Online Verhalen

Proloog:



Zuurstof lijkt plotseling heel optioneel als zijn hand langs mijn dij omhoog glijd. ‘’Geef me één goede reden?’’ In mijn pogingen om de afstand tussen ons te vergroten heb ik mezelf tussen het lift paneel en zijn slanke lijf opgesloten. Mijn rechterhand rust nog steeds op zijn borstkast terwijl hij de ruimte tussen zijn lichaam en het mijne steeds kleiner maakt. Met mijn linkerhand probeer ik de noodknop omhoog te halen, maar zijn vrije hand is sneller dan die van mij
Voor ik het weet heeft hij me tegen het liftpaneel gedrukt, mijn handen boven mijn hoofd gepint, zijn adem strijkt langs mijn oor. ‘’Seleen,’’ Tot mijn grote schande hoor ik mezelf een kleine zucht van verwachting slaken. ‘’Niet niet doen.’’ Mompel ik halfslachtig, maar mijn lichaam weigert met mijn hersenen samen te werken als hij zijn lippen in mijn nek legt en zijn hand wat verder omhoog laat glijden. De grip op mijn polsen word los en ik wind mijn armen rond zijn nek terwijl zijn handen langzaam onder mijn grijze rok verdwijnen.

Ik murmel zijn naam en sluit mijn ogen, …

Hm, mysterieus. Je hebt een leuke schrijfstijl, je leest er heel goed door. Je beschrijft goed hoe het meisje zich voelt als de jongen haar aanraakt op een bepaalde manier, fantastisch Ik ben ook wel benieuwd wat ze daar in die lift doen... Ik lees dit zeker

Wat dit begin betreft in één woord: Stunning. (Sorry als dit onder spam valt maar er valt niet meer over te zeggen... Behalve dan: We want more! )

Ik moet er even inkomen beste lezers Mijn excuses voor het ongemak, in het volgende stuk gaan we van start!

Loes springt tevreden van het aanrecht af als mijn kristallen glazen kletterend uit elkaar spatten om de plavuizen. Ik verroer me niet als ze met een tevreden uitdrukking op haar poezen gezicht in de ravage gaat zitten en haar witte pootjes aflikt. Het restje rode wijn wat in zijn glas was achtergebleven spettert door de keuken.
Ik zucht en strijk mijn bruine haren achter mijn oor, ‘’klote beest.’’ De brutale poes lijkt te grijnzen terwijl ze doorgaat met haar wasbeurt alsof er niets gebeurt is. In mijn te strakke cocktailjurk hurk ik en begin voorzichtig de grotere stukjes glas bij elkaar te rapen. ‘’Wat is er allemaal aan de hand!’’ Hoor ik een schelle stem door mijn kleine huisje roepen, gevolgd door het irritante getik van stilettohakjes op mijn geharde vloeren. ‘’Allemachtig, toch niet het kristal.’’
Nee, mijn plastic weggooi bekertjes die ik gebruik omdat ik geen afwas wil, natuurlijk het kristal jij doos. Mijn innerlijke ik is eigenlijk maar een zwijgzaam persoon, vandaar ook dat mijn moeder, die zojuist de keuken in is komen gestekkert, mijn antwoord niet hoort. Ze jammert wat door over de glazen die ik van haar geërfd heb (lees: de glazen die zij nergens meer kwijt kon na de 4de scheiding), en duikt dan in mijn keukenkastje om een stoffer mijn kant op te slingeren. ‘’Tata lieverd, ik heb straks nog een date.’’ Zonder te wachten op mijn antwoord tikt ze al naar mijn voordeur en met een luid – BONG- slaat mijn deur dicht, haar dure parfumwalm achterblijvend in mijn keuken.

Een paar seconden staar ik verbijsterd naar het blik wat voor me op de grond ligt, niet volledig bevattend wat er zojuist gebeurt is. Dan ineens valt het kwartje, na de uren lange martelling van mijn moeders cocktail avondje in mijn huis, blijf ik met de troep zitten. Niet veel anders dan normaal dus…

Een uur later zit ik onderuitgezakt in mijn leren fortui naar de ravage te kijken. Mijn moeders uitgedrukte sigaretten in mijn plantenbak, de verfrummelde peuken op mijn glazen salontafel en natuurlijk de resterende glazen die door mijn volledige appartement verspreid staan. Er is geen plaats als thuis.

