Online Verhalen

Het wordt een heel cliché verhaal, maar ik heb het nu eenmaal aan een vriendin beloofd om te schrijven, we hadden namelijk de voorbije maanden een stagiair en we hadden een allemaal een crush op hem Hij was onbereikbaar, maar hiermee vereeuwig ik hem toch

------------------------------------------------------------------------
Onherroepelijk

Gelach weerklonk in de kleedruimte van de meisjes. Er stond muziek op, net niet luid genoeg om tot buiten te horen zodat de leerkracht hen niet zou betrappen. Het ging er vrolijk aan toe, het merendeel van de meisjes danste in hun ondergoed op de muziek, onbeschaamd, en dan te denken dat iedereen zaagde over het medisch onderzoek omdat ze dan de hele tijd in onderbroek naast elkaar moeten zitten. Eén ervan was Angelica, ze stond in haar turnkleding op de bank, uitbundig en bijna verleidelijk te bewegen. Angelica was iemand waarop iedereen jaloers was, niet dat ze overdreven knap was ofzo, maar ze had een onweerstaanbare glimlach en was ongelooflijk sociaal. Haar nieuwe vriendin, sinds kort gepromoveerd tot beste vriendin, Jamie, daarentegen was eerder verlegen en helemaal niet zeker van zichzelf. Jamie zong graag, en goed, maar publiekelijk had ze het wat moeilijk, niet dat ze het nog nooit geprobeerd had, want dat had ze, en dat was zo grandioos de mist in gegaan dat ze zichzelf beloofd had nooit meer te zingen voor de hele school, of andere openbare plaatsen. Nu, echter, in de kleedkamer maakte ze een uitzondering, door al het lawaai had ze de illusie dat niemand haar kon horen, maar dat konden ze wel, en als er één ding was waar Angelica jaloers op was, dan was het dat wel.
De deur van de kleedkamer ging open en vliegensvlug werd de muziek stopgezet en verschenen er een heleboel onschuldige gezichtjes, maar het was niet de leerkracht die binnenkwam, het was Magali, ze had een lichte rode blos op haar wangen en hyperventileerde zichtbaar.
"Volgens de andere klas hebben we een stagiair! En iedereen vond hem mega stoer en knap!" riep ze geagiteerd uit.
De muziek was algauw vergeten en iedereen begon tegen elkaar te fluisteren, over de stagiair natuurlijk. Iedereen haastte zich om zo snel mogelijk de stagiair te zien. Ook Jamie en Angelica waren nieuwsgierig en repten zich. Jamie was één van de eerste die naar buiten ging en achterwaarts stapte ze op de deur af, die vanaf de kleedkamer niet meer zichtbaar was, een prijs voor architectuur zou de school namelijk niet ontvangen, zodat zij en Angelica makkelijker konden babbelen. Ze botste tegen iets hard op en even vroeg ze zich af of ze de deur wel goed had opengedaan, maar de hand die vervolgens op haar schouder gelegd werd, hielpen haar uit die droom. Rood van schaamte voor haar lompheid draaide ze zich om en in de plaats van een gezicht te zien, zag ze iemands borstkas, "gespierde borstkas!" dacht ze onwillekeurig. Ze keek omhoog en keek recht in de donkerbruine ogen van een jongen, hoewel 'jongen' misschien een iets te jonge benaming was, 'twintiger' kwam al wat meer in de buurt.
Jamie slikte en murmelde bijna onhoorbaar: "Sorry..."
De jongeman glimlachte breed, even overrompelt door het effect ze om hem had, wat hij wel niet liet merken, en terwijl hij naar haar knipoogde zei hij: "Geen probleem! Je hebt je toch geen pijn gedaan?"
Een absurde vraag natuurlijk, hoe kon je je nu in godsnaam pijn doen door met 1km/uur tegen iemand aan te lopen?! Maar ze schudde van nee.
Ze voelde niet veel voor de jongeman, op het eerste zicht was hij veel te pretentieus om sympathiek gevonden te worden, maar ze kon er niet naast dat hij er goed uitzag, maar dat compenseerde het niet. Afgunst droop van haar gezicht.
Hij haalde zijn hand van haar schouder en hoewel Jamie haar best deed om te doen alsof ze er niets door voelde, toch tintelde haar schouder na. Ook de warmte was weg en ongewild ging er een rilling van Jamies nek tot onderrug. Het ontging ook hem niet en met herwonnen moed staarde hij net iets te lang in Jamies groene ogen. Haar wangen kleurden, voor de zoveelste keer, rood. Hij draaide zich om en liep weg.

