Die ene mooie tas
Geplaatst: 18 mei 2010 19:12
Als ik de straat oversteek fluiten de vogels mij tegemoet. Snel even dat leuke tasje halen bij die boetiek hiernaast. Ik loop de winkel in, en zie tot mijn verbazing dat het tasje weg is. Klote zooi, ik had hem echt nodig voor die bruiloft die ik binnenkort heb. En ja hoor, wie zie ik daar staan. Één van mijn aardvijhanden van de middelbare school. En ook nog met mijn tasje. Ik ren kwaad op haar af. ´Zo, da tasje had ik al, dus geef maar snel terug´. ´Zooooo, leuk jou ook weer te zien, Roos heette je toch´, zegt ze met de meest valse lch die ik ooit heb gehoord. Wat is het ook een enorme bitch. ´Ja, helemaal goed'. Maare, jij bent ook niks veranderd hè´, en ik kijk haar zo arogant mogelijk aan. Op dat moment trek ik dat tasje uit die vieze handen van haar, en ren ik naar de kassa toe. ´Deze doen?´zegt het meisje vriendelijk. ´Ja, ik vind hem echt geweldig´. Ik kijk even om meheen of ik Robinn nog zie. Maar nee hoor, ze is hem al gevlucht. Ik reken af, en loop snel de winkel uit. Wat niet echt gemakkelijk gaat met mijn stilleto's. Yeah, een nieuwe tas!
Die avond lig ik rustig met mijn vriend tv te kijken. Totdat ze telefoon gaat. Dennis loopt maar de telefoon en neemt ook. Ik hoor hem een beetje brabbelen, en later loopt die naar mij toe. ´Het is voor jou schatje´, zegt hij met een knipoog. ´Hallo met Roos´, zeg ik als ik de telefoon in handen krijg. ´Hallo met Robinn, volgens mij heb jij iets in huis wat van mij is´. Sommige mensen zijn zo irritand. Ik heb dit keer eerlijk gewonnen, mar ze kan zich er gewoon niet bij neer leggen. Vroeger, nu ongeveer 10 jaar geleden was het veel erger. Maarja, soms is de haat zo groot. Dat het gewoon nooit slijt. ´Hallo ben je er nog´, zegt ze krijsend door de telefoon. ´Sorry hoor, bitch´, zeg ik op een kinderachtige manier terug. ´Nu ik wil me tas morgen terug hebben´, schreeuwt ze. Wat denkt ze wel niet hé! ´Denk het niet, jij krijgt die tas echt niet terug, nooit´, schreeuw ik door de telefoon. En ik had opgehangen lekker voor haar.
Die avond lig ik rustig met mijn vriend tv te kijken. Totdat ze telefoon gaat. Dennis loopt maar de telefoon en neemt ook. Ik hoor hem een beetje brabbelen, en later loopt die naar mij toe. ´Het is voor jou schatje´, zegt hij met een knipoog. ´Hallo met Roos´, zeg ik als ik de telefoon in handen krijg. ´Hallo met Robinn, volgens mij heb jij iets in huis wat van mij is´. Sommige mensen zijn zo irritand. Ik heb dit keer eerlijk gewonnen, mar ze kan zich er gewoon niet bij neer leggen. Vroeger, nu ongeveer 10 jaar geleden was het veel erger. Maarja, soms is de haat zo groot. Dat het gewoon nooit slijt. ´Hallo ben je er nog´, zegt ze krijsend door de telefoon. ´Sorry hoor, bitch´, zeg ik op een kinderachtige manier terug. ´Nu ik wil me tas morgen terug hebben´, schreeuwt ze. Wat denkt ze wel niet hé! ´Denk het niet, jij krijgt die tas echt niet terug, nooit´, schreeuw ik door de telefoon. En ik had opgehangen lekker voor haar.