Online Verhalen

Heej, ik dacht ga eens een romantisch verhaaltje schrijven.
Het proloog is nogal cheesy geschreven, .
maar hopelijk krijg ik wat reacties.
hier alvast het proloog.

Proloog

Romy wierp nog een laatste blik op de klok, half twaalf. Zaten haar haren goed? Had ze wel de goeie kleren aan? Kom Romy schiet op geen tijd om te treuzelen Thomas wacht op je!
Romy opende het raam, de frisse wind blies door haar haren. ze klom voorzichtig op het dak en liet zich langs de regenpijp omlaag gaan. Haar bruine dikke krullen zaten opgestoken. Ze had deze avond een zwart jurkje aangedaan met een grijze legging en zwarte pumps, om haar taille had ze een riem losjes vastgemaakt. Ze moest er goed uit zien voor Thomas!
Helaas vond haar vader het niet erg leuk dat ze een vriendje had. En al zeker dat ze geen rijk vriendje had! Ze mocht geen vriendjes hebben. Ze sprong het laatste stukje naar beneden en landde wankelend met haar pumps op de grond. Voorzichtig knipte ze haar zaklamp aan en kroop dieper in haar jas. Wat was het deze winter koud! Ze liet het licht van de zaklamp over de weg gaan, ze moest nog een heel eindje lopen maar dan was ze ook bij hun boomhut.

Thomas zat in de boomhut, hij had het peertje wat aan het houten plafond hing aangeknipt. Waar bleef ze nou? nog even en hij durfde niet meer. hij zat alleen in de ruime boomhut. Vroeger had hij hier met haar gelachen en gehuild. Die tijd was nu voorbij.
Het was over en uit! hij pakte zijn mobiel en keek in zijn inbox, leeg.
Die meid was wel erg langzaam ze moest zeker haar tanden nog poetsen. Thomas grinnikte.
‘Thomas!’ een honingzoete stem vulde de leegte. Hij liet zijn kop uit de ingang steken. Opgelucht zwaaide Romy naar hem.
‘baby, ik heb je gemist!’ zei ze terwijl ze het trapje voorzichtig opklom. Thomas zweeg.
Toen Romy boven was ging ze dicht tegen hem aanzitten.
‘het is best wel koud hé?’ ze keek verbaas naar Thomas die alleen knikte. Romy duwde haar lippen op die van Thomas, hij duwde haar weg.
‘wat is er?’ vroeg ze verbaasd en een tikkeltje opvliegend. Thomas schudde ernstig zijn hoofd. Romy kwam weer dichterbij, Thomas legde zijn vinger op haar lippen.
‘we moeten praten’ zei hij. Romy knikte met een brok in haar keel.
‘oké’ ze slikte hoorbaar.
‘ik denk, dat het beter is dat je het meteen weet. We gaan verhuizen’ Romy schrok maar vermande zich.
‘we kunnen contact houden via de mail en elkaar bellen’ ze glimlachte zwakjes.
‘Romy, ik denk ook dat het beter is dat we geen contact meer met elkaar moeten hebben’ een traan kroop over Romy’s wang.
‘hoezo niet, je houd toch wel van me?’
‘jawel maar ik voel me afhankelijk, ik wil vrij zijn!’ Romy begon te snikken.
‘dat ben je toch ook?’ zei ze huilend.
‘nee Romy dat ben ik niet!’ Thomas kroop uit de boomhut.
‘dit was maar kalverliefde denk ik, we zijn nog zo jong veertien!”
‘voor mij was het echte liefde!’ riep ze Thomas na die het trapje afgleed. Half struikelend keek hij nog een keer naar de huilende Romy.
‘ik zal je nooit vergeten!’ toen rende hij weg. Romy keek hem na, hoe kon hij zoiets doen. Ze was bang, het was zo donker en ze was alleen. Ze durfde niet meer naar huis ze sliep wel hier!
Dan kreeg ze morgen maar op haar kop van haar vader, ze was nu toch al kapot.
Thomas had haar geweldige dag stuk gemaakt, hij had haar hele leven verpest. Hij moest niet denken dat Romy het wel zou vergeten. Het was kou en pikzwart buiten, het lichtje brandde in de boomhut. Hij was helemaal van hout ze had hem samen met Thomas gemaakt toen ze twaalf was, twee jaar hadden ze verkering.
Maar nu was dat over en uit. thomas had haar verlaten. hij had haar hart gebroken.

als het iets is wil ik het graag horen, dan ga ik met plezier verder!!

