Popster!

[Moonlight]

Langzaam kom ik overeind uit m'n bed.
Het is geen normale dag meer voor me, niet zoals elk kind...
Vandaag ga ik mijn carrière waarmaken!
Ik stap mijn bed uit en....

[Butterfly]

Fris me zo snel mogelijk op. Mijn kleding heb ik al klaargelegd. Gek genoeg bent ik helemaal niet zenuwachtig voor de auditie. Ik moet gewoon zingen voor een jury, en krijg over een maand te horen of ze me aannemen. Dan heb ik echt een contract bij een platenmaatschappij! Toch voel ik wat kriebels opkomen. Ik kan het niet laten om de uitnodiging nog een keer door te lezen. Om halfeen moet ik in de studio zijn. Over drie kwartier. Ik ben blij dat het dichtbij het huis van mijn oma ligt, zodat ik daar kan bijkomen. Of het is helemaal niet nodig. Maak een enorme blunder, en lig er uit.

[Marsuus89]

Vijf minuten over halfeen duw ik de zware deur van de studio open. Een lekke band onderweg was de boosdoener. Mijn hoofd rood van de inspanning, ik voelde het zweet klotsen onder mijn oksels. Snel haalde ik mijn hand door mijn haar, een poging de warboel glad te strijken. Angstig meld ik me bij de receptie en verontschuldig me voor het te laat komen. laconiek antwoordde de vrouw achter de balie ‘’Geen probleem hoor, de andere auditant loopt toch uit.’’ Ze vroeg me plaats te nemen op een super hippe bank. Er was dus nog iemand die auditie deed, misschien nog wel meer. Betekende dat dat ze een keuze gingen maken uit een van hen? En was het uitlopen van die auditie een goed of slecht teken voor haar? Een ultradun meisje met lange blonde krullen en een kort strak jurkje kwam een ruimte uit. Ojee ze ziet er zo veel beter uit als mij. Een man, jaar of dertig, spijkerbroek met laag kruis, losse witte blouse, rommelig baardje, warrig langer haar kwam op mij af. Een typisch hip muzikaal figuur. Ik liep zijn richting op, maar bleef met mijn voet achter het leestafeltje hangen, waardoor ik bijna plat op mijn gezicht ging voor deze knappe man. Het gaat lekker. Lachend stelde hij zich voor als Aaron en nam me mee de auditieruimte in.

[krisjuh]

Ik voelde zenuwkriebels door mijn buik gonsen, in de ruimte zaten nog twee andere mensen.
Een stevige vrouw met een rode bril en platinablonde haren, en een oude man met een brede glimlach.
Ik moest op een stip gaan staan, langzaam schuifelde ik naar de aangewezen plek toe.
"Waarom zou jij gekozen moeten worden?" De vrouw had een schelle stem.
Ik friemelde aan de knoop van mijn spijkerjack.
"Ik eeh... ben uniek," stamelde ik, dit klonk zo cliché, een antwoord dat iedereen geeft. De oude man maakte zijn lach nog breder.
"Begin maar," zei hij koeltjes. Ik knikte en richtte mijn ogen op de muur. Ik trok mijn lippen van elkaar en begon te zingen, het ging goed, heel goed, alleen de laatste noot was iets minder. Ik had het gevoel dat ik alles had verknalt, de vrouw glimlachte voorzichtig.

[crispy-c]

"Dat klinkt niet verkeerd, " Zei ze nu, ze klonk al iets minder schel als de vorige keer.
Ik voelde mijn schouders ontspannen, de man met de warige baard glimlachte waarderend naar me.
De andere man staarde glazig voor zich uit, met nog steeds die brede glimlach op zijn gezicht.
"Olivia, zo heet je toch?" Vroeg hij. Ik voelde me zenuwachtig worden, hij keek me niet eens aan.
"Ja dat klopt." Zei ik daarom angstig, wachtend op wat er komen ging.
"Je hebt een hele unieke stem." Zei de man waarderend.
"Maar toch miste ik wel iets." De glazige blik uit zijn ogen verdween en hij keek me peinzend aan.
Ik voelde de spanning in mijn lichaam weer toenemen.

[xPLAKxSTIFJEx]

De man bekeek mij van top tot teen. Het zweet brak mij uit, wat heb ik verkeerd gedaan? Het bleef even stil in de kamer. De man schraapte zijn keel. 'Het enigste was ik nog mis, is de bewegingen. Je blijft stil staan, en zingt prachtig.'. De man wachte even. 'Je bent door.'.

[Eowyn]

Yes precies wat ik wilde dacht ik. Ik gilde heel hard en bedankte de jury en liep naar buiten.
Op de weg naar huis was ik blij dat ik door was maar ook boos om wat die ene man had gezegd.
Geen bewegingen hoe kan hij dat zeggen, hij is de bewegingloze hij zat als een zoutzak op de stoel en staarde alleen maar.
Na een tijdje gefietst te hebben kom ik bij mijn huis aan niets speciaals hoor want ik ben niet super rijk (dat is tenminste wat ik vind) meestal als mijn vriedinnen bij me komen voor de eerste keer schrikken ze en vragen ze verbaasd is dit jouw huis.
Ik fiets op de oprijlaan en zet mijn fiets voor de garage(ik weet dat mijn vader later boos zal zijn omdat hij eerst mijn fiets moet wegzetten voordat hij weg kan met de auto maar momenteel boeit me dat niet ik ben te blij).
Ik pak mijn sleutels uit mijn broekzak en open de deur, ik roep hallo is er iemand thuis maar ik weet toch dat er niemand thuis is(het is gewoon het fijne gevoel dat ik ervan krijg om te denken dat ik niet helemaal alleen ben).
Ik loop de trap op en pak de huis telefoon ik pak mijn telefoon boek erbij en bel mijn bff.
"Hallo met Megan, met wie spreek ik" hoor ik door de telefoon.
"Hallo met Olivia raad eens wat mij is overkomen", zeg ik opgewonden.
"Je bent door, yes ik wist het wel jij hebt zo'n mooie stem dus het was haast onmogelijk om jouw aftewijzen", zegt Megan blij.
Dan begin ik te vertellen wat er is gebeurd en ik hoor Megan afentoe zuchten of een kleine juich.
"Hoe onaardig van die man om dat tegen jou te zeggen, wat een klojo", Zegt Megan.
Ik zelf hou niet zo van scheldwoorden want ik ben nou eenmaal niet zo gemeen.
Ik klets nog een tijdje met Megan maar dan hang ik op want ik moet nog meer mensen bellen en smsen.