Online Verhalen

1.

Voor de zoveelste keer deze week sta ik bij de Starbucks in Utrecht. De rij is even lang als altijd, ongeveer een kwartier wachten op puur genot. Ik sta in de deuropening en ruik al de geur van verse koffie en broodjes, heerlijk die geur. Ik hoor op de achtergrond mensen zenuwachtig naar hun trein rennen die op het punt staat te vertrekken. Ook in de rij is het onrustig, veel mensen kijken op hun horloge in de hoop dat ze hun trein nog zullen halen. Ik hoop voor ze dat ze niet, zoals ik, een uur op de volgende trein of bus moeten wachten.
Ik ben al halverwege de rij, de geur van verse koffie wordt steeds sterker.
'Zeg het maar.' Zegt een oudere vrouw met krullend, rood haar.
Ze draagt een donkere dikke bril die haar blik een beetje streng maakt, gelukkig maakt haar glimlach een groot deel van de schade weer goed.
'Ehm, een Hazelnut Hot Chocolat, Signature Hot Chocolat, Espresso Brownie en een Cinnamon Roll alstublieft.'
Ik probeer het zo duidelijk mogelijk te zeggen, maar het is nogal een waslijst. Ik snap niet hoe die mensen het kunnen, al die verschillende namen onthouden. En dan ook nog eens half Engels, half Nederlands praten. Ik weet nooit zo goed welke taal ik moet spreken tegen het personeel, gelukkig verstaan ze me nu beter dan eerst.
Ik reken af, en wacht op mijn bestelling. Plotseling tikt er iemand op mijn rug, Sara.
'Hoi, sorry dat het zo lang duurde. De rij was nogal lang.' Zegt ze, waarna ze mij 50 cent en een pakje Black Devil geeft.
Normaal gesproken haal ik altijd zelf sigaretten, ik vind het lullig om andere mensen te vragen. Maar we hadden nogal haast en Sara stelde zelf voor om sigaretten te halen, dan zou ik naar de Starbucks gaan. We pakken onze drankjes en lopen de drukke winkel uit. Ik kijk op mijn pakje Black Devil, het pakje is zwart.
'Waarom is het pakje zwart?' Vraag ik.
Ik ga er vanuit dat Sara de verkeerde heeft gekocht, vanille dus. Maar dat maakt mij niet zo heel veel uit, ik vind het al lief dat ze het voor me wou halen. Ze haalt haar schouders op.
'Deze kreeg ik.'
Ik knik.
We lopen verder richting onze trein, ik kijk om me heen op zoek naar een klok. Na even rond kijken, en een gothic met gigantisch hoge hakken en roze haar gezien te hebben, spot ik er één. Tien voor zes, nog acht minuten. We lopen naar beneden, en ik steek nog snel even een sigaret op.

Je schrijft heel goed, leuke beschrijvingen. Ik kan zien dat je een redelijk ruime woordenschat hebt, en je zinnen lopen ook lekker. Super!
Op zich is dit een goede inleiding, maar ik verwacht in dit verhaal wel ergens een nadere uitleg. Het is hier en daar een beetje vaag, met dat half in het Engels... Doet je afvragen of ze zich in een ander land bevinden?
En verder, de zinnen tussen aanhalingstekens kun je op de volgende manieren opschrijven:

"Ik ga naar huis," zei Lisa.
Lisa zei: "Ik ga naar huis."
Lisa vroeg: "Ga je naar huis?"
"Ga je naar huis," vroeg Lisa.

Snap je? Dus niet dit:

NN. schreef: 'Waarom is het pakje zwart?' Vraag ik.

Voor de rest doe je het prima! Keep it up...