OhmyGod, een relatie van 2 jaar maak je toch niet zomaar kapot? Dit is zo... Hier word ik kwaad van! :p Mooi gedaan! Ik ben benieuwd naar meer en ga dit zeker volgen, zoals ik je in mail al had laten weten

dankje voor je commenttaar, hier een stuk van hoofdstuk 1!

hoofdstuk 1

Romy loopt over straat het is al aardig warm voor de tijd van het jaar, eind April. Het huis naast dat van Romy staat al een jaar leeg, vroeger woonde Thomas daar, haar jeugdvriendje.
Ze was blind van de liefde toen maakte hij het uit. Ze haat hem, ze haat hem. Romy kijkt naar het leegstaande huis, haar huis is veel groter. Maar ze zijn ook veel rijker als de nieuwe mensen die hier komen wonen. Ze heeft de familie een keer gezien, een moeder een vader een klein meisje en een jongen iets ouder als haar misschien. Over een week zitten ze in het huis.
Romy vond de jongen best knap, maar hij keek zo boos. En de moeder had een hoofddoekje om wat haar spuuglelijk stond.
‘Romy, kom naar binnen opa is er!’ Romy kijkt achterom, bij hun huis staat haar vader Marcus met een vuist te zwaaien. Romy rent snel richting Marcus.
‘meisje, je weet toch wel dat op vandaag zou komen?’
‘is dat zo speciaal dan?’ vraagt Romy verveeld. Marcus pakt haar vlecht vast.
‘of dat speciaal is, het is je op en nu naar binnen!’ hardhandig duwt hij Romy de oprijlaan op.
Romy kreeg altijd rillingen als Marcus zo deed.

‘opa!’ Romy slaat twee armen om haar opa heen, opa snuift in haar haren.
’kind wat ben je gegroeid, en wat een vrolijk gezicht heb je toch, dat heb ik lang niet meer gezien sinds jeweetwel’ haar opa geeft haar een knipoog, Romy’s gezicht betrekt. Haar moeder kijkt Romy afkeurend aan.
‘Romy toch, je hebt een jeans aan op zondag. Kom op ga naar boven ga je snel verkleden!’ Romy slaakt een zucht, moet haar moeder haar zo vernederen? Ze geeft een onopvallend trapje tegen de withouten salontafel.
‘Bert, ga zitten’ nodigt Marcus hem beleefd uit. Opa ploft meteen op de leren witte bank neer.
Romy rent meteen de trappen op naar haar zolder kamer.
‘waarom moet ik netjes en beleefd zijn!’ ze bonkt hard op de trap, net iets te hard.
‘Romy!’ Marcus’ stem buldert alweer richting haar.
‘wat?’ Romy bonkt verder de trap op. hijgend komt ze bij haar reusachtige kamer aan. Haar kamer is prachtig vind ze zelf. Mooie witte en crème kleurige muren. Een wit bureau, en een crème kleurig hemelbed met een doorzichtige kante klamboe. En in een hoek van haar kamer staat een eikenhouten schildersezel met een half beschildert doek erop. Ze schildert haar droomjongen maar hoe moet die eruit zien? Ze opent haar bijpassende eikenhouten klerenkast. Romy graait tussen de jurken, ze haalt er een zachtroze kort jurkje met spaghetti bandjes uit. ze trekt haar jeans en blauwe blouse uit en trekt de jurk over haar hoofd. Onder haar bureau staan twee witte sandalen en in haar sieradendoosje licht een roze haarband.
Haar moeder zegt altijd dat een outfit compleet moet zijn, ze zoek tussen de sierraden naar een mooie ketting, opeens valt haar oog op een ketting met een halfdoorzichtige rode hartje eraan. Hij is van Thomas! Haar adem stokt in haar keel. Even bekijkt ze de ketting meer opent dan haar raam, met al haar kracht gooit ze de ketting uit het raam. Laat die sierraden maar zitten denkt ze. Ze loopt statig naar beneden, ze heeft zelfs les in etiquette, bah wat haat ze haar luizen leven toch. Bijna zwevend loopt ze de kamer weer in, er zijn mooie rode kaarsjes aangestoken en er staan sierlijke handgemaakte kopjes thee op het tafelblad. Nu knikt haar moeder goedkeurend en geeft haar een knipoog, Romy lacht op opgelucht. Ze gaat naast haar zitten en pakt voorzichtig een kopje thee, voor de grap doet ze een ‘kakker’ na en houd haar pink omhoog, lekker ordinair.
‘Romy!’ haar moeders hoge stem schiet nog hoger omhoog, snel doet ze haar pink omlaag en neemt een grote slok thee. Dan propt ze een chocolade koekje in haar mond, haar moeder werpt haar een boze blik toe met haar armen over elkaar staart ze voor zich uit, stomme ouders! Stilletjes pakt ze nog een koekje. Haar moeder begint hard te lachen als opa een grapje maakt. Romy kauwt hardnekkig op het koekje. Opeens springt ze op.
‘mag ik naar buiten?’ vragend bijna smekend kijkt ze haar moeder aan.
‘Isabel, ik heb liever niet dat ze naar buiten gaat’ Marcus kijkt Isabel doordringend aan. Opeens schiet Romy uit haar slof.
‘waarom mag ik nooit naar buiten? Waar ben je bang voor dat ik een jongen ontmoet? Vind je dat erg? Jij bent toch ook getrouwd ik kan liefde niet tegenhouden! Ik kan liefde niet dwingen’ Marcus doet zijn mond open om iets terug te zeggen, Liesbeth legt haar hand rond zijn mond. Opa begint te praten:
‘Marcus, laat je dochter toch ook een beetje vrij zijn, ze is vijftien ze is oud en groot genoeg’ Romy kijkt haar opa dankbaar aan. Liesbeth knikt naar Romy.
‘ga dan maar meisje, ga maar’ Romy sprint richting de voordeur en rent naar buiten. Frisse lucht!

