Online Verhalen

Dit is het eerste stukje van een verhaal dat ik op dit forum ga plaatsen. Ik zou graag als jullie dit gelezen hebben kritiek willen krijgen, zowel positieve als negatieve. Ik wil weten waar ik nog aan moet werken. Alvast veel leesplezier


Hoofdstuk een
Dit verhaal gaat over mij, een meisje van zeventien of beter gezegd een meisje dat eruit ziet als zeventien. Ik ben twaalf jaar geleden veranderd, veranderd in een vampier. Het ging niet al te zachtzinnig moet ik er wel bij vertellen. Maar genoeg gepraat in deze intro laten we beginnen met mijn verhaal.

Mijn leven begon negenentwintig jaar geleden als Sivina. Ik had een vrij normale jeugd. Mijn ouders en mijn grote broer waren er altijd voor me. Ik had niet zo veel vrienden, ik vertrouwde mensen niet zo. Ik was dus het buitenbeentje van de school zou ik maar zeggen. Mijn woonplaats was een klein dorpje met een basisschool en een middelbare school. Met mijn kledingstijl en mijn muzieksmaak viel ik gewoon teveel buiten de groep, ze waren gewoon bang voor me, eigenlijk was ik gewoon heel verlegen en durfde ik niks tegen ze te zeggen. In tegenstelling tot mijn grote broer hij was de model leerling van de school. Altijd goede cijfers, fantastisch in sport en hij klaagde nooit over het huiswerk dat hij opgekregen had. Hij had alles mee, ook zijn uiterlijk. Dus massa’s meisjes om hem heen. Hij probeerde me altijd in zijn vrienden groep te betrekken. Maar zijn vrienden waren niet van mij gediend, ze keken me altijd boos aan, of keken me helemaal niet aan alsof ik niet bestond. Hij pikte mij af en toe op van school met zijn scooter, dat was wel fijn. Hij gaf heel erg om me. En ik hield enorm van hem.

Als school afgelopen was ging ik altijd met me fiets naar het bos, ik kwam eerst langs een boerderij waar altijd mijn lievelings paard en mijn maatje James op me aan het wachten was. Soms mocht ik ook op hem rijden van de boer. Hij rende altijd met me mee langs de andere kant van het hek, we deden altijd een soort van wedstrijdje. Natuurlijk won James altijd. Dan snoof hij met zijn neus en hinnikte vrolijk. Ik stapte altijd even af gaf hem een knuffel om zijn nek en fietste weer verder richting het bos.

Als ik eenmaal in het bos was, begroete allerlei vogels me. Eens in de zoveel tijd kwam er ook een vos langs die iets lekkers van me wilde, meestal gaf ik hem brood wat ik nog over had van school. Ik verstopte mijn fiets tussen de struiken en liep met mijn zware tas naar een verborgen open plek met een gigantische eikenboom. Mijn nadenkplekje noemde ik het altijd. Ik maakte in de grote boom altijd mijn huiswerk en tegen de avond als het donker werd ging ik weer terug naar huis.

Dat was altijd mijn dagelijkse routine, van wat ik allemaal deed. Dat veranderde toen ik net zeventien werd. Toen ik hem ontmoette.

Nieuw stukje


Hoofdstuk twee
Het begon als een normale winterse ochtend, spullen pakken voor school snel ontbijten en dan in het donker op de fiets naar school. Ik heb altijd de winter het leukste seizoen gevonden, alleen ’s ochtends in het donker fietsen was niet zo fijn. Eenmaal bij school aangekomen, begon het licht te worden. Wanneer ik bij het fietsenrek ben aangekomen hoor ik een groepje meisjes met elkaar roddelen.
'Heb je die jongen bij het hek gezien?'
'Nee hoe ziet hij eruit? Is hij knap?'
'Knap kan je hem wel noemen, maar hij is ook eng.'
'Hoe bedoel je eng?'
'Je kent toch Sivina?'
'Duh natuurlijk weet ik wie Sivina is, wie weet niet wie Sivina is. Ons gothic meisje.'
'Zou zij een heks zijn?'
'Meiden we hadden het over die jongen weet je nog?'
'Sorry Serena, maar Sivina is zo raar, ik vraag me af of ze zichzelf snijdt.'

