een oude Aziatische man en zijn kleindochter
Geplaatst: 15 nov 2009 17:17
Voordat je dit verhaal leest, moet je weten, dat dit verhaal echt gebeurd is. Natuurlijk niet echt in Azië, maar in de gewone Westerse wereld. De meest wijze man die op deze aarde bestaat heeft dit gezegd. Niet met zo`n verhaal erom heen, maar wel de betekenis van dit verhaal. Er zit dus een klein moraaltje in.
Het was vroeg op de namiddag, maar het was nog erg warm in Beijing. Een oude man zat aan een laag tafeltje op een kussen, koude munt thee te drinken. Zijn gerimpelde gezicht trok in een plooi van tevredenheid, iedere keer weer, wanneer hij de verfrissing van de thee proefde.
Opeens werd het shoji-scherm van de kamer ruw opengeschoven. 'opa, opa!'zei een klein meisje wat naar binnen rende. Ze ging tegenover hem aan het tafeltje zitten. Haar lange zwarte haren waren in vlechtjes gevlochten en aan de uiteinden vastgemaakt met roze elastiekjes. De oude man pakte een kopje en schonk deze vol met koude thee. Hij schoof het kopje voor het meisje haar neus. En zij dronk het meteen helemaal leeg. 'het is warm vandaag, niet waar meisje?'zei hij met een glimlach op zijn gezicht. Ze keek hem aan. 'ja, dat is waar opa.'was haar antwoord. Hij nam nog een slok thee en zag dat hij de bodem van het kopje had bereikt. Hij keek naar zijn kleindochter en zag twee oogjes vol vuur naar hem kijken. 'je wilt me iets vertellen, mijn kind?'vroeg hij. Ze knikte. 'ja opa, vandaag is er iets op school gebeurd.'zei ze. De oude man wreef in zijn handen. 'nou vertel, ik ben één en al oor!'zei hij.
'nou vorige week had onze juf al verteld dat er een nieuwe jongen bij ons in de klas zou komen.'zei ze en stopte even om te kijken wat de reactie van haar opa was. Hij knikte en pakte de theepot om voor hen beiden nog een kopje thee in te schenken.
'dus vandaag was die nieuwe jongen er en ik vind hem heel erg stom!'zei ze. Haar opa keek haar streng en verbaasd aan. 'waarom mijn kindje? Hij pest je toch niet, of wel?'zei hij. Het meisje schudde uitbundig haar hoofd. Haar vlechtjes vlogen heen en weer. 'dat niet, maar hij schept zo op.'zei ze. 'oh, waarover dan?'vroeg haar opa verbaasd. 'over dat hij rijke ouders heeft en dat hij zo veel speelgoed mag kopen als hij maar wil. En dat ze een vakantiehuis hebben in Amerika en dat ze...'zei ze. Haar opa liet haar haar zin niet afmaken. 'stop maar, zo is het genoeg.'zei hij kalm. 'opa zal jou zo meteen iets laten zien.'zei hij en nam een slok van zijn thee die hij ingeschonken had. Hij wees naar de thee van het meisje. 'drink dat eerst maar op.'zei hij. Het meisje deed wat haar verteld werd. De oude man stond op en gebaarde dat zijn kleindochter mee moest komen.
