Online Verhalen

Ik kan niet meer
het is er telkens weer
het is iets wat nooit slijt
dat gevoel van eenzaamheid

Veel is er weggesleten
een heleboel nooit vergeten
mijn gedachtes,mijn gevoel
nooit goed uit kunnen leggen wat ik bedoel

Ik bouwde liever een muur om me heen
maar mijn hart zo koud als steen
roept en schreeuwd luid:
alsje blieft Laat me eruit!!

Mijn hulpgeroep mijn kreet van nood
slaat tegen de stenen muren dood
de echo van het koude steen
slaat de ellende over mij heen

Soms probeerde iemand mij te helpen
het bloeden van mijn hart te stelpen
wilde mij bevrijden
en een einde maken aan mijn lijden

maar na het sjouwen van wat stenen
waren ze net zo snel weer verdwenen
en achter de muur van steen
bleef ik achter met de puinhopen om me heen
Puinhopen van mijn leven
rotzooi aan mij gegeven

Voor ik wat kon zeggen
begonnen ze de stenen terug te leggen
Ik voelde me zo alleen
met die hoge muur om me heen

wat deed dit ontzettend zeer
maar roepen durfde ik niet meer..
van binnen vol verdriet
maar niemand die dit ziet

Ik probeer er maar aan te wennen
dat een ander alleen de buitenkant mag kennen
ja, hier kan ik veilig schuilen..
maar waarom moet ik van binnen toch zo huilen??

Ik vind het heel mooi en knap dat je het allemaal zo rijmend in elkaar hebt kunnen zetten.

roept en schreeuwd luid:
alsje blieft Laat me eruit!!

Schreeuwd moet schreeuwt zijn, want het is tegenwoordige tijd.
Alsje blieft moet Alsjeblieft zijn.

bleef ik achter met de puinhopen om me heen
Puinhopen van mijn leven
rotzooi aan mij gegeven

Hier kan je gewoon 'bleef ik achter met de puinhoop om me heen'
en 'de puinhoop van mijn leven', omdat puinhoop geen meervoud heeft, het is het al.

Hee!

I really like this one

Maar ik struikelde een beetje over deze zin

Veel is er weggesleten

Misschien had je de 'er' weg kunnen laten ofzo. Maar dat kan ook aan mij liggen.

Maar verder vind ik m dus heel mooi ^^

Wouw...

echt een heel erg goed gedicht. Het heeft me diep geraakt vanbinnen.
Ik ken het gevoel helaas maar al te goed.
Je hebt het echt prachtig verwoord, en knap dat alles zo rijmt!