Ik vlieg naar je toe
Geplaatst: 16 mar 2010 16:29
Voortgekomen uit de behoefte om het 'uit je te schrijven'. Please enjoy.
Ik vlieg naar je toe
Het steen van de brugleuning bleef altijd koud. Merel sloeg haar armen om één van de stenen pilaren en liet zich naar beneden zakken, totdat ze met haar billen op de grond zat en haar benen elk aan één kant van de pilaar bungelden. Ze leunde met haar wang tegen de pilaar en sloot haar ogen. De zon brandde op haar rug, het water kabbelde onder haar. De kanten rand van haar jurkje was zwart. De wind verscheen bij vlagen als een laatste adem en tilde de punten van haar blonde haren omhoog.
Merels greep om de pilaar verslapte. Ze gleed langzaam naar de zijkant. Haar beentjes draaiden mee. Haar handjes lieten los en ze tuimelde naar beneden. De wind stak op, bolde haar jurk en nam de woorden die Merel fluisterde met zich mee:
‘Een vis of een vogel. Ja, een vogel.’
Drie uur later stapte Tobias in de rivier. De glinstering van het plastic in het zonlicht, had zijn aandacht getrokken. Hij pakte het plastic, haalde het papier ertussen vandaan en las de brief.
‘Allerliefste lieve William,
Ik vond het niet leuk om je zo te zien. Je hoestte zo hard. Maar ik begrijp het wel. Mamma zegt het ook altijd. Iedereen gaat dood. En jij was ook al oud. Het maakte me wel verdrietig.
Nu ben je een vis. Ik heb het onthouden. Ik heb heel goed opgelet. Jij zei dat we allemaal doodgaan. Jij zei ook dat we allemaal weer levend worden. Jij zei, ik word een vis. Dat lijkt me heerlijk. Ik hou van het water.
Dat heb ik onthouden. Ik weet dat je deze brief nu leest. Ik heb de brief in het water gelegd. Ik ga ook dood. Ik wil ook weer levend worden. Ik word een vogel. Dat lijkt me heerlijk. Ik hou van de lucht. Ik wil vliegen. Ik vlieg dan weg van die pestkoppen. Ik vlieg soms terug naar mamma en pappa. Ik vlieg ook naar jou. Ik praat dan vogels tegen jou. Jij praat dan vis tegen mij.
Nu moet ik gaan. Ik ga een vogel worden. Ik vlieg naar je toe!
Merel’
Tobias liet de brief in het water vallen. Het witte papier zoog de rivier in zich op. Tobias wachtte op de vis die de inkt zou opdrinken en het papier zou opslokken. De brief scheurde uit elkaar. De vis kwam niet.
Ik vlieg naar je toe
Het steen van de brugleuning bleef altijd koud. Merel sloeg haar armen om één van de stenen pilaren en liet zich naar beneden zakken, totdat ze met haar billen op de grond zat en haar benen elk aan één kant van de pilaar bungelden. Ze leunde met haar wang tegen de pilaar en sloot haar ogen. De zon brandde op haar rug, het water kabbelde onder haar. De kanten rand van haar jurkje was zwart. De wind verscheen bij vlagen als een laatste adem en tilde de punten van haar blonde haren omhoog.
Merels greep om de pilaar verslapte. Ze gleed langzaam naar de zijkant. Haar beentjes draaiden mee. Haar handjes lieten los en ze tuimelde naar beneden. De wind stak op, bolde haar jurk en nam de woorden die Merel fluisterde met zich mee:
‘Een vis of een vogel. Ja, een vogel.’
Drie uur later stapte Tobias in de rivier. De glinstering van het plastic in het zonlicht, had zijn aandacht getrokken. Hij pakte het plastic, haalde het papier ertussen vandaan en las de brief.
‘Allerliefste lieve William,
Ik vond het niet leuk om je zo te zien. Je hoestte zo hard. Maar ik begrijp het wel. Mamma zegt het ook altijd. Iedereen gaat dood. En jij was ook al oud. Het maakte me wel verdrietig.
Nu ben je een vis. Ik heb het onthouden. Ik heb heel goed opgelet. Jij zei dat we allemaal doodgaan. Jij zei ook dat we allemaal weer levend worden. Jij zei, ik word een vis. Dat lijkt me heerlijk. Ik hou van het water.
Dat heb ik onthouden. Ik weet dat je deze brief nu leest. Ik heb de brief in het water gelegd. Ik ga ook dood. Ik wil ook weer levend worden. Ik word een vogel. Dat lijkt me heerlijk. Ik hou van de lucht. Ik wil vliegen. Ik vlieg dan weg van die pestkoppen. Ik vlieg soms terug naar mamma en pappa. Ik vlieg ook naar jou. Ik praat dan vogels tegen jou. Jij praat dan vis tegen mij.
Nu moet ik gaan. Ik ga een vogel worden. Ik vlieg naar je toe!
Merel’
Tobias liet de brief in het water vallen. Het witte papier zoog de rivier in zich op. Tobias wachtte op de vis die de inkt zou opdrinken en het papier zou opslokken. De brief scheurde uit elkaar. De vis kwam niet.