- schets verhaal
Geplaatst: 13 mar 2009 00:12
De stilte om me heen bekruipt me langzaam, en dat vreemde gevoel in mijn maag blijft knagen. Het voelt de lucht in mijn longen langzaam via een onbekend lek naar buiten druppelt en mijn maag steeds dieper in mijn lichaam verdwijnt. Zonder het te beseffen bewegen mijn vinger zich over de toetsen van het kleine onding genaamd mijn mobiel, en de woorden verschijnen als magie op het kleine schermpje.
’’Wat ben je aan het doen?’’
Twee uur in de morgen en ik lig nog steeds op mijn rug naar het plafond te staren, mijn maag zoekt zijn weg naar mijn voeten. Uiteindelijk val ik in slaap en rond een uur of zes word ik gewekt door het vertrouwde boor geluid van mijn mobiel.
’’Ik zat mijn zonde te overdenken in een café.’’
Het beeld van zijn glazige grijze ogen boven een glas sterke drank drijft voor mijn geestenoog naar boven, en mijn vingers vliegen alweer over de toetsen.
’’Je bent er toch geen bij aan het maken hoop ik?’’
Ik wacht, geen antwoord. Ergens in de middag kijk ik op van mijn boek, nog steeds geen enkel geluid van het verdorven apparaatje op de kast.
’’Je weet dat ik hier gestresst van raak hé?’’
Pas als ik mijn eigen zonde zit te overdenken in de plaatselijke stamkroeg voel ik de verlangde trilling in mijn broekzak. Negen uur in de avond, luide muziek om me heen en wat oude bekend van het werk die mijn gezicht niet zien opklaren als ik het klepje open doe.
’’Dat komt omdat je gedronken hebt, daar kunnen kleine meisje niet tegen.’’ Ik lach, de alcohol heeft zijn werk al goed gedaan. ‘’Je hebt gelijk, net als oude mannetjes als jij.Trouw met me.’’ Stuur ik vol potsemakersmoed terug.
’’Wat voor ring wil je hebben?’’
Vijf dagen later leg ik voorzichtig mijn hoofd op zijn schouder. De uitdrukking op zijn gezicht is leeg en star zoals ik hem inmiddels gewend ben. Zijn handen klam, zijn ogen droevig. Ik ben de tel van lege glazen verloren, de ruimte om ons heen draait af en toe naar een onverwachte.
Als ik mijn hoofd recht probeer te houden en met mijn ogen de uitgang zoekt voel ik zijn lippen in mijn nek. Sloom draai in mijn hoofd naar het zijne. Twee armen glijden moeiteloos om mijn middel en even kijken zijn grijze ogen helder aan, ‘’Ik zou die ring in een seconden voor je gehaald hebben.’’
Onze lippen zijn inmiddels millimeters van elkaar verwijderd, en ik ruik de zware gin lucht op zijn adem. Ik druk mijn voorhoofd tegen dat van hem, ‘’Ik weet het.’’ Zwijgzaam blijven staan, niet in staat de ruimte tussen ons te verwijderen of toe te laten nemen.
Gespendeerd in tijd.
’’Wat ben je aan het doen?’’
Twee uur in de morgen en ik lig nog steeds op mijn rug naar het plafond te staren, mijn maag zoekt zijn weg naar mijn voeten. Uiteindelijk val ik in slaap en rond een uur of zes word ik gewekt door het vertrouwde boor geluid van mijn mobiel.
’’Ik zat mijn zonde te overdenken in een café.’’
Het beeld van zijn glazige grijze ogen boven een glas sterke drank drijft voor mijn geestenoog naar boven, en mijn vingers vliegen alweer over de toetsen.
’’Je bent er toch geen bij aan het maken hoop ik?’’
Ik wacht, geen antwoord. Ergens in de middag kijk ik op van mijn boek, nog steeds geen enkel geluid van het verdorven apparaatje op de kast.
’’Je weet dat ik hier gestresst van raak hé?’’
Pas als ik mijn eigen zonde zit te overdenken in de plaatselijke stamkroeg voel ik de verlangde trilling in mijn broekzak. Negen uur in de avond, luide muziek om me heen en wat oude bekend van het werk die mijn gezicht niet zien opklaren als ik het klepje open doe.
’’Dat komt omdat je gedronken hebt, daar kunnen kleine meisje niet tegen.’’ Ik lach, de alcohol heeft zijn werk al goed gedaan. ‘’Je hebt gelijk, net als oude mannetjes als jij.Trouw met me.’’ Stuur ik vol potsemakersmoed terug.
’’Wat voor ring wil je hebben?’’
Vijf dagen later leg ik voorzichtig mijn hoofd op zijn schouder. De uitdrukking op zijn gezicht is leeg en star zoals ik hem inmiddels gewend ben. Zijn handen klam, zijn ogen droevig. Ik ben de tel van lege glazen verloren, de ruimte om ons heen draait af en toe naar een onverwachte.
Als ik mijn hoofd recht probeer te houden en met mijn ogen de uitgang zoekt voel ik zijn lippen in mijn nek. Sloom draai in mijn hoofd naar het zijne. Twee armen glijden moeiteloos om mijn middel en even kijken zijn grijze ogen helder aan, ‘’Ik zou die ring in een seconden voor je gehaald hebben.’’
Onze lippen zijn inmiddels millimeters van elkaar verwijderd, en ik ruik de zware gin lucht op zijn adem. Ik druk mijn voorhoofd tegen dat van hem, ‘’Ik weet het.’’ Zwijgzaam blijven staan, niet in staat de ruimte tussen ons te verwijderen of toe te laten nemen.
Gespendeerd in tijd.
Ik heb twee verschillende zinnen daar door elkaar gezet en daarna bij bij verbeteren helemaal verneukt *zucht*