geen titel
Geplaatst: 28 apr 2009 16:49
Mijn vriendin heeft dit verhaal gemaakt maar denkt dat het niks is en ze wilde het zelfs weggooien. Gelukkig heb ik het snel meegenomen en nu heb ik het overgetypt en hier gezet. Ik wil graag weten wat jullie er van vinden. alvast bedankt.
Ik haastte mij naar de keuken, en zette het koffiezetapparaat aan. Terwijl het water begon te borrelen, keek ik voorzichtig om het hoekje van de keuken de woonkamer in. De eigenaardige man was in mijn lievelingsstoel gaan zitten. Het gaf me een beklemmend gevoel, maar ik wist dat ik kalm moest blijven. Met twee kopjes koffie en een trommel met koekjes verliet ik de keuken en voegde mij bij Erik, zoals hij zich 10 minuten geleden had voorgesteld. ik hield hem de trommel voor, en hij pakte gewillig een koekje. Hij nam er zelfs een hapje van. Ik begon zenuwachtig te worden, en keek hem hoopvol aan. Hij deed zijn mond open, maar er kwam geen geluid uit. Weer deed hij zijn mond open. 'Ga zitten.' zei hij op een scherpe toon. Ik keek verlangen naar mijn stoel, maar nam toen genoegen met de bank. 'Heb je mij iets te vertellen?' vroeg ik. Erik keek benauwd. 'Ik wil je waarschuwen, Stella. Het is geen nieuws waar jij op hoopt en je zal er hoogswaarschijnlijk van schrikken.' Hoogstwaarschijnlijk?! Jezus wat praatte die man raar. Hij had geen flauw idee wat er aan de hand was. Ik keek hem vastberaden aan, en hij knikte. 'Goed dan.' Hij haalde diep adem en vertelde toen verder. 'De Honden waren iets op het spoor. op een plek in het bos begonnen zij hard te blaffen, en de politie was voorzichtig gaan graven. Er zijn mensenresten gevonden.' Hij pauzeerde om mijn reactie te bekijken, nam nerveus een slok van zijn koffie toen ik niks zei en ging verder: 'De recherche denkt dat het om een man gaat tussen de 25 en 30 jaar oud. Ze zijn het lichaam nu aan het onderzoeken om dat met zekerheid te kunnen zeggen, en ze proberen de doodsoorzaak te achterhalen. Er is mij gevraagd wat DNA van Floris te regelen, zodat ze het kunnen vergelijken.' Ik kon niet geloven dat Floris in een of ander bos op mysterieuze wijze onder het aardoppervlak was verdwenen, en deed dit dan ook niet. Ik bleef uitermate kalm en stond op om een trui of broek van Floris te pakken. Weer beneden overhandigde ik de zwarte trui die Floris zo goed stond aan de man van de politie. 'Ongewassen. Ik hoop dat je hier iets aan hebt?' Erik knikte. 'Ik breng dit zo snel mogelijk naar het lab.' Zei hij. Bezorgd keek hij me aan en voegde toe: 'Bel een vriendin, je moet niet alleen zijn nu.' Hij stond op en verdween door de voordeur die ik achter hem sloot.
Ik haastte mij naar de keuken, en zette het koffiezetapparaat aan. Terwijl het water begon te borrelen, keek ik voorzichtig om het hoekje van de keuken de woonkamer in. De eigenaardige man was in mijn lievelingsstoel gaan zitten. Het gaf me een beklemmend gevoel, maar ik wist dat ik kalm moest blijven. Met twee kopjes koffie en een trommel met koekjes verliet ik de keuken en voegde mij bij Erik, zoals hij zich 10 minuten geleden had voorgesteld. ik hield hem de trommel voor, en hij pakte gewillig een koekje. Hij nam er zelfs een hapje van. Ik begon zenuwachtig te worden, en keek hem hoopvol aan. Hij deed zijn mond open, maar er kwam geen geluid uit. Weer deed hij zijn mond open. 'Ga zitten.' zei hij op een scherpe toon. Ik keek verlangen naar mijn stoel, maar nam toen genoegen met de bank. 'Heb je mij iets te vertellen?' vroeg ik. Erik keek benauwd. 'Ik wil je waarschuwen, Stella. Het is geen nieuws waar jij op hoopt en je zal er hoogswaarschijnlijk van schrikken.' Hoogstwaarschijnlijk?! Jezus wat praatte die man raar. Hij had geen flauw idee wat er aan de hand was. Ik keek hem vastberaden aan, en hij knikte. 'Goed dan.' Hij haalde diep adem en vertelde toen verder. 'De Honden waren iets op het spoor. op een plek in het bos begonnen zij hard te blaffen, en de politie was voorzichtig gaan graven. Er zijn mensenresten gevonden.' Hij pauzeerde om mijn reactie te bekijken, nam nerveus een slok van zijn koffie toen ik niks zei en ging verder: 'De recherche denkt dat het om een man gaat tussen de 25 en 30 jaar oud. Ze zijn het lichaam nu aan het onderzoeken om dat met zekerheid te kunnen zeggen, en ze proberen de doodsoorzaak te achterhalen. Er is mij gevraagd wat DNA van Floris te regelen, zodat ze het kunnen vergelijken.' Ik kon niet geloven dat Floris in een of ander bos op mysterieuze wijze onder het aardoppervlak was verdwenen, en deed dit dan ook niet. Ik bleef uitermate kalm en stond op om een trui of broek van Floris te pakken. Weer beneden overhandigde ik de zwarte trui die Floris zo goed stond aan de man van de politie. 'Ongewassen. Ik hoop dat je hier iets aan hebt?' Erik knikte. 'Ik breng dit zo snel mogelijk naar het lab.' Zei hij. Bezorgd keek hij me aan en voegde toe: 'Bel een vriendin, je moet niet alleen zijn nu.' Hij stond op en verdween door de voordeur die ik achter hem sloot.