Online Verhalen

Ik ben Naomi en ben nu 14 jaar.
Ik heb altijd al een hekel aan mezelf gehad en me dikke lichaam
Mijn leven is een absolute hel,maar niemand weet dat..
de enige die er wat over wist,was mijn beste vriendin gabrielle Maar die is helaas overleden aan anorexia..
ik mis haar verschrikkelijk.. en alles gaat zoo fout!!
Naja als je meer wilt weten moet je maar lezen =].

Naomi Pov.
Zondag ochtend 7.20

Naomi,Word wakker!!
en ga je klaarmaken voor de begravenis... zegt een stem die ik niet kan herkennen.
Ik sjok met tegen zin mijn bed uit.
Nog half slapend,trek ik mijn *begravenis* kleren aan.
zwarte broek,zwart truitje,zwarte schoenen. en natuurlijk zo'n zwarte sluier.
Ik bekijk mezelf in de spiegel,en voel opeens een misselijk gevoel omhoog komen.
Gadtver!! Wat ben ik dik =O..denk ik bij mezelf,Ik stort mezelf op de grond en begin te huilen.
*Pets* *Pats* ik stomp mezelf keihard in mijn buik,Verdwijn!! schreeuw ik.
Snel ren ik naar de badkamer als ik een sterker misselijkheids gevoel krijg.
Daar hang ik dan over de wc pot,alsof ik mijn darmen eruit kots.
Naomi!? gaat het wel? Vraagt mijn broer bezorgd. terwijl hij op de badkamer deur bonkt.
Ik antwoord niet,maar als hij nog harder op de badkamer deur bonkt.en begint te schreeuwen.
trek ik snel de wc door en Sta op,
ik doe de badkamer deur met een zwier open.en mijn broer staat me wanhopig aan te staren,
maar hij zegt uiteindelijk toch niks.
Dan loop ik snel naar beneden,en laat me neerploffen op de bank.
Mijn broer loopt achter me aan,en zucht vermoeid.
Zow,Wat was er nou met jou aan de hand? vraagt me moeder belangstellend.
ik voel me niet zo lekker,mag ik thuis blijven...?
Naja!! wat een bitch ben jij,laat je je beste vriendin gewoon stikken?
Omdat je je niet zo lekker voelt? Hallo!! het is een begravenis van haar hoor!!
Schreeuwt mijn zus kwaad.terwijl de tranen vloeien over haar rode wangen
Sterre,Dat kan wel minder he. Hoor ik me moeder zeggen vanuit de keuken.
Ik heb genoeg gehoord en trek mijn jas aan en vertrek.
Heee waar denk jij heen te gaan?! hoor ik ze achter me schreeuwen.
Maar ik doe alsof ik niks hoor en sla de deur achter me dicht.
Snel loop ik een paar huizen verder,waar me oma woont.
Hee,schat alles goed? hoor ik me oma opgewekt zeggen.
HAaai oma,jaa het gaat wel zeg ik terwijl ik haar stevig omhels.
Zow,ben je al klaar voor de begravenis?
Uuhmm...jawel stotter ik.en jij oma? je ging toch mee?
Jaa tuurlijk schat,ik ga voor jou mee.dat wist je toch?(L)
Ow,jaa sorry ik vergeet het een beetje door de spanning. zeg ik terwijl ik een neppe glimlach opzet.
Naja het geeft niet,weet je moeder eigelijk dat je hier bent? of heb je ruzie? vraagt me oma me knipogend.
Jaa ik heb een beetje ruzie,we zijn allemaal erg prikkelbaar vandaag volgens mij..
Hihi,jaa dat denk ik ook giecheld me oma terwijl ze wat te drinken voor me inschenkt.
Naomi??!! ben je hier? vraagt me broer die nu voor de deur staat.
Jaa schat hier is ze! glimlacht me oma vriendelijk.
komen jullie straks samen naar de auto? dan wachten we op jullie.
uuhm,ga maar alvast wij komen eraan met mijn auto,dat is wat beter denk ik glimlacht me oma.
Dan loopt mijn broer weg,en me oma geeft me een kus op me voorhoofd.
Dankjewel oma,u bent de beste zeg ik dankbaar.
Graag gedaan,schat kom we gaan.
We stappen samen de auto in en rijden naar de begravenis.


Doorgaan?

Hallo Naomi,

Welkom bij OV.

Zou je je tekst niet dikgedrukt willen plaatsen, maar gewoon de standaard letters gebruiken?
Dit leest namelijk een stuk prettiger.

Alvast bedankt.

Heey,

Allereerst; Welkom op OV
En dan;
Zou je a.u.b. aanahalingstekens willen gebruiken bij de zinnen waarin iets wordt gezegt?

"Naomi,Word wakker!!
en ga je klaarmaken voor de begravenis..." zegt een stem die ik niet kan herkennen.

Dit is iets makkelijker lezen

Verder vindt ik het een interessant verhaal, schrijf je snel verder? Want ik wil wel weten hoe dit verloopt...

Grtz,
Jjustmee/Jasmijn

Vervolg op Nobody can see my pain.

