Online Verhalen

'Een Nacht op het Strand'

In een flits zag ze hem voorbijlopen. Een glimp van zijn diepe bruine ogen drong tot haar door.
‘Hé, dat gaat zo maar niet!’, zei ze gemaakt boos.
Om hen heen werd er volop gedanst en er werd een flink beat opgezet door de DJ.
‘Sorry!’ zei hij met een knipoog. Ondertussen keek hij naar haar en naar de vriendinnen die om haar heen stonden. Zij keek verwonderend naar de jongen. Haar hart begon te kloppen bij de aanblik van zijn ogen en zijn lach. Ze glimlachte naar hem.
‘Wat zien jullie er vrolijk uit..’ zei hij zachtjes tegen haar.
‘Ik geloof niet dat ze echt zin hebben om te feesten vandaag,’ zei zij lachend. Ondertussen danste ze uitdagend en keek ze hem recht in de ogen.
‘Jij hebt er in ieder geval wel zin in!’ zei hij en keek haar een beetje uitdagend aan.
‘Je komt van hier?’ vroeg hij vervolgens. Ze knikte.
‘Waar kom jij vandaan dan?’ vroeg zij op haar beurt.
Glimlachend antwoordde hij: ‘Amsterdam, die grote stad!’
‘Interessant! Gezellig zo’n avond stappen vind je niet? Ik ben echt al in geen 1000 jaar uit geweest. Een gescheurde enkelband, zie je.’ vertelde ze hem vrolijk.
‘Vervelend, maar ik houd er ook van. Zeker zo’n avond op het strand in een grote feesttent!’ antwoordde hij.
Een vriend van de jongen zwaaide ongeduldig.
‘Kom je nog?!’
‘Ja, ik kom!’ riep hij terug en zei daarna tegen haar: ‘Ik zie je later! Ik kom je opzoeken!’
En weg was hij. Met gemengde gevoelens draaide het meisje zich om en ging weer bij haar groep vriendinnen staan.
‘Knappe jongen, Mar!‘ riep één van de meiden naar haar.
‘Zeker!’ zei Marjolijn en knipoogde. Ze hoopte dat hij haar inderdaad weer kwam opzoeken. Ze had nog nooit zo iets gevoeld. De diepe bruine ogen, de manier waarop hij haar aansprak en met haar flirtte had een echt liefde op het eerste gezicht gevoel losgemaakt. Terwijl ze dit voor haar zelf bedacht, doken vanuit de mensenmassa om hen heen een paar jongens op. Marjolijn en haar vriendinnen kenden hen goed. Sommigen waren klasgenoten en andere gewoon vrienden. Het waren stuk voor stuk leuke en aardige jongens. Marjolijn trok altijd het meest naar Joris toe. Hij was sportief en had een goed gevoel voor humor. Ze voelde de arm van Joris om haar schouder. Al wekenlang had Marjolijn het gevoel dat er meer ontstaan was tussen haar en Joris dan voorheen. Ze merkte steeds meer op hoe knap hij was en hoe lief hij eigenlijk uit de hoek kon komen tegen haar. Ze glimlachte naar Joris. Hij beantwoordde haar glimlach en gaf haar vluchtig een kus op de wang.
Marjolijn voelde zich nu toch een beetje schuldig. Joris kende ze al bijna twee jaar en hij was altijd lief en aardig voor haar geweest. Er was ook nog niks gebeurd bedacht ze verder. Ze had alleen even met een jongen gedanst. Bovendien had ze niet echt iets met Joris. Die ene jongen bleef echter in haar gedachten. Ze keek in het rond in de hoop ergens een glans van de diep bruine ogen te zien..

Oh nee, vet herkenbaar. XD meerdere jongens tegelijk leuk vinden, iedereen maakt er altijd zo'n big deal van. Je mag toch wel gewoon lol hebben? En als je dan een échte relatie met iemand hebt, is het logisch; dan niet meer - maar dan heb je er geeneens behoefte aan denk. Maar als je vrij, en jong bent mag je toch wel kijken en flirten en aanbidden, als je niks échts hebt?
At least, zo denk ik erover..
Anyway, leuk opzetje, maakt wel benieuwd waar het heengaat. Ik vind trouwens dat je het moment wanneer ze 'de jongen' ziet, niet echt goed omschreven hebt. Het is zo van.
'hoi, ook op stap?'
'hoi, ja.'
terwijl het zou moeten zijn (bijv.)
'hoi, ook op stap?'
even kon ze geen woord meer uitbrengen, bedwelmd en overrompeld door zijn schoonheid. ze keek in zijn diepbruine ogen, en voelde wat ze nog nooit voor iemand gevoeld had. en ze kende die hele jongen niet eens.

dan krijg je een wat beter beeld van hoe ze het ervaart, nu beschrijf je dit pas als een vriendin ernaar vraagt en dan denk je van als ze er dan over nadenkt van: huh? toen ze die jongen zag was ze gewoon makkelijk in de omgang, dacht en voelde niks.

