Online Verhalen

James en Hugo(sorry, voor de trouwe fans ik heb zijn leeftijd veranderd. Ik vind het belangrijk dat James en Hugo een klein clubje vormen) zitten in hun derde jaar. Roos zit in haar tweede jaar samen met Albus. Lily gaat dit jaar voor het eerst naar Zweinstein. De reputatie van James en Hugo is al berucht op Zweinstein. Als voorbeeld hebben ze Fred en George. Lily krijgt daarom moeilijk vrienden. Voor Albus en Roos loopt het allemaal wel los. Voor de rest moet je het lezen, want anders verklap ik alles…

Maar ik heb graag reacties! Positief of negatief.


Inhoud:
Hoofdstuk 1 – Ruzie op de Wegisweg
Hoofdstuk 2 – De treinreis
Hoofdstuk 3 – Aan de tafel van Griffoendor(al klaar maar nog niet online)
Hoofdstuk 4 – Een bezoekje aan Hagrid(in de maak)
Hoofdstuk 5 – Lily vind een boek(in de maak)
Hoofdstuk 6 – Braakbabbelaars(in de maak)
Hoofdstuk 7 – De nieuwe selectie(in de maak)
Hoofdstuk 8 – Het Zwerkbalseizoen(in de maak)
Hoofdstuk 9 – De laatste lootjes(in de maak)
Hoofdstuk 10 – De kerstvakantie(in de maak)
Hoofdstuk 11 – Slecht nieuws(in de maak)
Hoofdstuk 12 – De Schijf van Licht(in de maak)
Hoofdstuk 13 – Ver in Albanië(in de maak)
Hoofdstuk 14 – Het lentebal(in de maak)
Hoofdstuk 15 – Nablijven en veel huiswerk(in de maak)
Hoofdstuk 16 – Griffoendor tegen Huffelpuf(in de maak)
Hoofdstuk 17 – De meermensen(in de maak)
Hoofdstuk 18 – De kerkers onder Zweinstein(in de maak)
Hoofdstuk 19 – Voldemort rukt op(in de maak)
Hoofdstuk 20 – Het gevecht op de toren(in de maak)
Hoofdstuk 21 – De kapotte glazen bol(in de maak)
Hoofdstuk 22 – Brieven van thuis(in de maak)
Hoofdstuk 23 – Perron 9¾(in de maak)

