Online Verhalen

’Ik wil je nooit meer zien!! Ik haat je!!’’ schreeuwde ik boos.
‘’Is dat niet té ?’’
‘’Houd je bek dicht! Ik haat je!’’
‘’Je weet dat je niemand écht kan haten’’
‘’Oh jawel dat kan ik wel!’’
‘’Wees redelijk’’
‘’Ik heb schijt aan redelijk’’
‘’Kom op Alice je gaat dit toch egt niet afzeggen? Ik ken je’’ zei hij en probeerde me naar hem toe te trekken. Smak! Ik raakte hem precies in zijn gezicht met die stomme verlovingsring nog steeds om. Mijn hand begon pijn te doen maar op dat moment kon het me niks schelen. Ik haalde de veel te grote ring van mijn vinger af en gooide het in zijn gezicht.

“Allison Caroline swift! ’’ Hoorde ik mijn moeder schreeuwen.
‘’Wat?’’ Zei ik boos en draaide me om en zag iedereen in de zaal naar me kijken.
‘’Je trekt alle aandacht’’ Zei ze in een ruwe toon en pakte mijn arm ruw beet.
‘'Nou sorry dat ik jullie oh zo belangrijke reputatie op het spel zet’’ zei ik boos
‘’Maar weetje wat ik me begin te realiseren? Ik haat het om deze jurken te dragen. Ik haat het dat jullie willen dat ik met die loser ga trouwen maar het meest haat ik dat ik probeerde jullie verwachtingen probeerde te voldoen. Maar nu kan het me helemaal niks meer schelen!’’ zei ik en liep boos naar de deur toe.
‘’Jij gaat niet weg hier jonge dame!’’ zei mijn vader en pakte mijn arm beet waarmee hij me terugtrok.
’Oh jawel ik ben weg hier jullie kunnen de pot op, adieu!’’ Zei ik terwijl ik mijn arm losrukte en wegging ver heel ver weg van daar.

Even later stond ik voor het kleine bekende huis van de wemels . Zelfs al was het bekend durfde ik eerst niet te kloppen want ik wou niet een last tot ze zijn maar toch besloot ik het toch maar wel te doen en na een paar seconden vloog de deur open.
‘’Het spijt me ik heb anders nergens anders om heen te gaan’’ Kon ik eruit brengen en keek op naar de rood harige man.
‘’Natuurlijk kom binnen Alice’’ Zij hij en deed de deur open.
‘’Arthur wie is dat?’’ Mevrouw Wemel kwam de gang oplopen om te kijken wat er aan de hand was.
‘’Alice?’’ zei ze verrast
‘’Het spijt me dat ik jullie lastig val ik weet dat het onverwachts is’’ kreeg ik eruit en keek naar mijn voeten.
‘’Wil je misschien wat thee?’’ vroeg ze terwijl ze wat haren uit mijn gezicht weghaalde, ik knikte alleen maar en volgde haar de keuken in.


Ze schonk een kop warme thee voor me in en ik zat aan de tafel nog steeds te trillen van wat ik mee had gemaakt ongeveer een half uur daarvoor.
‘’Ik kon het niet meer aan’’ zei ik met een trillende stem.
‘’Vertel me wat er is gebeurt’’ zei ze kalm.
‘’Het is alleen maar erger geworden, Carter gaat met elk meisje die hij mooi vind uit. En ook al vertel ik het mijn ouders ze zeggen dat ik gewoon mijn mond moet dicht houden en met hem moet trouwen. Ze stoppen maar niet met mij beheersen en ik ben zo moe om altijd maar te luisteren en te doen alsof er niks aan de hand is. Ze weten dat ik het slecht heb maar nog steeds blijven ze me aandringen. Ze zijn mijn ouders ze horen van me te houden en zorgen dat ik blij ben, het enige waar zij van houden is hun reputatie en hun geld. Het maakt hun niet uit wat ik er van denk of hoe ik me erbij voel!.’’ Zei ik en voelde tranen in mijn ogen branden.
‘’Oh Alice het spijt me’’ zei ze en wreef liefkozend over mijn rug heen.