De woorden die uit hun monden kwamen deden wel pijn, maar ik liet het maar over me heen gaan, ik ben altijd een loner geweest en zal dat altijd blijven.
'Eghm'
'Uh hey hoi Sivina, mooi weertje is het niet he?'
'Serena hou jezelf niet voor de gek, ik weet dondersgoed dat jullie het over mij hadden.'
'Nou hoor je hoeft niet zo aangebrand te doen hoor.'
'Cathy doe niet zo schijnheilig, jij bent een f*king meeloper en je hebt een hekel aan Serena. De enige reden waarom je met ze omgaat, is omdat je anders helemaal niemand hebt. Jullie roddelen over elkaar en doen dan poeslief tegen elkaar.'
'Puh ik heb tenminste vriendinnen waarmee ik om kan gaan, jij hebt helemaal niemand.'
'Geloof me ik hoef ook niemand.'
'Ja loop maar weg angsthaas, jij verschuilt je toch weer achter Matt.'

Het zijn een stelletje idioten zeg ik tegen mezelf. Met een versnelde pas loop ik naar het schoolgebouw. Ik gooi mijn handschoenen in mijn tas. Ik ben zo kwaad dat ik de jongen bij het hek niet eens zie.
'BOE'
Ik schrik me een ongeluk en val bijna op de grond.
'Waarom deed je dat wil je soms dat ik me dood schrik ofzo iets?'
'Eh sorry dat was niet de bedoeling, ik wilde je opvrolijken na wat die meiden tegen je zeiden.'
'Kon je dat horen? Het fietsenrek zit honderd meter hier vandaan.'
'Ehh nee, dat bedoelde ik niet, ik bedoelde dat ik wel kon raden wat ze tegen je zeiden.'
'O okee, maar me opvrolijken is nog niet echt geluk. Behalve dat je me bijna een hartverzakking hebt bezorgd.'
'Ehh'
Hij krabt met zijn rechterhand achter zijn hoofd.
'Je praat tenminste tegen me, maar dat zou ook wel snel veranderen (mompel ik)'
'Waarom praat er niemand tegen je? Je bent hartstikke mooi.'
Ik begin te blozen.
'Ik meen het' (zegt hij met een glimlach)
'Jah en dan komt nu zeker de hahaha dat je daar intrapte niet?'
'Nee ik meen het echt, je bent anders dan de rest dat maakt je leuker om te zien en je bent een stuk interessanter dan de rest hier die der rondloopt.'
'Oh dus ik ben alleen maar interessant voor je omdat ik toevallig me iets anders kleed, en me eigen mening heb?'
'Nee alles aan je maakt je interessant, jij trekt je niks aan van de rest je bent een loner, je hebt niemand nodig. Je kledingstijl zegt het ook, waarom zou ik mezelf in zo’n kloffie stoppen als ik zelf mag kiezen wat ik aan heb.'
'Wat ben jij dan? Ook een loner? Aangezien onze kledingstijlen niet zoveel verschillen.
Hij kijkt naar zijn kleding.'
'Eh ja dat kan je ongeveer wel zeggen alleen ben ik niet zo'n erge loner. Ik heb vrienden over de gehele wereld, maar ik zie ze maar zelden.'
'Over de gehele wereld?
'Ja me pa reist heel veel, voor zaken en ik verhuis dus nogal veel want ik heb geen moeder meer. Dus moest ik veel met hem mee, want hij wilde mij ook niet kwijt ofzo.'
'Oh okee'.
'Hey maak je niet druk, ik ben het gewend. Mij maakt het niet zoveel uit dat ik veel verhuis. Ik zie veel van de wereld en ik kan tien talen vloeiend spreken.'
'Wow zoveel talen. Hoe heet je eigenlijk?'
'Vladimir maar noem me maar Vlad'
'Okee wat een naam waar kom je vandaan uit Rusland?'
'Nee uit de Scandinavische hooglanden. Maar ik moet ervan door het wordt bijna licht.'
'Huh kan je niet in licht lopen ofzo?'
'Ja eh hele erge huidallergie, ik verbrand heel erg.'
'Vandaar je bleke huid.'
'Oh eh ja.'
Vladimir loopt weg.
'Maar waar ga je naartoe de ingang is deze kant op hoor.'
'Ik zit niet meer op een middelbare school, ik studeer thuis.'
'Hoe oud ben je dan?'
'Ik ben 18, en jij dan schone vrouwe hoe oud ben jij?'
Ik begin weer te blozen.
'Ik ben vorige week 17 geworden.'
'En hoe heet deze net 17 geworden vrouwe?'
'Oh heb ik me helemaal niet voorgesteld, oeps sorry wat onbeleeft van me. Mijn naam is Sivina.'
'Je hebt prachtige blauwe ogen Sivina, maar nu moet ik er echt vandoor anders verbrand ik hier levend.'
Hij pakt mijn hand en geeft er een kus op. De bel gaat en ik pak me tas van de grond.
'Wanneer zie ik je we-'
Ik kijk om me heen en Vlad is verdwenen.

