Online Verhalen

[TH VHRL] Dark side of the sun.
Dit is mijn eerste verhaal die ik schrijf.
Ik heb dus totaal geen ervaring alle tips zijn dus welkom.


‘Ben ik weer!’ roep ik vrolijk, en plof naast Gustav op de bank neer.
Hij zucht en mompelt wat’ wat is er? Vraag ik bezorgd, mijn broer is altijd vrolijk geweest had soms wel wat down momenten maar dat is logisch met een band. Ik kniel voor hem neer het valt me nu pas op dat zijn ogen betraand zijn.’
Nee, Nee Nee zeg niet dat het waar is Gustav. Zeg ik met een trillende stem. Hij knikt zachtjes jawel Laris zegt ie het verdriet is duidelijk te horen, Bill is net overleden.’ Ik spring op Nee! Dit mag niet waarom Bill het ging een tijdje niet goed inderdaad maar.. maar stotter ik hij kwam er overheen Ik..verder kom ik niet want ik barst in tranen uit. Ik voel dat Gustav een arm om me heen slaat.’ Niemand heeft dit gewild Larissa iedereen is er ook kapot van. Ik knik ‘ik weet het’ zeg ik met een trillende stem. Kom zegt Gustav we moeten naar Tom en Georg toe.
Die? Weten het al ja Maakt ie mijn zin af. Oké dan, ik sta op en Gustav pakt zijn jas en we vertrekken naar Tom en Georg.
In de auto zeggen we niets tegen elkaar.’ Het is een ijzige stilte, een pijnlijke eentje die ik nog nooit heb ervaren.
Georg woont al zo'n vijf jaar bij Tom en Bill of nou ja nu alleen nog bij Tom.’ Hij is lang geleden verstoten door zijn eigen familie omdat hij een band begon met Tom, Bill en Gustav.
Waar denk je aan?’ word ik uit mijn gedachten gehaald door Gustav. ‘Oh gewoon over van alles zeg ik op een fluistertoon.’
Ik weet niet waarom ik op fluistertoon praat ik ben gewoon in de war. Zuchtend kijk ik uit het raam.’ Met de gedachten of we er niet al voorbij gereden zijn. Uh Gus? Ja zijn we er niet al voorbij gereden? Uhu, nou ga terug dan komt er lichtelijk geïrriteerd uit. Hallo?! Komt het binnen? Zeg ik bot.
JA schreeuw Gustav boos.’ HET KOMT VERDOMME BINNEN Oké!
Ik schrik van zijn reactie, de tranen springen in mijn ogen.
Het.. het spijt me Laris zegt ie terwijl hij omkeert ik ben er gewoon niet helemaal bij met mijn gedachten. ‘Ik begrijp het’
Zeg ik zachtjes.

Topic verplaatst naar het onderdeel voor fan fictie

Oké.... Even voor de leken is het misschien handig om te vertellen (gezien het naar fanfictie is verplaatst) van welk verhaal het dan afkomstig is? TH VRHL zegt mij namelijk in ieder geval niks...

Verder, je verhaal zelf je begint goed, en dan bedoel ik echt enkel de allereerste zin, want alleen daar heb je alle leestekens goed neergezet.
Omdat dit stukje niet zo groot is, zal ik hieronder neerzetten hoe het beter staat met leestekens.

