Online Verhalen

Heej, Beste Lezer(s) van het verhaal 'Studenten Drama's'
Ik begin even opnieuw omdat het nogal onoverzichtelijk is geworden, en omdat ik een aantal dingetjes heb aangepast
Ik geef jullie nu alvast het Proloog.


Proloog

‘Meg, eindelijk neem je op’ ik leun tegen de deur van ons ‘studenten stekkie’. We wonen hier nu een jaar, denk ik. we volgen allebei de zelfde opleiding. Meg kwam er mee, iets met dieren. Het bevalt me wel, al was het haar idee en zag ik het eerst niet echt zitten.
‘hmm, wat doe je moeilijk. Je kon toch gewoon binnen komen’ haar stem klinkt zo duf dat ik er zelf bijna van in slaap val.
‘nee, ik ben de sleutel vergeten ik dacht bijna dat ik hier voor de deur zou moeten slapen’ een paar mensen die voorbij komen kijken me vol afgrijzen aan. Wat komt door mijn neuspiercing, mijn raven zwarte geverfde haar en bleke huid. Een poging zonnebank zal vast wonderen doen.
‘ik heb uren staan kloppen maar je deed niet open’ de verbazing in mijn stem is nauwelijks te horen.
‘sorry, sorry maar Cameron is hier’ mijn ogen springen bijna uit mijn kop. Ze hoort me niet om dat een of andere kannibaal naar binnen is gekropen om Meg eens te pakken!
‘gadver, en we moeten ook nog eten ook’ de Turkse pizza’s in de witte plastic zak zijn allang koud. Hoelang heb ik eigenlijk staan wachten?
‘sorry hij gaat nu weg’ ik hoor gerommel en gefluister aan de andere kant van de lijn. ‘Meg ik moet hangen mijn beltegoed is bijna als sneeuw voor de zon verdwenen’ ik verbreek de verbinding in een hazenwip. Op de display verschijnt een foto van mij en mijn vader. Tjee die foto is van toen ik veertien was. ‘dag snoepje’ de deur word open gegooid. Ik val letterlijk met de deur in huis. ik beland half op mijn kont en half op mijn heup, wat niet zo’n prettig gevoel is. Meg kijkt me verbaasd aan met haar waterige blauwe oogjes.
Haar mond zak open, ik ga staan en bekijk haar van topt tot teen. Haar rode korte haar pieken alle kanten uit. Ze heeft haar kleren nog wat rommelig zitten,en haar stem klinkt zwaar en duf. Ze heeft vast iets gehad van de kannibaal.
‘ik eeh, sorry dat k je zolang liet wachten’ ze hijst me omhoog en pakt de plastic zak.
‘koud’ is het enige wat ik kan uitbrengen. Ze staart me met haar grote ogen eng aan. Haar handen gaan naar haar haren. Ze woelt er een keer door en kijkt me dan weer aan.
‘gadver, je bent echt niet normaal. Je hebt in ons bed gelegen met die jongen Meg. Ik ga echt niet meer in dat bed liggen, we hebben nog een oud matras. Ik slaap op de grond’ ze klapt haar mond dicht en kijkt me vol verbazing aan.
‘we hebben niet eens…’
‘en dat moet zeker geloven, sorry hoor maar dit is echt goor! Dat je maar naar Cameron toe gaat’ ik verslik me even. We lopen verder de hal in, richting keuken.
‘nou ja, ik was alles wel slaap jij maar op dat matras’ haar stem klinkt nog steeds duf, maar tenminste een beetje helder.
‘en wat die pizza’s betreft, die kunnen we goed opwarmen’ ze grijpt de twee in folie verpakte rollen en legt ze op het bruine aanrecht. Voorzichtig haalt ze het folie eraf.
Ik help haar even. Ze leunt ongemakkelijk tegen het aanrecht en klungelt wat met haar armband. ‘zo dus Cameron is wel leuk?’ ze knikt zachtjes friemelt nog steeds aan die spuuglelijke armband.
‘je hoeft je echt niet schamen hoor’ ik haper even.
Ik haal de pizza’s uit magnetron, ze zijn zwartgeblakerd. Grijnzend leg ik ze op het aanrecht.
‘sukkel’ lacht Meg. ‘jep, we zijn twee sukkels’ ik grijp lachend haar hand.

moet ik verder gaan? heb je tips zeg het maar

Ik vind het nog steeds mooi om te lezen. Wat goed dat je er wat aan veranderd hebt. Het leest makkelijk nu. Ik kijk uit naar meer.

heej, lezer(s) haha,

hier komt alvast een nieuw stukje!