Je hebt een hele rare schrijfwijzen, het is behoorlijk storend met die

-hoi
-hoi.

Je kan dat beter veranderen in 'Hoi' Dat staat al een heel stuk vrisser.
Dan de 1, 2 , 22 verander die in woorden zoals ; Tweentwintig, twee, een.
Verder is het verhaal qua inhoud behoorlijk netjes, probeer niet te veel tegelijk te posten.
Je kan beter een keer in de maand posten, dan geef je de tijd om het te lezen.
Als je meteen zo'n hele lap tekst moet lezen knappen mensen al heel snel af.

Heb het veranderd .
Je hebt gelijk het was inderdaad storend, ik wist alleen niet hoe ik nou precies die gesprekken kon verduidelijken. Dus had streepjes gebruikt er niet oplettend dat het storend was.
Iedergeval bedankt voor je commetaar.

Heey,,
Ik vind je onderwerp echt leuk, maar ik vind snel vampier verhalen leuk.
Ik vind wel dat alles vrij snel gebeurt. Je vertelt je verhaal vooral in gedachten en dialogen van de hoofdpersoon maar niet hoe de omgeving eruit ziet, wat ze aan hebben en hoe de sfeer er om heen is zeg maar. Daar mag je van mij wel iets meer in details treden.
Liefs Spoekie

Hey,
Vampierverhalen blijven altijd wel in de smaak bij mij, maar wat ik wel jammer vind is dat je het zo kortaf vertelt allemaal. Het verhaal is nu meer in script-vorm dan echt een verhaal.
En als iemand een bepaalde houding aanneemt, bijvoorbeeld glimlachen, dan hoeft dit niet tussen haakjes te staan. Het hoort immers gewoon bij de zin en is niet een by-the-way-stukje.

'Ik meen het,' zei hij met een glimlach.

Dat leest een stuk prettiger, dan wanneer het staat tussen haakjes.

Zoals Spoekie al zei, graag wat meer detail. Omgeving, personen hoe ze eruit zien, hoe ze erbij staan, wat ze doen. Dat maakt het verhaal meer levendig!

Okee bedankt voor het commetaar
Ik zal bij het volgende stukje met wat meer detail komen.
Het volgende stukje heb ik morge denk ik al af, ik hoop dat dat niet te snel is

Poeh dat heeft even geduurd voordat ik weer wat kon sturen. Had het mega druk met school en met het feit dat niet alleen ik maar ook mijn broertje en me zus jarig waren. Wat er toe leidde dat ik totaal geen tijd had om te schrijven en posten T-T. Maar goed ben al wat opgeschoten en hoor graag reactie op het volgende stukj

Hoofdstuk drie
Ik haat vrijdagen, ik zit dan van acht tot vijf uur op school. Lang leve de blokuren zal ik maar zeggen. Eerst Nederlands, waarbij iedereen met een boog om me heen zit, zo ver als de tafels en stoelen het toelaten. Ik zit voornamelijk met allemaal tutjes in mijn vaste klas. Tot grote ongenoegen,. dit zijn de meisjes waar ik me het meest aan iriteer. Alsof ze niets beters te doen hebben dan hun uiterlijk checken in elke spiegel die ze tegen komen. Van de jongens moet ik ook al niks hebben, maar sommige zijn wel ok. Eigenlijk zijn de meeste jongens zo hoe noem je dat, oja grof. Kijkend wie de grootste spierbundels heeft. Of kijkend wie de meeste meisjes aan de haak kan slaan. Van die laaste groep heb ik denk ik nog wel het meeste last, me mee uitvragen alleen om mij aan hun verzameling te mogen toevoegen. Mij niet gezien en ik ga er dan ook nooit op in, mijn valse blik zegt ze meestal genoeg.