‘’Het spijt me ik wou niet een last tot jullie zijn, Ik had gewoon een plaats nodig om te slapen ik wou niet terug naar de villa’’ Zei ik en voelde de tranen nog erger worden.
‘’Dat maakt niet uit Alice je mag zo lang blijven als je wilt’’ zei Arthur hartelijk.
‘’Hermelien we hebben vakantie kun je niet een keer stoppen met lezen?’’ hoorde ik een stem zeggen. Ik knipperde de tranen even terug en nam kleine slokjes van mijn thee wat me een beetje kalmeerde.
‘’Alice…’’ hoorde ik achter me zeggen. Ik keek om en zag George staan ik stond op en hij nam me meteen in zijn armen en knuffelde me.
‘’George’’ zei ik. ‘’het lijkt wel alsof je van het bal gekomen bent!’’ riep hij uit en keek me aan.
‘’Dat kwam ik ook’’ zei ik sarcastisch
‘’wat is er met je hand gebeurt?’’ vroeg George en hield mijn linkerhand omhoog. Het was al blauw geworden en het was erg pijnlijk.
‘’Ik heb Carter in zijn smoel geslagen met die stomme verlovingsring nog steeds om die ik daarna af deed en in zijn gezicht gooide…’’ zei ik.
‘’betekend dat, dat de oude Alice terug is?’’ vroeg hij en keek neer op me.
‘’Dat betekend dat Alice klaar is met opgesloten zitten’’ zei ik met een zwakke glimlach. ‘’laten we dat eens fiksen’’ zei hij en keek naar zijn moeder die alles gehoord had en kwam meteen naar me toe om het te genezen.

Die nacht liet mevrouw Wemel mij slapen op Fred en george’s oude kamer, waarom ik eigenlijk alleen nog meer wou gaan huilen. Gelukkig bleef George bij me want ik dacht dat ik het niet uit heb kunnen houden helemaal alleen.
Toen ik zijn rustige ademhaling hoorde wist ik dat hij sliep en voelde me vredig wetend dat er iemand dicht bij me was.
Maar toen dacht ik weer terug aan die avond ik heb meself misschien wel losgerukt van mijn ouders maar wat moet ik nu? Waar moet ik heen. Ik wist wel dat meneer Wemel had gezegd dat ik zolang als ik wou mocht blijven maar ik wou geen last tot ze zijn.‘

------------------------------
ja dus dit is mijn eerste fic ik weer nog niet helemaal zeker hoe dit helemaal werkt maar ik zet wel al mijn parts in het blauw :3

Heey,
Je schrijft leuk en ik ben wel benieuwd hoe je verhaal verder gaat. Een minpuntje is dat je geen hoofdletters gebruikt, ik doe dat ook nooit als ik gewoon een stukje post, maar als ik verhalen schrijf denk ik er wel aan, omdat het heel storend kan zijn tijdens het lezen. Het is ook nog niet helemaal duidelijk waar het verhaal nou precies over gaat, maar ik ga ervan uit dat dat nog wel komt!
Ik blijf je verhaal zeker lezen! Succes met schrijven.
Liefs,

dankjewel voor de tip ik zal er bij de volgende stuk beter op letten.
en ja verder in het verhaal ga je te weten komen wat er eugenlijk laat maar zeggen aan de hand is
--------------

even een kleine waarschuwing: in het volende deel kan wat geweld in voorkomen vind je dit niet leuk lees dan niet verder

De ochtendzon scheen door het raam en mijn gezicht de volgende ochtend. Ik ging zitten en wreef in mijn ogen die nu pijnlijk waren van het huilen.
‘’Het ontbijt is klaar!’’ Hoorde ik iemand vanaf beneden schreeuwen.
‘’George’’ Zei ik zachtjes en ging met mijn vingertoppen over zijn wang heen. Hij sloeg mijn hand lui weg en ging weer slapen.
‘’George’’ Zei ik nog eens en wees met mijn stok naar zijn hand en er spoot wat scheerschuim op zijn hand. Dit keer wreef hij met zijn hand over zijn voorhoofd heen en scheerschuim ging over zijn hele gezicht heen. Ik hoorde iemand grinniken in de deuropening en ondertussen werd George wakker en keek naar het witte schuim op zijn hand en merkte dat het ook op zijn gezicht zat.
‘’Ronald kijk nou wat je met je broer hebt gedaan!’’ Zei ik en keek naar Ron die meteen rood werd.

‘’Ron! Jij bent er zo geweest!’’ zei George en stond boos op, en begon achter Ron aan te rennen. Waardoor ik erg moest lachen totdat mijn buik er pijn van ging doen. Opeens stopte George met het achtervolgen van Ron en tackelde mij waardoor ik allemaal scheerschuim over me heen kreeg.
‘’Wat is er zo grappig miss swift?’’ Zei George met een lach.
‘’Je ziet er egt belachelijk uit met al dat scheerschuim’’ Zei ik onder het lachen door.
‘’Hmmm ik vraag me toch eens af waarom’’ Zei hij en smeerde nog meer scheerschuim op me.
‘’George je weegt een ton ga van me af!’’Zei ik en probeerde hem van me af te duwen. En rende naar Harry die ondertussen ook naar binnen was gekomen om te kijken wat er aan de hand was en gebruikte hem als een schild.
‘’Ik pak je terug daarvoor Alice!’’ Zei George en probeerde mij te pakken terwijl ik Harry elke keer ervoor hield als mijn schild. Na een tijdje duwde ik Harry op George die over hem heen viel en begon te rennen naar de trap, net een meter van de trap vandaan pakte George mij op en gooide me over zijn schouder heen.
‘’George ik hou niet egt van dit uitzicht weetje…’’ Zei ik en probeerde uit zijn grip te komen.
‘’Horen jullie soms iets?’’ Zei George tegen Harry en Ron die achter hem aanliepen.
‘’Hmmm ik denk dat ik niet mag klagen omdat ik nu een gratis ritje naar de keuken krijg’’ Zei ik, Harry en Ron begonnen te lachen.