Hoofdstuk 1 – Ruzie op de Wegisweg

Harry liep samen met Ginny op de Wegisweg. Achter hen liepen Albus, Lily en James in hun kielzog. James was kwaad, want had net te horen gekregen dat hij geen nieuwe bezem mocht. James speelde in het Zwerkbalteam van Griffoendor. Ze liepen nu met z’n allen naar de Lekke Ketel, waar ze met de familie Wemel hadden afgesproken. Ze liepen langs madame Mallekins Gewaden voor alle gelegenheden en, James zuchtend en kreunend, langs het Zwerkbal Paleis. Ginny zei bits:’’James, stel je niet zo aan!’’
James keek haar kwaad aan en liep stampvoetend richting de stenen poort die de Wegisweg scheidde van de gewone dreuzelwereld. Snel liepen ze onder de stenen boog door en gingen door een gehavende deur de Lekke Ketel binnen. Ron, Hermelien, Roos en Hugo zaten aan een tafel achterin tegen de muur. Ze stonden op om Harry, Ginny en de kinderen te begroeten zodra ze hen zagen.
Door een klein vies raampje vielen lichtstralen van de hete zomerzon naar binnen. James humeur knapte meteen wat op toen hij Hugo zag. Hugo haalde een klein doosje uit zijn zak waarin een paar braakbabbelaars zaten.
‘’Van George gekregen,’’ zei hij vlug en hij stopte het doosje snel in zijn zak toen hij zag dat zijn moeder hun kant op keek. Fluisterend voegde hij er aan toe:’’Die komen op school misschien nog van pas tijdens de lessen van Kist. Die gelooft toch alles.’’
James grijnsde even, maar liep toen verder en begroette Roos. Roos kon lange verhalen vertellen en nu stond ze op het punt er één af te steken, maar James liep snel door. Roos liep een beetje gepikeerd, door de botheid van James, door naar Lily. Meteen begon ze:’’Hoe was jouw vakantie? Die van mij was leuk. We zijn met opa naar een dreuzelcamping geweest. Hij wil ons ook interesseren voor dreuzels. Het was wel gezellig. Ik heb er een hele leuke jongen leren kennen, maar toen moest Hugo,’’ ze keek even met een boze blik richting Hugo,’’ het weer verpesten. Maar hoe was jouw vakantie?’’
‘’Wel leuk. We zijn met z’n allen naar een wedstrijd van de Cambridge Canons geweest. En we zijn op een dag naar Londen gegaan en hebben al inkopen gedaan. Gewaden en zo, je kent het wel. Daarna hebben we ijs gehaald bij Florian Vanieltjes IJssalon. Nou ja, hij is niet meer van Florian, die is natuurlijk veel te oud. En vandaag hebben we jullie weer gezien.’’
Iedereen was in een vrolijke stemming. Ineens ging de deur van de Lekke Ketel open en een lange man met een jas van molvel en een grijs/zwarte baard stapte binnen.
‘’Hagrid,’’ riepen Harry, Ron, Ginny en Hermelien tegelijk. Hagrid liep op het stel af en ging ook aan de tafel zitten, waarbij zijn stoel onheilspellend kraakte.
‘’Wat motten jullie hier?’’ vroeg Hagrid, terwijl hij iedereen eens bekeek.
‘’Inkopen doen voor school,’’ zei Ron,’’Het nieuwe schooljaar staat alweer voor de deur.’’
‘’Oh ja, natuurlijk, voor de kotertjes,’’ zei Hagrid en hij knipoogde even naar James, Hugo, Roos en Albus. James, Hugo, Roos en Albus waren al vaker tijdens het schooljaar bij Hagrid op bezoek geweest. Vooral ’s avonds, omdat hun lesroosters niet gelijk liepen aan elkaar. James en Hugo zaten waren al aan hun derde jaar bezig en Roos en Albus aan hun tweede.
‘’Het is dit jaar zover,’’ zei Ginny,’’Lily gaat eindelijk ook naar Zweinstein.’’
‘’Kom maar es een keer een bak koffie doen,’’ zei Hagrid tegen Lily,’’Dan maak ik ook wat koekies.’’
Hugo en James keken elkaar aan en lachten. Ze waren goed op de hoogte van de kookkusten van Hagrid. Hij meende het goed, maar het leek wel cement dat hij had gebakken.
‘’Wat doe jij hier eigenlijk?’’ vroeg Harry.
‘’Ik, ik moet een paar nieuwe boeken aanschaffen voor in de bieb en wat toverdrankingrediënten er bij kopen. De salamanderogen verslijten ze echt als kool! Maar ik mot er weer vandoor. Ajuus!’’
Hagrid stond op en liep zwaaiend de kroeg uit richting de Wegisweg.
‘’Zullen wij dan ook maar?’’ vroeg Ginny en iedereen stond op. Weer liepen ze richting de poort die naar de Wegisweg leidde. Het zonlicht scheen recht de poort in en verblinde iedereen. Snel liepen ze aan de rechterkant van de straat zodat ze niet in de zon liepen, die vanwege de warme zomermaanden erg heet was. Ze passeerden Braakbals Uilenboetiek, Zwik en Zwachtels Zwerkbalpaleis, waar Hugo, Albus en James het niet konden laten om nog even naar binnen te gaan om een glimp van de nieuwe Vuurflits 4000 op te vangen en liepen uiteindelijk bij Klieder en Vlek naar binnen.

Ik vind het een goed verhaal. Moest er wel even inkomen omdat iedereen zich in dezelfde tijd afspeelde. Verder ben ik wel benieuwd naar het vervolg!

Hoe bedoel je iedereen in dezelfde tijd? Ik vat het niet helemaal.

