat jij erin hebt willen stappen wat spanning betreft)

S.A.M. schreef:Je schrijft best lekker. Beeldend, vlot en vloeiend. Je stijl leest fijn weg.

Qua inhoud heb ik twee vragen:

1. Waarom vind je dit verhaal fantasy?

2. Waarom moet een lezer het tot dusver spannend vinden?

(Die laatste vraag is niet bedoeld om te zeggen dat ik je verhaal niet spannend vind, maar om te zien wat jij erin hebt willen stappen wat spanning betreft)

Het zal gaan over een soort van mensen die in dieren kunnen veranderen en vanaf hun 16-17jaar bloed nodig hebben enz
en dan moeten ze naar een speciale wereld en blabla.. x'D

Een soort vampiers dus? In dat geval ben je de 987.489.12e. Kan ik er een duizendje afzitten.

S.A.M. schreef:Een soort vampiers dus? In dat geval ben je de 987.489.12e. Kan ik er een duizendje afzitten.

idd xP en ja das gwn door iedereen die verslaafd is aan twilight net zoals ik x'D

NEEEEE!!! Niet jij ook al! Ontsnap ik dan echt nooit aan dat flodderboekje?

S.A.M. schreef:NEEEEE!!! Niet jij ook al! Ontsnap ik dan echt nooit aan dat flodderboekje?

flodderboekje? Ö Ö

haha, nog een vampierenverhaal.. Wel goed geschreven trouwens.

Voor een enigszins origineel vampierenverhaal verwijs ik naar Terry Pratchett met zijn Pluk de Strot. Best aardig boek waarin de vampieren zich hebben getraind in het weerstaan van alle anti-vampiermiddeltjes. Een geweldige quote uit dat boek:

Vampieren kon je doden door een staak door hun hart te boren. Overigens werkte dit voor de meeste wezens.

Maar das even geheel off-topic om te laten zien dat een vampierverhaal niet cliché hoeft te zijn, al worden we er dankzij Twilight (blegh! ) er wel mee doodgegooid op het moment.

(kan iemand in een PM wellicht uitleggen wat er zo mooi is aan Twilight, behalve dan dat het helemaal gehyped wordt?)

Voor de mensen die nu echt graag zouden willen weten over wat het verhaal nu gaat
wel ik zal het voor een klein stukje uitleggen x'D
dus..

----

het gaat over een meisje, mara (de hoofdrol speelster dus x'D)
die terug verhuisd naar haar geboortestad/dorpje
Daar leert ze al meteen een meisje en twee jongens kennen
Mara is meteen stapel op de blonde jongen, Mitch. (de andere jongen heet Ian) Hij geeft haar eerst niet zoveel aandacht, maar op een gegeven moment plots wel. (maar daar vertel ik nog niet teveel over x'D)
een paar dagen of de dag na de eerste keer dat ze hen heeft ontmoet ofz (weet nog niet zeker wanneer) krijgt ze een droom van een soort deur of poort die naar een andere wereld gaat ofz
de droom is nogal vaag, maar ze verteld hem aan Alexandra (het meisje met die twee jongens)
Ze is zeer enthousiast en wil elk detail van de droom weten.
daarna gaan ze opzoek naar die poort, wnt Alexandra en de jongens moeten die heel snel vinden. Ze geven Mara niet veel informatie en ze zeggen dat het een groot geheim is, maar Mara is te nieuwschierig en gaat opzoek naar het geheim, maar dat is niet zonder gevaar..

--------

meer ga ik nog niet echt zeggen.. x'D Srry! xP