Hoofdstuk 1

Soms maak ik me echt zorgen over Meg. Ze rookt en slikt pillen. Zelf heb ik er nog nooit aan gedacht, zelfs niet nu ik daar alle vrijheid voor heb. Ik ben gestopt met de studie dierenarts niks voor mij. Dus nu ga ik aan de bak bij mijn nieuwe studie, arts ik wil graag chirurg worden lekker wroeten in lichamen . Ik ben er laatst geweest, heel interessant. Ik ging samen met Meg, maar die was alleen maar negatief. Ook maak me zorgen over haar relatie met jongens, ze heeft er al zo’n triljoen gehad. Ze vliegt met iedereen zo het bed in. ik steun met mijn kin op mijn handen en staar naar het aanrecht. De geur van chinees dringt mijn neus binnen, het was van gisteravond. Vergeten op te ruimen, ik schuif de stoel naar achter een haal een hand door mijn natuurlijk blonde haar. De piercing in mijn neus is ook verdwenen en ik draag allang geen slobbertruien meer. Tja daar heeft Meg voor gezorgd. Terwijl ik een wit plastic bakje met de sterke geur van nasi in de vuilnisbak smijt komt er een man voorbij, begin twintig denk ik. ik laat het bakje vallen en steek mijn hand op, hij glimlacht en loopt rakelings langs het raam. Dan gaat de deurbel, ik ben benieuwd of het de man is die naar me glimlachte. Wat raar zou zijn omdat ik hem niet eens ken. Ik schuifel naar de krakkemikkige deur en zet hem op een kier, het is de man(jongen) ik zwaai de deur verder open en ga zelfverzekerd staan.
‘is Meggy thuis?’ zijn stem klinkt jong en diep. Mijn mond valt open, gister had Meggy het nog met ene Ramon.
‘nee, sorry ze is naar Ramon volgens mij’ ik haper en mijn gezicht kleurt rood.
Tot mijn grote verbazing begint hij te lachen, ‘ik ben Ramon’ hij steekt lachend zijn hand uit. ik pak hem vast, hij voelt warm en zacht aan.
‘Nadine’ ik strijk mijn haar naar achter.
‘je bent zeker haar kamergenoot, je mag er wel wezen zeg’
Nog roder.
‘eeh bedankt, maar ik weet echt niet waar ze is’ ik hoop dat hij blijft wachten. Ik wil hem hier houden, ook al kan het niet.
‘je mag wel wachten op haar, wil je wat drinken’ ik maak een gebaar met mijn arm. Langzaam knikt hij, ‘best, maar ik heb wel een afspraak om vijf uur’ hij zet een stap richting onze gang. Mijn hart begint als een gek te bonzen als hij me perongelijk aanraakt.
Ik loop voor hem uit richting de keuken, de keuken tafel is bezaait met tijdschriften. Met mijn arm sla ik ze van de tafel, niet wetend waarom. Ik draai me om en buk om ze op te rapen, Ramon knielt ook neer.
‘beetje rommelig’ stotter ik.
‘dat is meestal wel, ik ben met zeven andere jongens nou het is een echte puinhoop’ zijn zwarte haar komt tot aan zijn kin, waar kleine zichtbare stoppels groeien. Voorzichtig sta ik op en leg de tijdschriften op een stoel.
‘ga zitten, wil je wat fris?’ ik pak twee glazen en zonder zijn antwoord af te wachten schenk ik ze vol met cola.
‘ja is goed hoor’ zijn late reactie laat mijn vingers trillen, zijn stem klinkt zo mooi. Voorzichtig laat ik de glazen rusten op het tafelblad. Ik ga tegenover hem zitten, hij grijnst breed en drinkt zijn glas in een teug leeg. Ik kijk door het raam en vang een glimp op van Meggy’s rode haar. Ik kijk naar Ramon hij heeft het waarschijnlijk ook in de gaten, want hij staat op en rekt zich uit, een stukje van zijn buik is te zien. Mooi bruin. Kwijlend wend ik mijn gezicht af, ik mag niet zo naar hem kijken, alhoewel dat vreselijk moeilijk is. Ik hoor de voordeur piepen, en even later hoor ik het getik van hakken door de hal. Ramon is al door naar de hal gelopen, waar ze nu denk ik elkaar eens aan het begroeten zijn. Lag ik maar in zijn armen, zijn mooie gespierde bruine armen, met daarop zijn zachte donzige haartjes. Dromerig staar ik voor me uit. Meggy komt binnen samen met Ramon, ik heb alleen nog maar oog voor Ramon. Als Meg een kus op Ramons mond geeft kijk ik naar mijn glas, ik concentreer me op de bruine bubbelende vloeistof, plakkerig net als een kus van Ramon. Ik mag niet zo denken. Hij is voor Meg. Alleen is hij zo leuk, ik voel alleen maar vlinders fladderen als ik aan hem denk. Had ik maar eerder naar jongens gekeken, dan had ik nu misschien mijn prins op het witte paard.
‘dag, lekkertje’ ik schrik op uit mijn gedachte, Ramon en Meggy Zijn verdwenen naar de gang. Waar ze nu afscheid van elkaar nemen, ik sluip naar de gang en knijp mijn ogen dicht. Ik wil weten wat ze zeggen.
‘morgen bij jou thuis hé?’ klinkt Meg vrolijk.
‘nee, Meggy sorry morgen kan ik niet!’ zegt Ramon peinzend
Meggy knijpt haar ogen tot spleetjes.
‘oké’ aan haar stem te horen is ze teleurgesteld.
Nu kussen ze elkaar, eigenlijk is er niks interessants aan.
Ik loop terug naar de keukentafel, in een roes zie ik Meg binnenkomen.
‘Niet erg’ mompelt ze.
‘ik ben zo verliefd, ik wil hem nooit meer kwijt.’
Auw.