hé interresant verhaal. Je omschrijft alle personen goed en wat er gebeurt.

Ik zou alleen het woordje ganse in hele veranderen Verder prima

"Oh my god!" bracht Angelica half fluisterend uit, "Hij is super knap! En je hebt hem aangeraakt!" Angelica zwijmelde weg en Jamie maakte een kokhalzend geluid, maar Angelica deed of ze het niet hoorde en ging verder met het ophemelen van hem.
Na nog geen twee minuten stonden alle meisjes netjes op een rij, reikhalzend zoekend naar de stagiair. Daar kwam hij al aangelopen. Jamie haar gemoed zakte nog dieper weg, toen ze zag dat het die gast van daarjuist was. Nu zaten ze wel een maand met hem opgeschept. Ze draaide haar hoofd weg van hem en keek naar haar klasgenoten, maar ze trof er eerder honden aan, die juist een magnifiek been hadden gezien en ze stonden klaar om erop te springen. Behalve Angelica dan, zij bleef er koel onder, en dat was juist hetgene dat haar zo aantrekkelijk maakte bij de jongens, met haar konden ze tenminste babbelen, waar de anderen in een onstuitbare giechelbui storten. Jamie keek weer even naar de stagiair en was verbaasd dat er geen enkel spoortje angst op zijn gezicht te lezen viel. Op de koop toe vroeg hij of ze wat dichter konden komen! Wou hij dood?!
Iedereen haastte zich om zo dicht mogelijk bij hem te komen staan, en Angelica kon het niet laten tegen de eerste en de beste te zeggen dat hij Jamie aangeraakt had.
"Dus," begon hij, en iedereen hing al aan zijn lippen alsof hij aankondigde dat de wereld ging vergaan, "ik ben Jurgen en ik ben jullie stagiair voor de komende maand" Toen hij zijn naam zei, keek hij voornamelijk naar Jamie, alsof hij hem uitsluitend aan haar voorstelde.
"We beginnen deze week aan de baar, voorwaartse draai, achterwaartse draai en de molenwiek. Voor degene die het goed onder de knie hebben, zijn er nog een paar andere gelijkaardige oefeningen. Kan er iemand de eerst opgenoemde eens voordoen?"
Geen enkele persoon bood het aan, het laatste wat ze wouden, was dat ze zich voor hem belachelijk zouden maken.
Jurgen keek rond, glimlachte breed, waarbij zijn ogen glinsterden en zei: "En de Chinese vrijwilliger van vandaag wordt...", en zijn blik viel direct op Jamie, maar die keek zo angstig dat Jurgen het niet over zijn hart kon verkrijgen om haar aan te duiden en hij duidde Annelie aan, die, zonder dat hij het wist, aan turnen deed.
De les vloog voorbij en voor de resterende dag was hij hét gespreksonderwerp. Jamie was duidelijk de enigste die zich aan hem ergerde.

Super verhaal!
Ik hou van cliché verhalen, daar krijg ik altijd zo'n goed gevoel van, als het afgelopen is!
Wat ik ook leuk vind, is dat Jamie die stagair blijkbaar niet mag, maar het erop lijkt dat hij haar juist wél mag... Ik ben benieuwd.
En ik vind ook dat je goed schrijft. Dus ga alsjeblieft snel verder!

