Kim is mijn naam
Geplaatst: 07 mar 2010 17:22
Kim is mijn naam!
He's more than a man and this is more than love the reason that the sky is blue
´Wat een goede film` zei Jenny, Jenny is een goede vriendin van mij jammer genoeg zie ik Jenny erg weinig we hebben het allebei altijd erg druk met school en andere dingen waar meiden van 17 jaar zich mee bezig houden.
Op de één of andere manier snapt Jenny mij altijd ik hoef soms niet eens wat te zeggen maar dan weet ze toch hoe ik me voel, ik stel onze vriendschap daarom erg op prijs en probeer altijd wel tijd te maken voor Jenny.
´Ja vond ik ook alleen ik vind het eind zo slap waarom moeten alle films altijd een happy end hebben?` ´Ja dat willen de mensen zien hé, maar oh my god kan je, je voorstellen dat je doet alsof je zwanger bent om een plaats te krijgen in de bus, echt deze film is geweldig` .
We zaten onderuitgezakt op de bank met onze benen over elkaar heen en nu kijkend naar de credit van de film ik keek Jenny aan en zei ´Jenny de Penny ik hou van jou, beloof me dat we altijd contact houden en dat we er altijd voor elkaar zullen zijn en laat me nooit alleen` Jenny gaf me weer een typische Jenny blik waarin je kon zien dat ze geschrokken was en erg blij. ´Hoe kom je erbij dat ik jou alleen ga laten ik word je stalker ik laat je nooit meer met rust` We knuffelde elkaar en ik keek op de klok het was alweer 10 uur ´s avonds en ik moest om 10 uur eigenlijk thuis zijn .
´Jenny doll ik moet nu echt gaan aangezien ik al thuis moest zijn als me ouders me er niet inlaten omdat dit al de zoveelste keer is dat ik te laat thuis kom dat kom ik bij jou wonen dus nog niet gaan slapen` ´Is goed ga jij nu maar snel, we sms´en`.
Gelukkig was ik op de scooter en was ik zo thuis. Ik kwam mijn straat ingereden en daar zag ik mijn huis al ik woon in een vrijstaande woning die eigenlijk te groot voor ons is ik woon er met mijn ouders die zich soms gedragen als 80-jarige terwijl ze allebei nog in hun veertigen jaren zijn.
Het licht was uit wat ik wel wat raar vond ik bedoel mijn ouders slapen zelf met een lampje aan. Ik was aan het twijfelen of ik mijn scooter in de garage zou doen of gewoon op de oprijlaan zou laten staan, ik koos al snel voor het meest makkelijke gewoon laten staan dus.
´Mama papa, waar zijn jullie?` Ik hoorde niks maar ik dacht er niet echt wat bij. Ik gooide mijn tas op de grond en hing mijn jas op de kapstok, ik wist niet hoe snel ik naar de keuken moest lopen want ik had dorst niet normaal. Snel schonk ik mezelf een groot glas cola light in en net opdat moment ging de telefoon ik liep naar de keuken en keek op het displaytje het was mijn tante Erin.
We hebben niet echt heel erg goed contact met de familie, we wonen allemaal ver van elkaar en hebben eigenlijk allemaal nooit echt tijd voor elkaar maar mijn tante Erin belde meestal wel elke week.
´Hallo met Kim` ´Hallo Kim met Erin hoe gaat het schat´? ´ja goed beetje moe` ´Ja sorry dat ik zo laat bel maar de kids slapen en Jan is op zakenreis dus ik verveel me` ´Kan lekker zijn even een avondje rust` ´Ja dat wel` Ik hoorde gehuil op de achtergrond ´Kim ik moet gaan Christa is wakker` ´Oke nou succes daar mee, doei`
Ik was blij dat Christa begon te huilen ik had namelijk echt geen zin in een lang gesprek, ik had zin om lekker lang te douche en daarna lekker onder dekbed en wegdutten maar.
Ik schopte mijn schoenen uit en ruimde mijn spullen beneden even op ik zag de jassen van mijn ouders niet op de kapstok en hun schoenen niet waar wij normaal onze schoenen neerleggen, ik ben normaal niet iemand die snel in paniek raakte maar ik vond het allemaal erg raar de raarste gedachtes kwamen bij me op ik voelde op dat moment een koude rilling langs mijn ruggengraat gaan. Ik werd bang.
Waar zijn mijn ouders er klopt iets niet.
´Hallo?` probeerde ik zo zelfverzekerd te roepen.
Ik hoorde niks, ik raapte al mijn moed bij elkaar en liep naar boven het licht was uit de gang die ik normaal altijd zo fijn vond zag er eng en duister uit de houten vloer die kraakte met elke stap die ik zetten.
´Mama papa zijn jullie er?` nadat die woorden mijn mond uit waren werd ik kalm ik snapte niet waar ik meebezig was, waarom reageerde ik zo dom en paniekerig ze zijn vast bij vrienden.
Jezus doe is even normaal zei ik tegen mezelf ik deed toch even snel al de deuren open om even te controleren dat er niet iemand in één van de kamers was.