Deel 2 van hoofdstuk 1

Zo te zien waren zij niet de enige leerlingen van Zweinstein. Voor aan de toonbank stonden mensen te dringen om af te rekenen en er stonden veel kinderen en ouders met een lijst voor de grote boekenrekken en tafels die ook met boeken afgeladen waren.
‘’Pak je lijst maar tevoorschijn,’’ zei Harry en hij ontving ze van James, Lily en Albus. Hetzelfde deden Ron en Hermelien bij Roos en Hugo. Ron nam Hugo mee naar een kant van de winkel voor toverdranken en Hermelien nam Roos mee voor een boek over Geschiedenis van de Toverkunst.
Al snel had iedereen een stapeltje boeken in zijn handen en één voor één rekenden ze af. Achter hen stond Draco Malfidus met zijn zoon Scorpius. Scorpius leek wel een exacte kopie van de jonge Draco. Zijn haar was lichtblond en zat strak naar achter. Hij had een zwart gewaad aan en diezelfde schampere grijs die Draco Malfidus ook had.
‘’Kunnen jullie daar een beetje opschieten?’’ riep hij naar voren richting de Potters en de Wemels,’’Wij willen ook graag voor morgen nog afrekenen.’’
Harry en Ginny draaiden zich om. Hermelien en Ron ook. Draco Malfidus begon schamper te lachen. Hij wees heel even naar de gezinnen en lachte toen weer. Scorpius schaamde zich duidelijk dood voor zijn vader, aan zijn blik te zien.
‘’Potter en Wemel?’’ zei hij tussen het lachen door,’’Lager kun je toch niet zinken? Maar van Griffel en Wezel had ik het wel verwacht.’’
‘’Houd je kop toch, Malfidus!’’ zei Ron kwaad en hij keerde Malfidus weer de rug toe. Hermelien haalde haar neus op en richtte zich weer op de man achter de balie die berekende hoeveel de boeken bij elkaar kostten.
‘’Wat nou, Wezel? Ben je bang voor me. Vind jij mij te min? Oh, dit is toch amusant.’’
‘’Ik zou maar uitkijken,’’ zei Harry, terwijl hij zijn hand langzaam richting zijn stok bewoog, ‘’Nu zijn Korzel en Kwast er niet om je te beschermen.’’
Harry trok zijn toverstok en haalde met een simpel spreukje, onder luid gelach van de kinderen, Malfidus onderuit, die met zijn kont boven op een stapel boeken over ontlasting van draken viel. Malfidus herstelde zich meteen en riep:’’Aquamenti.’’
Harry kreeg een straal water in zijn gezicht en viel uiteindelijk tegen de toonbank.
‘’HOU OP!’’ schreeuwde de man achter de balie,’’Of ik gooi jullie mijn winkel uit! Ga dit ergens anders uitvechten, joh! Maar niet in mijn winkel!’’
Harry stond op en schudde zijn haar een beetje droog. Hij borg zijn toverstok weer op, net als Malfidus, die hem met een hatelijke blik bleef aankijken. Ze deden de boeken snel in een tas en verlieten de winkel.
‘’Het blijft een vieze asbak,’’ zei Ron, terwijl hij nog steeds als een havik naar de uitgang van Klieder en Vlek keek,’’Ik wil wedden dat die zoon van hem net zo erg is! Die gaat dit jaar ook voor het eerst naar Zweinstein, jammer genoeg.’’
‘’Blijf maar bij hem uit de buurt op Zweinstein,’’ zei Harry tegen Lily, Albus en James.
‘’En idem dito voor jullie,’’ zei Hermelien, terwijl ze Hugo en Roos één voor één aankeek.
‘’Dacht het niet,’’ fluisterde James tegen Hugo en die begon te lachen.

Tegen het einde van de middag had iedereen zijn of haar spullen en liepen ze weer richting de Lekke Ketel. Daar namen ze afscheid van iedereen.
‘’Tot over een week,’’ zei James tegen Hugo. En hij zwaaide nog even naar de rest die al weg liepen.
‘’Tot dan,’’ zei Hugo en zwaaiend liep hij achter zijn ouders aan de straat uit, richting de metro.
Ginny, Harry, Albus, Lily en James gingen in de auto zitten en reden ook de straat uit. Met de woorden: over één week in hun hoofd geprent.