Je hebt er een lezer bij ik heb ook wat met cliché's, het blijft leuk om te lezen. Je beschrijft heel goed hoe Jamie zich voelt onder de blikken van Jurgen en hoe ze denkt over haar vrouwelijke klasgenotes die al aan zijn lippen hangen bij het eerste dat hij zegt. Ik mag Jamie wel, net als Angelica. Mooi gedaan Ik ben echt benieuwd naar meer

"Mama, ik ben thuis!" Het galmde na in het lege huis, maar er kwam geen antwoord, Jamie had het verwacht. De laatste tijd was haar moeder steeds vaker laat thuis, ze had haar handen kunnen leggen op een project, ze is namelijk architecte. Ze meent dat ze zich beter op kantoor kan concentreren dan thuis, maar wat is dan het verschil met vroeger? Toen had ze ook projecten en was ze toch op tijd thuis.
Jamie opende de koelkast op zoek naar iets eetbaars, maar trof er niets aan. Cornflakes dan maar weer.
Ze zette haar kom op de keukentafel en liet Q-music zo luid mogelijk weerklinken. Plots hoorde ze het krassen van nagels op de ruit, wonderbaarlijk kwam het boven het geluid van de radio boven. Ze opende de schuifdeur en liet de oorzaak binnen, Dagda miauwde klaaglijk en mokkend strompelde Jamie naar de berging en haalde er een zakje whiskas en melk tevoorschijn. Eer dat ze terug neer zat, was haar cornflakes al veranderd in een brij, zonder smaak en licht kokhalzend at ze het op. Ze zette haar kom onder water, gaf Dagda nog een aai en ging naar boven. Het leuke aan alleen thuis zijn, vond ze het feit dat je constant kon zingen, zonder schrik te moeten hebben dat iemand je zou horen. Ze zong luidkeels het liedje 'Hot air balloon' van Owl City, terwijl ze zo traag mogelijk de trap opging. In de gang weerkaatste namelijk het geluid en dat zorgde voor een mooi effect.
Jamie ging haar kamer binnen, een weg zoekend tussen de dingen die op de grond lagen. Ze maakte veegend met haar armen plaats op haar bureau en begon aan haar huiswerk. Wiskunde, latijn en nederlands later was ze haar les Geschiedenis aan het opzeggen, haar publiek waren de posters aan haar muur, bestemd om de witte vlekken op haar verpeste verf van haar muur te verbergen, elke keer ze namelijk een poster verplaatste en het niet voorzichtig genoeg deed, kwam de verf eraf. Zoals altijd speelde Q-music op de achtergrond. Wim Oosterlinck had juist gebeld naar een bekend, voor haar onbekend, persoon, en was hem nu vierkant aan het uitlachen. Hij kondigde The Black Eyed Peace aan, met hun single 'I Got A Feeling'. Het liedje was nog niet bezig of het ritme zat er in, ze stak haar draadloze koptelefoon aan en haastte zich naar de kamer naast haar, ze zette zich achter het drumstel en leefde zich uit.

Ik vind het een goed verhaal, je beshcrijft alles zo goed en je verwoord alles leuk. Er ZIt best een beetje humor in, waar ik zelf wel van hou maar waar ik niet zo goed in ben om dat zelf zo te schrijven. Ik kan me alles zo goed voorstellen in het verhaal en zie alles direct voor me. ga zo door!!

Bedankt voor de reacties, want eerlijk gezegd verbaast het me dat iemand het al leest
Sorry ook, dat er altijd zoveel tijd tussen zit, maar ik heb nu eenmaal niet veel tijd om op de computer te zitten...

