Het begon allemaal zo gezellig, giegelend liepen we mijn straat uit om daarna über vrolijk bij de waalkade aan te komen. Onderweg komen we vier bekende tegen waarvan we, uit eigen ervaring, van één weten dat hij het je goed moeilijk kan maken tijdens appelpop. Vorig jaar waren we ook met z'n allen maar meneertje wou alleen zijn zin hebben en gebroedesr k,i ka en ko luisterde naar hem alsof het hun leider was. Dus daar stonden we dan zonder ki, ka, ko en de leider, omdat meneertje zo nodig te tent in moest en niet even kon wachten tot wij drinken gehaald hadden. Dus daar zaten we dan hoor, bij de snackautomaat, met t mobieltje in de hand."We zijn jullie behoorlijk kwijt, kunnen jullie misschien even hierheenkomen?..
", "We zijn in de tent.., jullie komen maar hierheen hoor..". "Ja hallo! Er staan 15000 mensen in die tent:S!", En net toen we op het punt stonden om weg te gaan omdat we inmiddels woedend waren kwamen ki en ka dan toch, uiteraard zonder de leider, om ons te halen, Guus Meeuwis was onderhand al klaar... En vanavond hadden we gezegt dat dat niet weer zou gebeuren. We zouden gewoon onze eigen weg gaan, wat niet echt makkelijk is met zn vijven. In het begin ging het prima, we liepen over het marktje achter de tent en praatte gewoon een beetje bij. Maar al snel kwamen er bekenden van één van ons en was ze al snel verdwenen. En natuurlijk moesten wij weer op haar wachten! Twee van ons stonden bij de tent terwijl wij met een grote groep bij de suikerspinkraam stonden te wachten. Ik voelde me zo ontiegelijk woedend worden. Er was onderhand al een half uur voorbij en nog steeds was er niemand onderweg. "Zullen we even daar heen lopen?", vroeg een jongen, die erg leuk was trouwens.."Nee we moeten even op hun wachten, sorry", zei ik terwijl ik het haast onozel vond dat jongens nog beter konden comminuceren dan wij met zn vijven. Nou daar kwamen ze dan eindelijk hoor. Nouja de twee waarvan we wisten dat ze weg waren dan."Ik doe dat kind zo wat aan! we staan daar een half uur te wachten bij die tent en ze komt gewoon niet!! Nou ze bekijkt het maar hoor!", achjah dit zag ik een halfuur geleden al aankomen, maar hé wie ben ik om dat nu te zeggen.. Nog een half uur later komen we nummer vijf dan toch weer tegen, wij woedend op haar, zij woedend op ons. Als we het dan na een tijdje weer vergeten zijn komen we ki, ka,ko en de leider tegen. Samen lopen we dan maar weer verder. Ik ben al zo'n beetje strond ziek van al het gezeik dat zich tussen door afspeelt. Maar daar gaan we alweer hoor, "Kom dan gaan we naar stad!!", "Ik mag niet naar stad", en zo gaat het een uur door de een vind dat het moet en de ander heeft geen zin in problemen. En ik zou het ook niet doen als ik wist dat het niet mocht en mn ouders ook in de stad liepen. Iedereen wordt steeds sagarijniger en als we meneertje leider dan weg moeten brengen is het helemaal feest. "Ja maar ik wil door de drukte!', "Ja maar dit is sneller!", "Godsamme! we doen de hele avond al wat jullie willen", "Ze heeft een punt". "Ja inderdaad", zeg ik omdat ik het zat ben dat alleen de wil van sommige mensen er doorheen gedrukt wordt en dit kille straatje mij ook niet echt aanstaat. Maar De leider en ki, ka, en ko lopen door. "We komen ze zo wel weer tegen". "Nee, als we nu een andere kant op lopen zijn we ze kwijt". Dus daar gaan we dan. De helft van ons met tegenzin. Aleen Ka loopt op een normaal tempo en dan vertel ik hem ook dat ik het helemaal zat ben. De leider loopt snel door samen met Ki en Ko. "VERDOMME MAN! JE BENT ONDERHAND THUIS VOORDAT WIJ OP DE HOEK ZIJN! ARGHH!", en natuurlijk komt dit uit mijn mond, ik zeg nou eenmaal graag wat ik denk en heb t vanavond allemaal al lang genoeg opgekropt. En natuurlijk krijg ik geen reactie. Eenmaal bij de fietsen neerzet stalling, of hoe het ook mag heten, moeten ki ka en ko hun leider nog even ernstig na zwaaien en waarschijnlijk moet de leider ook nog een nachtzoen want ze verdwijnen allemaal achter het hek. En daar staan we dan hoor, weer te wachten, iedereen is het zat. Ik ook. Maar als ze voorstellen om weg te gaan voel ik me bozer op hun dan op Ki Ka en Ko. We moesten wel op een van hun wachtten maar nu Ki Ka en Ko zo terug komen kunnen we niet eens even wachten. Maar na een hoop gezeur gaan we weg, zonder ze te laten weten dat we weg zijn. Nu heb ik er al helemaal de pest in. Je loopt niet zomaar weg als je afspreekt om te wachten, hun kunnen er ook niets aan doen dat we zo'n kut avond hebben dankzij al dat gewacht. Ik kijk naar de gene die naast me loopt en zie dat ze precies hetzelfde denkt. En ik laat haar merken dat ik pissig ben. Maar zij kan er natuurlijk ook niets aan doen. Maar als ze gezegt heeft dat ze nog heel even wou wachten hadden we ze nu niet zomaar daar laten staan. Want ik weet zeker dat deze jongens ook op ons zouden wachtten als het er op aan kwam. Na nog een tijdje om de pot heen te draaien is iedereen in eenkeer weg, nouja we zijn nog met zn tweeen over wat helemaal niet de bedoeling was. En als mn moeder er dan eindelijk is gaat ze terug naar haar ouders, en ik zeg tegen me moeder dat dit de laatste keer was. NOOIT MEER APPELPOP!
Terwijl ik vandaag al stiekem weet dat ik vanavond weer bij de waalkade loop. En dat de irritaties dan waarschijnlijk veel minder zijn omdat we dingen nu beter afspreken. Maar of ik ze nog vertrouw om thuis te komen..? Nee niet echt, dus met een misselijk gevoel in mn maag moet ik nu beslissen of ik vanavond weer ga...