______

‘Ben ik weer!’, roep ik vrolijk en plof naast Gustav op de bank neer.
Hij zucht en mompelt wat.
'Wat is er?', vraag ik bezorgd. Mijn broer is altijd vrolijk geweest, soms had hij wel wat mindere momenten, maar dat is logisch met een band. Ik kniel voor hem neer het valt me nu pas op dat zijn ogen betraand zijn.
'Nee. Nee. Nee, zeg niet dat het waar is, Gustav', zeg ik met een trillende stem. Hij knikt zachtjes
'Jawel, Laris', zegt hij. Het verdriet is duidelijk te horen.
'Bill is net overleden.’ Ik spring op
'Nee! Dit mag niet! Waarom Bill? Het ging een tijdje niet goed inderdaad maar.. maar..', stotter ik. 'Hij kwam er overheen. Ik..', verder kom ik niet want ik barst in tranen uit.
Ik voel dat Gustav een arm om me heen slaat.
'Niemand heeft dit gewild, Larissa. Iedereen is er ook kapot van. Ik knik.
‘Ik weet het’, zeg ik met een trillende stem.
'Kom', zegt Gustav. 'We moeten naar Tom en George toe.'
'Weten die..?'
'Die weten het al, ja', maakt hij mijn zin af.
'Oké dan.'
Ik sta op en Gustav pakt zijn jas en we vertrekken naar Tom en George. In de auto zeggen we niets tegen elkaar. Het is een ijzige stilte, een pijnlijke die ik nog nooit heb ervaren.
George woont al zo'n vijf jaar bij Tom en Bill. Of, nou ja, nu alleen nog bij Tom. Hij is lang geleden verstoten door zijn eigen familie omdat hij een band begon met Tom, Bill en Gustav.
'Waar denk je aan?’ Ik word uit mijn gedachten gehaald door Gustav.
‘Oh, gewoon, over van alles', zeg ik op een fluistertoon.
Ik weet niet waarom ik op fluistertoon praat ik ben gewoon in de war. Zuchtend kijk ik uit het raam. Met de gedachten of we er niet al voorbij gereden zijn.
'Uh, Gus?'
'Ja?'
'Zijn we er niet al voorbij gereden?'
'Uhu.'
'Nou, ga terug dan!', komt er lichtelijk geïrriteerd uit. 'Hallo?! Komt het binnen?', zeg ik bot.
'Ja!', schreeuwt Gustav boos. 'Het komt verdomme binnen, oké!' Ik schrik van zijn reactie, de tranen springen in mijn ogen.
'Het.. het spijt me, Laris', zegt hij terwijl hij omkeert. 'Ik ben er gewoon niet helemaal bij met mijn gedachten.'
‘Ik begrijp het,' zeg ik zachtjes.

___

Het dik gedrukte is verbeterd.
Ik raad je aan om in Word te schrijven, dit programma haalt vaak al vele foutjes eruit. Zo schrijf jij meestal "ie" terwijl die spreektaal is. Het staat netter en getuigd van betere taalbeheersing als je gewoon "hij" gebruikt.
Verder begint je verhaal nogal abrupt moet ik zeggen. De lezer heeft totaal geen idee wie deze mensen zijn of wat eraan de hand is. Ergens geeft dit wel een bepaalde spanning/drang om verder te lezen, maar anderzijds is het juist demotiverend. Iemand die dit zomaar te lezen krijgt, zal vrij snel het weer opzij leggen.

Ten eerste, welkom op OV! ^^
Ik heb je nog niet in het voorsteltopic zien staan, misschien kan je je daar nog even voorstellen? (:

Ten tweede, het eerste wat me opviel aan jouw naam was het 'Kaulitz'.
En aangezien Kaulitz de achternaam is van de zanger + de gitarist van mijn favoriete band, begrijp je waarschijnlijk wel wat ik dacht. ^^
Dus, hier heb je te maken met nog een Tokio Hotel fan. [Tenminste, ik neem aan dat je fan bent. xD]

TH VRHL zegt mij wel wat [Tokio Hotel, in elk geval, en dat VRHL staat voor verhaal?] maar CN heeft gelijk als ze zegt dat het voor mensen die de band niet kennen, een beetje onduidelijk is. (:
Mijn tip: geef de lezers een kleine introductie van de band, wie ze zijn, wie Larissa is, enzovoort. Wat mij opvalt aan jouw verhaal is dat je voornamelijk dialogen schrijft. Neem de tijd voor beschrijvingen, dat maakt dat een lezer zich meer in kan leven in een verhaal. Beschrijf het uiterlijk van Gustav/Georg/Tom/Bill/Larissa, beschrijf de plek waar ze zijn, enzovoort.

Verder heb je wel mijn aandacht getrokken met het stukje 'Bill is dood' [Bill is mijn favoriet, vandaar xD], dus ik ben benieuwd wat je hier verder nog van gaat maken.