Ik hoop dat jullie het eerste hoofdstuk leuk vonden

Hoofdstuk 2 – De treinreis



Ongeveer een week later was iedereen druk bezig met inpakken. Harry zat net lekker voor de nieuwe televisie, de oude had het twee dagen daarvoor begeven, en ineens tikte Lily op zijn schouder.
‘’Wat is er, Lily?’’ vroeg Harry, terwijl hij haar op zijn schoot neer plantte. Lily keek hem eerst een beetje vertwijfeld aan en fluisterde toen:’’Ik durf niet.’’
Ze werd een beetje rood en lachte een beetje zenuwachtig. Harry keek haar aan en lachte ook. Hij zei:’’Er is niets om bang voor te zijn, Lily. Het eerste wat ze doen is je een hoed op je hoofd zetten en dan zegt de hoed je afdeling. En als James weer eens beweerd dat je bij Zwadderich komt mag je hem in elkaar slaan.’’
Lily lachte weer bij het horen van die opmerking. Een heel stuk opgewekter sprong ze van haar vaders schoot af en ging terug naar haar kamer.
James was in zijn kamer bezig om een lijstje af te werken. Hij vinkte alles één voor één af. Toverstok, schoolboeken, perkamentrollen, perkament, ganzenveer, etui en gewaden. Naast zijn koffer lag een bezem. Op de bezem stond Vuurflits 3000 in glimmende zilveren letters. James had besloten om dit jaar mee te doen aan de selectie van Zwerkbalteam van Griffoendor.
Op dat moment kwam Albus zijn kamer in wandelen. Hij keek eens naar de grote bende bij James op de grond en vroeg:’’Heb jij soms mijn ganzenveer gezien?’’
‘’Nee,’’ zei James, terwijl hij ook even zijn kamer door keek,’’Ligt ie niet in je bureau?’’
‘’Nee! Daar heb ik als eerste gezocht,’’ zei Albus zuchtend. Plots kwam Lily de kamer in rennen. Ze had een grijze veer in haar hand en een stukje perkament.
‘’Dit kwam ik tegen op de gang,’’ zei ze vlug, terwijl ze met de veer en het perkament zwaaide,’’Is dit van jullie?’’
‘’Ja,’’ zei Albus en hij trok het uit Lily’s handen. Snel stormde Albus de kamer weer uit, terwijl Lily nog een beetje verdwaasd naar haar handen keek.
‘’Wat heeft die?’’ vroeg ze een beetje aarzelend.
‘’Stress,’’ zei James en hij glimlachte. Snel ging hij weer verder met het afwerken van zijn lijstje.

