Regenboog ogen
Geplaatst: 09 jun 2009 22:11
Nooit had ze erover gesproken. En meerdere malen had ze zichzelf voor gek verklaard. Ze moest wel achterlijk zijn, want de dingen die zij zag konden er niet zijn. En de dingen die ze hoorde, konden niet letterlijk de gedachten zijn van anderen.
Maar steeds vaker werden de dingen die ze zag en hoorde bevestigd. De taxichauffeur die haast had en bedacht hoe hij ieder rood stoplicht zou negeren, bleek de volgende dag te zijn overleden. Omgekomen bij een tragisch ongeval, omdat hij door rood reed. Hij had een vreemde, grauwe kleur om zich heen gehad. Het was een kleur die ze nog maar zelden had gezien. Ze begreep nu wat die kleur betekende. Het was de kleur van onheil en misschien wel de onvermijdelijke dood.
Maar onvermijdelijk kon het niet zijn. Want de kleuren van mensen veranderden. Zo had ze een manisch depressieve buurvrouw, die op maandag de mooiste kleuren om zich heen kon hebben, om vervolgens op dinsdag nauwelijks kleur bij zich te hebben.
De dingen werden echter. Ze waren er niet zomaar en ze was op zoek gegaan naar antwoorden. Ze had boeken gelezen en websites afgezocht. Maar niets had haar écht wijzer gemaakt. Uiteindelijk had ze op de internet een emailadres gevonden, van ene Jonathan, die beweerde gedachten te horen en mensen daarmee te willen helpen.
Het enige dat ze in eerste instantie had gedacht was; 'Dan zal hij bij mij gek worden, ik hoor iedereen's gedachten'. Maar later was ze over haar schaamte heen gestapt en had ze Jonathan een email gestuurd.
Maar steeds vaker werden de dingen die ze zag en hoorde bevestigd. De taxichauffeur die haast had en bedacht hoe hij ieder rood stoplicht zou negeren, bleek de volgende dag te zijn overleden. Omgekomen bij een tragisch ongeval, omdat hij door rood reed. Hij had een vreemde, grauwe kleur om zich heen gehad. Het was een kleur die ze nog maar zelden had gezien. Ze begreep nu wat die kleur betekende. Het was de kleur van onheil en misschien wel de onvermijdelijke dood.
Maar onvermijdelijk kon het niet zijn. Want de kleuren van mensen veranderden. Zo had ze een manisch depressieve buurvrouw, die op maandag de mooiste kleuren om zich heen kon hebben, om vervolgens op dinsdag nauwelijks kleur bij zich te hebben.
De dingen werden echter. Ze waren er niet zomaar en ze was op zoek gegaan naar antwoorden. Ze had boeken gelezen en websites afgezocht. Maar niets had haar écht wijzer gemaakt. Uiteindelijk had ze op de internet een emailadres gevonden, van ene Jonathan, die beweerde gedachten te horen en mensen daarmee te willen helpen.
Het enige dat ze in eerste instantie had gedacht was; 'Dan zal hij bij mij gek worden, ik hoor iedereen's gedachten'. Maar later was ze over haar schaamte heen gestapt en had ze Jonathan een email gestuurd.