Ik ben het over het algemeen eens met Artemiss. ^^
Je verhaal leest leuk door en echt opvallende fouten heb ik er niet in gevonden.
Ben wel benieuwd naar waar het precies over gaat gaan,
want daar heb ik na de inleiding nog geen flauw idee van. (x


@ Artemis:
"Voor de zoveelste keer deze week sta ik bij de Starbucks in Utrecht."
Ze zijn dus wel in Nederland veronderstel ik.. (;

Diversity schreef:
@ Artemis:
"Voor de zoveelste keer deze week sta ik bij de Starbucks in Utrecht."
Ze zijn dus wel in Nederland veronderstel ik.. (;

Ahum. *Kucht overdreven* Foutje! Tja, ik mis ook wel eens wat...

Oke bedankt! Ik ben niet zo van het herschrijven van stukken dus ik neem jullie kritiek mee naar mijn volgende stuk.

---

Na een kwartier komt eindelijk de trein, te laat. Ik kijk zenuwachtig op mijn horloge, zoals de mensen in de rij voor mij bij de Starbucks nog geen uur geleden hadden gedaan. Ik hoop dat ik mijn bus nog haal, maar ik ben bang van niet. Ik haat vertragingen, ze komen altijd op het verkeerde moment, en als je wel een keer een vertraging nodig hebt, dan is die er niet. Sara en ik lopen verder naar de achterkant van de trein, ik probeer nog een vrije plek te spotten maar tevergeefs. De hele trein is al volgepropt met mensen, en ook al is het een dubbeldekker, er is nergens meer een vrije zitplek te vinden. We besluiten bij de eerst volgende deur in te stappen en proberen onszelf zo stevig mogelijk neer te zetten. Ik zie dat Sara al grip heeft gepakt op een paal maar ik heb minder geluk. Ik gok dat er zo’n twintig mensen in de kleine cabine staan en ik sta er midden in. Nu maar hopen dat de trein niet al te veel rammelt.
“Station Culemborg.”
Ik probeer mij een weg door de menigte te banen en stap de trein uit. Wanneer ik op de klok kijk, die boven het perron hangt, zie ik dat het al half zeven is. Ik heb mijn bus dus inderdaad gemist. Ik gris mijn mobiel uit mijn tas, en draai mijn moeders nummer.
“Je hebt niet voldoende beltegoed voor dit gesprek. Je beltegoed…” Shit, dat is waar ook, ik heb helemaal geen beltegoed. Ik besluit het station uit te lopen en plaats mijzelf tegen een muurtje tegenover de bushaltes. Het is stil op de straat. Af en toe stopt er een auto om mensen op te halen, soms rijd er ook een langs met een aantal jongeren die vervolgens weer doorrijden. Twee jongens van rond de zeventien, gok ik, zitten op een trap. Af en toe zie ik ze in mijn ooghoek kijken, ik vind ze een beetje eng. Ze zien eruit als jongens die snel ruzie maken, en zich niets aan trekken van wat anderen van ze denken. Gelukkig doen ze tot nu toe niets. Ik volg de mensen die ook van het station vandaan komen, er is dus alweer een kwartier voorbij. Het is koud en ik zie de lucht donkerder worden, het begint eng te worden op het station. De drukte die overdag op het heerst, is compleet verdwenen. De straten zien donker en grauw, zoals je ze wel eens ziet in een enge film. Ik kijk nogmaals op mijn mobiel. Zeven uur. Terwijl ik naar mijn telefoon kijk, begint deze plotseling licht te geven. Ik word gebeld.

btw, ik heb héél graag kritiek. Want ik ben niet zo goed, en op die manier kan ik er van leren!

NN. schreef: Ik kijk zenuwachtig op mijn horloge, zoals de mensen in de rij voor mij bij de Starbucks nog geen uur eerder geleden hadden gedaan.

Ik struikel over het schuin gedrukte stukje. Nog geen uur eerder, of nog geen uur geleden. Een van de twee, dit is dubbelopsika.

Voor de rest ben je goed bezig, je bouwt de spanning goed op. De beschrijvingen van de drukke trein doe je ook goed.

Inderdaad leuk geschreven, ben benieuwd waar het heengaat De sfeer op het station is goed neergezet, de drukte en zo, pff, vreselijk. Zou alleen even 'gothic' veranderin 'goth', anders krijg je misschien wat geërgerde mensen op je dak