De volgende ochtend stopte de zwarte Sara Picasso voor het station in Londen. De Potters stapten uit en, terwijl Ginny karretjes ging halen, laadde de rest de spullen uit. Lily had haar hutkoffer en bruin/grijzige berguil mee, James zijn bezem, hutkoffer en zwarte kater Poekie en Albus had zijn hutkoffer met uil mee. Al snel kwam Ginny aanlopen met de karretjes en werden de spullen erop gezet. Toen ze op het punt stonden om naar binnen te gaan stopte de auto van de familie Wemel een paar parkeerplaatsen verder. Hermelien en Ron stapten uit en maakten de kofferbak open.
‘’Hoi,’’ riep Harry en hij liep richting de auto. Ron zei pijnlijk, omdat hij de zware hutkoffer van Roos vast had, geforceerd:’’Hoi.’’
‘’Harry kom je?’’ vroeg Ginny,’’Ik wil Lily een goed plekje in de trein bezorgen.’’
Ginny zwaaide nog even naar Hermelien en Ron, maar vertrok toen met Albus, Lily en James naar binnen. Harry ging er snel achteraan en riep nog:’’We zien jullie zo wel op het perron.’’
Toen hij binnen was waren Ginny en de kinderen nergens meer te bekkenen. Ze waren waarschijnlijk al door de magische poort, die perron 9 en 10 van elkaar scheidde. Snel liep Harry ook door de muur perron 9¾ op.
Op het perron woei een ferme bries. Er stonden een paar ouders aan de ramen en overal op het perron stonden leerlingen met hutkoffers, bezems, krijsende uilen, nieuwe toverstokken, snoepgoed en herinneringen aan de vakantie. Harry liep langs een paar vijfde of vierdeklassers die het over de Vuurflits 4000 hadden. Ook liep hij langs een paar eerstejaars die elkaar hun toverstokken lieten zien en vertelden waarvan hij gemaakt was.
‘’Nee!’’ zei er één,’’Hij is van eenhoornhaar, niet van boomtrulbloed!’’
Harry passeerde hen lachend. Hij wist nog goed hoe hij lang voor de poort had staan stuntelen en toen, tot zijn grote geluk, de familie Wemel was tegengekomen en die hem hadden vertelt hoe hij op perron 9¾ kon komen. Hij zag Ginny aan het raam van een coupé ergens vooraan staan. Snel liep Harry er op af. Lily zat aan het raam en ze had haar hutkoffer op het rek naast die van James en Albus gezet, die ook in de coupé zaten. Harry liep even naar het raampje en stak zijn hand naar om even naar iedereen te zwaaien.
Ron kwam het perron op stormen met karretjes en rende richting de Zweinsteinexpress die al stoom uit begon te kolken. De rook en de smog van Londen mengden samen totdat het leek op een grote kolkende hoeveelheid erwtensoep. Toen Ron en Hermelien Roos en Hugo binnen in de trein hadden geplant ging het oude, vertrouwde fluitje van de conducteur. Er kwam meer stoom uit de voorkant en de trein kwam langzaam in beweging. Lily had even de aandrang om er nog uit te springen en thuis te blijven, maar toen haar ouders uit het zicht waren en ze zich steeds verder van het perron verwijderden kreeg ze een gevoel van ongekende vrijheid.
‘’Hallo,’’ zei Hugo, terwijl hij de coupé in stapte. Hij struikelde over zijn hutkoffer en kwam in het gangpad terecht. Snel stond hij, onder luid gelach van de anderen, op en veegde wat vuil van zijn T-shirt. Snel gooide hij zijn hutkoffer, met veel moeite, ook op het ijzeren rek en Roos volgde zijn voorbeeld.
Hugo wurmde zich tussen James en Lily en haalde een klein verfrommeld zakje tevoorschijn.
‘’Ik heb nog meer gekregen,’’ zei Hugo zacht, hopend dat zijn zus, die ondertussen aan het kletsen was met Hugo en Lily, het niet zo horen. Hij opende het zakje en James zag een paar zwarte dingen liggen die zeer veel van keutels weg hadden.
‘’Wat is het?’’ vroeg James en hij pakte één van de snoepjes uit het zakje en bekeek het grondig.
‘’Het is een Heethoofdje,’’ zei Hugo nog zachter, terwijl hij het snoepje uit James’ hand griste,’’Ze zijn net nieuw. Je krijgt er twee uur lang een hele hoge temperatuur van die aannemelijk is. In de testfase liep het namelijk nog wel eens op tot over de vijftig graden. Dat ging oom George zelfs te ver.’’
James lachte een beetje en Hugo stopte het zakje terug in zijn broekzak.
De trein bolderde door landschappen, over bruggen en door bossen. Om hen heen werd het donkerder. Tegen de namiddag, toen het stil werd in de coupé en ze allemaal hun gewaad aan hadden getrokken, kwam de vrouw met het snoepkarretje voorbij. Ze stak haar hoofd naar binnen en vroeg:’’Willen jullie een snoepje?’’
Albus wuifde het idee weg. Na een lange treinreis kreeg hij altijd last van zijn maag. Hij greep zijn buik even vast en deed zijn ogen dicht.
James pakte een Galjoen en een paar zilveren Sikkels. Hij pakte een dropstok en twee chocokikkers van het karretje af. Hugo volgde zijn voorbeeld en pakte in plaats van een dropstok een zakje Smekkies in Alle Smaken. Lily kocht een chocokikker en Roos nam een chocoladereep.