Oké ik ben aan het mierenneuken op één klein detail, maar dat is ook het enige kritiekpunt wat ik op het moment kan bedenken. Goeie zinsopbouw, je creëert een goeie sfeer! Weinig omschrijvingen van de omgeving, misschien kan je dat nog wat meer toevoegen. Maar dit is pas je eerste post, dus kan niet echt veel meer erover zeggen.

Ik hoop trouwens niet dat dit zo'n hopeloze roman wordt over 2 verliefde mensen, en niet echt een boodschap heeft, want dit soort verhalen zijn er al zoveel, en ze voegen niet echt iets toe. Leuk om te lezen, maar ze lijken allemaal op elkaar. Ik kan dit natuurlijk nog niet weten na 1 post, en ik hoop dat het meer dan dat is en dat je wat dieper gaat dan die oppervlakkige tienerverliefdheid etc.

Misschien heb ik wat veel commentaar ( ) maar dat is natuurlijk alleen omdat ik het de tijd waard vind en nouja, ik zal ophouden met zeuren om één uur 's nachts.
haha, ben benieuwd naar meer!

Dankje voor je commentaar en de tips! Ik ben ook niet van mening dat het zo'n big deal is als je wat flirt met anderen, terwijl niet echt iets met iemand hebt. Zelfs al heb je met iemand, vind ik het niet zo'n big deal. Zolang je maar niet over de grenzen heengaat..
Ik zal je beloven dat het niet zo'n verhaal van twee verliefde mensen wordt waarbij alles leuk en romantisch is. Ik zal mijn best doen! Ik heb de vorige post wat bewerkt. Nu weer een stukje vervolg.
--

In de nu overvolle feesttent werd het bij Marjolijn en haar groepje een stuk gezelliger. Haar vriendinnen dansten met de verschillende jongens en zij danste met Joris. Haar schuldgevoel had ze snel verdrongen. Het enige waar ze vanavond nog aan wilde denken was lol maken.
‘Wij gaan even wat drinken halen hoor!’, riep Pieter en trok Joris en Nick, die naast haar met Lieke stond te dansen, mee. Zij verdwenen weer in de mensenmassa om hen heen.
Even keek ik naar één van de uitgangen aan de linkerkant voor ons. Over de hoofden van mensen kon je nog net het spandoek met ‘toiletten’ zien hangen.
‘Ik ga even naar de wc!’ zei ze tegen Lieke en wees naar het spandoek.
‘Doe wat je niet laten kunt.’ antwoordde zei met een flauwe glimlach.
Terwijl ze zich door de mensenmassa heen werkte om bij de uitgang te komen, keek ze goed om zich heen. Ze bereikte de wc’s echter zonder de jongen ergens te zien. Bij de wc’s was het, zoals al te verwachten viel op zo’n evenement, erg druk. Er stonden ervoor veel mensen te roken. Ineens werd ze vanachter op haar schouder getikt. Met een ruk draaide ze zich om en ze verloor zichzelf opnieuw in de diep bruine ogen.
‘Dag mijn liefde!’ grapte hij. Hij liet zijn arm op haar schouder rustten wat Marjolijn eigenlijk wel leuk vond.
‘Ik moest even naar de wc,’ zei Marjolijn vervolgens. Even keek ze omhoog en zag een prachtige donkere sterrenhemel. De sterren zag je op het strand altijd zo mooi fonkelen.
‘Ik zal even met je meelopen,’ zei hij en keek ook even omhoog. ‘Een prachtige sterrenhemel hier, waar ik woon zie je dit niet zo vaak.’
‘Ik vind het ook altijd mooi, maar nu niet zo zwijmelen, want ik moet echt naar de wc!’ zei ze lachend. Zo liepen ze even verderop naar de wc’s. Hij vertelde dat hij vandaag gezeild had en Marjolijn luisterde naar zijn stem. Aangekomen bij de wc-hokjes ging ze snel even naar de wc. Een ontzettend smerige wc, maar ja daar lette ze nu even niet op. Toen ze weer naar buiten kwam zag ze dat de jongen een sigaret had opgestoken. Dat vond ze altijd een afknapper, maar ze had zichzelf beloofd lol te maken vandaag, dus trok ze zich er niets van aan.
‘Ook een trekje?’ zei hij toen hij haar zag.
‘Eh, nee liever niet,’ antwoordde ze een beetje feller dan dat ze eigenlijk had willen doen.
‘Je kunt het best een keer proberen, zo erg is het niet,’ zei hij terwijl hij haar uitdagend aan keek. Lol maken, dacht ze bij zichzelf, maar dan hoef je je niet meteen te gaan roken. Aan de andere kant wat kan een trekje nou voor kwaad.
‘Ok één trekje dan,’ zei ze zuchtend.
‘Jij bent ook makkelijk over te halen,’ zei hij lachend.
‘Je moet alles in je leven een keer geprobeerd hebben, hè!’ antwoordde zij. Ze nam een trekje en hoestte daarna. Ze nam nog een paar trekjes en gaf de sigaret toen terug met een knipoog. Hij rookte hem op en zei toen: ‘Ga je mee de tent weer in dan kunnen we nog wat dansen..’ Hij keek haar aan met zijn diepe bruine ogen.
‘Daar heb ik ook wel zin in ja!‘ zei zij en beantwoordde zijn doordringende blik. Zijn arm sloeg om haar schouder en samen liepen ze weer richting de tent.