Zo dom dat ze op zondag niet buiten mag! Leuk stukje weer. Ik had dit al gelezen en ik dacht dat ik al gereageerd had. Blijkbaar niet. Nouja, in je stukje typ je soms op in plaats van opa Let erop Mooi gedaan weer, ben benieuwd naar meer.

hier een klein stukje!

De auto draait de hoek om, Juul kan het kleine knusse huisje al van een afstand zien liggen. Vandaag gaat hij met zijn vader in het huis klussen en de eerste spullen al binnenzetten.
‘onze buren zijn erg rijk’ merkt zijn vader Stefan onnozel op om een gesprek te starten.
‘ja, ik heb hun dochter een keer gezien, een simpele jeans en een magisch gezicht. Ze was bloedmooi’ zuchtend kijkt Juul naar het huis waar de auto stopt. Stefan grinnikt.
‘liefde op het eerste gezicht’ Juul schud heftig zijn hoofd.
‘ik mag toch wel zeggen dat ze mooi is?’ Juul loopt rood aan.
‘tuurlijk jongen, dat mag zeker glimlachend opent Stefan zijn portier Juul volgt. Hmm wat ruikt het hier lekker. Juul knijpt zijn ogen dicht.
‘kom je helpen Juul, of blijf je even genieten?’ Juul sprint naar zijn vader, ze dragen samen de zwarte eettafel naar binnen.
‘hmm, die buren in de woonkamer moeten groen en blauw, en de keuken moest bruin’ Stefan knikt goedkeurend. Juul loopt naar de woonkamer, er staat al en bruine stoffen bank, verder is alles leeg en hol.
‘kijk ze zijn zeker die bank vergeten’ zegt Juul als Stefan binnen komt.
‘nee hoor die heeft Debby overgenomen’ Stefan zet zijn gereedschap kist neer.
‘er valt hier weinig te klussen’ merkt Juul op. het huis is nog vrij nieuw maar de vorige bewoners hebben een gezinsuitbreiding gekregen dus moesten ze verhuizen.
‘dat dacht ik al, daarom heb ik ook alvast groene en blauwe verf meegenomen, minder werk voor Debby’ Stefan grijnst breed en loop een rondje door de kleine woonkamer.
‘we maken er wat van jongen, hal jij die verf eens uit de auto’ Juul loop richting voordeur.
Als hij buitenkomt ziet hij Romy op de stoeprand zitten. Wauw ze ziet er uit las een prinses in die jurk vind Juul. Juul snuift de heerlijke lucht nog een keer naar binnen, dan niest hij. Romy draait zich verschrikt om.
‘hoi’ ze lacht verlegen, wat een mooie lach denkt Juul. Romy staat op en klopt haar jurk af dan steekt ze haar hand uit.
‘Romy’ ze zwengelt zijn hand even op en neer.
‘Juul’ mompelt hij half dromend. Romy lacht weer.
‘ik word je buurmeisje, leuk je te ontmoeten’ Juul glimlacht. En haalt een hand door zijn zwarte krulletjes.
‘Juul waar blijft de verf!’ hoort hij Stefan roepen. Juul haalt haastig de verf uit de auto.
‘ik zie je nog wel!’ hij snelt naar binnen en Romy blijft alleen achter.
Verdomd wat een knap kind denkt hij bij zichzelf, en toch kan hij niet naar haar kijken. Hij heeft verkering me Simone, zij is ook leuk en knap en heeft humor. Juul zucht geen tijd om hier over te piekeren.
‘zo wat duurde dat lang kon je de verf niet vinden?’ Stefan doopt belangstellend zijn kwast in de verf. Juul aait met een verfroller over de muur en knikt langzaam.
‘ja ik eeh… zag niet dat de verf in de achterbak stond’ hij loopt rood aan.
‘alle mensen, Juul ik dacht dat je toch een behoorlijk verstand had!’ Stefan lacht hem spottend toe. Juul gaat ongestoord verder met zijn karweitje.