Terwijl de vrouw met het snoepkarretje naar de volgende coupé ging vielen kleine druppeltjes regen tegen het raam kapot. Albus deed snel het raampje dicht dat ze nog open hadden staan tegen de warmte. Het begon ook koud te worden in de coupé en de ramen besloegen, zodat ze niets meer konden zien. Ze reden langs de bekende bergen die het landschap van Zweinstein tekenden. Ook reden ze vlak langs het Verboden Bos en ze zagen in de verte Zweinsveld, het dorpje naast Zweinstein dat alleen bewoond werd door tovenaars, liggen. Het stationnetje van Zweinsveld kwam dichterbij. Het perron met zijn keitjes, en de vreemd uitziende lampen die een magische aanblik gaven van het perron. Ze zagen het silhouet van Hagrid die tegen het hek aan stond met zijn paraplu, waarmee hij kon toveren, boven zijn hoofd voor een beetje beschutting.
De trein minderde vaart en piepte toen hij over de natte rails reed. Iedereen verliet de coupé.
Op de gang gonsde het van vakantieverhalen, mensen die elkaar tegenkwamen, eerstejaars die een beetje in een bang groepje bij elkaar stonden en mensen die graag naar hun koetsen willenden en zo droog als het kon op Zweinstein aan wouden komen. James, Albus, Hugo, Roos en Lily deden de capuchons van hun gewaad op en liepen naar buiten de striemende regen in. Het waaide verschrikkelijk hard buiten. De capuchons hadden geen zin, want die waaiden meteen af. In de verte hoorde James Hagrid brullen:’’Eerstejaars, hierheen!’’
Hij wist nog wat hij vond van de traditionele tocht op het meer. Alleen regende het toen niet zo. Het zou wel koud zijn met natte gewaden in een bootje zonder ook maar enkele beschutting dacht James en hij keek of hij zijn zusje nog uit de mensenmassa kon halen, maar die was al nergens meer te zien. James liep door de mensen richting een koest samen met Albus, Hugo en Roos.
‘’Die regen is echt erg,’’ zei Roos,’’Zo heb ik de eerste schooldag nog nooit meegemaakt.’’
‘’Je zit hier pas één jaar op school,’’ zei Hugo,’’Je hebt het nog maar één keer meegemaakt.’’
Roos hield wijselijk haar mond en stapte ook in de koets. Voor de koest leken onzichtbare paarden gespannen te zijn, maar het waren Terzielers: zwarte gevleugelde paarden die je alleen kon zien als je iemand had zien sterven. De wielen van de koets trokken langzaam door de drassige ondergrond richting het grote kasteel. Er kwam op een gegeven moment een plas water naar binnen, omdat ze door een grote plas reden. Een hele stoet koetsen reden door het grote hek en door het schoolterrein. Voor de deur werd iedereen afgezet. Snel liepen James, Hugo, Albus en Roos naar binnen.
‘’Ik vraag me af ik welke afdeling Lily komt,’’ fluisterde Roos tegen Albus. Albus keek haar met een hoe-stom-kun-je-zijn blik aan.
‘’Griffoendor natuurlijk,’’ siste hij terug, terwijl hij zelf ook zo zijn twijfels had. Snel liepen ze richting de warme Grote Zaal.
In de Grote Zaal zweefden de afdelingsspoken rond, hingen de kaarsen in de lucht en was het plafond zo betoverd zodat het leek alsof ze buiten zaten. Aan het hoofd van de lerarentafel zat een man met een lang paars gewaad, een kleine baard en dikke wenkbrauwen. Het was het schoolhoofd van Zweinstein.
‘’Professor Grimme doet het wel goed als schoolhoofd,’’ zei Roos,’’En hij kan ook heel leuk lesgeven.’’
‘’Welke les geeft hij ook alweer?’’ vroeg Hugo,’’Wij hebben hem namelijk niet.’’
‘’Wij hebben Astronomie van hem,’’ zei Albus,’’Hij heeft dan meestal een gewaad aan met kleine sterretjes erop. Dat is wel grappig bedacht van hem.’’
In de Grote Zaal brandden enkele vuurtjes in de vuurkorven. James en Hugo schoven er wat dichter naartoe om warm te worden. Ook al waren ze maar heel even buiten geweest; hun gewaad was kleddernat.
Voor de lerarentafel werd een aloud en bekend ritueel voorbereid. Er werd een krukje neergezet en daarop werd een oude hoed vol scheuren op gezet. Iedereen ging nog vrolijk door met praten totdat professor Grimme hen allemaal tot stilte maande. Professor Anderling kwam door een zijdeur de Grote Zaal in lopen met een heel stel kletsnatte eerstejaars achter zich aan die rilden van de kou. Lily zat er ook tussen. Ze stond te klappertanden van de kou en trilde van de zenuwen.
Professor Anderling noemde een naam op en één voor één ging iedereen op de kruk zitten. Één voor één werden ze ingedeeld bij Griffoendor, Huffelpuf, Ravenklauw of Zwadderich.
‘’Potter, Lily,’’ galmde professor Anderling door de zaal en Lily stapte naar voren. En fluisterden een paar mensen opgewonden:’’van de Potters? Dit is zeker de zoveelste. Die lijkt wel op haar moeder zeg!’’
Voorzichtig plantte professor Anderling de hoed op Lily’s hoofd. De hoed fluisterde bedenkelijk in Lily’s oor.
‘’Mmm… even zien. Een Potter, lijkt veel op haar moeder en vader. Is een doorzetter met moed. Werkt hard. Dat word: Griffoendor.’’
Er werd, aan de tafel van Griffoendor, luid geapplaudisseerd. Snel deed Lily de hoed af en schoof aan tafel bij Albus, Roos, Hugo en James. Hierna werden nog enkele mensen ingedeeld, maar iedereen wachtte op het grote feestmaal.

Leuk verhaal ik ben ook bezig met zo'n verhaal!