Badend in het zweet werd Jamie wakker, het monster had haar bijna te pakken gekregen, weer vervloekte ze zichzelf voor het kijken naar horrorfilms, ze wist dat ze er niet tegen kon, maar telkens won haar nieuwsgierigheid het van haar redelijkheid. Ze plofte terug neer in haar kussens en keek op haar uurwerk, tien voor zeven, perfect, dan had ze genoeg tijd om haar klaar te maken. Vijf koude minuten later stond ze beneden. Haar moeder was al vertrokken, dat zag ze aan de al gezette tafel. Dagda kwam naast haar zitten, haar enigste gezelschap dezer dagen. Haar vader moest namelijk voor zijn werk voor een week naar Duitsland en ze mistte hem verschrikkelijk. Haar gsm trilde en ze was niet verwonderd toen ze Angelica's naam op de display zag verschijnen.
"Vandaag weer LO! 'k Heb er zin in!"
Jij misschien, dacht ze bij zichzelf, en ze klapte de gsm terug dicht, geen zin om te antwoorden. Ze maakte haar boterhammen en schooltas vlug gereed en stapte zo rap mogelijk naar de bushalte, een zo aantrekkelijk mogelijk gezicht trekkend toen ze voorbij de knappe buurjongen zijn huis liep. Éénmaal de bus op trok ze haar boek uit haar schooltas en sloot zich af van de rest. Tien minuten later bereikten ze de school, er was al veel volk. Zelfverzekerd stapte ze naar Angelica toe en direct vergat ze dat ze zich vanmorgen zo alleen gevoeld had. Ze hadden als eerste les godsdienst en daarna direct LO, iets waar Jamie nogal tegen op zag. De bel ging en na een hele hoop gedram geraakten ze heelhuids in de klas.
Hun leraar godsdienst was een echte pedofiel, of dat was toch hetgeen wat van hem gezegd werd. Eerst geloofde Jamie het niet, maar hij schonk toch net iets te veel aandacht aan haar! Die constante knipoogjes mochten bijvoorbeeld gerust wegvallen. Ook Angelica was het ermee eens dat ze beter niet alleen met hem zou achterblijven, dus vergezelde ze Jamie altijd als ze weer eens bij hem nageroepen was.
Zoals altijd begon hij met een preek, dit keer over pestgedrag op school. Hij moest eens weten dat juist zijn zoon een jongen had weggepest uit de klas!

