Online Verhalen

“hallo. Ik ben Merel. Ik kom hier stage lopen dit schooljaar”
Ik stond in een grote, vrolijke ruimte waarvan èèn muur knal rood was geverfd en de rest gewoon wit waren. Mijn natte, gele all stars maakte een spoor van water die vanaf de deur tot aan de tafel liep.
“stage?”
De beide vrouwen keken me vragend aan.
“Ja. Vanuit het Roc” zei ik onzeker.
Ik begon nou te twijfelen. Was ik wel bij de goede BSO. Er viel een akelige stilte.
“Dit is toch BSO drommels? “
“Ja dat klopt. We hebben niks gehoord over een nieuwe stagiaire. Ik ga even kijken. Ga maar even zitten.”
Met piepende schoenen liep ik naar een stoel en ging zitten.
“Heb je toevallig je stageovereenkomst bij je?” vroeg de vrouw terwijl ze in de agenda zat te bladeren. Ik knikte en deed mijn geelkleurige tas open. Ik zocht in de verschillende vakjes, vond hem uiteindelijk en gaf haar de overeenkomst.
Ze las hem door en knikte “klopt. Dit is door Marjon, het locatie hoofd getekend”.
Ik haalde opgelucht adem.
“Nou welkom. Doe je jas uit” Zei de andere vrouw en ze gaf me een hand.
Ik trok mijn zeiknatte jas uit en hing hem over de stoel. Er stond veel spul in de ruimte. De eerste kast had allemaal spelletjes. In de kast daarna stond allemaal spul waarmee je kon bouwen, zoals knex. Aan de andere kant stond een kast met allemaal knutselspulletjes zoals scharen, lijm, papier. Voor de rest stonden er nog kleine kasten met laden, twee banken en een aantal tafel met stoelen. Aan de muren hingen werkjes, waarschijnlijk door de kinderen gemaakt.
“Nou dit is dus de BSO. Ik ben Saskia en dit is Karen” zei ze en ze wees naar Karen.
Saskia was de jongste van de twee, dat was duidelijk. Karen had korte, zwarte haren (met hier en daar een grijs haartje), een brilletje en wat kraaienpoten in haar gezicht. Saskia daar in tegen had blonde haren tot aan haar billen. Beide zagen ze er erg aardig uit.
“Wij halen de kinderen van drie basisscholen hier in de buurt. Karen gaat zo de kinderen van Het Kompas halen en wij gaan zo de kinderen van de Regenboogschool en de Meerpaal halen. Dan komen de kinderen hier. Dan drinken ze wat, eten een koekje. Dan gaan ze lekker spelen en om vier uur gaan we in de kring”.
Ik luisterde aandachtig terwijl ik met mijn armbandje aan het friemelen was. Dat is een tik van mij. Als ik ergens ben en ik voel me ongemakkelijk dan begin ik ergens aan de friemelen. Dit was mijn eerste stage tijdens mijn nieuwe opleiding. Ik deed pedagogisch werker. Het leek me geweldig om later met kinderen te gaan werken. Karen glipte intussen de gang op om de kinderen van het Kompas te halen. Ik had nog nooit van die school gehoord en toen ik erover nadacht had ik van die andere scholen en deze BSO ook nog nooit wat van gehoord. We sneden alvast het fruit en zette het drinken klaar. Toen alles klaar stond gingen ook wij op pad. Met tegenzin deed ik mijn zeiknatte jas weer aan (oh wat vind ik dat vies!) en gingen op pad. Na ongeveer tien minuten hoorde ik het geschreeuw van de kinderen al en dat kwam natuurlijk steeds dichter bij.

Goed stukje! De titel maakt nieuwsgierig en je hebt een erg fijne schrijfstijl. Het leest heel makkelijk en natuurlijk, ga zo door

dankje!
ik ga morgen verder met het verhaal!