Voor mij kunnen er niet genoeg van dit soort zwijmel verhalen op het forum komen hoor, ik vind het heerlijk!

De enige tip die ik je nog naast de tips van Maartje wil geven is dat je je verhalen even goed door moet lezen voor je deze plaatst. Zoals het gedeelte bij de toiletten, wordt naar mijn inziens iets te vaak "wc" gebruikt.

Verder ben ik benieuwd naar het vervolg, en of ze kiest of vertrouwen en trouw of de gloeiend hete vlam voor even...

Dankje Sebas! Ik snap je punt Ik heb wat wc's weg gehaald. Hier weer een vervolg..
--

De jongen pakte haar hand vast en trok haar mee naar vlak voor het podium. Op het podium werd een nieuwe band aangekondigd.
‘Deze band is echt super!’ schreeuwde hij in haar oor. Hij keek verwachtingsvol naar het nu nog lege podium. Marjolijn observeerde hem even stiekem. Je kon echt aan hem zien dat hij genoot van de drukte om hen heen en de enthousiaste sfeer. Ze keek daarna zelf ook naar het podium waar de band leden nu onder luid gejuich opkwamen.
‘Hier is Watch Out!’ schalde het over de speakers. Marjolijn had weleens een paar nummers van hen op de radio gehoord.
‘Ik heb weleens wat nummers van ze gehoord, ik vind ze ook wel goed! Vrolijke nummertjes daar hou ik wel van!’ zei ze tegen de jongen.
De leadzanger schreeuwde iets naar het publiek en een funky pop nummer werd ingezet. Marjolijn en jongen klapten mee op de beat en keken elkaar even genietend aan.
De jongen boog even naar haar toe en zei: ‘Hoe oud ben je eigenlijk?’ Marjolijn grijnsde een beetje en zei daarna: ‘Hoe oud schat je me?’
‘Ik bied 18!’ zei hij met een nonchalante blik in zijn diepe bruine ogen.
‘Bijna! Ik ben 17,’ antwoordde Marolijn. Op de achtergrond hoorde ze het bandje.
...Don’t trust me, cause I, I, can’t help you!...
‘Hmm, ik ben 22, maar ik voel me ook nog steeds 17!’ zei hij en knipoogde. Toen legde hij zijn handen op haar heupen en trok Marjolijn een beetje naar zich toe. Een rilling trok door haar lichaam en ze durfde hem bijna niet aan te kijken.
...Don’t trust me, cause you don’t know anything I did! I know you love me, but I can’t love you! I just warn you one more time... werd er gezongen door de leadzanger.
Achter Marjolijn stond een groepje jongens wat begon te springen en te klappen. Ze werd naar voren geduwd en stond nu nog dichter bij de jongen. Hij keek haar aan en ze werd vastgehouden door zijn blik. Een warme, ontspannen blik. De jongen trok Marjolijn nog een beetje meer naast zich zodat ze niet nog een keer een hossende groep jongens tegen zich aan kreeg.
