A story about..
Geplaatst: 08 sep 2009 20:07
Hooooiii nog een verhaaltje van mij over mijn favo onderwerp. Euhm kan iemand me vertellen of de dikgedrukte zin goed klinkt?
Een verhaal over…. ja over wat eigelijk, over mij en mijn vrienden. Maar dat is ook niet helemaal de goede omschrijving. Het gaat niet over mij, ik ben in dit verhaal maar een figurant, een bijpersoon die dit verhaal moet gaan vertellen. Een verhaal over hoe de wereld veranderde hoe het goede viel, misschien is dat nog wel de beste omschrijving. Een verhaal over gevangenschap, vrienden, vijanden die je vijanden niet blijken te zijn en over oorlog. En iedereen heeft één ding gemeen ze willen vrijheid!! Genoeg geraaskalk nou het begon allemaal…
Inleiding
Je hebt van die mensen die hebben iets om hun heen hangen. Iets dreigends, iets uitdagends, maar te gelijk met dit alles ook iets wat je nieuwsgierig maakt. Dat is dus ook bij dit meisje. Haar blonde haar zat in een eeuwige strakke staart naar achter. Die vrolijk heen en weer bewoog als ze liep, haar blauwe ogen keken verveeld de wereld in. Ze bekeek de wereld altijd met één blik zonder enige emotie met een verveelde ondertoon. Haar lippen zaten strak op elkaar, maar het maakte haar niet lelijk. Nee, haar gezichtsuitdrukking maakte haar niet lelijk, niemand zou haar ooit lelijk kunnen noemen. En niet omdat ze dan misschien gelijk haar mondje open trok, nee het was niet nodig. Ze was zoals de jongens zeiden, een geweldig mooie chick. En veel meiden maakte ze jaloers met haar prachtige gezichtje. Toch maakte ze geen werk van haar uiterlijk, alleen haar kleding misschien. Ze draagt dan merken die niet iedereen kan kopen maar ze zorgde er voor dat ze nooit opschepperig over kwam. Ze droeg vandaag dan ook een vrij gewonen replay broek die haar heupen mooi uit liet komen, haar lange benen duidelijk zichtbaar maakte. Daar boven droeg ze een vestje van only met streepjes en daar onder een simpel spaghetti band topje. Haar lichtblauwe rugzak droeg ze aan een schouderband op haar rechter schouder en zo liep ze slenterend de gangen door op haar witte nike gympen . Ze liep altijd alleen, wat iedereen vaak nieuwsgierig maakte, niemand zou het erg om met haar mee te lopen of zelfs een vriend van haar te zijn. Maar dat maakte haar uiterlijk iedereen wijs, onder dat mooie kopie en de blonde lokken zat een boosaardig meisje verscholen die door niets helemaal door het lint kon gaan, waarom? Dat wist niemand, maar toch gebeurde het zelden dat ze ook werkelijk echt door het lint ging. Niemand was zich daarom ook bewust meer van de laatste woede aanval van de blonde schoonheid en iedereen probeerde dan ook gewoon een praatje met haar te maken. Nou ja gewoon kon je het niet noemen, als de blondine je goed genoeg vond om met haar te praten kreeg je bijna nooit een echt gesprek. Meer een korte woordwisseling. Alleen leraren hadden een raar effect op de blondine, ze kon geweldig met ze discussieerden als ze het ergens niet mee eens was. Al namen ze dat niet altijd in dank af.
En nu liep de blondine met een slenterende pas naar het lokaal op de 3e verdieping waar ze zeker tien minuten te laat aan zal komen. Maar wat maakt het uit het was Nederlands of wel een tussen uur met toezicht van een leraar. Ja je denkt nu vast en zeker hoe dat zo, nou dat merk je vanzelf wel. Het blonde meisje duwde de glazen deur open en slenterde met de zelfde snelheid als ze altijd liep het lokaal binnen. ‘Melissa waar denk jij vandaan te komen!’ De stem van de lerares die een kop kleiner was dan de gemiddelde lengte van het blonde meisje, probeerde de klas te overstemmen. De klas waar ook de blondine in thuis hoorde, verstomde en het gepraat werd zachter tot een zeker gemompel van nog maar twee mensen. Melissa keek op de lerares neer die voor haar was gaan staan. ‘Waar ieder normaal kind ook vandaan komt voordat ze naar school gaan.”