Deze keer was Jamie minder gehaast, en bij gevolg waren ze als één van de laatsten die de zaal binnengingen. Zoals de vorige dag stonden alle andere meisjes al voorbeeldig op een lange rij te wachten. Jurgen begon meisjes uit te kiezen om de spullen die we nodig zouden hebben, klaar te zetten. Angelica en Jamie kregen alvast een paal voor de rekstok tot hun rekening. Braafjes gingen ze erachter, maar ze hadden hem nog niet deftig vast of ze hadden al de slappelach, en dat is nu niet meteen gemakkelijk te combineren met het dragen van iets zwaars. Na nog geen meter verder liet Jamie hem vallen en ook Angelica had moeite zich nog staande te houden. Maar daarmee deden ze wel waar Jurgen op gehoopt had, hij hielp Jamie recht en als hij de paal van haar overnam raakte hij toevallig haar hand aan. Jamie hield spontaan op met lachen, enerzijds omdat ze zich belachelijk voelde, anderzijds omdat zijn aanrakingen telkens een andere reactie uitlokten dan ze wou.
"Oe!" joelde Angelica toen ze terugkwam, maar ze lachte groen. Tien minuten later was alles uitgestald en uitgelegd. Tot haar grootste spijt moest Jamie beginnen aan de rekstok, niet dat de andere oefeningen, handenstand tegen de muur en met doorrol, er aantrekkelijk uitzagen, maar Jurgen assisteerde ook eerst bij de rekstok. Met een ei in haar broek zag ze de rij steeds korter worden en iedereen feilloos de oefening voltooien. Het was haar beurt. Ze ademde diep in en ze schreeuwde in stilte om het niet te moeten doen, maar ze wou haar niet nog eens belachelijk maken voor Jurgen en probeerde haar voorgangers zo goed mogelijk na te doen. Ze zwaaide haar been de lucht in, zag even de wereld vanuit een ander perspectief en lande veilig op haar beiden voeten. Triomfantelijk lachte ze en Jamie kon het niet laten om even naar Jurgens gezicht te kijken, maar voor ze het zag dansten er vlekken voor haar ogen en verloor ze de controle over haar spieren. Jurgen zag het en ving haar nog net op tijd op. Zachtjes legde hij haar neer en liet Jamie even bekomen, die probeerde de ronddraaiende beelden tot één geheel te vormen en beet haar tanden op elkaar toen ze de scherpe hoofdpijn voelde.
"Gaat het?" vroeg Jurgen bezorgd. Alle meisjes waren ondertussen verzameld rond de twee en nieuwsgierig duwden ze elkaar weg om te zien wie het was.
"Het is niks, heb gewoon een laag suikergehalte," mompelde Jamie en hij kwam nog wat dichter om me te kunnen verstaan.
"Niks gewoon, ik breng jou naar het secretariaat," zei hij resoluut. En hij legde zijn handen onder aan knieholtes en rug, en alsof ze een veertje was nam hij haar op. Jamie bleef het liefst zo ver mogelijk van hem weg, maar in deze positie was dat nogal moeilijk. Om het hem niet lastiger te maken, sloeg ze haar handen rond zijn nek, maar daardoor was het onvermijdelijk dat haar hoofd tegen zijn borstkas lag? Jurgen genoot van de warme druk van haar lichaam op het zijne. Jamie hoorde zijn hart tekeergaan en had geen idee wat dat veroorzaakt had, het kwam geen enkel moment bij haar op dat zijzelf de reden was. Ze had nog nooit een vriendje gehad en ze was er van overtuigd dat dat nog een tijdje zo zou blijven. In het voorbijgaan vroeg hij even aan onze leerkracht of ze even de les wou overnemen en hij wel voor Jamie zou zorgen. Met die woordkeuze was Jamie niet echt opgezet.
Hij stapte naar buiten de koude in, terwijl hij met zijn rug de deur openduwde. Het was nu begin winter en dat voelde je maar al te goed. De andere helft van de klas, de jongens, stond buiten, zij moesten immers hun test lopen nog afleggen.
Jamie begon te rillen, haar turnshort en t-shirt waren namelijk niet echt gemaakt om helse winden te doorstaan. Jurgen voelde het en trok haar nog wat dichter tegen zich aan.