laat maar weten of het iets is!

Verliefd op de vriend van je beste vriendin...hm... Moet niet echt leuk zijn. Njha, mooi gedaan!

heej, mensen hier weer een nieuw stukje!!

Spelend met het schuim lig ik in het hete water. Mijn huid begint langzaam te rimpelen. Maar daar maak ik me niet druk om, ik denk maar aan een ding, Ramon. Meggy, heeft honderduit over hem vertelt. Hoe hij zoent, wat voor merk onderbroek hij heeft. Tja we lijken weer net zestien. Vroeger vertelde ze dat ook altijd, toen vond ik oninteressant. Nu wil ik alles weten. Hij is negentien jaar, een jaar ouder als mij. Maar dat vind ik niet erg, en hij heeft altijd een spijkerbroek aan (meestal, Meg overdrijft namelijk altijd) hij houd alleen van zoute drop (waarom zou ik dat moeten weten?) hij studeert ook voor arts. (yes, ik zie hem daar vast nog weleens) tja dat was het wel zo’n beetje. De perfecte match dus, alleen hou ik meer van zoete drop. Ik knijp mijn neus dicht en laat mijn gezicht onder water op warmen. Ik kom weer boven en wrijf in mijn ogen. Ik ontspan even en ga dan recht op zitten. Het schuim laat mijn haren glinsteren, en bedekt mijn borst. Ik grijp naar de handdoek die in het water dreigt te vallen. staand droog ik me af. ik trek mijn ondergoed en ochtendjas aan. En verlaat de stomende badkamer. Meggy ligt onderuitgezakt op de bank en bladert in een tijdschrift, naast haar staat een overvol glas wijn, of wat anders.
‘dat glas is wel erg vol hé’ merk ik onnozel op.
‘god, dat zie ik zelf ook wel’ ze neemt een slok en vult het glas weer bij.
‘je ook nog dronken voeren ook!’ voorzichtig klem ik mijn hand op de halvolle fles. Ze trekt haar wenkbrauwen op en begint te lachen. Ook ik trek nu mijn wenkbrauwen op.
‘ha suffe zak, je mag toch af en toe weleens iets drinken’ ze geeft mee klap op mijn schouder. Ik voel woede omhoog borrelen en kijk demonstratief de andere kant uit.
‘een beetje ontspanning, je bent zo’n opgelaten krielkipje’ hikkend komt ze overeind. Peinzend laat ik de fles los, ‘misschien was dit inderdaad wat overdreven’ beken ik. ze knikt,
‘een beetje? sterk overdreven ik bedoel, je drinkt toch ook weleens glaasje?’ ze neemt weer een paar slokken, en ja ze vult weer bij.
‘ik maak me echt… zorgen over je, ik vind dat je teveel verschillende jongens hebt gehad dat is toch niet gezond?’ voorzichtig til ik de fles op, rum, geen wijn.
‘ach, meid jou tijd komt nog wel trouwens ik was gewoon op zoek naar de ware, die heb ik nu toch!’ Meggy’s ogen draaien weg, ik weet zeker dat ze iets heeft gehad.
Langzaam zoek ik met mijn ogen naar een standpunt waar ik naar kan kijken. Mijn oog valt op een foto, van Ramon! Stond die er al lang?
Futloos plof ik naast haar neer op de bank.
‘ik ben je moeder niet, maar wel je vriendin’ hoor ik mezelf mompelen.
Daarna hebben we het er niet meer over, we kletsen over hoe netjes dit huis is omdat we maar met zijn tweeën zijn. En over een nieuwe kamergenoot, er is namelijk nog een kamer vrij. Meg begint natuurlijk over Ramon die in die kamer zou kunnen slapen, (niet zo’n goed idee) en ze begint over een vriendje voor mij.
Ik probeer het onderwerp te veranderen door te zeggen dat ze eens moet koken,
Ze word zo kwaad dat ik het maar ga doen. Maar omdat ik aan Ramon denk kookt de spaghetti over en brand de saus aan, zodat ik (alweer) iets kan gaan halen. Gewoon naar de snackbar, morgen maak ik wel (voor het eerst van mijn leven) groenten klaar.