‘’Oh George wat krijg je van me voor dit ritje?’’ Vroeg ik hem met een lachje en hij zette me neer.
‘’Als je veel had gewogen had ik wel wat gerekend maar voor vandaag is het gratis’’
Zei hij en ik gaf hem een speels stompje.
‘’Wow Alice wat is er met je rug gebeurt?’’ vroeg Ron.
‘’Niks het gaat wel’’ Zei ik en trok mijn shirt snel naar beneden.
‘’Wat hebben ze met je gedaan?’’ vroeg George. Hij was altijd als een grote broer voor me en maakte zich snel zorgen over me aan de ene kant was het wel fijn maar aan de andere kant wou ik soms niet dat hij zo veel zorgen over me maakte.
‘’Het is al over George het doet niet meer pijn’’ Zei ik met een glimlach
‘’Weet je het zeker?’’ Vroeg George

‘’Ja ik weet het zeker weet je nog toen ik met een zwerkbal wedstrijd zon 20 meter uit de lucht viel? Ik brak mijn arm, ik denk dat ik dit wel aan kan’’ Zei ik met een glimlach.
‘’Okay…’’ Zeiden ze maar ik kon duidelijk zien dat ze zich nog steeds zorgen maakte.

De volgende weken ging ik werken in de joke shop van George. Ik had alle sieraden verkocht die ik op de nacht van het verlovingsfeestje aanhad. En ik had ook nog wat geld op een geheime bank account die ik had om voor mezelf een flat te kopen in Londen. Alles ging zo goed de laatste tijd. Maar een dag was ik aan het shoppen in diagon ally voor een paar nieuwe ganzenveren en perkament, toen ik ruw bij mijn arm werd gepakt en in een lege gang tegen de muur aan werd geduwd. Het was Carter.

‘’Wat wil je van me Carter?’’ zei ik boos
‘’Doe nou niet zo moeilijk Alice wij gaan trouwen of je het nou leuk vind of niet’’ Zei hij met op elkaar geklemde tanden en sloeg me nog harder tegen de muur aan.
‘’Zelfs niet als je de laatste man op aarde was’’ Zei ik en gaf hem een glare
‘’Dit moet nu stoppen Alice ben je soms vergeten dat je van mij bent?’’ Zei hij koud
‘’Ik was nooit van jou Carter ik was nooit van iemand laat me nu los zielig stuk ongeluk’’ Zei ik terwijl ik uit zijn grip probeerde te komen.
‘’Ik zal je leren wat respect te tonen mens!’’ Zei hij en sloeg me tegen de muur aan en ik proefde het warme bloed in mijn mond. Het deed pijn maar ik hield mijzelf groot.
Mijn zicht begon wazig te worden.

‘’Rot op Carter’’ Zei ik en tufte in zijn gezicht
‘’Bitch’’ Zei hij met geklemde tanden op elkaar en sloeg me nog een keer tegen de muur aan en dit keer voelde ik een grote steek achterop mijn hoofd.
‘’Laat haar gaan’’ Hoorde ik iemand zeggen, Carter liet me los en draaide zich om naar draco en ik haalde langzaam mijn stok uit mijn zak.
‘’Draco Malfoy nooit heb jij iemand geholpen dus waarom nu wel…?’’ Carter wachtte niet eens op een antwoord maar vuurde een vloek op hem af wat hem buiten bewust zijn maakte.
‘’Hey Carter’’ zei ik liefjes en richtte mijn stok op hem.
‘’Wat?!’’ zei hij en draaide zich om.
‘’Stupefy’’ zei ik en rode vonken kwamen van mijn stok af en ook hij viel buiten bewust zijn. Ik trapte hem nog eens goed in zijn mannelijke delen en pakte mijn tas. Toen ik naar draco toe liep zag ik dat hij nog steeds onbewust was. Wat dacht hij wel niet mensen en hun stomme helden complexen