Zijn buik ging hevig tekeer, maar hij moest het gevoel proberen te stoppen, want één, ze was momenteel zijn leerling, en twee, de kans dat ze ook op hem een oogje had was minimaal. Toch lukte het niet.
Jamie nestelde zich in de warmte die Jurgen haar gaf en hoewel ze het nooit zou toegeven, ze voelde zich volledig op haar gemak en haar verhoogde hartslag stak ze op het feit dat ze zojuist flauw was gevallen.
"Euhm," Jurgen schraapte zijn keel "mag ik misschien de naam weten van degene die ik hoor ze gewillig draag?" En hij verkocht haar een bewonderenswaardige glimlach.
"Jamie," stamelde ze verlegen, overrompeld door de plotselinge interesse.
"Aangenaam, ik zou je mijn hand willen aanbieden, maar ik denk dat we al in de volgende fase beland zijn," en hij grijnsde.
En blij dat ik daarmee ben, dacht Jamie sarcastisch.
Ze inhaleerde diep, om haar ademhaling te kalmeren, maar rook bijgevolg deo, ongetwijfeld Jurgens. Hmm, dacht ze bij zichzelf, hij rook goed! Maar zodra ze dat gedaan had kon ze zichzelf wel voor de kop slaan, er was geen twijfel mogelijk dat hij dat niet gehoord zou hebben. En inderdaad, Jurgens hart, dat sowieso al vlug ging, sloeg een slag over, misschien was er toch nog hoop.
Hij duwde de deur van de school open met zijn schouder. Ze hervielen in stilte. Hij liep het secretariaat binnen, en nadat die zagen wie het was, was het één bende kakelende kippen, van bezorgdheid wel. Jamie werd rood en wenste dat ze niet gedragen werd door Jurgen, zo erg was het allemaal ook wel niet, één cola en ze zou er weer bovenop zijn. Maar het mocht niet baten, in nog geen twee seconden was er al een bed opgemaakt en hij legde haar er zachtjes op neer, alsof ze breekbaar was. Ondertussen kwam een ander al aangestormd met een cola en een rietje. Jurgen zei vlug dat hij wel bij haar zou blijven, om er op te zien dat er niets misging, en dat werd door de vrouwen van het secretariaat met dank aangenomen.
De deur van het ziekenkamertje ging dicht, om het geluid buiten te sluiten. Jurgen trok Jamie overeind zodat ze kon drinken, hij 'vergat' wel echter zijn arm terug weg te nemen, maar voor deze ene keer was Jamie daar gelukkig mee, ze rilde namelijk van de kou. De cola was op en ze legde haar hoofd op zijn schouder, ogen dicht, volledig vermoeid. Met een kloppend hart voelde ze hem kijken, en toen ze haar ogen opsloeg keek ze inderdaad recht in zijn bruine ogen. Hoewel zijn hoofd al dicht zat, kwam hij nog dichter en Jamie liet het gebeuren, ze voelde zijn adem al op haar lippen, waardoor ze dacht dat haar hart uit haar borstkas zou springen. Ze deed haar ogen dicht en net toen ze zijn lippen op de hare voelde ging de deur open. Verschrikt sprong hij recht. En zonder iets te zeggen vluchtte hij naar buiten.


Leest er eigenlijk nog iemand?

Ja, er leest nog iemand mee niet iedereen heeft altijd evenveel tijd om te reageren Omg, wie is er binnengekomen? Ik wil het weten! Omg, omg, omg. En oeeh, Jamie is ook verliefd Mooi gedaan! Ik kijk uit naar meer. :p

Ik lees ook nog, heb het soms een beetje druk!! maar dat wederzijds ik vind het erg leuk geschreven en je hebt de gevoelens van beide weer goed omschreven. ik vind het trouwens ookl euk dat je uit het oogpunt van beide 'hoofdpersonen' schrijft. erg goed gedaan ben razend beneiwud wie er binnenkomt
ik zou trouwens wel even letten op sommige woordjes net asl ganse schrijf je, de cola was UIT. zou ik veranderen in de cola was op ofzoiets snap je.

ik lees ook mee, je hebt een klein, grappig foutje gemaakt :

De cola was uit.

Maar verder erg leuk verhaal. , je beschrijft de personen goed.

en ik lees ook mee.
Superleuk!
Vooral omdat je eigenlijk al weet hoe het afloopt, maar dat het toch nog leuk blijft om te lezen

ik lees ook mee!!
leuk verhaal, ben benieuwd hoe het tussen die twee verder gaat
kijk uit naar meer

En ook ik lees mee! Het is echt een leuk verhaal!
Misschien moet je proberen om er niet te veel tempo in te zetten! Anders gaat het wel heeel vliegensvlug!

Maar echt, ik vind het echt een leuk verhaal!

Ik wil me even excuseren dat ik de voorbije weken niets nieuws gepost heb, maar het waren een paar zeer drukke weken voor me. Het begon al met het voorbereiden van de gedichtendag, op weekends moeten meegaan (tegen m'n zin) en op vakantie (wel met m'n zin xD). Maar ik ben van plan om er nu terug genoeg tijd in te steken en hopelijk kan je snel iets nieuws van me lezen.