De avond was niet anders verlopen dan ik gewend ben. Mijn moeder kwam binnen, hoerige jurk gepermanent haar, sigaret in de hand. Even later stroomde de ‘’gasten’’ binnen. Vooral neven die ik eigenlijk niet ken, verzameld uit verschillende huwelijke van mijn moeder, mijn stief zus met verloofde en mijn broer die reeds beschonken was.
Uiteraard was de wijn (16.5 procent) binnen enkele momenten verdwenen en was mijn varen binnen enkele uren ondergekotst door 1 van mijn neven. Al met al een zeer geslaagde avond dus.

Vermoeid hijs ik mezelf overeind uit mijn stoel, een verveelde blik werpend op mijn spiegelbeeld wat me aankijkt vanuit mijn servicekast. De brunette wonend in de servicekast ziet er niet bijstergoed uit moet ik zeggen. Haar uitgelopen mascara arceert de wallen onder haar ogen, en de kleine pupillen omringt door groene irissen suggereren dat ze al maanden niet geslapen heeft. Ik ben blij dat we elkaar niet zo goed kennen.
Maar genoeg over dat uitgemergelde bleke mens in mijn servieskast, die is toch veel te aandacht behoevend. Wat eigenlijk mijn interesse trekt is het kleine rode lampje op mijn antwoord apparaat wat aandringen blijft knippen.
Ik schuifel voorzichtig over het laminaat in de huiskamer, onderweg mijn schoenen subtiel verliezend, en schommel mijn weg naar het verdraaide ding wat zich naast mijn deurpost bevind. Geïnteresseerd druk ik op de grootste knop die ik kan vinden en plots klinkt er een diepe stem door mijn huiskamer.

’’Goedeavond Sereen,. Sorry dat ik je moet storen maar het blijkt dat ik je morgen toch nodig heb.’’ Ik sper mijn ogen wijd open, excuze you? Ik heb vrij! ‘’Ik verwacht je morgenochtend 8 uur, slaapse.’’ Het knipperende lampje dooft en vol irritatie staar ik het verfoeide apparaat aan. Wie heeft jou verteld dat je Herman moet opnemen terwijl hij me rond commandeert?! Ik verzorg hier de stroom voorziening hoor! Ik gedachte zie ik mijn baas over zijn bureau heen geleund mijn antwoord apparaat inspreken terwijl hij worstelt met de telefoondraad.


Geweldig…

Erg leuk verhaal, maar we hebben nu echt geen flauw idee, althans, ik niet, wat dat stukje in die lift hier mee te maken heeft. Maar dat is waarschijnlijk de bedoeling.
Een paar kleine aanmerkingen. Het staat netter als je aantallen voluit schrijft. (Let op: aantallen, de uren van de klok mogen bijvoorbeeld wel als cijfers en data ook.)
Nou, je was één keertje een hoofdletter aan het begin van een gesproken zin vergeten, maar daar gaan we niet over zitten zaniken.
Voor de rest vergeet je hier en daar kommaatjes waar het wel zou moeten. Hier bijvoorbeeld:

Tsukiko schreef: Nee, mijn plastic weggooi bekertjes die ik gebruik omdat ik geen afwas wil, natuurlijk het kristal, jij doos.

Zegt ze dit nou, of denkt ze dit? Een komma achter 'kristal' is beter. En er waren nog een paar plaatsen.

Succes verder!

Ik ben laat.

Ik weet dit omdat ik op mijn naaldhakken een sprintje naar de metro heb moeten trekken en geen tijd heb gehad om een espresso op te halen bij de koffietent op de hoek. Daarop toevoegend ben ik nu gedwongen de trap te nemen om nog een kleine kans te maken om modieus laat te zijn. Ik werk op de 12de etage, dus ik zal jullie even de cursus geven.

Ik werk dus voor een creditbank. Waarom? Dat gaat terug naar tijden ver van hier, toen ik nog jong, onschuldig en getrouwd was. Jerry en ik kwamen rechtstreeks van de universiteit, hij zou zijn bul gaan halen en ik ging de wereld veranderen. Gelukkig was ik op dat moment al wel zo slim om te weten dat de wereld draait om geld en dat de beste manier om daar aan te komen een goede baan was.
Ferren&Thimes was toen nog een succesvol advocaten kantoor, waarin Ferren de vader van mijn kersverse echtgenoot was. Nodeloos om te zeggen dat het vinden van werk geen probleem was. Afdeling finance was mijn speelveld en het bedrijf verstrekte de leningen met dusdanig flair dat de belastingsdienst al snel de boeken kwam nakijken.

Na 5 jaar hard werken en zwart geld witwassen, werd Ferren&Thimes failliet verklaard verschillende delen van het bedrijf verdwijnend in andere bedrijven. Jerry was toe aan affaire 6, wat echt de laatste zou zijn, toen ik besloot dat ik niet wilde wachten op 7. Aldus, de singel.