Na deze woorden stapte ze met slenterende passen naar de achterste twee tafels die leeg waren. Haar plaats, niet dat ze vaste plaatsen hadden in de klas, nee bij lange na niet dan zou elke leraar met een beetje verstand het blonde meisje vooraan zetten zodat ze haar goed in de gaten konden houden. Ze had de plaats een beetje toe geëigend aan het begin van dit jaar was ze nieuw gekomen op deze school. Ze was een jaar blijven zitten en zou de 5e van HAVO nog eens doen. En daar zat ze dan in een klas waar iedereen tegen haar grote mond, uiterlijk en ook haar onvoorspelbaarheid op keek. Ze gooide haar tas op het tafeltje en ging onderuit op de houten stoel zitten. Ze keek verveeld de klas in, die nog steeds stil was en nieuwsgierig naar het antwoord van de lerares op het blonde meisje zat te wachten.
De lerares keek Melissa even door dringend aan maar negeerde haar toen en ging verder met haar les. Dit betekende dat de klas weer luidkeels begon met praten over de nieuwe roddels en over hun weekend en dat een ander groepje weer begon met kaarten. Melissa haalde haar hand door haar staart en haalde toen iets wat verdacht veel leek op een Ipod uit haar zak. Ze deed een oortje in en zette hem aan en liet hem toen weer terug in haar zak van haar spijkerbroek glijden. Ze negeerde een meisje dat naar haar toe was gelopen om wat te vragen over haar laat komen en gaf haar een verveelde blik. Niemand lette toen meer op het meisje achteraan dat van haar muziek zat te genieten.
A story about..
Don't wanna know the answers
Why you don't know where to go
I don't wanna know the reasons
Why you don't know where you are
Makin' it real, and
Makin' it last
I just wanna feel...
Free, free to change the world, I'm flyin'
I'm free, free to change the world
If the sky above was fallin'
And the sun was on the wing
You could hear the angels callin'
You could even hear 'em sing
If he time feels right
Gotta loose the brakes
Cause it's all about decisions
That only you can take
Makin' it real, and
Makin' it last
It's time to reveal
We'll get us there...
Free, free to change the world, I'm flying
I'm free, free to change the world
If the world is all against you
And you've got an aching heart
You can fear the devil's eyes.
But you can also play his part
Now the time seems right
Gotta loose the brakes
Cause it's all about the future
That only you can make
Makin' it real, and
Makin' it last
It's time to reveal
We'll get us there...
Free, free to change the world, I'm flying
I'm free, free to change the world
(free van Di-rect)
Don't wanna know the answers
Why you don't know where to go
I don't wanna know the reasons
Why you don't know where you are
Makin' it real, and
Makin' it last
I just wanna feel...
Free, free to change the world, I'm flyin'
I'm free, free to change the world
If the sky above was fallin'
And the sun was on the wing
You could hear the angels callin'
You could even hear 'em sing
If he time feels right
Gotta loose the brakes
Cause it's all about decisions
That only you can take
Makin' it real, and
Makin' it last
It's time to reveal
We'll get us there...
Free, free to change the world, I'm flying
I'm free, free to change the world
If the world is all against you
And you've got an aching heart
You can fear the devil's eyes.
But you can also play his part
Now the time seems right
Gotta loose the brakes
Cause it's all about the future
That only you can make
Makin' it real, and
Makin' it last
It's time to reveal
We'll get us there...