Het bandje speelde nummer voor nummer en Marjolijn en de jongen lachte, praatte en danste. Marjolijn voelde zich steeds meer op haar gemak bij de jongen en begon hem ook steeds leuker te vinden. Marjolijn straalde en hun gezichten kwamen steeds dichter bij elkaar. Ze voelden een warme adem in haar gezicht en hun lippen raakte elkaar bijna. Plotseling werd hun moment echter verstoord. Een vriend van de jongen stond naast hen.
‘Ik zocht je al!’ zei hij. ‘Je moet echt even meekomen, want Peter staat buiten te kotsen!’
‘Laat hem lekker!’ beantwoordde de jongen.
‘Kom gewoon even mee!’ riep de vriend nijdig.
‘Ok!’ zei hij zuchtend en tegen Marjolijn zei hij snel: ‘Mag ik je nummer? Dan kan ik je straks gemakkelijker vinden!’
‘Ja, natuurlijk!’ zei ze lachend. Ze realiseerde zich nu eigenlijk pas dat ze de naam van de jongen niets eens wist. Ze hadden het zo druk gehad met kletsen over van alles en nog wat, dat ze daar niet eens naar gevraagd had. Hij had ook niet naar haar naam gevraagd.
‘Hier heb je mijn nummer!’ zei ze en ze tikte het in op zijn telefoon die hij ondertussen aan haar had gegeven.
‘Dan zie ik je zo..eh..’ zei hij stamelend.
‘Marjolijn,’ zei ze en keek hem aan,pakte zijn hand en glimlachte.
‘Thijs’ zei hij daarop en lachte nog even naar haar voordat hij achter zijn vriend aanliep.
Marjolijn zuchtte even en besloot toen maar haar vriendinnen weer op te zoeken. Na een tijdje rondjes lopen kwam ze hen tegen en sprong enthousiast dansend de groep in.
‘Hé Mar, waar heb jij uitgehangen?’ vroeg Lieke lachend.
‘O, even wat dichter bij het podium. Ik vind dit wel een leuke band!
‘Jij! Vind ik niks voor je. Maar het zal wel. Als je het maar naar je zin hebt!’ zei Lieke en nam een slok van haar wijn in een plastic bekertje.
‘En dat heb ik zeker!’ antwoorde Marjolijn en pakte even het bekertje van Lieke en nam een teug van de wijn.
‘Dat is ook niet te drinken..’ zei Marjolijn en keek met een vies gezicht naar de wijn.
‘Ach ja, je moet wat tegenwoordig, hè.. En trouwens Nick heeft het voor me gehaald, dus dat kan ik niet afwijzen,’ zei ze met een grijns.
‘Nee, dat kan inderdaad niet,’ zei Marjolijn en glimlachte bij de gedachte dat Lieke en Nick wat met elkaar zouden krijgen. Waarschijnlijk een goede combinatie, want ze waren allebei knettergek. Soort zoekt soort. Terwijl ze dat dacht werd ze vanachter omhelst door Joris. Marjolijn draaide zich om en zag een bezorgde blik in Joris zijn blauwe ogen.
‘Waar was je?’ vroeg hij.
‘Eerst naar de wc en toen even wat dichter bij het podium. Ik vind dit wel een leuke band,’ zei ze heel luchtig.
‘Ok, ik ook wel. Ze spelen lekkere nummers! En ze..’ Marjolijn luisterde echter al niet meer naar Joris, want ze voelde haar mobiel in haar broekzak trillen...

Goeie schrijfstijl, goed opgebouwd. Heb niet veel meer te zeggen, ben benieuwd.