Even later liepen ze buiten op een zandpad. Het meisje had er plezier in, ze zat achter vlinders aan en huppelde sommige stukjes. 'waar gaan we nou heen opa?'vroeg ze. 'dat zul je zo zien, mijn hart.'zei hij en liep rustig verder met zijn handen op zijn rug. De zon stond laag en kleurde de lucht rood. De wolken dreven langzaam voorbij. Ze liepen voorbij een heuveltje en liepen toen een houten trap af naar beneden. Daar hield het pad op. 'opa het pad gaat niet verder!'zei ze aan de mouw van haar opa trekkend. 'het pad wat voor ons is uitgestippeld niet.'antwoordde de man en pakte het handje van zijn kleindochter in de zijne en ze liepen verder tussen bomen en struiken door. Uiteindelijk kwamen ze uit op een open plek. 'kijk, mijn kind dit is een bloemenveld.'zei de oude man. Het meisje liet haar opa los en liep naar voren. Ze keek over het veld. Waar alleen maar geel te zien was. Enkel en alleen gele bloemen. 'ik zie het opa.'zei ze. 'goed, dan lopen we nu een stukje verder.'zei hij. Ze liepen verder. Ze staken een beekje over met rustig stromend water wat tegen de keien in de rivier aanklotste. Het meisje hield haar rokje tot boven haar knieën zodat het niet nat werd. Weer kwamen ze aan bij een open plek. 'ooooh, wat mooi opa!'zei het meisje en rende door het veld. Er stonden wel miljoenen verschillende bloemen in alle soorten kleuren en vormen. Grote, kleine, oranje, gele, stekelige, noem maar op! Het meisje plukte allemaal bloemetjes. Ze had een boeketje gemaakt. Ze liep naar haar opa en hield het in twee handen voor zich uit. 'alstublieft opa, voor u!'zei ze. Haar opa nam het boeketje glimlachend aan. 'wat mooi, dankjewel.'zei hij. Hij ging in het gras zitten en legde het boeket naast zich neer. Hij wees naar de andere kant, naast zich. 'kom zitten mijn kind.'zei hij. Het meisje plofte neer in het zachte gras. 'kijk nou eens naar dit bloemenveld.'zei hij. 'ja, heb ik gedaan, mooi hé opa!'zei ze. Haar grootvader lachte. 'ja, mijn kind, maar denk nu eens terug aan het eerste bloemenveld wat ik je heb laten zien.'zei hij. Het meisje knikte. 'waarom heb je daarvan niet een boeketje voor opa gemaakt?'vroeg hij. 'omdat dat saai was opa! het waren allemaal dezelfde bloemen daar is toch niets aan.'antwoordde het meisje. Haar grootvader knikte instemmend. 'juist, mijn kleine, en weet je dat dat de reden is, waarom er ook jongetjes bestaan zoals die bij jou uit de klas?'zei hij. Ze keek naar de grond. 'ja, opa ik denk het wel.' De man sloeg een arm om haar heen. 'en waarom dan precies?'vroeg hij. Ze keek op en begon te glimlachen. 'omdat een wereld met alleen maar dezelfde mensen saai zou zijn.'zei ze. De oude man kreeg tranen in zijn ogen en omhelsde haar. 'dat is juist mijn kindje, dat is juist.'
Het was vroeg op de namiddag, maar het was nog erg warm in Beijing. Een oude man zat aan een laag tafeltje op een kussen, koude munt thee te drinken. Zijn gerimpelde gezicht trok in een plooi van tevredenheid, iedere keer weer, wanneer hij de verfrissing van de thee proefde.
Opeens werd het shoji-scherm van de kamer ruw opengeschoven. 'opa, opa!'zei een klein meisje wat naar binnen rende. Ze ging tegenover hem aan het tafeltje zitten. Haar lange zwarte haren waren in vlechtjes gevlochten en aan de uiteinden vastgemaakt met roze elastiekjes. De oude man pakte een kopje en schonk deze vol met koude thee. Hij schoof het kopje voor het meisje haar neus. En zij dronk het meteen helemaal leeg. 'het is warm vandaag, niet waar meisje?'zei hij met een glimlach op zijn gezicht. Ze keek hem aan. 'ja, dat is waar opa.'was haar antwoord. Hij nam nog een slok thee en zag dat hij de bodem van het kopje had bereikt. Hij keek naar zijn kleindochter en zag twee oogjes vol vuur naar hem kijken. 'je wilt me iets vertellen, mijn kind?'vroeg hij. Ze knikte. 'ja opa, vandaag is er iets op school gebeurd.'zei ze. De oude man wreef in zijn handen. 'nou vertel, ik ben één en al oor!'zei hij.
'nou vorige week had onze juf al verteld dat er een nieuwe jongen bij ons in de klas zou komen.'zei ze en stopte even om te kijken wat de reactie van haar opa was. Hij knikte en pakte de theepot om voor hen beiden nog een kopje thee in te schenken.