He's more than a man and this is more than love the reason that the sky is blue
´Wat een goede film` zei Jenny, Jenny is een goede vriendin van mij jammer genoeg zie ik Jenny erg weinig we hebben het allebei altijd erg druk met school en andere dingen waar meiden van 17 jaar zich mee bezig houden.
Op de één of andere manier snapt Jenny mij altijd ik hoef soms niet eens wat te zeggen maar dan weet ze toch hoe ik me voel, ik stel onze vriendschap daarom erg op prijs en probeer altijd wel tijd te maken voor Jenny.
´Ja vond ik ook alleen ik vind het eind zo slap waarom moeten alle films altijd een happy end hebben?` ´Ja dat willen de mensen zien hé, maar oh my god kan je, je voorstellen dat je doet alsof je zwanger bent om een plaats te krijgen in de bus, echt deze film is geweldig` .
We zaten onderuitgezakt op de bank met onze benen over elkaar heen en nu kijkend naar de credit van de film ik keek Jenny aan en zei ´Jenny de Penny ik hou van jou, beloof me dat we altijd contact houden en dat we er altijd voor elkaar zullen zijn en laat me nooit alleen` Jenny gaf me weer een typische Jenny blik waarin je kon zien dat ze geschrokken was en erg blij. ´Hoe kom je erbij dat ik jou alleen ga laten ik word je stalker ik laat je nooit meer met rust` We knuffelde elkaar en ik keek op de klok het was alweer 10 uur ´s avonds en ik moest om 10 uur eigenlijk thuis zijn .
´Jenny doll ik moet nu echt gaan aangezien ik al thuis moest zijn als me ouders me er niet inlaten omdat dit al de zoveelste keer is dat ik te laat thuis kom dat kom ik bij jou wonen dus nog niet gaan slapen` ´Is goed ga jij nu maar snel, we sms´en`.
Gelukkig was ik op de scooter en was ik zo thuis. Ik kwam mijn straat ingereden en daar zag ik mijn huis al ik woon in een vrijstaande woning die eigenlijk te groot voor ons is ik woon er met mijn ouders die zich soms gedragen als 80-jarige terwijl ze allebei nog in hun veertigen jaren zijn.
Het licht was uit wat ik wel wat raar vond ik bedoel mijn ouders slapen zelf met een lampje aan. Ik was aan het twijfelen of ik mijn scooter in de garage zou doen of gewoon op de oprijlaan zou laten staan, ik koos al snel voor het meest makkelijke gewoon laten staan dus.
´Mama papa, waar zijn jullie?` Ik hoorde niks maar ik dacht er niet echt wat bij. Ik gooide mijn tas op de grond en hing mijn jas op de kapstok, ik wist niet hoe snel ik naar de keuken moest lopen want ik had dorst niet normaal. Snel schonk ik mezelf een groot glas cola light in en net opdat moment ging de telefoon ik liep naar de keuken en keek op het displaytje het was mijn tante Erin.
We hebben niet echt heel erg goed contact met de familie, we wonen allemaal ver van elkaar en hebben eigenlijk allemaal nooit echt tijd voor elkaar maar mijn tante Erin belde meestal wel elke week.
´Hallo met Kim` ´Hallo Kim met Erin hoe gaat het schat´? ´ja goed beetje moe` ´Ja sorry dat ik zo laat bel maar de kids slapen en Jan is op zakenreis dus ik verveel me` ´Kan lekker zijn even een avondje rust` ´Ja dat wel` Ik hoorde gehuil op de achtergrond ´Kim ik moet gaan Christa is wakker` ´Oke nou succes daar mee, doei`
Ik was blij dat Christa begon te huilen ik had namelijk echt geen zin in een lang gesprek, ik had zin om lekker lang te douche en daarna lekker onder dekbed en wegdutten maar.
Ik schopte mijn schoenen uit en ruimde mijn spullen beneden even op ik zag de jassen van mijn ouders niet op de kapstok en hun schoenen niet waar wij normaal onze schoenen neerleggen, ik ben normaal niet iemand die snel in paniek raakte maar ik vond het allemaal erg raar de raarste gedachtes kwamen bij me op ik voelde op dat moment een koude rilling langs mijn ruggengraat gaan. Ik werd bang.
Waar zijn mijn ouders er klopt iets niet.
´Hallo?` probeerde ik zo zelfverzekerd te roepen.
Ik hoorde niks, ik raapte al mijn moed bij elkaar en liep naar boven het licht was uit de gang die ik normaal altijd zo fijn vond zag er eng en duister uit de houten vloer die kraakte met elke stap die ik zetten.
´Mama papa zijn jullie er?` nadat die woorden mijn mond uit waren werd ik kalm ik snapte niet waar ik meebezig was, waarom reageerde ik zo dom en paniekerig ze zijn vast bij vrienden.
Jezus doe is even normaal zei ik tegen mezelf ik deed toch even snel al de deuren open om even te controleren dat er niet iemand in één van de kamers was.