Weer een vervolg:
--

..Zo, Peter neergezet op een bankje en een extra biertje gegeven:P Ik ben bij de muntenverkoop!... las Marjolijn. Tactisch van hem dacht ze. Ik heb wel zin in wat te drinken.
‘Ik ga ook even wat te drinken halen hoor Liek!’ riep ze naar Lieke.
‘Ja is goed! Späterzz!’ antwoordde haar vriendin vrolijk. Joris was net even in gesprek met Nick, maar Marjolijn had niet de behoefte nog wat te zeggen tegen Joris dus liep ze gewoon weg.
Ze werkte zich snel door de dansende mensen heen richting de muntenverkoop. Overal vrolijke gezichten om haar heen. Ze zag ook behoorlijk wat mensen die al een paar een biertjes te veel ophadden. Het is een fantastische nacht dacht Marjolijn bij zichzelf. Alleen de bezorgde blik van Joris schoot even door haar hoofd. Niet nu Mar, sprak ze zichzelf echter toe.
Aangekomen bij de muntenverkoop stond Thijs haar al op te wachten met een paar munten in zijn hand. Zijn diepe bruine ogen keken haar even aan. Ze werd opnieuw vastgehouden door zijn blik. Het was alleen niet dezelfde blik die haar eerder deze avond had vastgehouden...
‘Wat wil je drinken?’ vroeg hij aan Marjolijn. Hij glimlachte naar haar.
‘Eh..in ieder geval niet de wijn, want die is niet te drinken! Mix dan maar denk ik! Iets met cola is wel goed.’ zei ze ongemakkelijk en keek hem nog een keer onderzoekend aan.
Hij glimlachte naar haar en antwoordde: ‘ Voor u altijd mijn schoonheid!‘. Hij maakte een klein buiginkje en Marjolijn moest er om lachen en ontspande zich weer.
‘Idioot,‘ zei Marjolijn en grijnsde. Samen liepen ze richting de bar.
‘Eén Bacardi-Cola alstublieft!’ riep Thijs naar een meisje achter de bar. ‘En een biertje!’
Het meisje kreeg van een andere jongen de twee al ingeschonken drankjes aangereikt vanaf een tafel die helemaal gevuld was met allerlei al ingeschonken drankjes.
‘Twee en een half muntje alstublieft!’ zei het meisje tegen Thijs.
‘Alstublieft,’ zei Thijs en pakte de drankjes aan. Hij gaf Marjolijn haar Bacardi-cola en nam zelf een slok van zijn bier.
‘Mijn vriend had weer eens te veel gezopen in combinatie met z’n spul.. Sukkel!’ zei Thijs.
‘Stom ja,’ antwoordde Marjolijn, maar een vaag gevoel van onheil bekroop haar toen ze het woord ‘spul’ hoorde. Lol maken, herhaalde Marjolijn nog even in haar hoofd.
Thijs sloeg een arm om haar heen, boog naar haar toe en fluisterde: ‘Ik vind je mooi, Marjolijn!’ Even leek het of ze de ruimte om haar heen niet meer zag. Ze voelde alleen de arm om haar heen en zijn warme adem in haar nek. De onheil die haar had bekropen was opslag weg. Thijs keek haar weer aan en glimlachte. Het enige wat Marjolijn kon doen was zijn glimlach te beantwoordden en ze voelde de prettige spanning tussen hen.
Om de spanning te breken zei ze: ‘Jij kan er ook best mee door.. Bruin haar, bruine ogen, best ok!’ zei ze en grijnsde naar hem.
‘Gevat hoor!’ zei Thijs, maar keek haar toch nog even met een lieve blik aan. Ze praatte nog even wat over bandje wat zo zou komen.
Toen ze allebei hun drankje op hadden zei Thijs: ‘Zullen we even een stukje over het strand lopen. Ik heb wel zin in wat frisse lucht!’
Marjolijn wierp even een blik op haar horloge. Half twee pas.
‘Ja, goed idee!’ antwoordde ze enthousiast.
‘Voor dat we naar buitengaan moet ik nog wel iets doen,’ zei Thijs en keek haar mysterieus aan.
‘Eh wat...’ maar ze kon haar zin niet afmaken, want Thijs boog naar haar toe en drukte zijn lippen op de hare. Marjolijn verrast door zijn actie beantwoordde zijn zoen echter snel. Het was al een tijdje geleden dat ze voor het laatst gezoend had, maar dit was niet zoals de vorige keren. Haar lichaam leek te verzwakken door zijn zoen. Haar knieën knikte en er liepen rillingen over haar rug. Thijs maakte zich na een tijdje langzaam los en keek diep in haar ogen. Betoverd was ze door zijn zoen en door zijn ogen. Ze had wel iets vreemds geproefd, maar daar wilde ze nu even niet aandenken. Ze kon eigenlijk ook alleen maar in zijn diepe bruine ogen kijken en aan niets anders denken.
‘Ga je mee?’ zei hij mysterieus lachend.