Free, free to change the world, I'm flying
I'm free, free to change the world
(free van Di-rect)
Een verhaal over…. ja over wat eigelijk, over mij en mijn vrienden. Maar dat is ook niet helemaal de goede omschrijving. Het gaat niet over mij, ik ben in dit verhaal maar een figurant, een bijpersoon die dit verhaal moet gaan vertellen. Een verhaal over hoe de wereld veranderde hoe het goede viel, misschien is dat nog wel de beste omschrijving. Een verhaal over gevangenschap, vrienden, vijanden die je vijanden niet blijken te zijn en over oorlog. En iedereen heeft één ding gemeen ze willen vrijheid!! Genoeg geraaskalk nou het begon allemaal…
Inleiding
Je hebt van die mensen die hebben iets om hun heen hangen. Iets dreigends, iets uitdagends, maar te gelijk met dit alles ook iets wat je nieuwsgierig maakt. Dat is dus ook bij dit meisje. Haar blonde haar zat in een eeuwige strakke staart naar achter. Die vrolijk heen en weer bewoog als ze liep, haar blauwe ogen keken verveeld de wereld in. Ze bekeek de wereld altijd met één blik zonder enige emotie met een verveelde ondertoon. Haar lippen zaten strak op elkaar, maar het maakte haar niet lelijk. Nee, haar gezichtsuitdrukking maakte haar niet lelijk, niemand zou haar ooit lelijk kunnen noemen. En niet omdat ze dan misschien gelijk haar mondje open trok, nee het was niet nodig. Ze was zoals de jongens zeiden, een geweldig mooie chick. En veel meiden maakte ze jaloers met haar prachtige gezichtje. Toch maakte ze geen werk van haar uiterlijk, alleen haar kleding misschien. Ze draagt dan merken die niet iedereen kan kopen maar ze zorgde er voor dat ze nooit opschepperig over kwam. Ze droeg vandaag dan ook een vrij gewonen replay broek die haar heupen mooi uit liet komen, haar lange benen duidelijk zichtbaar maakte. Daar boven droeg ze een vestje van only met streepjes en daar onder een simpel spaghetti band topje. Haar lichtblauwe rugzak droeg ze aan een schouderband op haar rechter schouder en zo liep ze slenterend de gangen door op haar witte nike gympen . Ze liep altijd alleen, wat iedereen vaak nieuwsgierig maakte, niemand zou het erg om met haar mee te lopen of zelfs een vriend van haar te zijn. Maar dat maakte haar uiterlijk iedereen wijs, onder dat mooie kopie en de blonde lokken zat een boosaardig meisje verscholen die door niets helemaal door het lint kon gaan, waarom? Dat wist niemand, maar toch gebeurde het zelden dat ze ook werkelijk echt door het lint ging. Niemand was zich daarom ook bewust meer van de laatste woede aanval van de blonde schoonheid en iedereen probeerde dan ook gewoon een praatje met haar te maken. Nou ja gewoon kon je het niet noemen, als de blondine je goed genoeg vond om met haar te praten kreeg je bijna nooit een echt gesprek. Meer een korte woordwisseling. Alleen leraren hadden een raar effect op de blondine, ze kon geweldig met ze discussieerden als ze het ergens niet mee eens was. Al namen ze dat niet altijd in dank af.
En nu liep de blondine met een slenterende pas naar het lokaal op de 3e verdieping waar ze zeker tien minuten te laat aan zal komen. Maar wat maakt het uit het was Nederlands of wel een tussen uur met toezicht van een leraar. Ja je denkt nu vast en zeker hoe dat zo, nou dat merk je vanzelf wel. Het blonde meisje duwde de glazen deur open en slenterde met de zelfde snelheid als ze altijd liep het lokaal binnen. ‘Melissa waar denk jij vandaan te komen!’ De stem van de lerares die een kop kleiner was dan de gemiddelde lengte van het blonde meisje, probeerde de klas te overstemmen. De klas waar ook de blondine in thuis hoorde, verstomde en het gepraat werd zachter tot een zeker gemompel van nog maar twee mensen. Melissa keek op de lerares neer die voor haar was gaan staan. ‘Waar ieder normaal kind ook vandaan komt voordat ze naar school gaan.”
Na deze woorden stapte ze met slenterende passen naar de achterste twee tafels die leeg waren. Haar plaats, niet dat ze vaste plaatsen hadden in de klas, nee bij lange na niet dan zou elke leraar met een beetje verstand het blonde meisje vooraan zetten zodat ze haar goed in de gaten konden houden. Ze had de plaats een beetje toe geëigend aan het begin van dit jaar was ze nieuw gekomen op deze school. Ze was een jaar blijven zitten en zou de 5e van HAVO nog eens doen. En daar zat ze dan in een klas waar iedereen tegen haar grote mond, uiterlijk en ook haar onvoorspelbaarheid op keek. Ze gooide haar tas op het tafeltje en ging onderuit op de houten stoel zitten. Ze keek verveeld de klas in, die nog steeds stil was en nieuwsgierig naar het antwoord van de lerares op het blonde meisje zat te wachten.
De lerares keek Melissa even door dringend aan maar negeerde haar toen en ging verder met haar les. Dit betekende dat de klas weer luidkeels begon met praten over de nieuwe roddels en over hun weekend en dat een ander groepje weer begon met kaarten. Melissa haalde haar hand door haar staart en haalde toen iets wat verdacht veel leek op een Ipod uit haar zak. Ze deed een oortje in en zette hem aan en liet hem toen weer terug in haar zak van haar spijkerbroek glijden. Ze negeerde een meisje dat naar haar toe was gelopen om wat te vragen over haar laat komen en gaf haar een verveelde blik. Niemand lette toen meer op het meisje achteraan dat van haar muziek zat te genieten.