Je moet de spanning nog wel een beetje op gaan voeren, maar het begin is niet slecht.
Ik wil voor de rest nog wat grammatica- en ander soort foutjes aangeven. Daarom ben ik er met rood doorheen gegaan.
Om mee te beginnen, het advies dat ik iedereen altijd meegeef. Begin iedere zin tussen aanhalingstekens op een nieuwe regel, dat staat netter en overzichtelijker.
En dan de regel met punten, komma's en vraagtekens bij zinnen tussen aanhalingstekens. Dit zijn de manieren die mogen:
"Ik ga naar huis," zei Klaas.
Klaas zei: "Ik ga naar huis."
Klaas vroeg: "Ga je naar huis?"
"Ga je naar huis," vroeg Klaas.
Dit laatste omdat de zin na 'huis' nog niet klaar is. Een vraagteken geeft net zoals een punt het einde van de zin aan. Een uitroepteken ook, trouwens. En ja, ik weet dat het raar staat.
De andere foutjes heb ik met rood verbeterd.
* Netter is het, om getallen vooruit te schrijven.
** Herhalingsfout, begrijp ik. Maar het is leuk bij schrijven om als zich twee keer hetzelfde voordoet het ietsjes anders te omschrijven. Je gebruikt hier twee keer bijna precies dezelfde omschrijving voor dezelfde gebeurtenis.
*** Over spelling van namen valt te twisten, maar als je het hebt over iets van een persoon en je geeft dat aan met een 's' er achter, hoeft er geen apostrof tussen.
Confessions schreef:
Hoofdstuk 1: Toch wel?
“Je moet meedoen,” schreeuwde Angelique tegen me.
“Laar, je bent de beste hiphop danseres die ik ken,” beaamde de altijd nuchtere Charlotte. Ik zuchtte, ik hield niet zo van in de spotlights staan. Dansen? Ja, dansen, dat is mijn passie. Hiphop, om precies te zijn. Natuurlijk kon ik ook Ballet en stijldansen, maar alleen de basis. Mijn ziel lag bij de hiphop, vooral lyrical. Of ik er goed aan heb gedaan mezelf in te schrijven voor het populairste dansprogramma van Nederland? Dat weet ik niet, maar ik deed het uiteindelijk wel.
Ik zuchtte.
“Meiden, dat is toch niks voor mij,” riep ik uit, hopend dat ze er over op zouden houden. Ik keek op de klok. We moesten waarschijnlijk toch zo weg.
“Je moet het doen! Er mogen maar twee* mensen meedoen vanuit onze dansschool en Simone is er een van. Het kan niemand anders dan jij zijn Lara.” Angelique zat bijna te stuiteren op mijn bed.
Vanuit onze dansschool, The Hiphop Centre, zouden twee mensen meedoen aan Dance Scenes. Simone, een meisje uit mijn les, was daar een van. En straks zouden we weten wie de andere was. Ik raapte mijn laatste spullen bij elkaar en propte ze in mijn sporttas.
“Maar we moeten nu echt gaan, anders zijn we te laat,” riep ik snel, hopend dat ze er over op zouden houden**. Ik sprintte de deur uit voordat ze er nog iets aan konden toevoegen.
“Lara! Wacht nou,” hoorde ik ze lachend roepen.
Aan het einde van de les zaten alle leerlingen van Marielles*** donderdagavond groep in kleermakerszit op de grond.
“Oké, dames, goed gedanst vandaag. Kom er allemaal even bij,” zei Marielle en de laatste paar leerlingen schoven aan in de groep.
“Zoals jullie allemaal weten mag er met Simone nog een iemand mee naar Dance Scenes. En naar mijn mening zou… Lara daar het geschiktst voor zijn. Als je dat wil(t) natuurlijk, Lara?” Lara’s vriendinnen knikten hevig van ‘ja’ en Lara zei na een korte stilte:
“Ja, graag. Dat lijkt me echt leuk!”
“Nou, dat is dan geregeld. Veel succes, Lara.” Marielle zei het met een glimlach.
“Nou, dames, nu dat geregeld is, zijn we klaar. Ik zie jullie volgende week!”
Ik ging meteen aan de slag. Ik oefende elke dag en harder, vaker en beter dan dat ik ooit had gedaan. Nu ik het toch ging doen zou het perfect gaan ook.
Oké, dat was het. Als je niet gediend bent van dit soort commentaar moet je het zeggen, ik ben namelijk een kommaneuker(= muggenzifter), dat je het weet...
Schrijf lekker door maar kijk of je het iets kan uitbreiden.