Met het toe nemende geschreeuw namen ook mijn zenuwen toe. Wat nou al ik niet met kinderen om kon gaan. Het leek me leuk maar dat zegt niet dat ik het kan.
“Dit is de Regenboog school. Hier halen Celvin, Moud, Malissa, Jesse en Tessa op. De eerste drie zijn ouder dan zes en verzamelen zich bij de zandbak. Jesse en Tessa zijn allebei nog maar vier en dus halen we hun op uit de klas”
“oke”
“Ben je zenuwachtig” vroeg ze glimlachend aan mij.
“een beetje” kreeg ik met moeite uit mijn strot.
Ze grinnikte en liep verder. Ze had vast aan mijn stem gehoord dat ik zenuwachtig was. De kinderen zouden het dan ook wel horen en daar misschien wel gebruik van maken. Ik slikte en haalde diep adem. We liepen een stenen pad op die met een bocht naar de voordeur liep. Het was een kleine school vergeleken met de school die ernaast lag. Saskia opende de deur en liet mij voor.
“We gaan de linkergang in. Daar zijn de twee kleutergroepen”
De linkergang stond vol met ouders die stonden te wachten tot ze naar binnen konden. Ik ving hier en daar vlagen van gespreken op. Waarvan de meeste over hun zwangerschappen, bevallingen en hoe stout hun kind wel niet was. Het was moeilijk om niet mee te luisteren aangezien in midden in de menigte stond. Zodra de deuren openvlogen werd ik door de menigte meegenomen naar de klas aan de rechterkant. Er was geen ontsnapping mogelijk. Pas toen ik in de klas stond kon ik me uit de menigte wurmen.
“Jesse pak je tas” hoorde ik Saskia zeggen.
Ik liep tussen de ouders en kinderen naar hun toe. Jesse was een klein, blond harig jongetje met een Harry potter brilletje. Wat doen die ouders hun kinderen aan met zulke brilletjes. Jesse had zijn tas op zijn rug en hij liep achter Saskia de klas uit en volgde snel. Zodra Saskia ook Tessa had opgehaald liepen we de zelfde gang weer uit. Het was totale chaos. Kinderen rende rond, hun ouders erachter aan tot schreeuwend toe. Er waren wel 5 honden aan het zelfde paaltje vastgebonden. Ik was blij toen ik eindelijk buiten stond en weer wat frisse lucht door mijn haren voelde.
“oke” zei Saskia opgewekt “Op naar de zandbak”.
De zandbak lag aan de rechterkant naast het schoolgebouw. Tessa kwam naast me lopen en keek me met haar grote, bruine ogen aan. Ik werd zowaar verlegen van.
“Wie ben jij?” kwam al snel uit haar mond.
“Ik ben Merel”
“Dat kan niet. Dat is een vogel” zei ze bijdehand.
Tessa was een pienter meisje dat merkte ik al wel. Gelukkig hoefde ik daar niet op in te gaan want Tessa nam een sprintje naar de zandbak.
“Jullie zijn er al. Wat fijn” zei Saskia.
Er zaten inderdaad drie kinderen op de rand van de zandbak. Celvin had bruine, korte haren en ik schatte hem als ongeveer 8 jaar. Moud en Malissa hadden allebei lange blonde haren. Zo had ik ze vroeger ook maar nu was het een stuk korter en dunner. Dat zou wel door het kleuren zijn gekomen. Zonde eigenlijk. De beide meiden waren duidelijk vriendinnen van elkaar. Ze liepen constant te giechelen en te fluisteren.
“laten we naar de Meerpaal gaan. Loop jij achter dan loop ik voor” Zei Saskia met dat laatste op mij gericht. Saskia begon te lopen met Jesse en Tessa aan beide handen. Daarna liep Celvin, gevolgd door mij en toen de meiden. Maar ik moest achter lopen.
“Kom meiden. Gaan jullie voor mij lopen”
“Wij hoeven niet naar jou te luisteren. Jij bent geen juf” Zei de een.
Juist ja, een goed begin dus.

Wow heerlijk hoe je het verhaal uitbreidt. die kinderen zijn best hard hoor,respectloos (LoL)
Ga door!