Online Verhalen

The birds go whispering
In their hidden nests
Time to say hello

Flowers wake up
Theire heads towards the earth
That’s when sunrise starts

Slowly it comes out
All tired, a bit red
Time to get out of bed

Sunshines hit the earth
The worlds finally wakes up
Sunrise has begun

During all life
It goes round and round
Though it’s confusing, it won’t stop

Because there’s always an end, I have to say
Goodbye, you- my
Sunset

Ik ging gedichten langs waarop nog niemand had gereageerd. Wederom is het er één van jou, Laura. Vinden mensen jouw poëzie te moeilijk? Laat ik nog maar eens er wat van zeggen.

Je gedicht is allerminst verspilde moeite. Ik vond je onderwerp afwijken van wat je normaal schrijft en dat bevalt me wel. De beelden die je gebruikt zijn herkenbaar en geven een goed sfeertje aan het geheel.

Vanaf de vijfde strofe probeer je nog iets diepers mee te geven aan je gedicht. Hoewel ik de poging waardeer, vond ik het nog al verkrampt aandoen. Het kwam nogal onverwachts na de lieflijke tafereeltjes van de vroege morgen. Alsof je opeens dacht: oh ja, het moet ook nog iets betekenen. Dat hoeft niet. Wat is er mis met een ode aan de zonsopgang? Daar had je het wat mij betreft wel bij mogen laten.

Het grootste gebrek van dit gedicht zit hem in het ritme. Ritme is niet hetzelfde als rijm, onthoud dat goed. Twee regels kunnen wel rijmen en tegelijk verroest slecht gelezen worden. In de strofes 2,4,5,6 is dat probleem het meest nadrukkelijk aanwezig. Ik denk dat je dat zelf ook wel had gezien.