Kreun, ik kan echt niet slapen op dat matrasje. Ik sla met mijn vlakke hand op de wekker.
Meg ligt in het heerlijke bed, omdat ze het niet wil wassen. (gadver) en ik moet daarom maar op het matrasje slapen. (eigen keuze) ik ga zeker dat beddengoed in de was gooien, maar nu Meg ook van studie gaat veranderen, (ze wil de zelfde studie als mijn, helaas pindakaas) is ze de hele dag thuis de komende twee weken. Ik daarentegen begin met mijn nieuwe studie.
Ik heb maar een kleine klas tien mensen, gelukkig net als ik volwassen! Ik zit niet bij Ramon omdat die al een jaar lang deze studie doet. Ik rek met uit en sla mijn blonde haar naar achter, ik ben toch wel blij dat ik mijn eigen kleur weer heb. Met mijn zwarte haar en witte huid dacht iedereen dat ik een of ander wazig typje was. Ik trek mijn nieuwe blauwe shirt uit de kast, met een simpele zwarte jeans. Mijn haar bind ik vast in een losse staart.
En mijn make-up is gewoon lekker simpel. Mijn voeten zijn omhuld door zwarte pumps, (daar ga ik spijt van krijgen) ik ben benieuwd hoe deze eerste dag zal verlopen, hopelijk gemakkelijk. Ik sluip zachtjes naar beneden, in de keuken liggen nog wat etens restjes. Ik gooi ze in de prullenbak. Dan doorzoek ik de broodmand, er zitten nog wat overige broodkruimels in, dan maar snel iets bij de bakker halen. En vanmiddag naar de supermarkt.
‘Nadine, doe eens wat zachter’ ik draai me om en kijk naar de duffe kop van Meg, ze staat in een groot slaap shirt, (duidelijk van Ramon) in de deuropening. Haar rode halflange haren zitten door de war, en haar flets blauwe ogen staan duf en wazig. Ik heb zin om haar eens een mep te verkopen, altijd als er iets niet naar haar wens is, ach je kent het wel. Ik maak van mijn mond een streep en tik op de broodmand.
‘ga jij vanmiddag boodschappen doen?’ vraag ik nijdig.
‘dat kun jij toch ook doen’ ze haalt haar schouders op en draait zich om.
Ik smijt de rieten mand tegen de muur.
‘ik ga wel boodschappen doen, verwacht niet dat ze ook voor jou zijn!’ ik pak mijn tas met boeken, geld en flesje water. Dan ren ik het huis uit en smijt de deur achter me dicht.
Shit, sleutel vergeten.

Meg moet echt dringend stoppen met drinken! Anders komt het echt niet goed! Arme Nadine, ze moet steeds alles doen voor Meg. Wanneer gaat Meg nu eens leren dat ze niet altijd bediend zal worden? Oewh... *ergert zich* Nadine en Ramon moeten Meg duidelijk maken dat ze niet mag drinken!
And, And... awtch, verliefd zijn op de vriend van je beste vriendin... pijnlijke situatie
Mooi gedaan Ben benieuwd naar meer.

leuk dat je zo mee leeft!!

hie nog een stukje!

