Online Verhalen

Zomerzon

Het begint met een vlam,
net boven de aarde.
Zijn waarde is nog niet bekend,
maar zijn warmte doet zich voelen.

Kille wolken wijken,
mogen niet verdragen,
dat de dagen van de zon
zijn gekomen en niet meer gaan.

De hemel, rood en vuur,
trekt de mensen aan .
En in hun waan zien zij dromen
van stranden en paradijzen.

De koude nacht is veranderd
In een warme deken.
Angsten weken voor de zon.
Dat is waar de hoop begon.
Ja, waar angst wijkt daar begint er
iets te leven.
In het rijk van de hoop
is het zelden winter.

Leuk weer een gedicht van je te lezen!
Ik vind vooral de laatste strofe mooi, hij is net iets anders dan de rest maar sluit wel goed aan. Af en toe had ik wat moeite met het lezen omdat er niet echt een regelmatige rijm in zit, en ik dan even moet zoeken naar het ritme. Maar wel goed geschreven

De titel en de laatste strofe zijn om de rest begrijpelijk te maken. Eigenlijk wilde ik de betekenis in het midden laten, maar aan de andere kant mocht het ook niet te vaag worden. Een beetje vaag is oké...