Online Verhalen

Nou, ik ga maar wat proberen en maar hopen dat je het leuk vind
Geef me vooral tips want daar leer ik van!

Dit verhaal gaat over Lorena, haar ouders hebben de laatste tijd veel ruzie en staan op het punt te scheiden. Lorena weet niet wat ze moet maar dan komt ze een mysterieuze jongen tegen...

____
00:34 laat mijn wekker zien, gelukkig is het zaterdag en hoef ik niet te werken. Mijn hoofd is veelste vol om in slaap te kunnen vallen. Laten we zeggen dat mijn hoofd honderd procent is, ongeveer tien procent denk ik aan jongens de andere tien procent mijn vriendinnen en weer een andere tien procent school, dat je daar aan kan denken als het weekend is! En de rest... zeventig procent denk ik aan mijn ouders die elke dag alleen maar ruzie hebben.

"Leentje, we gaan over tien minuten ontbijten, kom je naar beneden?"
Het is al tien voor tien, ben ik toch nog in slaap gevallen! Ik ga rechtop zitten en rek me uit. Voorzichtig stap ik mijn bed uit,Met mijn blote voeten loop ik op de koude vloer richting mijn kast.Vandaag is het maar een normale zaterdag dus dan maar een normale jeans met mijn nieuwe rode trui die ik vorig weekend had gekocht met Alicia. Zodra ik me heb omgekleed en heb opgefrist loop ik de trap af, naar de keuken. "Harrold, dat moet je zo doen, vreselijke eigenwijs dat je d'r bent!" Het is mijn moeder die weer aardig zit te snauwen op mijn vader. De dag begint weer lekker... "Nou, bemoei er nou niet mee irritant wijf dat je bent!" De woorden van mijn vader komen altijd hard aan niet alleen bij mijn moeder maar ik schrik er ook altijd van.

Goed begin. Jammer van die korte inleiding, dat moet je niet doen. Je moet niet de loop van het verhaal verklappen, we zien wel wat er komt. Nou ja, ik zeg moeten, ik vind het persoonlijk leuker zonder inleiding. Of tenminste, niet één waarin je vertelt wat er gaat gebeuren.
Verder vind ik het beter als je 00:34 gewoon als half een of vier over half een of iets dergelijks schrijft. Voluit, dus. Maar dat is een tik van mij, getallen voluit schrijven. Alleen bij data niet.
Qua spelling heb ik niets op te merken, behalve dit:

Cynthia schreef: Mijn hoofd is veelste vol om in slaap te kunnen vallen.

Veel te vol is het enige wat mijn spellingscontrole goedkeurt, maar ik ken veels te veel ook wel. Ik weet alleen niet of dat niet meer spreektaal is. Voor de zekerheid houd ik het maar op veel te vol.
En grammaticaal:

Cynthia schreef: Harrold, dat moet je zo doen, vreselijke eigenwijs dat je d'r bent!"

Als eerste staat het natuurlijk netter om er te gebruiken in plaats van d'r. Maar waar het me om gaat is dat het de eigenwijs is, dus ook die eigenwijs en dus ook vreselijke eigenwijs die, niet dat.

Voor de rest staat het netter om zinnen tussen aanhalingstekens op een nieuwe regel te plaatsen. En waar je ook op kunt letten is dat je soms wat meer komma's in een zin plaatst, dan krijg je niet van die hele lange stukken achterelkaar zonder adempauze bij het voorlezen.

Leuke beschrijving, die van dat hoofd is de honderd procent, enzovoort. Je geeft de sfeer in huis ook goed weer.

Keep it up, ik ben een lezer.

dankje wel!
ik zal er de volgende keer wel aandenken!

______
"waarom moet je dat nou altijd zo zeggen?" zegt mam, ze pakt haar bak met melk en cornflakes en gaat aan tafel zitten. Pap pakt de mand met broodjes en haalt wat beleg uit de kast. "Fijn anne, dat je even je man wil helpen en dat je niet op je luie kont al voor je zelf ga beginnen!" Mam schuift haar stoel met een hoop herrie naar achteren gaat staan pakt haar bord met melk en cornflakes en gooit het stene bord op de grond, voor de voeten van pap. "Alsof ik niet genoeg doet in dit huis!"
En ik, ik sta daar maar bij en ik kijk er naar. Ze beginnen weer te bekvechten een hoop gevloek komt er uit de mond van pap, nee dit wil ik echt niet! Ik loop naar de keuken, pak een warm broodje wat net gebakken is en ga naar buiten toe. Als ik de deur open doet komt er een hoop wind in mijn gezicht, het is aardig fris buiten.

Al ongeveer tien minuten sta ik een beetje te kou kleumen buiten. Maar dat kan me niks schelen! Ik ben die ouders van mij echt zat wanneer houd het nou eens op?
"vervelend hé? ouders." zegt een zware stem. Geschrokken draai ik me om. Tegen een galmel hekje leunt iets, het heeft een lange zwarte jas en een grote capochon wat ver over zijn voorhoofd heen valt, wat is dat? "wie ben jij?" zeg ik met een piepstemmetje. Een hoop gegrinnik komt er uit het zwarte gevaarte. "Het verbaast me dat je niet echt vraag wat ik ben, maar mijn naam is Valko." Valko? wat is dat nou weer voor een achterlijke naam. "nee alsof jij een normale naam heb? Lorena, nee geweldig!" zegt hij op een sarcastische manier. Maar nadat hij dat zei was hij ineens verdwenen, weg! Maar het belangrijkste wat bij mij opkwam was... hoe weet hij mijn naam?