Oh oh... Leuke wending in het verhaal..

Ook supper dat je alle tipts gelijk oppakt en verwerkt in je verhaal, ik ben nu al fan van je.
Of zou dat komen omdat ik er zelf een hoop in herken

Dankje voor de reactie! Ik heb wat meer moeite gehad met dit stuk dus kritiek is zeer welkom!
--

Nog een beetje nagenietend van de geweldige zoen liep Marjolijn achter Thijs aan naar de uitgang. Hij draaide zich om en pakte haar pols vast.
‘We nemen die uitgang, want anders komen we langs mijn vrienden,’ zei hij en wees naar de opening in de tent die wat meer aan de linkerkant lag.
‘Die komt ook gelijk op het strand uit,’ vertelde hij. Marjolijn knikte even en wierp hem een lach toe die hij meteen beantwoordde met een streling over de rug van haar hand.
Ze liepen langs de bewaking voor de uitgang en worstelde zich door de mensen heen tot ze bij het open stuk van de houten vlonder waren aangekomen.
‘Wil je rechts of links?’ vroeg Thijs aan haar.
‘Maakt niet uit, rechts is beter denk ik. Daar zijn wat minder mensen,’ antwoordde Marjolijn. Ze werd nu wel een klein beetje gespannen. We gaan alleen een klein stukje lopen dacht ze.
Thijs ging even achter haar staan en Marjolijn verwachtte een hand op haar heup of een romantische zin maar in plaats daarvan zei hij:
‘Is kijken of je nog wakker bent... Wie het eerst bij zee is!’ zei Thijs en drukte snel een kus op haar wang en schoot toen langs haar heen.
Marjolijn keek hem even verbaasd na, glimlachte toen en begon achter hem aan te rennen. Ze zag niet veel in het donker, maar ze hoorde Thijs voor haar lopen.
Ha, hij weet niet dat ik vier in keer de week hardloop.. dat zal ik hem is even laten zien.. dacht ze bij zichzelf en zette een sprint in. Ze schoot Thijs voorbij, maar die liet dat niet op zich zitten en sprong op haar af. Lachend rolde ze samen in het zand.
‘Jij bent snel!’ zei Thijs tegen haar.
‘Ik loop ook vier keer per week hard! Had je zeker niet verwacht!’ zei ze grijnzend.
Thijs streek met zijn hand het haar uit haar gezicht en raakte haar wang even aan.
‘Nee, dat had ik niet verwacht,’ zei hij zacht en schoof iets dichter naar haar toe. Hij kuste haar opnieuw en legde een hand op haar been.
Marjolijn voelde de wind langs haar lichaam strijken en rook de zeelucht. Nu ze niet meer in de tent waren rook ze ook onmiskenbaar datgene wat ze al geproefd had bij de vorige zoen.
‘Je hebt gerookt net?’ vroeg ze voorzichtig.
‘Ja nog een sigaretje.. Wilde je ook?’ antwoordde Thijs.
‘Nee, nee.. Ik d..’ verder kwam ze niet, want hij begon haar nu opnieuw te zoenen. Ze voelde een toenemende spanning, maar ze wilden zelf niets liever. Tenminste haar lichaam wilde niets liever. Haar geest protesteerde al sinds hij tegen haar gelogen. Ze duwde het weg uit haar gedachten en zoende verder.

Even verderop zat een knappe, lange jongen op een duin. Zijn blauwe ogen observeerde en hij huiverde door de koude wind. Hij wachtte zijn tijd af om in te grijpen..

Sorry voor de late reactie...

Maar kritiek heb ik eigenlijk niet echt!
Gek dat ik bij die rare smaak in de drankje niet aan rook had gedacht. Normaal neemt dat niet de geur op namelijk. Ik dacht dat het iets was was haar zwaker zou maken of juist heel geil. Hoe dan ook. Een mooi vervolg..

Ben benieuwd naar het vervolg.

leuk verhaal!
Je hebt een vlotte stijl en het verhaal leest makkelijk weg
Ik ben ook benieuwd naar het vervolg!:)

Haaa, weer een lezer er bij! Ik vind het een leuk verhaal.
Probeer ook ietsjes meer alinia's te maken, geef ik je als tip mee.
Zo leest het makkelijker door.

Verder vind ik Thijs echt een hele leuke naam. Maaar die jongen die is flink fout!