"...en toen ik dat hoorde barstte ik echt in schaterlachen uit! Anthony is echt een schatje, ik vond het zó romantisch. Toen we naar huis gingen, hij ging me natuurlijk thuis afzetten,..."
Al een halfuur was Angelica aan het vertellen over haar date met Anthony, Mr Perfect voor deze wek. Het interesseerde Jamie echt geen moer, ze had Mr Perfect vanmorgen al zien flirten met een ander meisje, maar ze wou Angelica's goeie humeur niet verpesten.
"Was dat erover? Had ik iets anders moeten doen?"
Ai, Jamie had even niet zitten opletten en dan vroeg ze natuurlijk net iets. Ze maakte vlug een geluid dat zowel neen als ja betekende. Gelukkig voor haar nam Angelica er genoegen mee en vertelde ze enthousiast verder.
Jamie gedroeg zich al een week zo afstandelijk, normaalgezien lachte ze altijd mee met Angelica en was ze het beste luisterend oor dat iemand zich maar kon inbeelden, maar sinds de gebeurtenis van vorige week had ze nog geen oog dicht gedaan. Vanmiddag zou ze hem dan eindelijk terugzien, en Jamie zag er zowel naar uit als tegenop. Wat moest ze doen, of zeggen? Of moest ze helemaal nietsdoen? Wat kon ze doen, hij is zes jaar ouder als haar! Maar tegenwoordig zijn er toch koppels met een groter leeftijdsverschil. Niet dat het allemaal iets uitmaakt, hij voelde waarschijnlijk toch niets voor haar, die kus, dat was gewoon een vergissing.
"Jamie! Ben je er nog? Je zit al tien minuten voor je uit te staren," vroeg Angelica bezorgt.
"Ik ben aan het luisteren, hoor." zei Jamie weinig overtuigend.
"Dat is wel moeilijk, ik zwijg al tien minuten."

De les was al een halfuur bezig en Jurgen had haar nog niet één keer bekeken, het was duidelijk dat hij zijn best deed om het niet te doen.
"Zie je wel," dacht Jamie verbittert, het was een vergissing." En ze gooide de bal hard weg. Nou ja, dan moest ze zich alvast geen zorgen meer maken over wat ze nu juist moest zeggen. En wees nu eerlijk, zo knap was die Jurgen nu ook weeral nog niet! Hoe meer minuten er verstreken, hoe lastiger Jamie was geworden. En Jurgen, die af en toe eens stiekem naar haar keek, vroeg zich ook al af wat er gaande was. Nadat Jamie een ander meisje onderuit gehaald had en uitvloog dat het zogezegd dat meisje haar fout was, kon Jurgen het niet meer aanzien.
"Jamie! Kom eens even hier!"
Jamie werd rood tot achter haar oren en liep op hem af met haar hoofd naar de grond gericht, wanhopig proberend te bedenken wat te doen.

-----------------------------------

Wat is trouwens jullie mening van een vijftienjarige met een 21 jarige?

Heel mooi geschreven weer! Je beschrijft zeer goed hou Jamie zich voelt, dat is heel erg mooi, ik heb er echt niets over aan te merken! En over je vraag, nee, dat vind ik niet echt raar. Ik ben nu een verhaal aan het schrijven waarin het meisje 16 is en de jongen 26 dus en leeftijd maakt niet altijd een verschil in een relatie
Ik kijk zeer hard uit naar meer!

je moet zeker verdergaan, het is echt zo'n verhaal waar je bij wegzwijmelt
Ik denk dat die leeftijd best kan!
Een vriendin van me heeft een vriendje die 7 jaar ouder is.
Je beschrijft de gevoelens erg mooi!

Heel goed geschreven, je hebt echt heel veel talent.. Snel verder gaan, ik zie uit naar de volgende chapter!