Vervolg =D

Bij de begravenis aangekomen,pakt me oma mijn hand en knijpt er vriendelijk in.
ik kijk haar aan,en geef haar een knuffel en fluister: Ikhouvanu oma!(L)
Dan laat ze me los en knikt naar me. ga jij maar naar haar kist en neem afscheid,straks kan het niet meer.
Ik loop naar een enge meneer,van de begravenis dienst,hij kijkt me aandachtig aan.
Ooow,jij bent zeker naomi? de beste vriendin van gabrielle?
Uhu,knik ik angstig. Hoezo vraagt u dat?
Nou ik heb gehoord dat je er veel voor haar was dus loop maar mee ik breng je naar haar kist,dan kan je even alleen afscheid nemen.
We lopen samen de grote zaal vol met mensen uit,en gaan een klein kamertje in.
Daar staat haar kist.ik begin hevig te trillen.
Rustig maar,de deksel is open dus je kan haar zien...dag. sterkte nog,ik laat jullie even alleen. zegt de man terwijl hij wegloopt.
Daar sta ik dan in een klein kamertje met niks om me heen alleen een open doodskist met me beste vriendin erin.
Liefje.. Ik mis je!! dit zal de laatste keer zijn,dat ik je zal zien.. zeg ik met tranen in me ogen.
ik pak haar hand stevig vast,ze voelt zo koud en kil..tranen stromen over mijn wangen.
Ik laat me over haar kist hangen,en begin keihard te Huilen! Waarom verliet je me?!!
was het nou echt nodig om mij en andere pijn te doen?! schreeuw ik nu haast.
dan verbeter ik mezelf en begin op een rustige toon te praten.
maar ik weet zeker dat je nu een beter bestaan lijdt,en daar ben ik blij om ikhouvanjou(L)!
Dan opeens voel ik een hand op me schouder,ik zie dat het die man weer is.
Kom,we gaan beginnen met de ceremonie..zegt hij vriendelijk.
Zullen we samen de kist naar de grote zaal rijden? vraagt jij
Jaa is goed,zeg ik nog half snikkend.
Dag schatje,tot daar in de hemel. ikhouvanjou!! ik zal je nooit vergeten zeg ik voldaan.
Dan tillen ik en die man samen de deksel op en zetten hem op de kist.
als we de doodskist naar de grote zaal hebben gereden,ga ik zitten op een stoel.
Trillend zit ik met mijn gedicht hellemaal voorin de zaal,net voor het podium waar de kist op staat.
er worden de hele ceromonie 3 liedjes afgespeeld.
1.-My immortal
2.-Liefde had ze nodig
3.-Somewhere

Ik heb die liedjes uitgekozen,
omdat ik weet dat ze dezelfde liedjes zal uitkiezen,als ze nog leefde.
Als de begravenis meneer klaar is met spreken geeft hij mij het woord om mijn gedicht voortelezen.
Trillend sta ik op,en loop naar het altaar naast de kist.
Liefstee.. begin ik hakkelend te lezen..

Vervolg op Nobody can see my pain deel 2.


Liefstee schat..
ik kijk naar al die mensen,die verdriet hebben om jou.
ik vraag me af,of ik hier eigelijk wel hoor..
Was ik wel zo speciaal voor je,zoals al die mensen hier..?
hield je echt wel van me of wat het maar schijn?
Ik probeer die nare gedachten uit me hoofd te halen..
maar het werkt niet,omdat ik het niet aan jou na kan vragen.
ik wil je simpelweg gewoon weer terug in mijn leven,
om alles te vragen wat er te vragen valt..hoe gek of wat dan ook..,
en je in mijn armen te sluiten om je nooit meer te laten gaan.
nu als ik je doodskist weer zie,valt er een deken van rust en liefde op me.
je houd van me,en ik was je alles..niemand kan dat breken !
jij wil ook terug zijn op deze aarde,maar het gaat niet meer.jouw lot is nu bepaald.
ik ben nu hier voor jou,om afscheid te nemen van jou,mijn beste vriendin <3
En ik zal straks als ik deze grote verdrietige zaal uitloop,
elke seconde van mijn verdere leven aan jou denken,met een glimlach.
omdat je altijd zo lief tegen anderen was,je wou nooit iemand pijn doen.
je hield zielsveel van je vrienden en ging drm ook voor ze door het vuur.
je was zo speciaal!!niemand zal ooit zijn zoals jij was.
Maar het enige probleem was,dat je jezelf haatte..
je haatte je dikke lichaam..Je haatte je lelijke gezicht.
Hoevaak ik ook zei dat je keimooi was en zo dun..je geloofde me niet.
En nu na vele discussie's over jou gezondheid.
lig je in de doodskist voor me.. zoo bleekjes en kil.
en daar op je mooie en dunne wang glinsterd een traan.. van spijt.
spijt van alles,van dat je nooit naar anderen had geluisterd..terwijl ze gelijk hadden.
Zovaak had ik gezegd dat je jezelf de dood in jaagt.
Maar niks of niemand kon jou helaas weerhouden van je streve...Dun en mooi zijn..
ik mis je schat..
uit het oog maar niet uit het hart!

Ik word licht in me hoofd,en duizel op me benen.
voor ik er erg in heb,val ik op de koude grond.
Mensen snellen naar me toe...OMYGod ze trilt hoor ik ze zeggen.
ik kan niks doen,ik ben overgenomen door iets wat ik niet kan zien.
Niemand heeft meer oog voor gabrielle,iedereen staat om mij heen.
Me broer belt huilend 112...ik hoor hem schreeuwen tegen diegene aan de telefoon.
Als die f*cking ambulance er eindelijk is..
Ben ik levengevaar doordat ik in shock ben geraakt.
Ik zie het witte licht al voor me,en gabrielle die me hand probeerd te pakken.
Mijn ogen sluiten en mijn lichaam ontspant zich.
Het laatste wat ik hoor is,ze is weg ...