Heb een paar foutjes ontdekt, weet niet precies niet meer waar maar goed. Mooi gedaan! Ze hebben het eerste contact al gelegd. Romy en Juul zijn beiden verlegen maar dat lijkt Juull helemaal niet te merken. Misschien Romy wel? Ben benieuwd naar meer

Edit: ik kan dus niet meer terug mailen xP i don't know why. Maar lezers komen wel hoor

ik heb de foutjes verbeterd, haha Juul is eigenlijk best zenuwachtig dat merk je later nog wel

Leuk verhaal^^^^ wat een moeder zeg dat ze er zo netjes bij moet lopen! Ik heb overigens hier en daar wel foutjes ontdekt. Een paar keer stond er op inplaats van opa, althans, waarvan ik denk dat er opa moet staan en er stond in het laatste stuk 'hal' in plaats van 'haal'.
Ik ben zeer benieuwd naar het vervolg!

heej bedankt ik heb de fouten verbetrd, trouwens dat opa op gedoe dat denken jullie maar, er staat ook een paar keer op in en het lijkt zo alsof er opa moet staan!!

---------------------------------------------------------------------------------------

Sorry, ik zet zo snel en nieuw stukje erbij. maar mijn broertje mag nu op de pc. Hij zit er nooit lang op

Wachtende (smachtende) lezers Hier weer een nieuw stuk:

Romy loopt zwijgend richting haar huis. best een aardige buurjongen, al zag hij er wat slordig uit met die zwarte krullen en een met verf besmeurde overall. Romy grinnikt hij was verlegen. Hij stond vast perplex door haar authentieke schoonheid. Ze haatte dan wel het rijk zijn pronken deed ze wel, ze had nu eenmaal blauw bloed in zich.
Glimlachend loopt Romy via de grote zijingang naar binnen, ze komt uit in de ruime ontvangsthal, de vloer van de hal is bedekt door rood tapijt. Er staan wat planten en bijzettafeltjes met peperdure vazen. Ook wat schilderijen van beroemde schilders. Haar vader is een rijke ondernemer van kunst, en tja Romy hield ook van kunst en schilderen. Zelf vind haar moeder haar schilderkunsten maar niks, te cliché volgens haar. Op een drafje loopt Romy richting de woonkamer is volgens Liesbeth een ‘pareltje’. De muren zijn wit, een kristallen kroonluchter een witte schapenwollen tapijt op de witte marmeren vloer. En een glazen salontafel met withouten poten. Alles is wit en toch is het niet saai.
‘net op tijd voor het eten kind’ klinkt opa’s stem vanuit de eetkamer. O ja de eetkamer zo reusachtig groot en magische blauwe muren een witte eettafel en mooie blauwe stoelen met een handgemaakte fluwelen kussentjes. En het eten word meestal opgediend in grote zilveren schalen, ze hebben helaas geen kok. Liesbeth is een goeie kok ze weet allang hoe ze een ei moet bakken. En daarom gebruikt ze meestal van die heerlijk groente uit een potje. Romy loopt met haar opgeheven hoofd de eetkamer in en neemt plaats op een stoel.
‘je hebt geluk gehad dametje’ Marcus heft waarschuwend zijn vinger op. Romy snuift hoorbaar en schept dan een lepel blikworteltjes op haar bord. Qua eten zijn ze nu eenmaal niet erg rijk. Romy vind het stiekem best grappig. Haar opa legt een stukje vlees op haar bord, Romy kan niet ontdekken wat voor vlees het is, ze denkt eerder dat ze een stuk karton op haar bord heeft dan een lekker stukje vlees.
‘hmm, ik heb de nieuwe buurjongen ontmoet’ zeg Romy om het gesprek over de politiek te vergeten. Marcus legt zijn mes en vork neer en kijkt Romy woedend aan.
‘bedoel je die boeren hufter?’ Romy knikt verbaasd.
‘Romy het zijn armzalige boeren, denk je eens in waar ze vandaan komen. Ik neem niet aan dat ze uit een paleisje komen toch?’ Romy schuift haar bord op zij en dept met een servet haar mond af.
‘papa, hij was best aardig. Hij zij niet veel maar hij was aardig!’ Liesbeth volgt het gesprek nauwkeurig en kijk opa die zich verslikt in een aardappel doordringend aan.
‘uhum, ik denk dat je ze een kans moet geven Marcus. Je hebt ze nog nooit gesproken’ begint opa weer met zijn wijze praat.
‘ik ga enkel en alleen met rijkaards zoals ik om, ik hoef ze geen kans te geven het is voorspelbaar dat ze mislukkelingen zijn.’
‘tijd voor een toetje, ik heb heerlijke karamelvla, zelfgemaakt’ Romy begint weer te grinniken.
‘ik sla het toetje over, naar een lepel worteltjespuree een halfgare aardappel en stukje karton zit ik helemaal vol’ Liesbeth kijkt beledigd naar Romy.
‘pak jij de vla maar eens Romy, hij staat in de koelkast’ Romy staat op en loopt naar de keuken. Alle mensen wat is het daar een puinhoop, het ruikt naar verbrand vlees en er zit wortelprut tegen de muur aangeplakt. Verder ligt het aanrecht helemaal onder de aardappelschillen. Romy kan nog net een harde proestlach onderdrukken en haalt de vla uit de koelkast. Ze werpt een blik op de schaal, ze barst in lachen uit de vla is aangebrand.

‘smakelijk iedereen’ Debby vult de glazen met water en schept de borden vol spaghetti. Ze geeft Juul wat extra eten.
‘omdat mijn lieve zoon zo hard gewerkt heeft’ Juul glimlacht naar zijn moeder. Ze heeft haar favoriete hoofddoekje weer op, dat heeft hij van Juul gekregen toen ze haar hoofd heeft laten kaalscheren. Debby heeft bloedkanker en word elke mand een keer bestraalt, daarnaast gebruikt ze chemotherapie. Juul heeft er alle moed in dat ze weer beter word, tenminste dat hoopt hij. Zijn moeder ziet het altijd als hij er aan denk, Debby laat het maar zo. hij moet zich alleen niet te veel druk maken, dat doet ze zelf wel. Juul begint te kauwen op zijn eten.
‘sla schat?’ Stefan neemt de sla van Debby aan.
‘ikke wil ook sjla!’ roept de kleine Wendy opgewonden. Juul lacht en aait zijn drie jarige zusje over het hoofd.
‘zal ik je spaghetti snijden?’zonder haar antwoord af te wachten snijd hij de sliertjes door. Dat heeft hij Debby ook wel vaker zien doen zodat Wendy niet knoeit en het met een lepel kan eten.
‘niet djoen, ikke wil sjelf sjnijen’ Wendy duwt hem boos weg.
‘oké kleintje, doe maar zelf dan maar niet knoeien hé’ Wendy knikt braaf haar boos zwarte krullen vliegen mee, ze is altijd schattig met haar rode strikje en schattige bijpassende jurkjes. Juul eet langzaam en zwijgend verder, meestal is Wendy het opvallendste onder het eten, verder is ze altijd vlijtig met haar ‘zaakjes’ bezig. Juul is altijd druk,striptekenen, gedichten schrijven en schilderen. Niet dat iemand het weet omdat hij bang is dat ze hem gaan pesten met zijn hobby’s, vooral de tweede. Misschien vind hij op zijn nieuwe school wel iemand met de zelfde interesses. Als hij zijn bord leeg heeft staat hij op.
‘wil je geen toetje?’ vraagt Stefan. Juul schud zijn hoof.
‘geen tijd, ik heb afgesproken met Simone, dat vind je toch wel goed hopelijk?’
‘Juul wat een vraag, je bent zestien! Wijs genoeg om zelf uit te maken of dat verstandig is’ Juul rolt met zijn ogen en zijn bord in de gootsteen.
‘ik ga dan maar hé’ hij snelt de gang in op zoek naar zijn jas, voordat zijn verder kan gaan met zijn onnozele ‘wijze’ praat.

