Online Verhalen

Ze zit buiten en kijkt naar de lucht
Onbehagelijke gevoelens bekruipen haar
Ze kijkt naar een vogel en slaakt een zucht
Langzaam zakt haar moed in elkaar

Was ze maar net zo vrij als de vogel die ze zag
Wat een heerlijk gevoel zou dat zijn
Een andere bestemming, iedere dag
De wereld zo groot en niet meer zo klein

Langzaam rolt over haar wang een traan
Ze wil weg, weg uit deze hel
Naar een heel ander bestaan
Was ze maar zoals de vogel, dan wist ze het wel

Ze zit buiten en kijkt naar de lucht
Een glimlach verschijnt op haar gezicht
De vogels vliegen één voor één hun vlucht
En dat heeft haar zorgen iets verlicht

Ze weet dat hoe het ook lopen gaat
Wat er nog gaat gebeuren
Er ergens voor haar een plek bestaat
Die ze met de vogels in mag kleuren

Mooi! Er is wel vaker gespeeld met het idee van vogels en vrijheid, maar ik heb het tot nu toe nog niet zo goed gezien.
Na een tijdje wordt het rijmschema wel iets cliché, maar je woordgebruik is best goed dus ik heb er niet heel veel last van.
Goed gedaan hoor (:

Bedankt voor je reactie ^^
Ik heb het gedicht geschreven toen ik nog iets jonger was (ik ben nu bijna 19) voor mijn moeder die een fobie heeft.
Ze durft amper het huis uit, en dit gedicht was eigenlijk bedoeld als een soort troost.

Wat een mooi gebaar! Dat maakt het gedicht eigenlijk nog veel mooier (:

Ik zie dat je nieuw op het forum bent en jezelf nog niet hebt voorgesteld, en het is wel zo leuk om dat even te doen, dan weten we ook allemaal wie je bent en wat je interesses zijn enzovoort (:
Je kunt jezelf voorstellen bij "Even voorstellen". Daar mag je gewoon een nieuw topic aanmaken waarin je jezelf voorstelt.