Mijn afdeling is in der tijd opgekocht dat Jack Gerrard, een rijk zakenman met te veel tijd en geld . Ik was net bezig met het verzamelen van mijn schamele bezittingen (en het stelen van de inkt cardrig) toen de gezette man de afdeling op kwam marcheren het was, zoals de Amerikanen zeggen ‘’like he owned the place.’’ Wel Captain Amerika, turns out he did.

Jack bekeek me met een kritisch blik en trok een wenkbrauw op, ‘’Kantoor met uitzicht op the rivier?’’ Klonk het in een zwaar yankee accent. Een uur later zat ik tussen verhuisdozen mijn nieuwe contract te tekenen.

Cashcontrol is een eerlijk bedrijf zover ik weet. Op de 12de hebben we leningen en schuldhulpverlening, de 10de incasso en de elfde is een gerechtsdeurwaarder. Jack Gerrard is niet voor niks een rijk man.


10de Etage.

Mijn werk was vroeger vrij simpel.
Iemand wilde een lening, ik bekeek de mogelijkheden en betaalde uit. Tegenwoordig gaat het iets anders in zijn werk. Ik loop na waar de leningen naar toegaan en waar de leningen van de samenwerkende corporatie naartoe verdwijnen. Zo heb ik vorige week ontdekt dat het afdelingshoofd van incasso lening over lening via cashcontrol had opgesteld voor het nieuwe meubilair op kantoor. Jammer alleen dat het meubilair bij de ikea vandaan is gekomen en ik persoonlijk 5 keer de meubels eruit kon halen. Incasso is opzoek naar een nieuw afdelingshoofd.

12de Etage

Snel baan ik mijn weg door de collega’s die een kleine weg blokkade bij de koffiezetter hebben opgebouwde en haast me naar jack’s kantoor. De adviseurs kijken allemaal even verdenkend op als ik voorbij kom stormen, maar zijn gelukkig te druk bezig met de telefoon om me te onderscheppen als ik letterlijk bij Jack binnenval.

Ik weet mezelf nog net aan de deur vast te klampen voor ik met mijn neus in het hoogpolige tapijt terecht kom en sta hijgend in de deuropening. De bureaustoel die met zijn rug naar de deur gedraaid staat draait langzaam naar mij toe, een dikke roomwalm met zich meenemend.


’’Seleen babe! Geen koffie?’’ Jack’s blauwe ogen twinkelen ondeugend terwijl hij nog een flinke haal van zijn sigaar neem en achterover leunt in zijn stoel. Geïrriteerd doe ik snel de deur dicht en stamp op het eikenhouten bureau af om hem de sigaar afhandig te maken. ‘’Jack, heb je enig idee wat dat kost als iemand ziet dat je rookt op kantoor?’’

De Jack bolt zijn toch al dikke wangen om terwijl hij nog een haal neem en kijkt me geamuseerd aan. ‘’Het is mijn eigen building babe.’’ Ik zucht en leun onder het bureau heen om de sigaar uit zijn worstvingertjes te graaien. ‘’Ja, mijn longen dus uit dat ding.’’

Hij is net op tijd met bruine ding verplaatsen en trekt een wenkbrauw op, ‘’That time of the month hu?’’ Ik grom en laat mezelf uiteindelijk wegzakken in mijn stoel tegenover hem. ‘’Waarom moest ik komen op mijn vrije dag?’’

’’Ik heb je transferd.’’

Je schrijft erg vlot en leuk. Ik vind het, ondanks dat ik niks heb met verzekeringsbedrijven en banken en dergelijke, een erg leuk verhaal.
Wel raad ik je aan om aantallen voluit te schrijven. Dat staat wat netter. Voor de rest maak je erg veel slordigheidsfoutjes. Typefoutjes, maar ook dingen zoals dit:

Tsukiko schreef:Ik zucht en leun onder het bureau heen om de sigaar uit zijn worstvingertjes te graaien.

Ik neem aan dat dat 'over het bureau' moet zijn? Ik ben een zeur, ik weet het. Maar dat staat net even iets verzorgder.

*heeft een beeld*

she did what?

Tsukiko schreef:*heeft een beeld*

she did what?

Ehm... Wat bedoel je hier eigenlijk mee? XD

Dames, zouden jullie deze gesprekken voor in mail willen houden? Zo houden jullie hte topic schoon

Ik vind je verhaal heel mooi geschreven, op uitgezonderd die kleine typfoutjes. Het leest heel makkelijk en maakt je nieuwsgierig om voort te lezen.

’Het is mijn eigen building babe.’’ Ik zucht en leun onder het bureau heen om de sigaar uit zijn worstvingertjes te graaien. ‘’Ja, mijn longen dus uit dat ding.’’