Leuk stukje, maar er zitten zoveel slordigheidsfoutjes in dat ik er maar even met rood doorheen ga.

Cynthia schreef:dankje wel!
ik zal er de volgende keer wel aandenken!

______
"Waarom moet je dat nou altijd zo zeggen,*" zegt/vraagt mam. Ze pakt haar bak met melk en cornflakes en gaat aan tafel zitten. Pap pakt de mand met broodjes en haalt wat beleg uit de kast.
"Fijn, Anne, dat je even je man wilt helpen en dat je niet op je luie kont al voor je zelf gaat beginnen!"
Mam schuift haar stoel met een hoop herrie naar achteren, gaat staan, pakt haar bord met melk en cornflakes en gooit het stenen bord op de grond, voor de voeten van pap. "Alsof ik niet genoeg doe in dit huis!"
En ik, ik sta daar maar bij en ik kijk er naar. Ze beginnen weer te bekvechten. Een hoop gevloek komt er uit de mond van pap. Nee, dit wil ik echt niet! Ik loop naar de keuken, pak een warm broodje wat net gebakken is en ga naar buiten toe. Als ik de deur open doe komt er een hoop wind in mijn gezicht, het is aardig fris buiten.

Al ongeveer tien minuten sta ik een beetje te koukleumen buiten. Maar dat kan me niks schelen! Ik ben die ouders van mij echt zat!/. Wanneer houdt het nou eens op?
"Vervelend, hè? Ouders," zegt een zware stem.
Geschrokken draai ik me om. Tegen een gammel hekje leunt iets. Het heeft een lange zwarte jas en een grote capuchon die ver over zijn voorhoofd heen valt. Wat is dat?
"Wie ben jij," zeg/vraag ik met een piepstemmetje. Een hoop gegrinnik komt er uit het zwarte gevaarte.
"Het verbaast me dat je niet echt vraagt wat ik ben, maar mijn naam is Valko." Valko? Wat is dat nou weer voor een achterlijke naam.
"Nee, alsof jij een normale naam hebt? Lorena, nee, geweldig," zegt hij op een sarcastische manier. **Maar nadat hij dat zei was hij ineens verdwenen. Weg! Maar het belangrijkste dat bij mij opkwam was... hoe weet hij mijn naam?

* Bij deze zin tussen aanhalingstekens en nog een paar andere zinnen heb ik de punt, het uitroepteken of het vraagteken vervangen door een komma. Er is namelijk een regel, dat je aan het eind van een gesproken zin geen './?/!' mag plaatsen, omdat de zin nog niet af is.
Gaan we weer.

"Ik ga naar huis," zei Pietje.
Pietje zei: "Ik ga naar huis."
"Ga je naar huis," vroeg Pietje. (Raar, ik weet het.)
Pietje vroeg: "Ga je naar huis?"

Op die manieren mag het, en niet anders. Als er dus nog wat achteraan komt, een komma.

**Hé, let op! Je verandert hier opeens van tegenwoordige tijd naar verleden tijd. Wel in dezelfde tijd proberen te blijven, over het algemeen.

Nog wat andere opmerkingen.
Het staat netter om iedere zin tussen aanhalingstekens op een nieuwe regel te plaatsen. Maar dat had ik geloof ik al gezegd? Jemig, ik val nu in herhaling bij dezelfde persoon. Het wordt steeds erger.
Bij de zinnen waar ik komma's veranderd heb in punten en kleine letters weer in hoofdletters, hoef je het niet perse zo te doen. Ik vond het op die manier mooier staan, omdat jouw komma's geen opsomming of bijzin aangeven. Maar ik geloof niet dat het echt fout was. Maar ja, ik was toch bezig.
En omdat ik je regelmatig werkwoordsfoutjes zie maken, leek het me ook wel zinnig om dit rijtje nog even te herhalen:

Ik doe
Jij doet
Hij doet
Wij doen
Jullie doen
Zij doen

In de schrijftaal gebruik je geen termen als 'ik doet' of 'ik gaat', dat is dialect in sommige delen van Nederland. Grammaticaal gezien is het gewoon fout, dus vandaar dat je het zo niet mag opschrijven.

Dan tenslotte nog even over die laatste zin. Als eerste, het is het belangrijkste dat, niet wat. Die fout wordt echt verschrikkelijk veel door iedereen gemaakt. Ik schrijf nu voor eens en voor altijd het rijtje op van wat wel kan:

Dat wat
Iets wat
Niets wat
Veel wat
Alles wat

Voor de rest gaat ál het andere met dat.
Als tweede die zin. Hij loopt niet helemaal lekker. Ik zou er dit van gemaakt hebben:

Maar het belangrijkste dat bij mij opkwam was... hoe hij mijn naam wist?

Of iets vrijer:

Maar ik dacht op dat moment maar aan één ding. Hoe wist hij mijn naam?

Ik weet niet zeker of jouw manier fout is, maar ik vond het interessant genoeg om te plaatsen.

Ziezo, ik heb wel weer genoeg pietluttige dingetjes eruit zitten vissen. Geef een seintje als je het irritant vindt, ik draaf altijd een beetje door.
Succes!