'dus vandaag was die nieuwe jongen er en ik vind hem heel erg stom!'zei ze. Haar opa keek haar streng en verbaasd aan. 'waarom mijn kindje? Hij pest je toch niet, of wel?'zei hij. Het meisje schudde uitbundig haar hoofd. Haar vlechtjes vlogen heen en weer. 'dat niet, maar hij schept zo op.'zei ze. 'oh, waarover dan?'vroeg haar opa verbaasd. 'over dat hij rijke ouders heeft en dat hij zo veel speelgoed mag kopen als hij maar wil. En dat ze een vakantiehuis hebben in Amerika en dat ze...'zei ze. Haar opa liet haar haar zin niet afmaken. 'stop maar, zo is het genoeg.'zei hij kalm. 'opa zal jou zo meteen iets laten zien.'zei hij en nam een slok van zijn thee die hij ingeschonken had. Hij wees naar de thee van het meisje. 'drink dat eerst maar op.'zei hij. Het meisje deed wat haar verteld werd. De oude man stond op en gebaarde dat zijn kleindochter mee moest komen.
Even later liepen ze buiten op een zandpad. Het meisje had er plezier in, ze zat achter vlinders aan en huppelde sommige stukjes. 'waar gaan we nou heen opa?'vroeg ze. 'dat zul je zo zien, mijn hart.'zei hij en liep rustig verder met zijn handen op zijn rug. De zon stond laag en kleurde de lucht rood. De wolken dreven langzaam voorbij. Ze liepen voorbij een heuveltje en liepen toen een houten trap af naar beneden. Daar hield het pad op. 'opa het pad gaat niet verder!'zei ze aan de mouw van haar opa trekkend. 'het pad wat voor ons is uitgestippeld niet.'antwoordde de man en pakte het handje van zijn kleindochter in de zijne en ze liepen verder tussen bomen en struiken door. Uiteindelijk kwamen ze uit op een open plek. 'kijk, mijn kind dit is een bloemenveld.'zei de oude man. Het meisje liet haar opa los en liep naar voren. Ze keek over het veld. Waar alleen maar geel te zien was. Enkel en alleen gele bloemen. 'ik zie het opa.'zei ze. 'goed, dan lopen we nu een stukje verder.'zei hij. Ze liepen verder. Ze staken een beekje over met rustig stromend water wat tegen de keien in de rivier aanklotste. Het meisje hield haar rokje tot boven haar knieën zodat het niet nat werd. Weer kwamen ze aan bij een open plek. 'ooooh, wat mooi opa!'zei het meisje en rende door het veld. Er stonden wel miljoenen verschillende bloemen in alle soorten kleuren en vormen. Grote, kleine, oranje, gele, stekelige, noem maar op! Het meisje plukte allemaal bloemetjes. Ze had een boeketje gemaakt. Ze liep naar haar opa en hield het in twee handen voor zich uit. 'alstublieft opa, voor u!'zei ze. Haar opa nam het boeketje glimlachend aan. 'wat mooi, dankjewel.'zei hij. Hij ging in het gras zitten en legde het boeket naast zich neer. Hij wees naar de andere kant, naast zich. 'kom zitten mijn kind.'zei hij. Het meisje plofte neer in het zachte gras. 'kijk nou eens naar dit bloemenveld.'zei hij. 'ja, heb ik gedaan, mooi hé opa!'zei ze. Haar grootvader lachte. 'ja, mijn kind, maar denk nu eens terug aan het eerste bloemenveld wat ik je heb laten zien.'zei hij. Het meisje knikte. 'waarom heb je daarvan niet een boeketje voor opa gemaakt?'vroeg hij. 'omdat dat saai was opa! het waren allemaal dezelfde bloemen daar is toch niets aan.'antwoordde het meisje. Haar grootvader knikte instemmend. 'juist, mijn kleine, en weet je dat dat de reden is, waarom er ook jongetjes bestaan zoals die bij jou uit de klas?'zei hij. Ze keek naar de grond. 'ja, opa ik denk het wel.' De man sloeg een arm om haar heen. 'en waarom dan precies?'vroeg hij. Ze keek op en begon te glimlachen. 'omdat een wereld met alleen maar dezelfde mensen saai zou zijn.'zei ze. De oude man kreeg tranen in zijn ogen en omhelsde haar. 'dat is juist mijn kindje, dat is juist.'