Laat weten of het iets is, ik hoor het graag. Ik kan trouwens wel wat tips gebruiken

krisjuh schreef:.‘papa, hij was best aardig. Hij zij niet veel maar hij was aardig!’

Hij Zei niet veel maar hij was aardig.
Zij wijst op een persoon terwijl zei de verleden tijd van zeggen is. Snap je?

krisjuh schreef:‘ik ga enkel en alleen met rijkaards zoals ik om, ik hoef ze geen kans te geven het is voorspelbaar dat ze mislukkelingen zijn.’

Rijkelui klinkt beter dat rijkaards

Ik mag haar vader niet! Ze gaat toch om met wie ze wilt. Wat maakt het nu uit of die mensen rijk zijn of niet? Grrr... *erger, erger*
Mooi geschreven! Ben benieuwd naar meer

Wat een vader is het toch^^^^ ik ga helemaal met xIMISSYOU. Ik bedoel, ze mag inderdaad zelf beslissen met wie ze omgaat, of niet soms?
Ik wed dat zij en Juul wat krijgen
Ik heb overigens een tip voor je: misschien is het handig om voor je het post het hele stuk door te lezen en fouten eruit te halen;) ik zag wat foutjes, heb ze er nu niet uitgehaald, zal ik de volgende keer wel doen. Want bij sommige zinnen vergat je geloof ik een woord.

Als ik dit zo lees denk ik: wat ben ik toch een amateurtje, haha dat ben ik ook Hier al vast een nieuw stukje.