Na normaal gesproken een langdradige uitleg van mevrouw Harde, begin ik aan mijn opdrachten, gewoonlijk heb ik die snel af. Meestal omdat ik toch niks anders te doen heb, ga ik maar stom voor me uit kijken, zoals nu. Ik laat mijn ogen glijden door het lokaal en langs mijn klasgenoten. Het lokaal hangt vol met posters, geen plekje muur is met rust gelaten. De posters zijn zelfs aan het plafond vastgemaakt. Posters met aankondegingen van festivals, films en gewoon posters van acteurs/actrices.

Het groepje van Serena zit twee tafels achter me. Ook al fluisteren ze ik kan ze prima horen. Serena en ik waren eerst vrienden, totdat we naar de middelbare gingen. Zij kreeg andere vrienden en liet me in de steek. Haar kledingstijl werd anders, net zoals die van mij. Zij ging van brugger naar huppel. En ik van brugger naar gothic. Serena’s groepje begint wat harder te praten en ik schenk nu mijn aandacht aan ze, want ik hoor mijn naam vallen.
‘Ik weet niet of Sivina wel bij die jongen past. Hij heeft dan wel dezelfde kledingstijl, maar ik vond hem een stuk cooler.’
‘En knapper mag je niet vergeten Cathy’
‘Knap? Eng zul je bedoelen. Met die gothic kleding en die bleke huid.’
‘Maar Cathy je moet toegeven op de een of andere manier staat het hem wel.’
‘Serena wat vind jij?’
‘Oh ik denk hij inderdaad wel wat scary is, maar hij is wel een stuk.’
‘Straks krijgt Sivina wat met die jongen.’
‘Nee ik denk het niet.’
‘Hoezo niet, je hebt gezien hoe die jongen haar behandelde alsof ze al iets hadden. Misschien is dat ook wel zo.’
‘Nee ik denk het niet, ik weet het wel zeker.’
‘Hoezo?’
‘Oh heel simpel ik heb mijn charmes gebruikt.’
Ik voel woede in me opkomen, de enige vriend die ik hier zou kunnen krijgen, wordt weer zoals gewoonlijk van me afgenomen.
‘Heb je met die jongen geflirt?’
‘Ja en ik heb hem gevraagd of hij al een vriendin had. En hij zei nee’
‘Aah en wat ga je doen?’
‘Nou wat denk je, iets met die jongen proberen te krijgen. Zeg nou zelf wie kan nou nee tegen mij zeggen?’
‘Hihi en dan?’
‘Duh Sivina ermee pesten natuurlijk, dat ik voor haar neus haar vriendje gepikt heb.’
‘Wil je dan wel gezien worden als hij die kleding aan heeft?’
‘Nee natuurlijk niet, ik zorg wel dat ik zijn kleding veranderd.’
Ik kan me nu onmogelijk inhouden, ik ben woedend.
‘En als hij dat nou niet wilt’, zeg ik zo kwaad mogelijk.
‘Dan heeft hij maar lekker pech, dan wil ik ook niet met hem gezien worden. Maar dat gaat toch niet gebeuren, Want wie kan er nou geen ja zeggen tegen mij?’
‘Geloof me een heleboel mensen. Mijn broer geloof ik, afgelopen woensdag nog’
‘Oh helemaal niet, hij heeft ja gezegd we gaan morgen naar de film’, zegt ze met een lichte schik in haar stem.
‘Ja dat zou je wel willen, alleen is hij het hele weekend weg. Dus hij kan geen ja gezegt hebben tegen je. En bovendien vindt hij je te jong.’
Serena staat met haar mond vol tanden.
‘Maar maar’
De bel gaat en ik pak me spullen in en ga naar de volgende les. Serena protesterend achter me latend. Op weg naar biologie