Dit stukje snap ik niet helemaal? Of ligt dat aan mij?
Voor de rest vind ik je verhaal heel goed geschreven. Ik ben benieuwd naar meer

Ik echt heel lui, dit heel gehaast net geschreven, ik word zeeeer erg afgeleid

---------------

De Jack bolt zijn toch al dikke wangen om terwijl hij nog een haal neem en kijkt me geamuseerd aan. ‘’Het is mijn eigen building babe.’’ Ik zucht en leun over het bureau heen om de sigaar uit zijn worstvingertjes te graaien. ‘’Ja, mijn longen dus uit dat ding.’’

Hij is net op tijd met bruine ding verplaatsen en trekt een wenkbrauw op, ‘’That time of the month hu?’’ Ik grom en laat mezelf uiteindelijk wegzakken in mijn stoel tegenover hem.
‘’Waarom moest ik komen op mijn vrije dag?’’

----------



























’’Ik heb je transferd.’’

Het duurt even voor de woorden in mijn brein aankomen. Hij heeft me overgeplaatst? Alsin, van afdeling verplaatst. ‘’Jack, je kan me niet overplaatsen.’’ Jack grijnst en neemt nog eens een flinke haal van zijn sigaar, ‘’Why not?’’ Ik trek mijn wenkbrauw op, ‘’Ik ben de afdeling controle, als je mij overplaatst bestaat de afdeling niet meer?’’
Jack gooit zijn benen op zijn bureau en leunt achterover, ‘’My point, je bent nu bij leningen.’’ Ik voel dat ik flauw ga vallen denk ik. ‘’Gedepromoveerd?’’ Jack haalt zijn schouders op, ‘’Oppose to fired?’’ Ergens in mijn achterhoofd weet ik dat er hier een ergens een uitleg verstopt zit, maar jack lijkt niet in de gelegenheid te zijn me dit uit te leggen.

’’En daar ga ik wat doen?’’ Jack blaast een rookwal in mijn gezicht, ‘’Well controle natuurlijk.’’ Verward kijk ik hem aan, ik begin hoofdpijn te krijgen. ‘’En dit is anders dan wat ik nu doe in welk opzicht?’’ Mijn baas lijkt mijn vraag niet te begrijpen als hij in zijn la duikt en daar vol overgaven in begint te rommelen. ‘’Babe just go with the flow please?’’ ik zucht en sta op, ‘’Oke… ik ga wel naar mijn kantoor waar ik precies hetzelfde ga doen als altijd terwijl ik een andere baan heb.’’ Er komt geen reactie en voorzicht schuifel ik naar buiten de deur onnodig hard in het slot trekkend.

Pas als ik in mijn kantoor aankom zie ik wat mijn nieuwe probleem is. A: ik mis een muur, B: er zit een man achter mijn bureau, C: er staan nog 8 bureau’s. ‘’Seleen! Wat leuk je eindelijk te ontvangen!’’ Nog voor ik mijn tweede naaldhakje over de drempel heb gezet springt de man achter mijn bureau op en komt op me af gehuppeld. Ik zeg gehuppeld omdat dit de enige omschrijving is.
Als hij dichterbij komt, word het mij ook duidelijk dat het een afstammeling is van een backstreetboy. Zijn blonde haren zijn doormiddel van een soort cement in een coup a la dolly Parton gekneveld en zijn armani pak glimpt me letterlijk tegemoet. ‘’Sergio Buren, aangenaam.’’ Een gemanicuurde hand grijpt te mijne en ik kan niks anders doen dan een tandpasta grijns op mijn gezicht plakken terwijl ik mij laat meesleuren mijn eigen kantoor in.

’’Zoals je ziet hebben we wat verbouwt.’’ Ik slik een de opmerking –je meent het?- in, en knik. ‘’Ik ben je teamleider zoals je misschien al hebt begrepen,’’ Hij laat eindelijk mijn hand los, ‘’en dat is Elsa, die legt je alles uit, have fun!’’ Verbijsterd blijf ik achter terwijl Sergio ergens achter een schotje verdwijnt en een blonde tiener een stoel naar achter schuift met haar voet.

Gedeeld bureau?

Erg leuk maar nog steeds erg rommelig geschreven. 'We hebben wat verbouwd' met een d.
Je schrijft heel grappig, je kunt je die mensen goed voorstellen. (Kan nog overdrevener, maar dat is een kwestie van smaak.) Let wel op je spellingsfoutjes. Let ook goed op welke stukjes je schuin drukt en welke niet, want ik zie er niet echt een patroon in.