‘Juul ik heb je gemist!’ Juul word bedolven onder de zoenen, op zijn mond in zijn nek. Lachend duwt Juul Simone achteruit. Ze heeft lange steile rode haren, een minirokje aan en een naveltruitje.
‘erg gewaagd’ merkt Juul op. Simone begint te grinniken en kust hem nog eens.
‘baby, ik doe mijn best voor jou’ ze knipoogt naar hem.
‘laten we naar mijn kamer gaan, ik heb chips muziek en sap.’
‘hmm oké, maar ik heb net gegeten’ Juul word door Simone de trap op geslingerd.
‘ik ook, wat toevallig’ weer een knipoog. Simone heeft een hoge stem, ze gebruikt hem altijd hard. Juul word op een kussen op de grond geduwd, er staat inderdaad muziek op van Madonna. Juul zucht. Hij leunt achter uit en strekt zijn benen. Simone grijpt haar kans en beland lachend op Juuls schoot. Van schrik gooit Juul zijn glas sap om. Simone haar gezicht betrekt even als ze ziet dat er op haar fluffie roze tapijtje is geknoeid maar herpakt zich snel.
‘o dat geeft niks, dat ruim ik wel op. kijk deze cd was nieuw en ik dacht typisch iets voor Juul en mij’ Juul rolt met zijn ogen, kan dat mens nooit stil zijn? Simone loopt heupwiegend haar knusse roze kamertje uit en komt binnen met een doekje, ze zet het glas op haar paarse bureau en bukt zich om de plakkerige zooi van het tapijt af te vegen. Juul frunnikt wat aan zijn blouse, hij is nieuw extra voor Simone. Simone glimlacht naar hem.
‘wat een e-ni-ge blouse!’ roept ze uit. Juul glimlacht, wat is ze toch lief. Als ze klaar is ploft ze weer bij Juul op schoot, ze grijpt de schaal chips en houd hem voor Juuls neus.
‘nee dankje lief’ Juul duwt de schaal weg. Simone kietelt hem in zijn nek.
‘kom op ontspan eens even, de laatste dagen gaan we leuk maken voordat je vertrekt. Natuurlijk kom ik je opzoeken, bel ik je mail ik je. We houden contact hé, ik kan zelfs op bezoek komen. O dat zal enig worden!’ Juul duwt Simone van zijn schoot.
‘weet je Simone, ik moet ook nog tijd hebben voor huiswerk en vrienden en…’ Juul houd op als hij Simone’s pruillip ziet.
‘ik kan toch samen huiswerk met je maken, gezellig joh. En ik kan met je vrienden mee op stap, enig!’ Simone klaart meteen weer op. het is dat ze zo knap en lief is anders had Juul haar allang gedumpt. Simone graait naar de chips en begint er smakkend op te kauwen.
‘in de stad hebben ze natuurlijk snoezige restaurantjes, en een bios. We kunnen romantisch daten en heb je een grote kamer? Dat kan ook heel romantisch zijn’ ze haalt diep adem om nog meer te vertellen maar Juul legt zijn vinger op haar lippen, hij moet een afleiding voor haar zoeken, hij wordt helemaal gek van haar! Snel duwt hij zijn lippen op de haren, na een tijdje is het helemaal stil op de kamer.

‘Romy licht uit!’ Romy werkt een blik op haar wekker, half twaalf. Ze glijd haar bed uit en duwt de deur dicht dan doet ze het licht aan, ze heeft haar vlecht los gemaakt en haar dikke krullen vallen nu over haar schouder. Ze wil haar vaker zo dragen lekker sexy, maar helaas Liesbeth is er op tegen. Ze heeft verder een groot groen slaapt T-shirt aan. Ze pakt haar penseel en doopt die in de verf. Ze heeft zin om een groot kruis op het doek te zetten, voor haar bestaat er geen droomjongen! Ze legt de penseel neer en sloft naar haar bed, morgen weer school, kreun. Ze trekt de dekens over zich heen en doet het licht uit. naar een paar seconden knipt ze het licht weer aan, wat een rot zondag. Zondag is familie dag, ze moet netjes zijn. En mag dit niet ze mag dat niet! Ze mag niet eens een vriendje. Als ze er nou een neemt een leuke jongen, maar hoe kan ze nu snel een vriendje vinden?

_______________

O, trouwesn bedankt voor de tips

Ik mag die Simone niet. Ze is veel te opdringerig xP Voor de rest mooi geschreven!

Oef, wat is die Simone toch opdringerig ik haat hele opdringerige mensen.

Toch vond ik een foutje.

‘Romy licht uit!’ Romy werkt een blik op haar wekker, half twaalf.

Werkt moet Werpt zijn, neem ik aan.

Ik ben zeer benieuwd naar meer van dit verhaal!

Interessant verhaal

Ik mag Romy's vader niet!! Zo ontzettend bevooroordeeld! Misschien zijn die mensen wel heeeeel erg aardig en maakt het niet uit dat ze niet zoveel geld hebben, maar goed...das mijn mening
Die families zijn trouwens wel heel tegenstrijdig. De familie van Romy is rijk en kan niet koken, die vader is heeeel erg tegen jongens. En die familie van Juul is arm/minder rijk en die moeder kan volgens mij heeerlijk koken en die vader is juist heel erg voor een relatie!

valt mij weer op hoor! XD

Maar goed verhaal, ik wil eigenlijk wel weten hoe het verder gaat...
Volgens mij weet ik het wel al een beetje...
Juul en Romy komen bij elkaar in de klas
Het gaat uit met die Simone (die ik overigens niet zo mag )
Juul en Romy krijgen wat met elkaar zonder dat Romy's vader het door heeft.
Is het ongeveer goed?
Of nee, zeg maar niet, das leuker

Succes met verder schrijven