‘Nadine Coolman’ de man maakt me zenuwachtig, hij gaat met zijn vinger over de lijst. Zijn bril staat op het puntje van zijn neus. Ik voel me net als op mijn eerste schooldag, als brugpieper. De andere leerlingen hebben allemaal een witte lange jas aan.
‘aha, hier Nadine Coolman’ hij duwt me een witte jas in mijn handen, ik laat hem over mijn schouders glijden. Ik kijk het lokaal rond, tafels twee bij twee. Ik zie nog een vrije plek, een meisje ze heeft een bril en zwarte opgestoken haren, er is nog een plek vrij naast een jongen, hij heeft ook een bril sproeten en is verkouden. Ik ga dus maar naast het meisje zitten, voor de veiligheid. ‘jullie gaan de komen de tijd kennismaken met verschillende wegen van artsen, tandheelkunde, chirurg.’ ik word aangestoten door het meisje langs me.
Ze glimlacht en kijkt weer naar de leraar, ik trek mijn wenkbrauwen op en let weer op.
‘ik ben Dhr. Hagenkamp, ik geef alleen les het eerste jaar. Ik ben jullie mentor, als er iets is kunnen jullie bij mij terecht’ hij glimlacht.
‘liever niet’ mompelt een jongen met een bruine paardenstaart. Ik probeer een lach te onderdrukken. Hagenkamp reageert er niet op en gaat verder met de uitleg.
Ik dommel weg en denk aan… jep Ramon.
Na introductie ben ik zo hongerig dat ik zin heb om voor tien man eten te kopen. Terwijl ik het grote gebouw uit loop tel ik mijn geld, ik lijk net zo’n arbeider. Maar helaas ik zal toch echt boodschappen moeten doen. Als ik om me heen kijk door de drukte heen vang ik een glimp op van Ramon. Ik haast me door de menigte. (ik kan niet zo snel rennen door mijn pumps!) ik kijk om me heen, geen spoor meer te bekennen van Ramon.
‘Nadine, leuk je weer te zien’ ik probeer me te draaien als het wat rustiger is.
‘Ramon!’ ik wankel van verbazing. Hij glimlacht, ik zie meteen dat hij stralend witte tanden heeft. We lopen richting een bankje, hij gaat zitten ik ook.
´ik wilde je wat vragen over, Meggy´ zegt Ramon voorzichtig.
Ik friemel onzeker aan mijn staart en kijk naar de grond.
´ze is de laatste tijd zo, dronken´ hij kijkt naar de vogels die in de lucht zweven.
Yes, ik ben dus niet de enige die dat vind. Maar ik zal Meg toch echt moeten verdedigen.
´o nou daar heb ik niks van gemerkt, soms als ze een date met een jongen heeft drinkt ze om los te komen. Omdat ze anders zenuwachtig is, soms drinkt ze dan te veel´ ik bekijk zijn slanke bruine handen. Langzaam ga ik omhoog naar zijn gezicht, het staat zorgelijk.
´ik maak me gewoon zorgen, weet je wel. Ik heb wel eens een vriendin gehad die eeh… verslaaf was, aan drugs´ Ramon kijkt nu naar mij. Ik voel de spanning.
´ja, ze is niet verslaafd je hoeft je geen zorgen te maken´ ik krijg kippenvel terwijl de vlinders in mijn buik onrustig worden.
´bedankt.´ als we opstaan kijkt hij op zijn horloge, ´ik moet gaan´ hij geeft me een vluchtige kus op mijn wang glimlacht en draait zich om. ik blijf achter, met een hand op mijn wang en kriebels in mijn buik.

‘Nadine, kom alsjeblieft naar huis’ ik hoor Meg snotteren aan de andere kant van de lijn.
‘wat is er dan Meg?’ ik laat de boodschappen in de plastic zak glijden en loop de winkel uit.
‘Ramon belde net op…’ o nee, wat heb ik gedaan!
‘dat is toch fijn’ mijn stem trilt.
‘nee helemaal niet, we hadden knallende ruzie’ Meg begint hard te snikken
Overdreven.
‘ik kom eraan’ dan verbreek ik de verbinding.

Nouu, niet stoppen Ramon maakt zich dus ook zorgen. Waarom geeft Nadine gewoon niet toe dat ze zich ook zorgen maakt? Dan kunnen ze beiden samen een oplossing zoeken. *Aargh, mensen kunnen soms zo heel moeilijk doen! En Meg moet maar gaan stoppen met drinken! Oke, ik kan me goed inleven (maar dat merk je waarschijnlijk wel ) Alleen 1 foutje;

krisjuh schreef:´ik maak me gewoon zorgen, weet je wel. Ik heb wel eens een vriendin gehad die eeh… verslaaf was, aan drugs´

Verslaaf moet verslaafd zijn Nou, ik kijk uit naar meer!